Η τροχιά της κυβέρνησης Albanese για το 2024 είναι σαφής ήδη από τις πρώτες ημέρες του έτους: «Σύγκρουση» με το κόστος ζωής, με το αποτέλεσμα της «μάχης» να κρίνει σε σημαντικό βαθμό και το πολιτικό μέλλον των κυβερνώντων.

Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις τα βγάζουν πέρα ζόρικα μετά από δύο σχεδόν χρόνια με τον πληθωρισμό να κυριαρχεί (και τους πραγματικούς μισθούς σε πτώση) και διόλου τυχαία αυτό εντείνει τη δυσαρέσκεια.

Τα «άστρα» (βλέπε δημοσκοπήσεις) ήδη από το 2023 έκαναν λόγο για τάση υποχώρησης στη στήριξη των Εργατικών και μία από τις πρώτες έρευνες για το 2024 επιβεβαιώνει πώς οι υψηλές τιμές συνεχίζουν να πλήττουν ακόμα και τον Anthony Albanese.

Πιο συγκεκριμένα, μία νέα δημοσκόπηση της Freshwater Strategy, αποκλειστικά για την εφημερίδα The Sunday Telegraph, κατέδειξε ότι οι ψηφοφόροι -από όλο το πολιτικό φάσμα- είναι δυσαρεστημένοι με την αντιμετώπιση του κόστους ζωής από την κυβέρνηση.

Ένα ποσοστό 81% απάντησε ότι οι Εργατικοί δεν έχουν κάνει αρκετά για την ακρίβεια (στο ποσοστό αυτό συμπεριλαμβάνεται ένα 64% υποστηρικτών των Εργατικών, 9 στους 10 ψηφοφόρους του Συνασπισμού και 86% των Πρασίνων), ενώ ένα 68% εκτιμά ότι δε θα γίνουν αρκετά στο μέτωπο αυτό ούτε τους επόμενους έξι μήνες.

Η συντριπτική πλειοψηφία, αμφισβητεί την προεκλογική υπόσχεση του Εργατικού Κόμματος για «ανακούφιση» από τις τιμές ενέργειας (κατά 275 δολ. ετησίως) αλλά ένα 50% πιστεύει επίσης ότι οι λογαριασμοί πρόκειται να «φουσκώσουν» ακόμα περισσότερο.

Η εν λόγω έρευνα «φέρνει» Εργατικούς και Συνασπισμό σε ισοψηφία (50%), καθώς οι πρώτοι χάνουν 2% από το 2022 και έπειτα, ενώ οι δεύτεροι είναι στο +5%.

Προσωπικά για τον κ. Albanese, η δημοτικότητά του υποχωρεί (με τη δυσμενή άποψη γι’ αυτόν στο 43% πλέον), αλλά παραμένει προτιμώμενος πρωθυπουργός έναντι του αρχηγού της αντιπολίτευσης Peter Dutton (με 47% έναντι 38%).

Η διαδικτυακή δημοσκόπηση της Freshwater Strategy διεξήχθη διαδικτυακά σε περισσότερους από 1.000 ψηφοφόρους την περασμένη εβδομάδα και έδειξε επίσης ότι η συντριπτική πλειοψηφία (74%) των πολιτών θεωρεί το κόστος διαβίωσης το σημαντικότερο ζήτημα, ακολουθούμενο από τη στέγαση (41%).

Ο Δρ Michael Turner, στέλεχος της εταιρείες που έκανε την έρευνα, σχολίασε πως «δεν υπάρχει καμία απολύτως πίστη ότι η κυβέρνηση είναι πιθανό να τηρήσει τις υποσχέσεις που έχει δώσει σχετικά με την ελάφρυνση του κόστους ζωής».

«Αυτήν τη στιγμή πέρυσι βρισκόταν αρκετά ψηλά στις δημοσκοπήσεις όσον αφορά στη συμπάθεια και τις προθέσεις των ψηφοφόρων και τώρα δεν έχει τίποτα από αυτά».

«Η μόνη θετική πλευρά για τον Albanese είναι ότι, στην επιλογή μεταξύ αυτού και του Dutton, εξακολουθεί να προηγείται, αλλά μετά τις προηγούμενες εκλογές (τον Μάιο του 2022) ήταν περίπου 26 μονάδες μπροστά και τώρα έχει πέσει στις 9 … έχει ‘σπαταλήσει’ τη σύνδεσή του με τους ψηφοφόρους».

Η τάση υποχώρησης των Εργατικών υπό το κόστος ζωής ήταν εμφανής όλη την περσινή χρονιά. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει και τίποτα -άμεσα τουλάχιστον- καθώς όπως έχουμε ξαναγράψει η Πολιτική είναι σαν τον… καιρό της Μελβούρνης: ο χρόνος μετρά διαφορετικά και μπορεί να υπάρξουν εκπλήξεις από τη μία στιγμή στην άλλη.

Χρόνος μέχρι τις επόμενες κάλπες σε ομοσπονδιακό επίπεδο (το 2025 εκτός απροόπτου) υπάρχει για την «ανατροπή» της εικόνας και την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων.

Στα θετικά για την κυβέρνηση είναι πως ο πληθωρισμός δείχνει να «φρενάρει», οπότε θα υπάρχουν περισσότερα ίσως περιθώρια για «επίθεση» στην ακρίβεια.

Αλλά κανένα αποτέλεσμα στη «σύγκρουση» με το κόστος ζωής δεν είναι βέβαιο, καθώς αναμένεται επίσης επιβράδυνση της Οικονομίας, αύξηση της ανεργίας, συνέχιση των «αναταράξεων» σε διεθνές επίπεδο, ενώ το κρατικό χρέος παραμένει υψηλό.

Ο πρωθυπουργός, Anthony Albanese και ο υπουργός Οικονομικών, Jim Chalmers βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής, όχι μόνο των πολιτών, αλλά και εσωκομματικά, καθώς ουκ ολίγοι βουλευτές και γερουσιαστές τα βρίσκουν σκούρα όποτε έρχονται σε επαφή με ψηφοφόρους τους.

Όχι τυχαία, καθώς την ίδια στιγμή, ο «Μετρητής Πίεσης» για το κόστος ζωής του Finder (Cost of Living Pressure Gauge) βρέθηκε στο ακραίο 79% ( επίπεδο extreme) τον Δεκέμβριο του 2023, απέχοντας πλέον ελάχιστα από τα όρια του 88% (επίπεδο καταστροφής για τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς).

Ο εν λόγω δείκτης μετά μετρά την οικονομική επιβάρυνση των νοικοκυριών και ενδεικτικά τον Δεκέμβριο του 2020 ήταν στο 45%. Σύμφωνα με το Finder, τον περασμένο μήνα οι πολίτες ανέφεραν χαμηλότερα υπόλοιπα αποταμιεύσεων κατά 3.000 σε σύγκριση με τον Νοέμβριο του 2023.  Ακόμα, το 78% δήλωσε ότι αισθάνεται εξαιρετικά ή κάπως αγχωμένο για τα οικονομικά του.

Με το επιτόκιο της RBA στο 4, 35% (έναντι 0,10% τρία χρόνια πριν), το 56% των ιδιοκτητών κατοικιών και το 63% των ενοικιαστών αναφέρουν ότι το κόστος στέγασης προκαλεί οικονομικό άγχος (financial stress), ενώ τα αντίστοιχα ποσοστά το 2020 ήταν 18% και 32%.

Τέλος, οι δαπάνες με πιστωτικές κάρτες έφθασαν σε επίπεδο ρεκόρ (34,6 δισεκατομμύρια δολάρια).

Ο κ. Albanese έχει τονίσει πως έδωσε εντολή στα αρμόδια Υπουργεία να εξετάσουν τις επιλογές που υπάρχουν ενόψει του προϋπολογισμού του Μαΐου (ένα σημαντικό τεστ για την κυβέρνηση), ενώ ο κ. Chalmers, ανησυχώντας για τις πληθωριστικές πιέσεις που επιμένουν παρά την πρόσφατη μείωση του Γενικού Δείκτη Τιμών διαλαλεί πως η όποια βοήθεια δε θα είναι… τοις μετρητοίς.

Στο επίκεντρο της «σύγκρουσης» με την ακρίβεια βρέθηκαν πρόσφατα και τα μεγάλα σούπερ μάρκετ με την κυβέρνηση να ξεκινά έρευνα για τυχών περιστατικά αισχροκέρδειας, προειδοποιώντας μάλιστα ακόμα και για περισσότερο έλεγχο στην αγορά με την αναθεώρηση του Κώδικα Δεοντολογίας για τα Τρόφιμα και τα Είδη Παντοπωλείου (Food and Grocery Code of Conduct).

Πέρα από την οικονομική «αρένα» όμως, σύντομα θα υπάρξει αναμέτρηση και στην πολιτική. Το πρώτο μεγάλο τεστ για τους Εργατικούς και για το αν καταφέρνουν να πείσουν στη «μάχη» με το κόστος ζωής θα είναι μία εκλογική αναμέτρηση στη Βικτώρια. Αυτή στο Dunkley για την πλήρωση της θέσης της ομοσπονδιακή βουλευτή των Εργατικών, Peta Murphy, η οποία απεβίωσε μετά από μάχη με τον καρκίνο.

Οι αναλυτές εκτιμούν ότι οι εκλογές (by-election) στο Dunkley δε θα είναι όπως ο θρίαμβος του Aston (τον Απρίλιο του 2023) για το Εργατικό Κόμμα, που όπως προαναφέρθηκε, αντιμετωπίζει κυβερνητική φθορά, την ίδια ώρα που ο Συνασπισμός αναμένει… στη γωνία να αδράξει κάθε ευκαιρία.

Οι Εργατικοί έχουν επιλέξει ως υποψήφια την Jodie Belyea, η οποία παρουσιάστηκε επίσημα την Πέμπτη από τον κ. Albanese ως μια αυθεντική «μαχήτρια» που του θύμιζε την αείμνηστη Murphy.

Ο πιθανός υποψήφιος των Φιλελευθέρων, ο δήμαρχος του Frankston, Nathan Conroy, είναι πολύ γνωστός στην περιοχή, σύμφωνα με εσωτερική έρευνα του Φιλελεύθερου Κόμματος, γεγονός που του δίνει ένα πιθανό προβάδισμα (η διαδικασία προεπιλογής επρόκειτο να διεξαχθεί την Κυριακή).

Δεν έχει οριστεί ημερομηνία για τις επαναληπτικές εκλογές στο στο Dunkley, αλλά είναι πιθανό να διεξαχθούν το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Φεβρουαρίου ή τον Μάρτιο.

Και τα δύο μεγάλα κόμματα, σε ιδιωτικές συζητήσεις, υποβαθμίζουν σημαντικά τις πιθανότητές τους καθώς το εκλογικό σώμα στο οποίο απευθύνονται είναι… ζόρικο: Υποθηκευμένοι βαριά εργαζόμενοι της μεσαίας τάξης. Μία «μικρογραφία» του μέσου όρου της χώρας σε αυτήν τη συγκυρία. Η εκλογική περιφέρεια του Dunkley, στα νοτιοανατολικά της Μελβούρνης, καλύπτει τον Δήμο Frankston και μέρος του Mornington Peninsula. Τα κύρια προάστια είναι εκτός από το Frankston, τα Sandhurst, Skye, Carrum Downs, Langwarrin και Seaford.

Οι Εργατικοί κατέχουν την έδρα με διαφορά 6,3%. Όμως η εκλιπούσα Murphy είχε ένα από τα υψηλότερα επίπεδα προσωπικής υποστήριξης από οποιονδήποτε βουλευτή του κόμματος και ως γνωστόν -με εξαίρεση το Aston- σε επαναληπτικές εκλογές μία κυβέρνηση καταγράφει σημαντική πτώση έναντι της αντιπολίτευσης.

«Περιμένουμε μια σημαντική ανατροπή εναντίον μας και οι πιθανότητες είναι υπέρ του Dutton», δήλωσε στην The Age κορυφαία πηγή των Εργατικών, μιλώντας στο «παρασκήνιο» (ανώνυμα).

Δύο ανώτερες πηγές των Φιλελευθέρων, που επίσης μίλησαν ανώνυμα, δήλωσαν ότι εξακολουθούν να είναι το αουτσάιντερ (underdogs), αλλά τόνισαν ότι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης θα κάνει συχνά προεκλογική εκστρατεία στην «κομβική» περιοχή του Dunkley, παρόλο που η Βικτώρια παραμένει μια πιο «αδύναμη» Πολιτεία (ως προς τη στήριξη) για τον ίδιο.