Ο «Τίμων ο Αθηναίος» (Timon of Athens ) ίσως και να μην είναι το πρώτο έργο που σας έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεστε τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (William Shakespeare).
Ωστόσο, η κυπριακής καταγωγής καλλιτέχνιδα, Margaret Thanos, πιστεύει ότι είναι αδιαμφισβήτητα το πιο σύγχρονο έργο του, το οποίο περιλαμβάνει θέματα και μηνύματα με τα οποία ταυτίζονται πολλοί άνθρωποι μέχρι και σήμερα.
Η κα Thanos είναι η σκηνοθέτιδα της παραγωγής της σατιρικής τραγικωμωδίας του Σαίξπηρ «Sport for Jove», η οποία φέρει τον τίτλο «Μισώ τους Ανθρώπους, ή Τιμών ο Αθηναίος» (I Hate People; or Timon of Athens), την οποία θα μπορεί να απολαύσει το κοινό του Σίδνεϊ στο Leura Everglades, στα Blue Mountains, έως τις 21 Ιανουαρίου.
Σύμφωνα με την ομογενή καλλιτέχνιδα, αυτή είναι η πρώτη φορά που μία θεατρική εταιρεία μεσαίας-μεγάλης τάξης, αναλαμβάνει να παρουσιάσει το έργο αυτό στην Αυστραλία, το οποίο αποτελεί μία ακόμη ένδειξη του γεγονότος ότι το έργο δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στο ευρύ κοινό.
Ο «Τίμων ο Αθηναίος» διηγείται μία ιστορία που επικεντρώνεται γύρω από τον ομώνυμο χαρακτήρα Τίμων, έναν πλούσιο αλλά και γενναιόδωρο Αθηναίο, ο οποίος αφού μοιράζει με σπάταλο τρόπο τα χρήματά του, με αποτέλεσμα να φτάσει στο σημείο χρεωκοπίας, μετατρέπεται σε έναν μισάνθρωπο, καθώς πολλοί από τους υποτιθέμενους «φίλους» του αρνούνται να τον βοηθήσουν όταν δεν έχει πλέον τίποτα υλικό να τους προσφέρει.
Μέσα από την ιστορία προβάλλονται διαχρονικά μηνύματα, όπως είναι η σημασία της φιλίας, η αξία της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά και οι προειδοποιήσεις κατά της μισανθρωπίας, ενώ αναδύεται και μία ευρύτερη έννοια που αφορά τους κινδύνους που ελλοχεύουν σε μία κοινωνία, όταν οι δυνάμεις που την κυβερνούν χαρακτηρίζονται από μία δυσαρμονία.
Η κα Thanos, υποστηρίζει ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να ταυτιστεί με τον Τίμωνα με κάποιο τρόπο, επισημαίνοντας ότι η σύγχρονη κοινωνία δίνει μεγάλη αξία στην έννοια της σύναψης φιλίας αλλά και της δικτύωσης μεταξύ ανθρώπων, με σκοπό την απόκτηση ευκαιριών, κύρους, πλούτου ή αξιοπιστίας.
Το αρχικό κείμενο γι’ αυτό το έργο δημοσιεύθηκε το 1623 ως μέρος μιας συλλογής των έργων του Σαίξπηρ, με την επωνυμία «First Folio», το οποίο κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του.
«Εικάζεται ότι ο ‘Τίμων ο Αθηναίος’ ενδέχεται να ήταν το τελευταίο έργο του Σαίξπηρ, δεδομένης της ημιτελούς έκδοσης του χειρόγραφου ή εναλλακτικά ότι το σενάριο γράφτηκε περίπου την ίδια εποχή με τα έργα ‘Βασιλιάς Ληρ’ και ‘Κοριολανός’», συμπλήρωσε η κα Thanos.
Η ίδια πρόσθεσε, ότι «είναι ευρέως αποδεκτό ότι υπάρχει και άλλος συγγραφέας σε αυτό το έργο, καθώς οι διάφορες σκηνές έχουν ξεκάθαρα διαφορετικό ύφος γραφής», με τον «Τόμας Μίντλετον» να «θεωρείται η πιο δημοφιλής θεωρία», χωρίς ωστόσο να «υπάρχουν συγκεκριμένες αποδείξεις».
«Το όνομά του αναφέρεται στην παραγωγή, ώστε να ξεκαθαρίσουμε ότι αναγνωρίζουμε τη συμβολή, τουλάχιστον ενός ακόμα συγγραφέα».
Το εν λόγω έργο, είναι μοναδικό, κατά την άποψη, ότι ενώ είναι γραμμένο βάση της κλασσικής Δομής των Πέντε Πράξεων (five-act structure) του Σαίξπηρ, προορίζεται να παρουσιαστεί ως Δύο Πράξεις.
Η κυπριακής καταγωγής καλλιτέχνιδα αποκάλυψε ότι η παραγωγή εκσυγχρονίζει και επαναπροσδιορίζει λίγο το έργο, συμπληρώνοντας ότι μαζί με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του «Sport for Jove», Damien Ryan, δημιούργησαν στην ουσία μία διασκευή του κειμένου.
«Σε αυτήν χρησιμοποιούμε αρκετά στοιχεία από την αυθεντική γλώσσα του Σαίξπηρ, αλλά έχουμε επίσης γράψει ένα νέο τέλος στο οποίο αντλούμε από πολλά άλλα έργα του Σαίξπηρ», πρόσθεσε η κα Thanos.
Η Σύγκλητος έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να θυμίζει κάθε σύγχρονο Κοινοβούλιο, ενώ οι χαρακτήρες του Αλκιβιάδη και του Φλάβιου, δύο από τους μοναδικούς αληθινούς φίλους του Τίμωνα, έχουν μετατραπεί από άνδρες σε γυναίκες,
Με την Ελένη Κασιμάτη (Eleni Cassimatis), στο ρόλο του Αλκιβιάδη, έναν νεαρό αρχιστρατηγό που προσπαθεί να πολεμήσει για κάτι καλό και να υπερασπιστεί την καλή φύση του Τίμωνα, και την Deb Galanos να υποδύεται τη Φλαβία (θηλυκή έκδοση του Φλάβιου), έναν χαρακτήρα τύπου «Γιάννη Βαρουφάκη», που προειδοποιεί για τα κακά μαντάτα, το έργο αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα αφήγησης ιστοριών με οικουμενικά θέματα, το οποίο γκρεμίζει την έννοια του απόλυτου μηδενισμού.
Στις σημειώσεις της για την παράσταση, η ίδια εξηγεί ότι ο Τίμων είναι ένας χαρακτήρας με τον οποίο ναι μεν μπορούν να ταυτιστούν πολλοί άνθρωποι, αλλά ουδέποτε αποτελεί ένα άξιο παράδειγμα ανθρώπου προς μίμηση.
«Είναι μια προειδοποίηση για το τι μπορεί να συμβεί όταν οι δυνάμεις που κυβερνούν μια πόλη είναι ανισόρροπες. Η αστάθεια που απομένει στο τέλος του έργου μοιάζει τόσο αληθινή για τόσα πολλά αποτυχημένα κράτη σήμερα. Κι όμως, ανάμεσα σε όλα αυτά είναι μια διαφήμιση για την υπέροχη φύση της ζωής», αναφέρει μέσα από τις σημειώσεις της, η κα Thanos.
