Η ΖΩΗ χαρακτηρίζει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς, και αφορά την υλική τους επιβίωση και την αναπαραγωγή τους. Ο βίος όμως είναι η ζωή του ανθρώπου. Αυτή περίπου τη διάκριση κάνει ο Αριστοτέλης. Στην αρχαία μας γλώσσα ο βίος δήλωνε τον τρόπο και τη διάρκεια της ζωής, ενώ ο βίος –ως η ζωή– δήλωνε το βιος την περιουσία και τη βιολογική πλευρά της ζωής. Με το πέρασμα του χρόνου έμεινε μόνο η ζωή να δηλώνει όλες τις σημασίες.

Ο Σωκράτης όμως είπε εκείνο το περίφημο ρητό του: «Ο ανεξέταστος βίος ου βιωτός ανθρώπω» δηλαδή «μια ανεξέλεγκτη ζωή είναι μια ζωή που δεν αξίζει να τη ζει κανένας άνθρωπος» (Απολογία του Πλάτωνα 38α5–6). Δηλαδή Είναι διατεθειμένος να πεθάνει ως άνθρωπος παρά να ζήσει ως ζώο. Άρα, στην εποχή αυτή του Σωκράτη οι δύο λέξεις Βίος και Ζωή έχουν διαφορετική σημασία. Εξακόσια χρόνια αργότερα έρχεται ο ευαγγελιστής Ιωάννης (14.60) και μας λέει ότι ο Χριστός είπε το -επίσης- περίφημο ρητό του «εγώ είμαι η αλήθεια και η ζωή» (!) – προφανώς για να δηλώσει την αιώνια ζωή.

Όπως βλέπετε, το θέμα μας εδώ είναι υποχρεωτικά πελώριο και άκρως συζητήσιμο σε μία ακαδημαϊκή ατμόσφαιρα, όπου οι δύο λέξεις μας μπορούν να μας μιλήσουν για τη σημασία και τις περιπέτειές τους στη ζωή τους στον ελληνικό χώρο, αλλά και στη λεκτική τους Διασπορά σε όλο τον κόσμο.

Εδώ θα πούμε με βεβαιότητα ότι η λέξη Βίος έδωσε στη Λατινική γλώσσα τη λέξη ΒΙΟS και έγινε λατινική με την κατάληξη ΤΑ και έγινε VITA και με τη σημασία της ζωής. Τα αγγλόφωνα λεξικά σημειώνουν: From Greek Βίος.

Ο γλυκός βίος, όμως, όταν μπήκε στη Λατινική γλώσσα έγινε Dolce Vita!

Να σημειώσουμε, επίσης, ότι τα ίδια λεξικά και εδώ λένε: Dulcis: From Greek Γλυκύς. Έτσι έγινε με ελληνικά γλωσσικά υλικά η περίφημη Dolce Vita! στην Ιταλική γλώσσα πλέον.

Στη δεκαετία του 1960 έγινε η ταινία La dolce vita «η γλυκιά ζωή» ή «η καλή ζωή» και είναι μια σατιρική κωμωδία ή και μία δραματική ταινία σε σκηνοθεσία και σενάριο του Federico Fellini. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι ως Μαρτσέλο Ρουμπίνι, ένας δημοσιογράφος ταμπλόιντ, που, πάνω από επτά μερόνυχτα, ταξιδεύει στη «γλυκιά ζωή» της Ρώμης σε μια άκαρπη αναζήτηση αγάπης και ευτυχίας!

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, τέλος, η περιγραφή της υπόθεσης σε ένα βιβλίο με τα ιταλικά φιλμ όπου η περιγραφή αποδίδεται ακραιφνώς με τις όμορφες Ελληνίδες της Ελληνικής Λεκτικής Διασποράς: Theme, Prologue, Episode 1, 2, 3, 4, 5 και τέλος o εύγλωττος… EPILOGUE!