Άλλη μια ιστορική φυσιογνωμία του Ελληνισμού της Αυστραλίας «έφυγε» για το αιώνιο ταξίδι.

Πρόκειται για τον Παναγιώτη Κατσιμαντάκο, πρώην αντιπρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και ηγετικό στέλεχος της αριστεράς στην παροικία μας.

H είδηση του θανάτου του προκάλεσε βαθύτατη θλίψη στην παροικία που θυμάται τον αγωνιστή Κατσιμαντάκο να δίνει αγώνες επί δεκαετίες για κάθε τι που αφορούσε την παροικία μας.

Ο Παναγιώτης Κατσιμαντάκος, με καταγωγή από τη Μάνη, πέθανε το Σάββατο 18 Νοεμβρίου και θα κηδευτεί την Παρασκευή 1η Δεκεμβρίου από τον ιερό ναό του Αγίου Δημητρίου στο Prahran.

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλης Παπαστεργιάδης, εξέφρασε την βαθύτατη θλίψη του για τον θάνατο του Παναγιώτη Κατσιμαντάκο.

«Πρόσφερε πολύτιμες υπηρεσίες στην κοινότητα μας και την παροικία μας και τον ευγνωμονούμε γι’ αυτό. Ο θάνατός του αφήνει ένα μεγάλο κενό» είπε ο Παπαστεργιδης.

Ο Εργατικός Σύνδεσμος “Δημόκριτος” για τον Παναγιώτη Κατσιμαντάκο

Εξάλλου ο “Δημόκριτος” σε ανακοίνωση του αναφέρει:

“Στις 18/11/2023 έφυγε από την ζωή ο αγωνιστής Παναγιώτης Κατσιμαντάκος.

Γεννήθηκε το 1937 στον Παρασυρό Λακωνίας και μετανάστευσε στη Μελβούρνη το 1962. Σπούδασε Λογιστική στο Caufield Chisolm College, σε νυχτερινό τμήμα, εργαζόμενος συγχρόνως σε τρεις δουλειές για να επιβιώσει και να τελειώσει τις σπουδές του.

Εντάχθηκε στον Εργατικό Σύνδεσμο “Δημόκριτος” και στη συνέχεια στην Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη.

Ο Παναγιώτης ανέπτυξε δράση του στο αριστερό κίνημα και ήταν δραστήριο μέλος του Ελληνικού Πυρήνα του Κομμουνιστικού Κόμματος Αυστραλίας.

Μαζί με την σύντροφό του Μαρία Κατσαρού-Κατσιμαντάκου, συνέβαλαν δυναμικά και καθοριστικά στη δράση και τους αγώνες που “Δημόκριτου” για πολλές δεκαετίες.

Υπήρξε πρωτοστάτης, σε συνεργασία με τον Σ. Παπασάββα, Γ. Φουντά και Λ. Αργυροπουλο, στη δημιουργία της Ομοσπονδίας Κοινοτήτων.

Η Ομοσπονδία -στην οποία συμμετείχαν δεκαπέντε Οργανισμοί- συσπείρωσε τους μαζικούς φορείς του Ελληνισμού και ανέδειξε τα προβλήματα και τις ανάγκες τους στις κυβερνήσεις της Αυστραλίας και της Ελλάδας.

Η εμπιστοσύνη την οποία ενέπνεε και ο σεβασμός του προοδευτικού κόσμου στο πρόσωπό του και τις ηγετικές του ικανότητες, ήταν πράγματι κάτι το εντυπωσιακό.

Σε όλη την πορεία της ζωής του υπήρξε μαχητικός, συλλογικός και ενωτικός στους αγώνες του Ελληνισμού.

Θα τον θυμόμαστε και η ζωή του και δράση του θα αποτελεί παράδειγμα για όλους μας”!