Η Αυστραλία ήταν απ τις πρώτες χώρες του κόσμου που οι εργαζόμενοι επέβαλαν με τους απεργιακούς τους αγώνες το οχτάωρο.
Τότε οι εργαζόμενοι δούλευαν από ήλιο σε ήλιο.
Θεωρούνταν αδιανόητο ότι θα μπορούσαν μια μέρα να εργάζονται 8 ώρες, να διαθέτουν 8 ώρες για ξεκούραση και 8 ώρες για ύπνο.
Το μνημείο με τα 3 οχτάρια, βρίσκεται στη Μελβούρνη, μπροστά απ το Εργατικό Κέντρο.
Από αυτό το σημείο ξεκινάει κάθε χρόνο η πορεία της Εργατικής Πρωτομαγιάς.
Η ιδέα της αξιοποίησης μιας προλεταριακής αργίας ως μέσο για την ικανοποίηση του αιτήματος για οκτάωρη εργάσιμη μέρα γεννήθηκε πρώτα στην Αυστραλία.
Το 1856 οι Αυστραλοί εργαζόμενοι αποφάσισαν να οργανώσουν μια μέρα χωρίς δουλειά, με συναντήσεις και εορτασμούς για το αίτημα των οκτώ εργάσιμων ωρών.
Η μέρα των εορτασμών ήταν η 21η Απριλίου. Στην αρχή οι εργαζόμενοι στην Αυστραλία σκόπευαν να πραγματοποιήσουν αυτές τις εκδηλώσεις μόνο για το έτος 1856. Ωστόσο, οι πανηγυρικές και εορταστικές εκδηλώσεις έκαναν μεγάλη εντύπωση και έδωσαν πνοή και έμπνευση για νέες μορφές αγώνα.
Advertisement
Έτσι αποφασίστηκε ο εορτασμός να οργανώνεται κάθε χρόνο.
Στην πραγματικότητα, τι θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερο θάρρος και πίστη στις δυνάμεις τους από μια απεργία την οποία είχαν αποφασίσει οι ίδιοι;
Τι θα μπορούσε να δώσει μεγαλύτερο θάρρος στους αιώνιους δούλους των εργοστασίων από την παράταξη των δικών τους στρατευμάτων;
Έτσι η ιδέα μιας γιορτής της εργατικής τάξης έγινε γρήγορα αποδεκτή και από την Αυστραλία άρχισε να εξαπλώνεται και σε άλλες χώρες, μέχρι που κατέκτησε το προλεταριάτο όλου του κόσμου.
Οι πρώτοι που ακολούθησαν το παράδειγμα των Αυστραλών εργαζομένων ήταν οι Αμερικανοί. Το 1866 αποφάσισαν ότι η Πρωτομαγιά θα ήταν η μέρα για μια πανεθνική απεργία.
Εκείνη την ημέρα 200.000 εργάτες εγκατέλειψαν τις δουλειές τους και απαίτησαν ημέρα 8 εργάσιμων ωρών. Αργότερα, οι αστυνομικές και νομικές επιθέσεις κατά των εργατών απέτρεψαν για πολλά χρόνια την επανάληψη κινητοποιήσεων τέτοιας μεγάλης κλίμακας.
Πάντως, το 1888 ανανέωσαν την απόφασή τους και αποφάσισαν ότι η επόμενη ημέρα εορτασμών θα ήταν η 1η Μαΐου του 1890.
Στο μεταξύ, το εργατικό κίνημα στην Ευρώπη είχε δυναμώσει και είχε αρχίσει να κινείται. Η ισχυρότερη έκφραση αυτού του κινήματος πραγματοποιήθηκε στο συνέδριο της Διεθνούς Διάσκεψης Εργατών το 1889.
Εκεί οι 400 εκλεγμένοι σύνεδροι αποφάσισαν ότι η ημερήσια οκτάωρη εργασία πρέπει να είναι το πρώτο αίτημα. Τότε λοιπόν ο εκπρόσωπος των γαλλικών συνδικάτων, ο εργάτης Lavigne από το Μπορντώ, υπέβαλε την πρόταση αυτό το αίτημα [για οκτάωρη εργασία ημερησίως] να διατυπωθεί σε όλες τις χώρες του κόσμου και να υποστηριχθεί με διακοπή εργασίας.
Ο εκπρόσωπος των Αμερικανών εργατών έστρεψε την προσοχή των συνέδρων στην απόφαση των συντρόφων του να απεργήσουν την 1η Μαΐου 1890, και η Διεθνής υιοθέτησε την 1η Μαΐου ως ημέρα για τον παγκόσμιο προλεταριακό εορτασμό.
Και σε αυτήν την περίπτωση, όπως και 30 χρόνια προηγουμένως στην Αυστραλία, οι εργάτες σκέφτηκαν πραγματικά την ημερομηνία αυτή ως κινητοποίηση για μία και μόνη φορά.
Κανείς δεν μιλούσε για επανάληψη της εορταστικής κινητοποίησης για τα επόμενα χρόνια. Φυσικά κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει την αστραπιαία ταχύτητα με την οποία η ιδέα αυτή υλοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία και πόσο γρήγορα θα την υιοθετούσαν οι εργαζόμενοι ανά τον κόσμο.
Ωστόσο αρκούσε να εορταστεί μόνο μία φορά η εργατική πρωτομαγιά για να αντιληφθούν και να αισθανθούν όλοι ότι η πρωτομαγιά έπρεπε να γίνει ένας ετήσιος και πάγιος θεσμός […].
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Ετήσια γιορτή, με παγκόσμιο χαρακτήρα των ανθρώπων της μισθωτής εργασίας. Με συγκεντρώσεις και πορείες, η εργατική τάξη βρίσκει την ευκαιρία να προβάλει τα κοινωνικά και οικονομικά της επιτεύγματα και να καθορίσει το διεκδικητικό της πλαίσιο για το μέλλον.
Η Πρωτομαγιά είναι απεργία και όχι αργία, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα, αλλά και σε πολλές χώρες του κόσμου.
Η Πρωτομαγιά, ως εργατική γιορτή, καθιερώθηκε στις 20 Ιουλίου 1889, κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς (Σοσιαλιστικής Διεθνούς) στο Παρίσι, σε ανάμνηση του ξεσηκωμού των εργατών του Σικάγου την 1η Μαΐου 1886, που διεκδικούσαν το οκτάωρο και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Κατέληξε σε αιματοχυσία λίγες μέρες αργότερα, με την επέμβαση της αστυνομίας και των μπράβων της εργοδοσίας.
Στη φωτογραφία μέλη της Λέσχης Φίλων του ΚΚΕ κατέθεσαν Στεφάνι και λουλούδια στο Μνημείο ανλημερα της Πρωτομαγιάς.
Διακρίνονται από αριστερά: Βάσω Ζάγκαλη, Βασίλης Ακαμάτης, Σταύρος Στρατέας, Χρυσούλα Κομηνάτου, Χρήστος Κομηνάτος, Θωμάς Θάνος.
