H Ελληνική παροικία θρηνεί την απώλεια ενός ανθρώπου, που υπήρξε η ψυχή του πολυπολιτισμού και κυρίως η κυριότερη δύναμη πίσω από την χρηματοδότηση της διδασκαλίας των κοινοτικών γλωσσών τόσο από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, όσο και από την πολιτειακή, στην Βικτώρια.
Ο λόγος για τον Stefan Romaniw, μεγάλο φίλο της ελληνικής παροικία και για δεκαετίες στενό φίλο και συνεργάτη του Τάσου Δουβαρτζίδη.
Γνωρίστηκαν το 1986 και από τότε ήταν μαζί και έδωσαν σκληρές μάχες για να ενισχυθούν και τα παροικιακά μας σχολεία.
Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι χάρη στον Stefan Romaniw (και τον Τάσο Δουβαρτζίδη) τα σχολεία μας ενισχύθηκαν με εκατομμύρια δολάρια.
Απαρηγόρητος ο Τάσος Δουβαρτζίδης, αρνείται να πιστέψει πως έχασε τον πιο καλό του φίλο.
Ο Stefan Romaniw, εκτός των άλλων, υπήρξε και σημαντικότατος παράγοντας της Ουκρανικής παροικίας.
Με αυτή την ιδιότητα έφυγε πάλι, για πολλοστή φορά για την δοκιμαζόμενη Ουκρανία, νόησε ξαφνικά και πέθανε στην Πολωνία.
Τα αίτια του θανάτου του δεν έγιναν αμέσως γνωστό.
Οι συνεργάτες του στο Community Languages Australia (Australian Federation of Ethnic Schools Associations) σε ανάρτησή τους αναφέρουν:
«Με βαθύτατο σπαραγμό και βαθιά θλίψη σας ενημερώνουμε για τον πρόωρο θάνατο του Stefan Romaniw Εκτελεστικού Διευθυντή των Community Languages Australia και Community Languages Victoria.
Καθώς επέστρεφε στην Αυστραλία μετά από τη συμμετοχή του σε συνέδριο στη Λιθουανία, ο Stefan κατέρρευσε στη Βαρσοβία την Τρίτη 26 Ιουνίου και μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο. Τα παιδιά του Stefan ταξίδεψαν στη Βαρσοβία για να βρεθούν στο πλευρό του.
Ο Stefan ήταν ένα εξαιρετικά αγαπητό, σεβαστό και αξιοθαύμαστο μέλος της κοινότητάς μας.
Τεράστια η προσφορά το- ως ακούραστος και σθεναρός ηγέτης, μέντορας και υποστηρικτής των κοινοτικών γλωσσών – ήταν απαράμιλλος.
Οι ανεξίτηλες ικανότητές του ως συνήγορος, επικοινωνιολόγος, συνεργάτης και ενωτικός διαμεσολαβητής έδωσαν ανυπολόγιστη δύναμη στον τομέα και σε όλους όσους συνεργάστηκε. Με τη σοφή καθοδήγησή του, ο τομέας των κοινοτικών γλωσσών αναπτύχθηκε και συνέχισε να ευημερεί.
Η ενασχόλησή του με την κοινοτική γλωσσική εκπαίδευση ξεκίνησε από τα νεανικά του χρόνια.
Ο κ. Romaniw, ουκρανικής καταγωγής, ξεκίνησε ως μαθητής του Ουκρανικού Κοινοτικού Σχολείου στη Μελβούρνη και στη συνέχεια διετέλεσε διευθυντής του εν λόγω ουκρανικού σχολείου για 17 χρόνια.
Του απονεμήθηκε το μετάλλιο του Τάγματος της Αυστραλίας ΟΑΜ για τις “υπηρεσίες του στην εκπαίδευση και την εκμάθηση γλωσσών μέσω του συντονισμού και της παροχής υπηρεσιών για άτομα από γλωσσικά και πολιτισμικά διαφορετικά περιβάλλοντα”.
Αν αναζητούσατε έμπνευση, ο Stefan ήταν το πρόσωπο που έπρεπε να ακούσετε.
Αν χρειαζόσασταν υποστήριξη, ο Stefan ήταν πάντα εκεί υπηρετώντας με πάθος και συντονίζοντας σε εθνικό επίπεδο.
Αν χρειαζόσασταν αισιοδοξία, ο Stefan είχε ισχυρή πίστη στη δημιουργία ενός καλύτερου αύριο.
Με τα δικά του λόγια σε πρόσφατη συνέντευξη, ο Stefan είπε: “Μου αρέσει να είμαι αισιόδοξος, μου αρέσει να χαμογελάω και μου αρέσει να αστειεύομαι γιατί αυτό δημιουργεί καλή ατμόσφαιρα όπου κι αν βρίσκεσαι”.
Εμείς, η Γραμματεία των Κοινοτικών Γλωσσών της Αυστραλίας εκφράζουμε τα βαθύτατα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια Romaniw .
Θα τους στηρίξουμε σε αυτή την έντονα δύσκολη στιγμή. Παρακαλούμε να τιμήσετε μαζί μας τη μνήμη του Stefan και να έχετε τον ίδιο και την οικογένειά του στις σκέψεις και τις προσευχές σας».
Η ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΜΕΛΒΟΥΡΝΗΣ
Εξάλλου η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης σε ανακοίνωσή της αναφέρει:
«Με βαθιά θλίψη πληροφορηθήκαμε τον πρόωρο θάνατο του Stefan Romaniw σε ηλικία 68 ετών στη Βαρσοβία.
Ως πρώην πρόεδρος της VMC και πρόεδρος της Multicultural Arts Victoria και μέσω της εργασίας του στο πολυπολιτισμικό τοπίο της Βικτώριας, ο Stefan είχε από καιρό στενή σχέση με την Ελληνική Κοινότητα της Μελβούρνης.
Υπέρμαχος της πολυπολιτισμικότητας και ηγέτης της ουκρανικής κοινότητάς του στην Αυστραλία, ο Στέφαν ήταν πρώτος αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Ουκρανικού Κογκρέσου και συμμετείχε στην Εκτελεστική Επιτροπή του, καθώς και εξέχων ηγέτης της ευρύτερης ουκρανικής διασπορικής κοινότητας.
Ο θάνατος του Stefan Romaniw αποτελεί μια βαθιά και ανεπανόρθωτη απώλεια και το έργο του για την πολυπολιτισμική Αυστραλία θα μείνει αξέχαστο».
Από την πλευρά του ο Φώτης Καπετόπουλος του «ΝέουΚόσμου» σε σημείωμά του στην εφημερίδα μας αναφέρει
«Την Πέμπτη ξύονησα με την τρομερή είδηση του θανάτου του Stefan Romaniw σε ηλικία μόλις 69 ετών. Ο Stefan Romaniw, OAM, ήταν εκτελεστικός διευθυντής των Community Languages Australia και Community Languages Victoria και πρώην πρόεδρος της Πολυπολιτισμικής Επιτροπής της Βικτώριας. Υπήρξε μια εξέχουσα προσωπικότητα στην ανάπτυξη και προώθηση της πολυπολιτισμικότητας και των σχολείων εθνοτικών γλωσσών.
Ο Stefan επέστρεφε στην πατρίδα του μετά τη συμμετοχή του σε συνέδριο στη Λιθουανία όταν κατέρρευσε στη Βαρσοβία την Τρίτη 26 Ιουνίου. Ο Stefan μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και τα παιδιά του ταξίδεψαν στη Βαρσοβία για να βρεθούν στο πλευρό του.
Ο Stefan Romaniw ήταν πρώτος αντιπρόεδρος του Παγκόσμιου Ουκρανικού Συνεδρίου και συμπρόεδρος της Αυστραλιανής Ομοσπονδίας Ουκρανικών Οργανώσεων (AFUO). Ήταν μπροστά και στο επίκεντρο της υπεράσπισης της πατρίδας του απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα και ήταν μια μόνιμη παρουσία στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, υποστηρίζοντας περισσότερη υποστήριξη για την Ουκρανία.
Ο Stefan έπαιξε ρόλο στην καριέρα μου όταν ήμουν επικεφαλής της Multicultural Arts Victoria και ήταν πάντα διαθέσιμος όταν ζητούσα συμβουλές. Ο Stefan ήταν πάντα έτοιμος να παράσχει σχόλια στον «Νέο Κόσμο» για οποιοδήποτε θέμα, είτε επρόκειτο για τη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας είτε για τη διατήρηση του ονόματος του Μουσείου Μετανάστευσης.
Τον αγαπούσαν, τον σέβονταν και τον θαύμαζαν όλοι ..
Η αφοπλιστική γοητεία και το χιούμορ του Stefan έχτισαν γέφυρες μεταξύ ανθρώπων, κοινοτήτων και οργανισμών.
Ο Stefan ήταν επίσης ατρόμητος- δεν ήταν κάποιος που μπορούσε να πτοηθεί. Συγκέντρωσε σεβασμό και υποστήριξη και από τις δύο πλευρές της πολιτικής. Επιπλέον, ήξερες ότι σε φρόντιζαν καλά με τον Stefan στο πλευρό σου.
Είμαι συγκλονισμένος και λυπημένος – όπως και πολλοί συνάδελφοι και φίλοι μου.
Μας άφησες πολύ νωρίς Στέφαν, φίλε μου».
