ΕΠΙ πέντε χρόνια, η δικηγορική εταιρία Μaurice Blackburn καθοδηγησε Class Action απέναντι στην Uber, αντιπροσωπεύοντας τους πρώην αδειούχους ταξί και λιμουζινών.
Κατα το διάστημα αυτό, η Uber προσπάθησε με κάθε τρόπο (και κόλπο) να εξαντλήσει την αντοχή και την επιμονή μας. Με λίγα λόγια, η Uber διενήργησε έναν πόλεμο φθοράς.
Τελικά, πριν δυο μήνες, στις 3 Μαρτίου 2024 –λίγο πριν αρχίσει το δικαστήριο– η Uber δέχτηκε να πληρώσει $272 εκατομμύρια ως αποζημίωση.
Στις 7 Μαΐου 2024, λάβαμε ενημέρωση από την Μaurice Blackburn, σύμφωνα με την οποία, εκτός από τα $37 εκατ. που έχει χρεώσει η ίδια, οι xρηματοδότες δικαιούνται $82 εκατ. Συνολικά, τα δύο αυτά ποσά είναι $119 εκατ.
Όπως έγραψα επί του θέματος στις 21 Μαρτίου, με το ποσόν αυτό θα αποζημιωθούν 8.000 αδειούχοι σε όλη την Αυστραλια, πολλοί από τους οποίους είχαμε πάνω από μια άδειες.
Ο μόνος λόγος που ανέλαβε τη δίκη η Μaurice Blackburn και βρήκαν xρηματοδότες από την Αγγλία, ήταν επειδή το άδικο ήταν προφανές και η παραβίαση του νόμου κατάφορη και, συνεπώς, οι πιθανότητες επιτυχίας πολύ υψηλές.
Δηλαδή, υπήρχε τεράστιο οικονομικό όφελος για τους ίδιους. Βλέπουμε, ότι το έργο δεν ήταν (μόνο) για δικαιοσύνη και παρόμοια υψηλά ιδανικά.
Βέβαια, τώρα αρχίζει η μοιρασιά. Θα βάλουν και εδώ το χεράκι τους τα δικαστήρια, οι γραφειοκράτες και οι δικηγορικές εταιρίες.
Με λίγα λόγια, είναι -όπως λέει και η μητέρα μου απλά και χωριάτικα- «τα δικά μου δικά μου και τα δικά σου δικά μου».
Με τα δεδομένα του 2014, εάν προσπαθούσε η Uber να λειτουργήσει σύμφωνα με το νόμο, με $272 εκατ. θα μπορούσε να αγοράσει μόνο 560 άδειες ταξί στη Μελβούρνη.
Ενώ με τη τακτική που ακολούθησε -και διήρκεσε μια δεκαετία- έχουν καταφέρει να διαθέτουν σήμερα πάνω απο 100.000 οδηγούς/αυτοκίνητα στην εφαρμογή τους!
Oι χαμένοι δεν είναι μόνο οι πρώην αδειούχοι ταξί και λιμουζινών. Είναι και οι πολιτειακές κυβερνήσεις που απεμπόλησαν μια σεβαστή πηγή εισοδήματος, αφού σήμερα στη Βικτώρια οι άδειες πωλούνται με μόνο $57 ετησίως… Χαμένη είναι και ολόκληρη η Αυστραλία αφού αποδείχθηκε ότι είναι διεφθαρμένο ολόκληρο το νομικό, φορολογικό και εργασιακό της σύστημα.
Για παράδειγμα, το 2019 πριν «κλειστεί» η οικονομία, η Uber δήλωσε $785 εκατ. κέρδος στην Αυστραλία, αλλά πλήρωσε μόνο $8,5 εκατ. φόρο στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση – δηλαδή μόνο το 1%…
Πέρσι, η Αυστραλία δέχτηκε περίπου 750.000 μετανάστες. Από ανάγκη, δεκάδες χιλιάδες από αυτούς εξαναγκάζονται και εργάζονται για την Uber για όσο κι όσο.
Μέχρι να διαιρέσουν το τελικό ποσό, ο καθένας από όσους ζημιώθηκαν θα λάβει ελάχιστα – από ‘κανα ταλιράκι’ ο καθένας.
Ταυτόχρονα, οι δικηγόροι, οι xρηματοδότες και ίδια η Uber τρώνε αστακούς, μαύρο χαβιάρι και πίνουν ακριβό παλιό κρασί (όπως χαριτολογούσε και ο Χάρυ Κλυνν).
Λυπάμαι, βέβαια, για τους συναδέλφους μου, που δυστυχώς αυτή η επαίσχυντη περίοδος πλησιάζει στο τέλος της χωρίς την αναγνώριση των θυσιών και των οικονομιών μιας ζωής, τηρώντας νόμους και αξίες.
Μην σας κάνει έκπληξη που με όσα συμβαίνουν γύρω μας, πάρα πολλοί διατηρούν εχθρική στάση προς κυβερνήσεις και Αρχές.
Αλλά για να παραφράσουμε και τον Οδυσσέα Ελύτη “… μην λησμονάτε τους κόπους μας”.
