Δεκέμβρης ήρθε πάλι και οι δρόμοι της Μελβούρνης, έχουν στολιστεί στα κόκκινα, πράσινα, ασημί και χρυσαφένια. Τα μαγαζιά είναι γεμάτα κόσμο. Όλοι τρέχουν να προλάβουν να πάρουν τα δώρα τους για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Χριστουγεννιάτικες μελωδίες ακούγονται παντού, που δίχως να το θέλεις σε παίρνουν μαζί τους και σε πηγαίνουν σε παραμυθένιες πολιτείες, μέσα στο χαρούμενο γέλιο των παιδιών καθώς ο Αϊ-Βασίλης ετοιμάζει τα δώρα τους…
Η Ελένη βρίσκεται στη στάση του λεωφορείου, περιμένοντας το λεωφορείο για τη δουλειά της που βρίσκεται στο κεντρικό νοσοκομείο της πόλης μία ώρα μακριά.
Το μικρό αυτοκινητάκι της κλάταρε και έμεινε χωρίς μπαταρία. Η Ελένη θα αργήσει σήμερα δίχως άλλο να πάει στη δουλειά της. Τηλεφώνησε και τακτοποίησε το θέμα, αυτά έχουν τα αυτοκίνητα. Επιτέλους το λεωφορείο ήρθε και είναι γεμάτο. Η Ελένη κατευθύνεται στο βάθος, βρίσκει κάθισμα δίπλα σε έναν καλοντυμένο παππούλη. Οι επιβάτες πολλοί και όλοι σπρώχνονται να χωρέσουν. Η Ελένη ονειροπολεί….Τι δώρα να πάρει αυτή! Και τι Χριστούγεννα θα κάνει χωρίς το Στάθη της;
Βουρκώνει..ευτυχώς φορά γυαλιά που κρύβουν τα δάκρυα της.
Πριν 6 μήνες έχασε τον αγαπημένο της σύντροφο, τον Στάθη. Ο Στάθης αρρώστησε ξαφνικά με επίμονο βήχα και σε 2 μήνες απεβίωσε. Μεγάλο σοκ, περισσότερο όμως για τα παιδιά, τη Ρηνούλα και το Βασιλάκη, 10 και 12 χρονών. Τα καημενούλια έμειναν βουβά στη δυστυχία τους και δεν ζήτησαν εξηγήσεις, πώς και γιατί έφυγε ο μπαμπάς, έτσι απροσδόκητα. Μάλλον θα το κάνουν αργότερα τώρα είναι ακόμα μουδιασμένα..
Η Ελένη αναπολεί και χάνεται στις αναμνήσεις της. Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό ο Στάθης έφερνε το χριστουγεννιάτικο δεντράκι και το στόλιζαν μαζί με τα παιδιά.
Σαν αντίλαλο ακούει τη χαρούμενη φωνή του Στάθη να της λέει, “Ελενάκι μου γλυκό, πάρε ρεπό κι έλα να στολίσουμε το δέντρο όλοι μαζί..”
Η Ελένη πάντα στη δουλειά.. Όλο υποσχόταν του χρόνου θα γίνει, αλλά δεν έγινε ποτέ..
Και τώρα ο Στάθης έφυγε για πάντα, σκέφτεται με σφιγμένη καρδιά, γεμάτη ενοχές. Άθελά της η σκέψη της ταξίδεψε σε άλλα χρόνια μακρινά.
Ήταν κι οι δύο 17 χρόνων αυτή κι ο Στάθης της, στην τελευταία χρονιά του Γυμνασίου του Φίτζροϊ. Ο Στάθης, άριστος μαθητής, βοήθησε την Ελένη στα Μαθηματικά και από τότε έγιναν αχώριστοι. Αυτή και ο Στάθης μαζί στο πανεπιστήμιο, πήραν και οι δύο το πτυχίο τους, με αρκετά καλούς βαθμούς. Γρήγορα ο Στάθης κατάλαβε ότι το πτυχίο του δεν θα του έδινε την οικονομική ευχέρεια που ήθελε και έμαθε την τέχνη του υδραυλικού. Σε λίγα χρόνια άνοιξε δική του επιχείρηση. Τότε πέρασε το δαχτυλίδι του αρραβώνα στο χέρι της Ελένης. Οι δικοί της δεν θέλανε υδραυλικό γαμπρό, αλλά η Ελένη τρελά ερωτευμένη, δεν άκουγε τίποτα..
Και έτσι, παντρεύτηκαν και άνοιξαν το δικό τους σπιτικό. Το πρώτο αγγελούδι τους, ή Ρηνούλα, ήρθε τον πρώτο χρόνο του γάμου τους, μετά ακολούθησε κι ο Βασιλάκης. Τι χαρά, τι ευλογία! Ο Στάθης και η Ελένη πετούσαν στα ουράνια. H οικογένειά τους είχε ολοκληρωθεί.
Η Ελένη επέμενε να δουλεύει και ο Στάθης που της είχε αδυναμία, δεν της χάλασε το χατίρι. «Είσαι άνθρωπος της προσφοράς, Ελενάκι μου», της έλεγε, αλλά και ο Στάθης ήταν το ίδιο. Όποιος είχε ανάγκη, έτρεχε να βοηθήσει, νύχτα ή μέρα. Η Ελένη σκέφτεται κι άλλες πιο προσωπικές στιγμές. Τότε που ο Στάθης την έπαιρνε στην αγκαλιά του και της τραγουδούσε «Το Σημάδι» του Πάριου. «Θέλω να κρύψω την αλήθεια πως με είχες όλη νύχτα τον τρελό στην αγκαλιάς σου». Άλλες φορές την ξυπνούσε το πρωί με ένα φλιτζάνι καφέ, που το έφερνε κοντά της λες και ήταν λιβανιστήρι. Φυσικά, η Ελένη ξεσπούσε σε γέλια και τον κυνηγούσε να του πάρει τον καφέ. Τόσες και τόσες χαρούμενες αναμνήσεις.
Άλλες φορές τραγουδούσαν όλοι μαζί Χριστουγεννιάτικους ύμνους τόσο δυνατά που τους άκουγε όλη η γειτονιά. Το λεωφορείο όμως σταμάτησε. Η στάση της Ελένης ήρθε. Η Ελένη συνέρχεται και πετιέται έξω. Αυτά είναι τα πρώτα Χριστούγεννα χωρίς τον Στάθη, τον πατέρα των παιδιών της. Παίρνει δύναμη κι αναστηλώνεται. Ας είναι η καρδιά της χίλια κομμάτια. Θα κάνει κουράγιο, για τα παιδιά της. Αποφασίζει… θα πάρει άδεια. Το σπίτι τους δεν θα μείνει ορφανό και από το χριστουγεννιάτικο δεντράκι. Θα το αγοράσει αυτή. Θα το στολίσει με τα παιδιά της…
Θα τηρήσει την υπόσχεσή της… Αυτό θα ήθελε και ο Στάθης…
Το απόγευμα, μαζεύτηκαν κι οι τρεις γύρω απ’ το χριστουγεννιάτικο δέντρο κι άρχισαν το στόλισμα. Η Ρηνούλα και ο Βασιλάκης είναι ιδιαίτερα χαρούμενοι σήμερα. Τελείωσε η σχολική χρονιά και πήραν άριστους βαθμούς.
Η Ελένη είναι πολύ περήφανη για αυτό, το ίδιο, βέβαια, από ψηλά κι ο Στάθης.
