«Να ήμουν νιός κι ανύπαντρος
Κι ένας καλός λεβέντης
Ρε να ‘χα ένα γρήγορο άλογο
Και μιά όμορφη γυναίκα…»
Τάκης Μπαλάσης
Υπάρχει υποκατάστατο για την πλούσια παράδοση των δημοτικών μας τραγουδιών;
Το ευχάριστo, φίλοι αναγνώστες, είναι ότι αν και “νέος αρραβωνιάστηκα”, πήρα όμορφη αλλά και καλή γυναίκα, άλογο, όμως, δεν έτυχε και βολεύομαι με ποδήλατο.
Το ποδήλατο το έχω από είκοσι χρόνων, 36 χρόνια τώρα. Κάθε τόσο, το “πεταλώνω” για να “βγάλουμε το χειμώνα”.
Φέτος, ημέρα του Πάσχα, αισθάνθηκα υποχρέωσή μου να μην ανακατευτώ με το συνηθισμένο έθιμο, δηλαδή τις προετοιμασίες για το μεσημεριανό τραπέζι.
Ωστόσο, πήγα στην Πολιτειακή Βουλή, με το πιστό μου… “άλογο”, για να εκφράσω και εγώ, μαζί με περίπου 5.000 συμπολίτες μας, την αντίθεσή μου στο γεγονός ότι τον Απρίλιο (μία βραδιά χωρίς φεγγάρι), η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση πέρασε νομοσχέδιο δίνοντάς της δικαίωμα να εφαρμόσει ψυφιακή ταυτότητα στους πολίτες της Αυστραλίας – το λεγόμενο Digital ID.
Συλλαλητήρια επί του θέματος διοργανώθηκαν ταυτοχρόνως, σε όλες τις πόλεις της Αυστραλίας και συμμετείχαν δεκάδες χιλιάδες άτομα, τα οποια, όπως και εγώ, θεωρούμε τον ευατό μας πολίτες μιας ανεξάρτητης χώρας και όχι απλά ελεγχόμενους καταναλωτές του διεθνούς και αρπακτικού καπιταλιστικού συστήματος.
Είναι, όπως λέμε όσοι καταγόμαστε από την Αιτωλοακαρνανία, είμαστε ελεύθερα άλογα από τον ποταμό Λούρο (τις εκβολές του Αχελώου) και όχι… καπιστρωμένα.
Βέβαια, όπως έχει γίνει “μόδα”, τέτοιου είδους… άβολα γεγονότα για τις Αρχές και κυβερνήσεις, όπως τα συλλαλητήρια αυτά, δεν προβάλλονται σχεδόν καθόλου στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Γενικά, το θέμα της ψηφιακής ταυτότητας δεν έχει την ανάλογη προσοχή αλλά ούτε και μια αξιοσημίωτη αντίσταση.
Όταν το 1985 η τότε κυβέρνηση Hawke προσπάθησε να επιβάλει κάτι παρόμοιο -το Australia Card- ο κόσμος βγήκε από τα ρούχα του.
Αν και ήμουν άκομα έφηβος, θυμάμαι την αποφασιστική αντίσταση πολλών παραγόντων, μαζί και του Peter Garrett που όταν έδινε συνεντεύξεις στα τηλεωπτικά κανάλια “άφριζαν” τα χείλια του.
Την εποχή εκείνη, η απλή ιδέα ότι η κυβέρνηση θα είχε τρόπο να ελέγχει και να παρακολουθεί την κάθε μας κίνηση και αλληλεπίδραση θεωρείτο κάτι το απαράδεκτο.
Με την πάροδο του χρόνου όμως ( λίγο-λίγο, ομαλά και όμορφα) ο κόσμος έχει πια συνηθίσει τον συνεχή έλεγχο και την παρακολούθηση διαμέσου του μαγικού αυτού ‘μαντζαφλέρη’ (όπως το αποκαλεί και ο πατέρας μου) – του κινητού τηλέφωνου.
Οι φίλοι που με είδαν να διαμαρτύρομαι ξανά μου έκαναν παρατήρηση, λέγοντάς μου ότι ο Βαρουφάκης φορούσε τουλάχιστον ένα πέτσινο και βολευόταν με μηχανή, ενώ εγώ την έβγαλα με σπορτέξ και ποδήλατο!
Τους υπενθυμίζω όμως, την καταγωγή της αγγλικής λέξης idiot (βλάκας).
Τα αρχαία χρόνια ήταν υποχρέωση του κάθε πολίτη να συμβάλει στα πολιτικά.
Οι Αθηναίοι, ως ελεύθεροι πολίτες, κατέβαιναν στην αρχαία αγορά, για να ενημερωθούν για τα κοινά που τους απασχολούσαν, να ακούσουν τις διάφορες γνώμες ούτως ώστε να είναι σε θέση να αποκρυσταλλώσουν γνώμη αφού θα έπρεπε και αυτοί οι ίδιοι να ψηφίσουν ανάλογα.
Υπέρ ή κατά των ξύλινων τειχών; Υπέρ η κατά την εκστρατεία του Αλκιβιάδη και άλλων.
Ενώ, υπήρχαν και αυτοί, που θεωρούσαν την ιεροτελεστία αυτή περιττή και αντί αυτού, φρόντιζαν το ‘μπαξέ’ τους. Τίποτα διαφορετικό από ότι συμβαίνει και σήμερα.
“Το σπίτι μου, η δουλειά μου, η οικογένειά μου να είναι καλά… και άσε τους ανόητους να ταλαιπωρούνται”, σου λένε με σαρκαστικό τόνο.
Μιά, δυό, τρεις, πέντε, δέκα … όταν συνέχιζαν οι αρχαίοι να απομακρύνονται από τα κοινά και παρέμεναν στο ιδιωτικό τους χώρο, οι συμπολίτες τους αποκαλούσαν υποτιμητικά, ιδιώτες (idiots)!
Όταν από απασχόληση ή από απάθεια ή από τεμπελιά, παραδίνουμε αυτό το πολύτιμο δικαίωμα και παραμένουμε στο παρασκήνιο, αφήνουμε την τύχη μας στο έλεος και την στρεψοδικία του κάθε περαστικού πολιτικού.
Ημέρα Πάσχα όμως; Οπωσδήποτε και, προπαντός, τo Πάσχα. Άλλωστε, το Πάσχα τη σημαίνει;
Αν και δεν είμαι φιλόθρησκος, προσωπικά, το Πάσχα αντιπροσωπεύει την αναγέννηση – ψυχική και ηθική. Αντιπροσωπεύει την ελπίδα για το μέλλον – ασχέτως εάν υποφέρουμε.
Εάν συνεχίζουμε την τάση να επιτρέπουμε να εξελίσσεται η σημερινή ζωή, να μεταμορφώνεται ραγδαίως και εξελίξεις να παραμένουν ανεξέλεγχτες, θα φτάσουμε στο σημείο που ξαφνικά… όλα θα μας φταίνε.
Θα είναι όπως λέει και το όμορφο δημοτικό τραγούδι του Μπαλάση που προανέφερα. Θα καταριόμαστε την ώρα που αποκτήσαμε άλογο και γυναίκα.
Το άλογο μού έτυχε κολοβό
και η γυναίκα βαρεμιάρα (γκρινιάρα)
οι λύκοι να φάνε το άλογο και
ο Χάρος τη γυναίκα.
