ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι γερνάει ο πληθυσμός της Αυστραλίας, δεν είναι αρκετό να μένει στα χαρτιά ως στατιστικό στοιχείο.
Απαιτείται, σύμφωνα με άρθρο του “Νέου Κόσμου” (11/3/2024), “σχεδιασμός και προγραμματισμός για τη δημιουργία ενός βιώσιμου τομέα φροντίδας ηλικιωμένων που θα παρέχει υψηλής ποιότητας υπηρεσίες”.
ΣΗΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ότι η Στατιστική, αναλύει πολλά σημεία και οι συστάσεις ανοίγουν το δρόμο για μεγαλύτερη επιλογή σε μοντέλα φροντίδας για τους της τρίτης ηλικίας γενικότερα.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ δεν μένω μόνο στις υπηρεσίες. Αλλά μιας και παραδέχτηκε και ο πρωθυπουργός μας ότι, όντως υπάρχει πρόβλημα βιωσιμότητας στο σύστημα φροντίδας ηλικιωμένων και προτείνει το κάτι τις του, γράφοντας ότι “οι ηλικιωμένοι να είναι σε θέση να ζουν με αξιοπρέπεια και με τον σεβασμό που τους αξίζει”, ας μου επιτραπεί να αναφέρω ένα από τα πολλά που ακούω καθημερινά, από τους ηλικιωμένους της γειτονιάς μου.
ΞΕΡΕΤΕ τι τραβούν, όταν πρέπει να τηλεφωνήσουν σε μια Υπηρεσία και ο τηλεφωνητής παραπέμπει σε ένα σύνδεσμο και αυτός σε ένα άλλο και μετά σε ένα παράλλο; Και αν σου ξεφύγει ένας αριθμός, άντε φτου και απ’ την αρχή; Δηλαδή σπάσιμο νεύρων.
Η ΔΕ αύξηση της σύνταξης, με το σταγονόμετρο κ. Albanese. Για να δούμε τι απήχηση θα έχει η επιστολή που απέστειλε ο κ. Γιάννης Κωστούλιας, τέως (πλέον) πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ηλικιωμένων; Του θυμίζουμε αυτό που προείπε: Θέλει τους ηλικιωμένους να ζουν με αξιοπρέπεια…
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ τα κατάφερα. Και είχα μια αγωνία να την γνωρίσω, που δεν περιγράφεται. Αν δεν καταλάβατε και δικαιολογημένα, στην Sophia αναφέρομαι. Το πιο διάσημο ανθρωποειδές ρομπότ, που σε μια στάση στη Ρόδο από ένα ταξίδι στην Ανατολή, μάς έστειλε τα χαιρετίσματα και τις προβλέψεις της.
ΟΝΟΜΑ και πράμα η Sophia. Γεμάτη σοφία, γνώση, ευγένεια, απάντησε στις ερωτήσεις της Αγάθας Ζαρακοβίτου και για του λόγου το αληθές, ο αρχισυντάκτης μας δημοσίευσε Δευτεριάτικα πρωτοσέλιδο και μια ολόσωμη φωτογραφία της.
ΝΟΣΤΙΜΟ κορίτσι δεν λέω, και συμπαθητικό. Κρίνοντας δε και από τις απαντήσεις της και πανέξυπνο. Με ξάφνιασαν η ετοιμότητα, η ορθή της σκέψη και η ολιγόλογη, μετρημένη απάντηση. Ίσως γιατί η αφεντιά μου είμαι άτομο του «πολλού». Θέλω δηλαδή το χρόνο μου, να ψάξω στη μυαλοθήκη μου και πολλές φορές μέχρι να τοποθετηθώ, έχω ξεχάσει την ερώτηση.
ΞΕΧΑΣΑ να σας πω ότι η Sophia, μιλά άπταιστα ελληνικά. Στέκομαι για λίγο στο σχόλιό της για την κλιματική κρίση: «…μπορεί να φτάσουμε σε ένα σημείο που η τεχνητή νοημοσύνη και η ανθρώπινη, να συνεργάζονται για την επίλυση προκλήσεων και βελτίωσης της ανθρώπινης εμπειρίας…». Τάδε έφη η Sophia… Και εγώ λέω, πως πρέπει να την πάρουμε στα σοβαρά.
ΑΔΕΛΦΙΑ, τι γίνεται εκεί στη Μονή Οσίου Αβακούμ στο χωριό Φτερικούδι της επαρχίας Λευκωσίας της Κύπρου; Τι σκάνδαλα είναι αυτά στους κόλπους της Εκκλησίας και που κάθε μέρα άλλα, πολύ χειρότερα βλέπουν το φως της δημοσιότητας;
ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ για «φτιαχτά» θαύματα με εικόνες αγίων να δακρύζουν και να στάζουν μύρο, γυναίκες, γύρω στις 100, που δεν μπορούσαν να τεκνοποιήσουν παρά μόνο όταν μεσολάβησε ο Όσιος Αβακούμ, ροζ βίντεο, σεξουαλικές συνευρέσεις, σακούλες με χρήμα… Έλεος…
ΚΑΙ ΑΝΑΡΡΩΤΙΕΜΑΙ. Από πότε, καλοί μου αναγνώστες, οι όσιοι χαρίζουν παιδάκια; Η πίστη μας είναι που κάνει το μέγα θαύμα. Και οι εν λόγω μοναχοί, οι οποίοι φέρουν και το αξίωμα του αρχιμανδρίτη, εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια «των πιστών» που γέμιζαν τον εκκλησιαστικό κορβανά με τάματα και μετρητά, και μεγάλωναν την κτηματική περιουσία «της Μονής άραγε;» με τίτλους κτημάτων, έτασσαν στους αδαείς και απελπισμένους και τσέπωναν! Και μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.
ΤΟ ΦΤΕΡΙΚΟΥΔΙ (ενδεχομένως πήρε το όνομα από το φυτό φτέρη), είναι κτισμένο στην καταπράσινη πλαγιά του Τροόδους, περί τα 48 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας. Είναι ένα από τα όμορφα και γραφικά χωριά της Πιτσιλιάς και, συνάμα, ένα από τα 20 ψηλότερα χωριά της Κύπρου, μια και βρίσκεται σε υψόμετρο 1050 μέτρα.
ΚΑΤΑ την παράδοση, το ξωκλήσι και ο τάφος του θαυματουργού Οσίου και Προφήτη Αβακούμ, ιδρύθηκε από όσους κατοίκους της παλαιάς Καλαμιθάσας επέζησαν από την καταστροφική μανία των Τούρκων.
ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ, όμως, τι λέει ο σοφός λαός μας; Ο Θεός αγαπά τον κλέφτη αλλά αγαπά και τον νοικοκύρη. Πιάστηκαν στη φάκα οι μοναχοί, από τις κάμερες που είχαν τοποθετήσει οι ίδιοι για λόγους ασφαλείας. Αισθάνονταν έτσι ότι ελέγχουν πλήρως το περιβάλλον και δεν έκλειναν τις κάμερες. Πού νάξεραν οι αθεόφοβοι…
ΣΥΜΦΩΝΩ ότι τα θαύματα πρέπει να τα λέμε και να τα ομολογούμε. Όμως, τεκνογονίες, θαυματουργά μύρα και σταυρούς που κολλούν στο κεφάλι, στο στήθος και στην πλάτη πονεμένων ανθρώπων εν ονόματι του χρήματος, ποτέ.
ΣΕ ΑΝΑΜΟΝΗ λοιπόν της απόφασης του εκκλησιαστικού δικαστηρίου και της… Αστυνομίας. Γιατί εδώ μπλεγμένος φέρεται να είναι και ο μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής, κ. Ησαΐας, και όχι μόνο.
ΠΩΣ ΤΑ περάσατε με την «λευκή εβδομάδα;» Όπως μού εξήγησε η κ. Μαρία, λέγεται έτσι, γιατί τρώμε μόνο λευκές τροφές. Δεν το ήξερα. Κυριακή της Τυροφάγου η αυριανή και η Δευτέρα η «Καθαρά».
ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.
Κ.Γ.
ΠΟΛΥΣ ντόρος γίνεται για το τραγούδι “Zάρι” με τη Μαρίνα Σάττι, με το οποίο θα διαγωνιστεί η Ελλάδα στον επερχόμενο Διαγωνισμό της Eurovision. Μερικοί, μάλιστα, έσπευσαν να αποφανθούν: “Ξεσηκωτικό με όλες τις έννοιες και καθόλου πρόχειρη δημιουργία. Το βίντεο το έφτιαξε ο Αυστραλός Zac Wiesel”…
Ε, ΚΑΙ; Προσωπικά το τραγούδι αυτό δεν μου λέει τίποτα… “Για πολυεθνικό πολυπολιτιστικό πολύχρωμο μουσικό ποπ πανηγύρι-διαγωνισμό της Eurovision, η Σάττι και το τραγούδι είναι ό,τι πρέπει”, μου λέει ένας φίλος. “Συγγνώμη, ακόμα και για το πανηγύρι αυτό πάλι δεν αντιπροσωπεύει τίποτα”, αντιτείνω εγώ.
ΣΕΒΟΜΑΙ την όποια άποψη, ως δικαίωμα του καθένα, αλλά έχω και εγώ το δικαίωμα να λέω ότι ποτέ δεν πρόκειται να δώσω την υποστήριξή μου σε “πολιτιστικά” υποπροϊόντα του στυλ των τραγουδιών της όποιας Σάττι και της… μπίζνας που ονομάζεται Διαγωνισμός Eurovision.
BEBAIA, το εν λόγω… ασματίδιο δεν δείχνει … “τα Ζαγωροχώρια, τα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας ή εκείνα της Σαντορίνης … και μπράβο στον Αυστραλό που έφτιαξε το βίντεο και έπιασε τον ειρμό του καθημερινού ρεάλιτι σόου που απαντάται στους δρόμους της Αθήνας …”, επανέρχεται ο φίλος.
ΜΙΑ άλλη φίλη λέει, ανάμεσα στα άλλα -με τα οποία τείνω εν πολλοίς να συμφωνήσω- ότι το τραγούδι δεν ενδείκνυται “για ευρωπαϊκή εκπροσώπηση, [πρόκειται για] αρνητική τουριστική προβολή … [παρά το] αναμφίβολο ταλέντο της τραγουδίστριας για κάτι διαφορετικό! Άραγε, παίζουμε όλη τη ζωή μας σε μια ζαριά; Λυπηρό και… τετρακοσμικό χωρίς χιουμοριστική διάθεση! Το ταλέντο της θα μπορούσε να εξελιχτεί και να παρουσιαστεί σε άλλο επίπεδο!”…
ΚΑΙ συνεχίζει η ίδια: “… το βίντεο μόνον ασχήμια παρουσιάζει, μια Ελλάδα του ’70 που όλοι θέλουμε να ξεπεράσουμε! Βέβαια, περί ορέξεως – κολοκυθόπιτα! Δε βαριέσαι … άλλη μια φορά!”…
ΜΕΡΙΚΟΙ άλλοι λένε ότι η Ελλάδα προχωρά, “γιατί τα παιδιά της μορφώνονται, εξελίσσονται, κάνουν όνειρα ποιότητας και έχουν δυνατότητες να φέρουν αλλαγές! … Θέλουμε αυτό που βγαίνει προς τα έξω να είναι ανάλογο με τους ανθρώπους αυτής της χώρας και της καινούργιας εξελισσόμενης γενιάς και όχι να μας υποβιβάζει, να στοχοποιεί λάθη και πληγές του παρελθόντος που μας σημαδεύουν! Δεν έχουμε άραγε τίποτα καλύτερο από μια βλαχοτσιφτετέλικη και μίζερη τετρακοσμική παρουσίαση με καταπληκτικό ήχο και φωνητικά προσόντα, όμως, που χάνονται;”
ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, όμως, είναι ότι όλα αυτά τα νέα παιδιά. ναι μεν, μορφώνονται και εξελλίσσονται, δεν βλέπω όμως να φέρνουν κάποια συνταρακτική αλλαγή. Μπορεί να θέλουν, δεν τα κακολογώ, αλλά έχουν δεμένα τα χέρια ή, μάλλον, τους τα έχουν δέσει άλλοι και οι νέοι αυτοί δεν ξέρουν πώς να τα λύσουν. Εκτός αν, όπως το κάνουν μερικά νέα παιδιά, φεύγουν για άλλες χώρες, για να βρουν την υγειά τους.
Η ΕΛΛΑΔΑ έχει καταπληκτικούς νέους μουσικούς, εικαστικούς, συγγραφείς, ποιητές σε ό,τι με αφορά προσωπικά. Αλλά ποιος τους προωθεί, ποιος τους υποστηρίζει; Υπάρχει κάποιος κρατικός ή ημικρατικός έστω φορέας που να το κάνει αυτό; Πού και πότε; Εδώ ένα Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) υπήρχε -που επιτέλεσε ένα κάποιο έργο- και το έκλεισαν οι μνημονιακές κυβερνήσεις, λες και για την κρίση -που οι ίδιοι δημιούργησαν- έφταιγε το βιβλίο και ο πολιτισμός που μαζί με την Παιδεία απαξιώνονται εδώ και δεκαετίες στην Ελλάδα.
ΚΑΙ μιας και το έφερε η κουβέντα, προχθές η Βουλή των Ελλήνων έκανε νόμο του ελλαδικού Κράτους τα ιδιωτικά παρα-Πανεπιστήμια, ανοίγοντας τους Ασκούς του Αιόλου για όλα όσα πρόκειται να ακολουθήσουν. Οι εκπαιδευτικοί της παροικίας θα πάρουν κάποια θέση για το όλο θέμα; Δεν τους αφορά ή δεν έχουν πάρει ακόμα χαμπάρι την όλη φάση;
ΑΥΤΕΣ τις μέρες έχουμε και τη δίκη για την υπόθεση του κατ΄εξακολούθησιν βιασμού της 12χρονης στον Κολωνό. Επί του παρόντος, θύελλα αντιδράσεων έχει προκαλέσει η εισαγγελική πρόταση για τον Ηλία Μίχο, βασικό κατηγορούμενο στην υπόθεση, καθώς προτείνεται η απαλλαγή του απ’ την κατηγορία του βιασμού.
Η ΟΡΓΗ αυτή ξεχύθηκε προχθές στους δρόμους των Σεπολίων, όπου πραγματοποιήθηκε δυναμική συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη γειτονιά του θύματος, με διαδηλωτές να φωνάζουν συνθήματα όπως «Πρώτα μας λέτε σπάστε τη σιωπή και μετά ξεπλένετε τον κάθε βιαστή», «Σε μια κοινωνία γεμάτη από φτωχές, οι εισαγγελείς ξεπλένουν μαφιόζους βιαστές».
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΤΑΙ ότι η εισαγγελική πρόταση ήταν κόλαφος για τη μητέρα του 13χρονου πλέον κοριτσιού, αποδίδοντάς της μαστροπεία, πορνογραφία και προτροπές στο κορίτσι να εκδίδεται μέσω αφόρητων πιέσεων και συναισθηματικού εκβιασμού.
ΔΗΛΩΣΗ για την εισαγγελική πρόταση στη δίκη για την υπόθεση των παιδοβιαστών, έκανε ο δικηγόρος Κώστας Παπαδάκης, δημοτικός σύμβουλος Αθήνας: «Είναι προκλητική η αθωωτική εισαγγελική πρόταση. Επιβραβεύει τη μαστροπεία και την παιδεραστία, χαϊδεύει τους δράστες και τιμωρεί τα θύματα. Σε μια περίοδο έξαρσης του σεξισμού, των γυναικοκτονιών, της κανιβαλικής ομοφοβίας, επανεμφάνισης της φασιστικής και ρατσιστικής βίας, δικαστικές και εισαγγελικές πράξεις που νομιμοποιούν και συντάσσουν αυτές τις κατευθύνσεις πρέπει να βρουν την κοινωνία απέναντί τους».
Δ.Τ.
