Δίπλα στα εμβληματικότερα ονόματα της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας (Γιάννης Μαρής, Μάρω Δούκα, Λένα Διβάνη, Θανάσης Χειμωνάς, Άρης Μαραγκόπουλος, κ.ά.) συμπεριλαμβάνεται και αυτό του «πολυβραβευμένου» ομογενή συγγραφέα, χάρη στο ογκώδες, πρωτοποριακό κι επίμοχθο έργο του, την αυτoμυθοπλασία (autofiction) με τίτλο: «Το ανεμογκάστρι – Αποδελτιώνοντας τη συντέλεια του κόσμου (Μαρτυρίες)», εκδόσεις Οδός Πανός, Αθήνα 2023.
Στο σκεπτικό του δημοσιογράφου-συγγραφέα Στέφανου Τσιτσόπουλου, ο οποίος στο κείμενό του με τίτλο «23 βιβλία ελληνικής λογοτεχνίας για τις γιορτές (Η Athens Voice ξεφυλλίζει και προτείνει βιβλία» (18.12.2023), αναφέρονται τα εξής, σχετικά με τη συμπερίληψη του ανωτέρω πονήματος στη λίστα του «Athens Voice», όπου επιλέγονται και καταγράφονται τα αξιολογότερα και πιο συναρπαστικά πεζογραφικά έργα της εκδοτικής παραγωγής του 2023:
«Σαν αυτοβιογραφία ενός Έλληνα που έφυγε από την Ελλάδα και τη Σπάρτη και ζει χρόνια στην Αυστραλία γεμάτος ελληνικές αναμνήσεις, το ογκώδες βιβλίο των 568 σελίδων του πολυβραβευμένου συγγραφέα Γιάννη Βασιλακάκου, είναι ένα έργο ζωής. Ο πρώτος μη αγγλόφων συγγραφέας στην Αυστραλία που κατάφερε να “σπάσει” το κλειστό λογοτεχνικό κι εκδοτικό αγγλοσαξονικό κατεστημένο γράφει το εικοστό έκτο βιβλίο του, “το πιο φιλόδοξο”, καθώς χρειάστηκε έξι χρόνια εντατικής εργασίας ώσπου να το ολοκληρώσει. Αυτό το βιβλίο που δεν είναι ακριβώς μυθιστόρημα, αλλά όπως λέει ο ίδιος ο συγγραφέας του “ένα κολάζ, ένα μοντάζ, ένα ρεπορτάζ, αφού όλα πια έχουν γραφεί από άλλους και μάλιστα καλύτερα από μένα… Εξού και εγώ είμαι ένα απλός, όχι συγγραφέας αλλά μάλλον συρραφέας, αντιγραφέας, απογραφέας, ή κατασκευαστής κοκτέιλ. Γι’ αυτό κι επέλεξα βιβλία, συγγραφείς και ήρωες (αληθινούς και φανταστικούς) γιατί “θα ήταν αυτοί που θα μιλούσαν για μένα, κι εγώ θα ήμουν υπεράνω πάσης υποψίας…»
Η κριτικός Κατερίνα Ν. Θεοφίλη, σε κριτικές επισημάνσεις της, αναφορικά με παλαιότερα προδημοσιεύματα αποσπασμάτων για το «Ανεμογκάστρι», αναφέρει: «Παρατηρούμε στη γραφή [του Βασιλακάκου] ένα μεγάλο εξοπλισμό μνήμης. Σαν να μην θέλει να ακυρώσει ούτε ένα δευτερόλεπτο αναπνοής του, αλλά και σαν να θέλει να ερμηνεύσει την πορεία αυτής της στιγμιαίας αναπνοής. Έχει την εντυπωσιακή συγγραφική δύναμη – φιλοσοφικής προέκτασης και περιγραφικής αμεσότητας – να μην αφήνει σχεδόν κανένα θέμα ανέγγιχτο και να εισχωρεί σε βάθος στη σύσταση του. […] Η μυθιστορηματική του κατάθεση με γοήτευσε ισάξια με τα διηγήματά του. Έχει έναν ολόδικό του τρόπο έκφρασης που δεν κουράζει τον αναγνώστη και δεν τον κάνει να χαθεί σε ανακυκλωτικές διαδρομές σκέψης. Το “Ανεμογκάστρι” έχει πολλές κι ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες. Κάνει πάλι μια καινοτομία, διαταράσσει τη στατικότητα και την πληκτικότητα που μαστίζει τον δεινοπαθούντα χώρο της λογοτεχνίας» («Λογοτεχνική Πολυμορφία», εκδ. Ρέω, Αθήνα, 2010).
Τέλος, ας σημειωθεί, πρώτον, ότι αυτή είναι η τέταρτη φορά που βιβλίο του Γιάννη Βασιλακάκου συμπεριλαμβάνεται σε περίοπτες λίστες με τα καλύτερα και/ή πιο ενδιαφέροντα βιβλία της χρονιάς στην Ελλάδα. Οι τρεις προηγούμενες ήταν: Το 2009 [λίστα «Lifo», για τη βιογραφία του: «Κώστας Ταχτσής: Η αθέατη πλευρά της σελήνης – Η ζωή του» (εκδόσεις Ηλέκτρα). Το 2016 [λίστα «Athens Voice»], για τη βιογραφία-μαρτυρία του: «Τα αμαρτύρητα: Σχέδιο βιογραφίας του Βασίλη Βασιλικού (Οδός Πανός). Το 2018 [λίστα «Popaganda»], για τη βιογραφία του: «Ηλίας Πετρόπουλος: Ο τεχνίτης της διαστροφής» (Οδός Πανός). Δεύτερον, ότι τα βιβλία του ομογενή συγγραφέα, όχι μόνο έχουν τύχει πλήθους εγκωμιαστικών κριτικών και μελετών, αλλά κι έχουν πουλήσει δεκάδες χιλιάδες αντίτυπα, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Επιβεβαιώνοντας, έτσι, την παλαιότερη κριτική επισήμανση του Βασίλη Ρούβαλη, ότι: «Ο Γιάννης Βασιλακάκος […] με το τεράστιο σε όγκο και ποιότητα έργο του, συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους πνευματικούς εκπροσώπους του απόδημου ελληνισμού» («Με γραφίδα διασποράς», «Ελευθεροτυπία», 12.7.2001).
