Κάθε χρόνο ο Βασίλης Σαργιανίδης για τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια, φτιάχνει δικό του κρασί. Τον συνάντησα πριν λίγες μέρες και μου έδωσε ένα μπουκάλι περυσινό και ένα φετινό.
Αν και δεν είμαι ειδικός, μπορώ να πω ότι ο Βασίλης είναι μάστορας.
Εμένα μου άρεσε το φετινό γιατί ήταν σχεδόν μούστος. Πάω δηλαδή κόντρα στην παράδοση, που λέει ότι το παλιό κρασί είναι το καλύτερο. Εμένα μου αρέσει να γλυκίζει το κρασί.
Βασίλη, βάζεις κάθε χρόνο κρασί. Όσοι δοκίμασαν το κρασί σου έχουν να λένε ότι είναι πολύ καλό στη γεύση. Τι σε ώθησε να ασχοληθείς με το κρασί και πώς τα καταφέρνεις να φτιάχνεις καλό κρασί; τον ρώτησα.
“Είναι γνωστό”, απαντάει ο Βασίλης, “ότι από την Αρχαία Ελλάδα οι Έλληνες ασχολούνταν -συν τοις άλλοις- με την παραγωγή κρασιού. Ο τρύγος και το πάτημα των σταφυλιών είναι πασίγνωστα σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Όλοι γνωρίζουμε για τις γιορτές υπέρ του Θεού Διόνυσου.
Εμένα από μικρό ο παππούς μου μου έλεγε ιστορίες από τον Πόντο που η οικογένειά του εκεί είχε αμπέλια. Είχε επίσης και μελίσσια και έφτιαχαν μέλι και κερί. Μάλιστα, ο παππούς μου με περηφάνια έλεγε ότι τροφοδοτούσε η οικογένειά του κερί τις εκκλησίες της περιοχής και έφτιαχναν τα κεριά. Μια φορά ο προπάππους μου είχε φτιάξει ένα πολύ καλό κρασί που ένας ιερέας που λειτουργούσε στην Παναγία Σουμελά πήρε κρασί από αυτόν και το χρησιμοποιούσαν για τη θεία κοινωνία!
Οι ιστορίες αυτές που άκουγα από μικρός με ώθησαν και μένα εδώ στην Αυστραλία να ασχοληθώ και φτιάχνω κρασί για το σπίτι και δίνω κάποιο μπουκάλι και σε φίλους.
Οι φίλοι που δοκιμάζουν το κρασί μου λένε ότι είναι καλό. Εγώ πιστεύω ότι ο καθένας μπορεί να φτιάξει καλό κρασί, αρκεί να πάρει καλής ποιότητας σταφύλια, να μην είναι μουχλιασμένα και να συνδυάσει ένα μείγμα από διάφορες ποικιλίες. Αυτά τα δυο, δηλαδή ποιότητα σταφυλιών και συνδυασμός διαφόρων ποικιλιών, κάνουν τη διαφορά στην ποιότητα και τη γεύση του κρασιού.
Εξίσου σημαντικό είναι η απολύμανση των αντικειμένων που χρησιμοποιούμε για την όλη διαδικασία. Χρησιμοποιώ επίσης και μαγιά για σταφύλια.
Εγώ χρησιμοποιώ ποικιλίες όπως Cabernet, Shiraz, mataro, granes και μοσχάτο. Κάθε χρόνο όμως κάνω μικροαλλαγές για να πετυχαίνω διαφορετικές γεύσεις.
Τα σταφύλια τα παίρνω από το Ballarat Road στην περιοχή Ardeer. Τα φέρνουν από το Renmark της Νότιας Αυστραλίας που, ως γνωστόν, πολλοί δικοί μας έχουν εκεί μεγάλες εκτάσεις με αμπελώνες.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ότι τα τελευταία χρόνια έχω βοήθεια από τον έμπειρο συμπάροικο και φίλο, Δημήτρη Βάρσο, ο οποίος κατάγεται από την Τσαριτσάνη Λάρισας, που φημίζεται -όπως και ο Τύρναβος- για τα καλά κρασιά και τα τσίπουρα. Τσίπουρο φυσικά δεν φτιάχνουμε γιατί απαγορεύεται”.
Ο Βασίλης Σαργιανίδης εκτός από καλός οικογενειάρχης και κρασοπαραγωγός είναι ένα άτομο που έχει κοινωνικές ευαισθησίες. Τις τελευταίες εβδομάδες κάθε Κυριακή ανελιπώς συμμετέχει στις διαδηλώσεις που γίνονται στο κέντρο της Μελβούρνης όπου χιλιάδες συμπολίτες μας διαδηλώνουν υπέρ των Παλαιστινίων που υφίστανται μια ανελέητη γενοκτονία, ενώ παράλληλα καταδικάζουν το Ισραήλ και αυτούς που στηρίζουν αυτό το Κράτος-δολοφόνο.
“Εμείς οι Πόντιοι, οι Κύπριοι, αλλά και όλοι οι Έλληνες γνωρίζουμε τι σημαίνει γενοκτονία. Σκοτώσανε μέχρι τώρα πάνω από 35 χιλιάδες Παλαιστίνιους, οδήγησαν και συνεχίζουν να οδηγούν στην προσφυγιά δεκάδες χιλιάδες άλλους. Αυτούς τους βασανισμένους ανθρώπους τους συναισθανόμαστε και τους συμπαραστεκόμαστε.
Γι’ αυτό κάνω το ελάχιστο και πηγαίνω κάθε Κυριακή στο κέντρο της Μελβούρνης και προσθέτω ακόμα μια φωνή καταδίκης μαζί με τις φωνές χιλιάδων αλλων συμπολιτών που παίρνουν μέρος. Είναι καταδίκη της θηριωδίας των Ισραηλινών που σφάζουν, ρημάζουν και ξεριζώνουν απ τα σπίτια τους αθώους ανθρώπους”, λέει ο ίδιος.
“Με την ευκαιρία”, καταλήγει ο Βασίλης Σαργιανίδης, “να ευχηθώ στην παροικία καλό Π’ασχα και αυτές τις μέρες των παθών ας ανάψουμε ένα κερί για τον Παλαιστινιακό Λαό που σηκώνει το Σταυρό του Μαρτυρίου”.
—
