Η Yiasou Care, μια οικογενειακή οργάνωση που παρέχει φροντίδα σε παιδιά και ενήλικες με ειδικές ανάγκες, στους γονείς, στους φροντιστές τους και στους ηλικιωμένους, οργάνωσε πρόσφατα έρανο για να βοηθήσει στη συγκέντρωση χρημάτων για την αγορά ενός ειδικά τροποποιημένου οχήματος μεταφοράς.

Στο εορταστικό δείπνο συγκέντρωσης χρημάτων στο Vanilla Lounge στο Oakleigh, το περασμένο Σάββατο, 9 Μαρτίου, οι παρευρισκόμενοι απόλαυσαν ένα γεύμα πέντε πιάτων, ανοιχτό μπαρ, καφέ και επιδόρπιο μαζί με ζωντανή μουσική, ενώ έγινε δημοπρασία ειδικών αντικειμένων που δωρήθηκαν από τοπικές επιχειρήσεις που υποστηρίζουν τον σκοπό.

Συγκεντρώθηκαν $17.000 για να βοηθήσουν στην επίτευξη του στόχου της αγοράς του οχήματος, με τη δημιουργία μιας ιστοσελίδας Go Fund Me που έχει λάβει μέχρι στιγμής δωρεές πάνω από $4.000.

Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα συμπεριελάμβανε και ελληνικούς παραδοσιακούς χορούς

Ο Γενικός Διευθυντής της Yiasou Care, Steven Ginnis, λέει ότι το ενδιαφέρον της κοινότητας για τη συγκέντρωση κεφαλαίων και η υποστήριξη που έλαβαν ήταν «απίστευτη».

«Αυτό για το οποίο είμαστε πιο περήφανοι είναι το πόσο πολύ μας υποστήριξε η ελληνική παροικία και η τοπική κοινότητα του Oakleigh», είπε στον «Νέο Κόσμο».

«Είμαστε μια μικρή ελληνική οικογένεια που αφιερώσαμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας στο να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας και να φροντίζουμε την ανάπηρη κόρη μας. Το να λάβουμε μια τόσο μεγάλη υποστήριξη από την κοινότητα, την ελληνική κοινότητα, ήταν καταπληκτικό».

Στιγμιότυπα από την εκδήλωση

Ο Στίβεν μαζί με τη σκηνοθέτη σύζυγό του Μπάρμπαρα, δημιούργησαν τη Yiasou Care πριν από δύο χρόνια, επειδή έχουν και οι ίδιοι μια κόρη με ειδικές ανάγκες και μπορούσαν να εντοπίσουν τα κενά στον κλάδο.

Έπρεπε να μάθουν να τη φροντίζουν, έτσι η Μπάρμπαρα έγινε ειδική φροντιστής όπως και η άλλη κόρη τους, η Ηλιάννα.

Η Ηλιάννα, είναι επίσης διευθύντρια της Yiasou Care και αυτή τη στιγμή ολοκληρώνει το διδακτορικό της με θέμα τη νευροποικιλομορφία και την ένταξη στην αρχιτεκτονική και στον χώρο της φροντίδας.

Δημιούργησε μια νέα μορφή επικοινωνίας για άτομα με ειδικές ανάγκες που δεν είναι λεκτική. Ένα εικονογραφικό σύστημα όπου μπορούν να δείχνουν εικόνες για να προσδιορίσουν τι θέλουν ή τι ζητούν.

 

Ένας από τους πελάτες της Yiasou Care είναι ένας 34χρονος που ήταν πολύ ντροπαλός και δεν είχε παραγγείλει ποτέ ξανά ποτό.

«Πρόσφατα καταφέραμε να τον βγάλουμε έξω, σε δημόσιο χώρο και τώρα μπορεί να πάει και να παραγγείλει τα δικά του μιλκσέικ χρησιμοποιώντας το εικονογραφικό σύστημα που επινόησε η κόρη μου», είπε ο Στίβεν.

Τώρα που αυτό το σύστημα έχει δημιουργηθεί για να βοηθήσει στην επικοινωνία σε κοινωνικά περιβάλλοντα, η Yiasou Care ελπίζει να αποκτήσει το ειδικά τροποποιημένο όχημα μεταφοράς για να τους βγάζει έξω και να τους πηγαίνει βόλτες.

«Αυτό που παρατηρήσαμε ήταν ότι πολλά παιδιά, ειδικά παιδιά με αλαλία, πολλά άτομα με ειδικές ανάγκες, συμμετέχοντες στο NDIS και πολλοί ηλικιωμένοι, δυσκολεύονταν να συμμετάσχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες», είπε ο Στίβεν.

«Είναι δύσκολο να τους μεταφέρεις γιατί δεν μπορείς απλώς να τους βάλεις σε ένα κανονικό όχημα. Σηκώνονται από τη θέση τους ή δεν φορούν τη ζώνη ασφαλείας τους. Μερικοί άνθρωποι είναι σε αναπηρικά καροτσάκια, οπότε δεν μπορείς να κάνεις εύκολα ελιγμούς».

Λέει ότι παρουσιάζουν μεγαλύτερη πρόοδο, όσο περισσότερο μπορούν να βγαίνουν έξω και να συμμετέχουν σε δραστηριότητες και θέλει να μπορεί να πηγαίνει τους πελάτες τους σε συναυλίες, εκκλησίες, εμπορικά κέντρα και οποιεσδήποτε άλλες κοινωνικές εκδηλώσεις.

«Θέλουμε να νιώθετε ότι το άτομο που φροντίζουμε είναι σαν μέλος της οικογένειάς μας».

Οι επισκέπτες απολαμβάνουν το γεύμα τους κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης

«Δεν βλέπουμε την αναπηρία, βλέπουμε τις ικανότητες αυτών των ατόμων. Βλέπουμε τους ατομικούς τους στόχους και προσπαθούμε να τους βοηθήσουμε να τους πετύχουν. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μακροχρόνιες σχέσεις μαζί τους και να τους φροντίζουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα».

Ο Στίβεν λέει ότι είναι επίσης σημαντικό να υποστηρίζονται οι αφανείς ήρωες, οι γονείς, τα αδέλφια, οι συγγενείς και οι φροντιστές που φροντίζουν κάποιον που έχει ανάγκη.

«Ποτέ δεν μας ενδιέφερε να γίνουμε επιχείρηση, δεν μας απασχολούσε τι κερδίζαμε από αυτήν, δεν ήταν αυτός ο πρωταρχικός στόχος για μας».

«Ξέρουμε τι θέλουμε για την κόρη μας και πώς θέλουμε να μεγαλώσει. Δεν θέλουμε να χάσει τίποτα και να έχει το καλύτερο από όλα και να τη φροντίζουν σαν οικογένεια όταν είναι έξω από το σπίτι. Αλλά αυτό είναι κάτι που εμείς το θέλουμε και για όλους τους άλλους».