Συμπάροικοι λημνιακής καταγωγής από τη Βικτώρια, τη Νέα Νότια Ουαλία και τη Νότια Αυστραλία, συναντώνται αυτό το Σάββατο, 27 Ιανουαρίου στο Oakleigh, για να το γλεντήσουν… παραδοσιακά.
Ο «Pan-Lemnian Dinner Dance» (Παλλημνιακός Χορός) θα πραγματοποιηθεί σε αίθουσα του Oakleigh Grammar (Oakleigh Grammar Conference Center, 77/81 Willesden Rd) και είναι ήδη «sold out» (έχουν πουληθεί όλα τα εισιτήρια).
Παραδοσιακοί χοροί θα παρουσιαστούν από Λημνιούς στην καταγωγή, και άλλους ομογενείς, κυρίως νέους τρίτης και τέταρτης γενιάς, που θα φορούν παραδοσιακές φορεσιές του ακριτικού νησιού.
«Οι Λημνιοί από το Σίδνεϊ και την Αδελαΐδα έρχονται στη Μελβούρνη», επισήμανε στο Facebook η Λημνιακή Κοινότητα Βικτώριας (Lemnian Community Of Victoria Ltd) για την εκδήλωση-συνάντηση, την οποία θα απασχολήσει και η δημιουργία Νεολαίας των Λημνίων σε επίπεδο Ομοσπονδίας.
Ο κ. Σπύρος Χραμπάνης (Spiros Hrambanis), ο οποίος ασχολείται εδώ και δεκαετίες με θέματα των Λημνίων της Αυστραλίας, και από μία σειρά διαφορετικές θέσεις σε διοικητικά συμβούλια, σε δική του ανάρτηση στα social media υπενθύμιζε το πώς αποφασίστηκε η σύσταση της Ομοσπονδίας (PanLemnian Organisation of Australia) 40 χρόνια πριν.
Όπως επισήμανε ήταν «το 1984 κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης στη Μελβούρνη, στα δωμάτια της Λέσχης της Λημνιακής Κοινότητας Βικτώριας στην οδό Armstrong, στο Middle Park».
Πρόεδρος της Κοινότητας των Λημνιών της Βικτώριας ήταν τότε ο Αλέκος Αγγελίδης, ο οποίος μαζί με τον Χαράλαμπο Παλαιολογούδια (από τη Νότια Αυστραλία) και τον Αλέκο Γκαλέλη (Ν.Ν.Ο.), όπως ανέφερε ο κ. Χραμπάνης -που ήταν τότε γραμματέας στη Βικτώρια και παρών στη συνάντηση όπως μας είπε- συμφώνησαν στη δημιουργία της Ομοσπονδίας.
Η ιδέα για την PanLemnian Organisation of Australia, επισήμανε ο κ. Χραμπάνης ήταν το «πνευματικό παιδί» του Σταν -Στράτου- Σαράντη, τότε αντιπροέδρου της Λημνιακής Κοινότητας Βικτώριας.
Ακολούθησε η πρώτη συνάντηση των Λημνιών της Αυστραλίας, στο Wagga Wagga της Νέας Νότιας Ουαλίας στις αρχές του 1985.
Εκείνη την εποχή, ο δημοσιογράφος Γιώργος Γαλάνης (ο οποίος έφυγε από τη ζωή πρόσφατα) έγραφε στον «Νέο Κόσμο» (έκδοση 7ης Φεβρουαρίου 1985):
«Συγκινητική η αντάμωση των Λημνιών της Αυστραλίας – Αποφασίστηκε η Ίδρυση Ομοσπονδίας Λημνίων.
Ιανουάριος του 1985, 27 του μηνός. Κάπου στο μακρυνό WAGGA WAGGA. Εκεί που είναι τα σύνορα της Βικτώριας με το NSW. Εκεί που έσπευσαν όλοι οι Λημνιοί της Αυστραλίας να γκρεμίσουν τα σύνορα της απόστασης που τους χωρίζει. Στις 27 του περ. μήνα.
Που θα μείνει σαν ορόσημο στην μεγάλη πατριά των Λημνίων. Χωρίς αμφιβολία η Λημνιακή Πάτριά αριθμεί χιλιάδες μέλη σ’ αυτή τη χώρα, που ζουν διασκορπισμένοι στα διάφορα διαμερίσματά της.
Μια έξυπνη «κίνηση» όμως των δύο μεγαλυτέρων οργανισμών της, της Λημνιακής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας και της Λημνιακής Αδελφότητας «η Μαρούλα» του Σίδνεϋ, στάθηκε αρκετή για να φέρει τους Λημνιούς αγκαλιασμένους, σε ένα ξέφρενο πανηγύρι γεμάτο από δάκρυα χαράς και τραγούδια του όμορφου νησιού τους.
Δεν χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια για να πραγματοποιηθεί αυτή η συνάντηση. Μόνο θέληση. Κι’ αυτή η θέληση υπήρχε. Και γινόταν όλο και πιο έντονη καθώς τα χρόνια περνούσαν, και η νοσταλγία των μεν για τους δε, (και αντίστοιχα) φούντωνε περισσότερο.
Τα δύο διοικητικά συμβούλια δεν έμειναν αδιάφορα. Φρόντισαν να διοργανώσουν αυτή τη μεγάλη στιγμή της επικοινωνίας, της αντάμωσης των συμπατριωτών τους.
Και το πέτυχαν, για πρώτη φορά στην ιστορία των Λημνιακών Κοινοτήτων της Αυστραλίας. Δέκα πέντε λεωφορεία γεμάτα Λημνιούς από το Σίδνεϋ και την Μελβούρνη και άνω από 120 ιδιωτικά αυτοκίνητα κι από τις δύο πολιτείες μετέφεραν 1500 άτομα στον τόπο της αντάμωσης: Στους κήπους του μακρυνού WAGGA WAGGA, στα σύνορα των δύο πολιτειών.
Τα δύο διοικητικά συμβούλια των Λημνιακών Κοινοτήτων με επικεφαλής τους προέδρους κ.κ. Αλέκο Αγγελίδη (της Μελβούρνης) και Δημήτριο Χαλαμαντάρη (του Σίδνεϋ), αντάλλαξαν ανθοδέσμες και αναμνηστικά λάβαρα συγκινημένοι.
Μόλις τελείωσε αυτή η διαδικασία, το πλήθος των Λημνίων έσμιξε μέσα σε μια γενική ανθρώπινη αποθέωση. Άνθρωποι που είχαν να συναντηθούν τριάντα και πλέον χρόνια, ευτύχησαν να ξαναμιλήσουν για τις παλιές θύμησες στο όμορφο νησί τους.
Συγκινημένος ο πρόεδρος της Λημνιακής Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας κ. Αλέκος Αγγελίδης, μας είπε: «Είδα τον κουρέα του χωριού μου τον Γιώργο Καλιντιρίδη, που είχα να τον δω 32 ολόκληρα χρόνια! Δεν μπορείτε να φαντασθείτε τί ένοιωσα. Συγκλονίστηκα! Τέτοιες στιγμές έζησαν κι’ άλλοι συμπατριώτες μας, που είχαν να ειδωθούν χρόνια ολόκληρα».
Τί εκδηλώσεις ακολούθησαν, κύριε Αγγελίδη;
«Χόρεψε ένα γκρουπ από το Σίδνεϋ με τις τοπικές … στολές του νησιού μας. Κατόπιν είχαμε και… ποδόσφαιρο! Έπαιξε η ερασιτεχνική ομάδα των Λημνίων της Μελβούρνης με την αντίστοιχη του Σίδνεϋ. Κερδίσαμε (εννοώ, οι Μελβουρνιώτες) με σκορ 6-2.
Στη συνέχεια, ο συμπατριώτης μας Κυριάκος Βολάρης με την λύρα του, τη λύρα του τόπου μας, έπαιξε σκοπούς του νησιού μας και χόρευαν αδιάκοπα όλοι, παρ’ όλη τη φοβερή ζέστη που επικρατούσε.
Ήταν ανεπανάληπτες οι στιγμές που ζήσαμε. Λέω ανεπανάληπτες από απόψεως του ότι έγιναν για πρώτη φορά όλα αυτά. Συμπερασματικά σας λέω ότι η 27η του Γενάρη χαρακτηρίσθηκε σαν Μεγάλη Ημέρα για τους Λημνιούς της Αυστραλίας, διότι στο συνέδριο που κάναμε εκεί αποφασίσαμε να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο η συνάντηση των Λημνίων στην ίδια ημερομηνία».
Τί άλλες αποφάσεις πήρατε κ. Αγγελίδη;
«Φυσικά, για να γίνουν όλα αυτά, αυτό δεν σημαίνει ότι έγιναν τυχαία. Αισθανόμαστε κι εμείς την ανάγκη να ενωθούμε, να κάνουμε μια Ομοσπονδία Λημνίων της Αυστραλίας, ένα δυνατό σύνολο δηλαδή».
Συζητήσατε καθόλου αυτή την περίπτωση;
«Βεβαίως. Συζητήσαμε, έχοντας και την εξουσιοδότηση της Λημνιακής Κοινότητας Αδελαΐδας που δεν μπόρεσε να συμμετάσχει σ’ αυτή τη συνάντηση, την ίδρυση της Παν. Λημνιακής Ομοσπονδίας Αυστραλίας. Μπορώ να σας πω ότι έχουμε ήδη αναθέσει σε δικηγόρους την όλη διαδικασία.
Θα εκλέξουμε τρεις αντιπροσώπους από τη Μελβούρνη, τρεις από την Αδελαΐδα και τρεις από το Σίδνεϋ, και αυτοί σαν αντιπροσωπευτικό σώμα θα καθορίσουν τις λεπτομέρειες για την ίδρυση της Ομοσπονδίας μας.
Σκοποί της Ομοσπονδίας θα είναι η σύσφιγξη όλων των Λημνίων, ένα πρόγραμμα με στόχο την ανάπτυξη των δεσμών με την πατρίδα, και γενικά, η Ομοσπονδία θα δημιουργήσει κάτι το καλό για τους Λημνιούς. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε για το δρόμο της προόδου, θα μπορέσουμε έτσι με τον τρόπο αυτό να διδάξουμε και στα παιδιά μας, τις παραδόσεις του όμορφου νησιού μας».
27 Ιανουάριου 1985. Η αρχή για την ένωση όλων των Λημνίων της Αυστραλίας, έγινε.
Εναπόκειται πλέον η συνέχεια αυτής της προσπάθειας. Κι’ αυτή είναι η ίδρυση της Ομοσπονδίας των Λημνίων. Το ευχόμαστε…
ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΑΛΑΝΗΣ».
