Αν και οι ημέρες των Χριστουγέννων συμβολίζουν για πολλούς μία περίοδο ζεστασιάς, ενότητας, ευτυχίας και οικογενειακής θαλπωρής, για άλλους, σηματοδοτούν μία δυσάρεστη υπενθύμιση, μέσω της οποίας αναδύονται στην επιφάνεια μνήμες, που προκαλούν έντονα αισθήματα, απώλειας, ανεπάρκειας, μοναξιάς.

Έτσι, ενώ η προσμονή για τον ερχομό του νέου έτους, δημιουργεί μία «φωτεινή» ατμόσφαιρα, τόσο κυριολεκτικά όσο και μεταφορικά, υπάρχει και αυτή η μερίδα ανθρώπων –συμπεριλαμβανομένων και πολλών ομογενών– οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με το δικό τους προσωπικό «σκοτάδι», με αποτέλεσμα να αισθάνονται ακόμη πιο απομονωμένοι.

ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Σύμφωνα με τον Γιάννη Πιλαλίδη, από το Ελληνικό Κέντρο Πρόνοιας Βικτώριας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας, οι ανάγκες στήριξης είναι μεγάλες και φέτος, για τους ανθρώπους εκείνους που είναι «δέσμιοι» των «παθών» και των «κακών συνηθειών» τους.

Ο έρανος αυτός πραγματοποιείται κάθε χρόνο, συλλέγοντας τρόφιμα καθώς και παιχνίδια, με σκοπό να προσφέρει βοήθεια τόσο σε άτομα που πάσχουν από εθισμό στον τζόγο, κατάχρηση ουσιών, αλκοολισμό, όσο και στις οικογένειές τους.

Ο κ. Πιλαλίδης, αναφέρει επίσης ότι «η διανομή των τροφίμων είναι κάθε χρόνο σταθερή και συγκινητική», ενώ πολλοί από τους νεοφερμένους που υπήρξαν δέκτες της βοήθειας των εράνων στο παρελθόν, προθυμοποιήθηκαν φέτος να προσφέρουν οι ίδιοι τη βοήθειά τους, στους λιγότερο ευνοημένους.

Επιπλέον, ουκ ολίγα είναι και τα περιστατικά κακοποίησης ηλικιωμένων που έχουν παρατηρηθεί στη Μελβούρνη – ένα φαινόμενο το οποίο αποτελεί «ανοιχτή πληγή» και στην παροικία μας, σύμφωνα με δηλώσεις της διευθύντριας Φροντίδας Ηλικιωμένων και Συντονισμένης Φροντίδας της PRONIA, Νίκη Εφραιμίδη, σε παλαιότερο ρεπορτάζ του «Νέου Κόσμου».

Μάλιστα συχνά, η οικονομική εκμετάλλευση προέρχεται από μέλη της οικογένειας, καθώς σε πολλές περιπτώσεις «αφαιρούνται» οι συντάξεις των ηλικιωμένων από τα ίδια τους τα παιδιά, προκειμένου να «ικανοποιήσουν τα πάθη τους».

Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΜΑΣΤΙΖΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Με το υψηλό κόστος ζωής, να ασκεί δυσβάσταχτες πιέσεις στις τσέπες πολλών ομογενών, καθώς οι τιμές – για τα πάντα σχεδόν – συνεχίζουν να αυξάνονται ανοδικά, τα έξοδα των Χριστουγέννων έρχονται να προσθέσουν ένα επιπλέον οικονομικό βάρος στα νοικοκυριά.

Όπως δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» μία 31χρονη ομογενής, και μητέρα δύο παιδιών νεαρής ηλικίας (η οποία επέλεξε να παραμείνει ανώνυμη), «οι τιμές έχουν ανέβει», γεγονός το οποίο την ώθησε να προσεγγίσει λίγο διαφορετικά τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποίησε φέτος τις Χριστουγεννιάτικες αγορές της, προκειμένου να μείνει εντός προϋπολογισμού.

«Όλα έχουν «ανέβει», αυτό είναι κάτι που πρέπει να το αποδεχτούμε. Στο τέλος, απλά κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις. Αυτό που με βοήθησε εμένα, είναι να αγοράζω τα πράγματα που θέλω, σε περίοδο εκπτώσεων και προσφορών».

Παρά το γεγονός ότι η ακρίβεια και το κόστος ζωής εξακολουθούν να απασχολούν πολλούς καταναλωτές, η 31χρονη ομογενής παραδέχεται, ότι ενώ γνωρίζει οικογένειες, οι οποίες σκοπεύουν φέτος να κάνουν «περικοπές» στις Χριστουγεννιάτικες δαπάνες τους, η ίδια δεν δηλώνει ιδιαίτερα πρόθυμη να μειώσει τα έξοδά της, καθώς η προσφορά και το «δώρο του να δίνεις», είναι κάτι που όπως λέει, την «κάνει απλά χαρούμενη».

ΑΠΑΛΥΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΤΩΝ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ

Ωστόσο τα Χριστούγεννα, δεν αντιπροσωπεύουν πάντα μία περίοδο που κοστίζει μόνο οικονομικά, αλλά και…ψυχικά, καθώς ένα από τα πιο οδυνηρά συναισθήματα είναι και αυτό της… μοναξιάς.

Στον απόηχο αυτών των συναισθημάτων εγκατάλειψης και απουσίας που βιώνουν ορισμένοι άνθρωποι ενόψει της αλλαγής του νέου έτους, τα γηραιότερα μέλη της παροικίας μας, δεν φαίνεται να έχουν ιδιαίτερη ανάγκη τόσο από υλικά δώρα, όσο από το δώρο της επίσκεψης, της συντροφιάς, της αίσθησης ότι κάποιος… τους θυμήθηκε.

Συχνά, κατά την περίοδο των εορτών, τα παιδιά και οι οικογένειες των ανθρώπων τρίτης ηλικίας, απουσιάζουν είτε λόγω υποχρεώσεων, είτε επειδή έχουν άλλα σχέδια, με αποτέλεσμα πολλοί ηλικιωμένοι να περνούν ώρες ολόκληρες βυθισμένοι στις αναμνήσεις, κοιτάζοντας τα άλμπουμ με τις οικογενειακές φωτογραφίες, και αναβιώνοντας στιγμές από καλύτερες εποχές, σε μία απελπισμένη προσπάθεια να ξεγελάσουν για λίγο τη μοναξιά τους.

Η Σοφία, η οποία εργάζεται στην «Φροντίδα», ως μέλος της ομάδας Lifestyle, η οποία διοργανώνει δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα στο κέντρο, με στόχο την κοινωνικοποίηση, τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία των ατόμων τρίτης ηλικίας, δηλώνει ότι «κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την ηλικία, μπορεί να νιώσει μοναξιά», ειδικά ενόψει των Χριστουγέννων, και ότι αυτό που έχει σημασία είναι «να εντασσόμαστε σε ομάδες που μπορούν να αποβάλλουν ή να ελαχιστοποιήσουν αυτό το συναίσθημα».

Με τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων του κέντρου να έχουν ελληνική καταγωγή, η ίδια επισημαίνει ότι μέσα από τη «Φροντίδα», τη «μεγάλη ελληνική μας οικογένεια,», όπως την αποκαλεί, καταβάλλεται μια προσπάθεια επαναφοράς της ελληνικής κουλτούρας, αναπαράγοντας συνήθειες και παραδόσεις που αντανακλούν τον ελληνικό τρόπο ζωής.

Άλλωστε, ο πόνος τους ξεριζωμού, και της ξενιτιάς, μένει βαθιά ριζωμένος στις καρδιές πολλών ομογενών.

«Τα μάτια δακρύζουν συνέχεια. Όπως και εκείνοι, έτσι και εμείς μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη, την αγάπη για την πατρίδα μας», συμπληρώνει η Σοφία.

«Είναι άνθρωποι που ζήσανε σε εποχές που οι ηθικές αξίες ήτανε πολύ σημαντικές και όταν μιλάμε για ηθικές αξίες μιλάμε για τον σεβασμό, για την αγάπη, για την οικογένεια, για τη θρησκεία, για το συνάνθρωπο, την αλληλεγγύη, το φιλότιμο, τη βοήθεια, τη συμπαράσταση».

Η ίδια μοιράζεται ότι κλείνοντας το κεφάλαιο της Ελλάδας, όπου εργάστηκε ως καθηγήτρια γυμνασίου στην Κοζάνη για 13 χρόνια, και ανοίγοντας αυτό της Αυστραλίας, δεν περίμενε ότι θα έβρισκε μία εργασία η οποία θα συναγωνιζόταν την αγάπη που έτρεφε για την εκπαίδευση.

Όπως λέει, μέσα από τη «ζωντανή σχέση» που αναπτύσσεται μεταξύ του προσωπικού της ομάδας και των ηλικιωμένων κατοίκων του κέντρου, καλλιεργείται ένα «δέσιμο», ένα «συνεχόμενο ‘αλισβερίσι’», το οποίο βοηθά αυτούς τους ανθρώπους «να περάσουν το τελικό στάδιο της ζωής τους, όσο καλύτερα γίνεται».

ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΑ

Η μοναξιά είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό συναίσθημα, καθώς έχει συνδεθεί με πρόωρο θάνατο, επιδείνωση της σωματικής και ψυχικής υγεία, αυξημένο άγχος και συνολικά ένα αίσθημα δυσαρέσκειας απέναντι στη ζωή.

Ακόμη και πριν «θερίσει» η πανδημία COVID-19 τις ζωές μας, η μοναξιά αποτελούσε ήδη ένα μείζον πρόβλημα στην Αυστραλία, το οποίο είχε αναγνωριστεί ως ένα από τα πιο κρίσιμα θέματα δημόσιας υγείας.

Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Υγείας και Ευημερίας της Αυστραλίας (Australian Institute of Health and Welfare – AIHW), οι άνθρωποι άνω των 85 ετών είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να ζουν μόνοι (35%) σε σχέση με άλλες ηλικιακές ομάδες.

Επιπλέον, το AIHW υπογραμμίζει τις επιπτώσεις της μοναξιάς και της κοινωνικής απομόνωσης στην υγεία και την ευημερία, επισημαίνοντας το βαθύτερο αντίκτυπο που ασκούν στις ζωές των ανθρώπων, τόσο των νεότερων όσο και των πρεσβυτέρων.

Καθώς υποδεχόμαστε λοιπόν τον Δεκέμβριο, και προετοιμαζόμαστε για τον απολογισμό που συνήθως κάνουμε στο τέλος κάθε χρονιάς, ίσως αξίζει να θυμηθούμε ότι το αν είναι συν ή μείον τα οικονομικά μας δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, όσο το να έχουμε κοντά μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Ας εκφράσουμε λοιπόν την αγάπη μας στους δικούς μας ηλικιωμένους, όσο προλαβαίνουμε, προσφέροντάς τους μια ζεστή αγκαλιά, μία γλυκιά κουβέντα, έναν λόγο να χαμογελάσουν, πριν γίνουν μία ακόμη ανάμνηση σε ένα ξεχασμένο άλμπουμ οικογενειακών φωτογραφιών.