Όταν η Elly Symons βρέθηκε ξαφνικά με περίσσιο χρόνο «στα χέρια» της, άρχιζε να προβληματίζεται έντονα σχετικά με το θέμα της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα.

«Μπορώ να αφιερώνω αρκετό χρόνο σκεπτόμενη ότι τα Γλυπτά του Παρθενώνα πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα, ή ότι το Κυπριακό είναι πραγματικά ένα σημαντικό θέμα που πρέπει να λυθεί, αλλά τι κάνω γι’ αυτό;» αναρωτήθηκε.

Τότε ήταν που αποφάσισε, ότι οι σκέψεις πρέπει να γίνουν πράξεις.

ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ «ΜΙΛΟΥΝ» ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ

Η Elly Symons, έχει αναλάβει τον ρόλο της αντιπρόεδρου της Αυστραλιανής Επιτροπής για τα Γλυπτά του Παρθενώνα εδώ και δέκα χρόνια.

Μαζί με τον συν-αντιπρόεδρό της Επιτροπής, Γεώργιο Βάρδα (George Vardas), καθώς και άλλους ομογενείς, «μάχεται» εδώ και αρκετά χρόνια για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο στην Αθήνα.

Η κα Symons, με ρίζες από την Ιθάκη και την Κύπρο, δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» ότι τα μέλη της Αυστραλιανής Επιτροπής έχουν διατηρήσει «την πιο ενεργή παρουσία στο διαδίκτυο», γεγονός το οποίο η ίδια κρίνει ιδιαίτερα σημαντικό,δεδομένου ότι στη σημερινή εποχή, ο δημόσιος διάλογος εξελίσσεται κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΑΙΣΘΗΜΑ ΣΚΟΠΟΥ

Εκτός από την «προώθηση της Ελλάδας, της Κύπρου και του θέματος των Γλυπτών του Παρθενώνα», υπήρχε και ένας άλλος λόγος για τον οποίο η κα Symons δραστηριοποιήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Πριν από έξι χρόνια, έχασε τον γιο της Samuel από καρκίνο, σε ηλικία 27 ετών.

Τότε ήταν που ένιωσε σαν να «κατέρρευσε ο κόσμος της».

Η «διοχέτευση αυτής της θλίψης» που βίωσε μετά τον χαμό του παιδιού της «σε κάτι εποικοδομητικό» έγινε και η κινητήριος δύναμη για να αποκτήσει ενεργή παρουσία στο διαδίκτυο, ιδιαίτερα όσον αφορά τη θέση της υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα

Πλέον, έχει γίνει αποκτήσει μεγάλο αριθμό ακολούθων σε πλατφόρμες μέσων κοινωνική δικτύωσης – ο οποίος απαρτίζεται κυρίως από μέλη της ελληνοαυστραλιανής και ελληνοαμερικανικής κοινότητας.

Πριν φύγει από τη ζωή, ο γιος της Samuel, έλαβε το βραβείο του υπουργού Υγείας της Βικτώριας (Victorian health minister’s award) για τις υπηρεσίες που πρόσφερε στο κέντρο αντιμετώπισης του καρκίνου, Peter Macallum και στη συμβουλευτική επιτροπή Victorian Comprehensive Cancer Centre’s Youth Cancer.

Ο Samuel είχε καρκίνο για 23 από τα 27 χρόνια της ζωής του, «αλλά εξακολουθούσε να είναι παθιασμένος και αποφασισμένος να προσφέρει στο νοσοκομείο που τον περιέθαλψε κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου», δήλωσε η κα Symons.

Η κα Symons δήλωσε ότι απολαμβάνει να βλέπει τη νεότερη γενιά να επιδεικνύει ενδιαφέρον για τη διατήρηση «της πολιτιστικής μας κληρονομιάς», κάτι το οποίο ενστερνιζόταν ιδιαίτερα και ο γιός της, Samuel.

«Μέρος της αιτίας που κάνω ό,τι κάνω είναι για να τιμήσω την οικογένειά μου και να κάνω την οικογένειά μου υπερήφανη».

ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΛΥΣΗΣ

Η κα Symons είπε, ότι ο κ. Roger Michel, ιδρυτής του Ινστιτούτου Ψηφιακής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (Institute of Digital Archaeology), ηγήθηκε ενός project για τη δημιουργία ενός μαρμάρινου αντίγραφου της κεφαλής του αλόγου που οδηγεί το άρμα της Σελήνης στο ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα, χρησιμοποιώντας πεντελικό μάρμαρο, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή γλυπτών.

Παρά το γεγονός ότι το Βρετανικό Μουσείο δεν χορήγησε στον κ. Michel και την ομάδα του την άδεια για τον σχηματισμό ενός ψηφιακού μοντέλου, οι ίδιοι κατάφεραν και δημιούργησαν ένα αντίγραφο χρησιμοποιώντας φωτογραφίες του μνημείου.

Ο Έλληνας πρέσβης στο Λονδίνο κανόνισε, διακριτικά, την αποστολή πεντελικού μαρμάρου στο Ηνωμένο Βασίλειο για το σκοπό αυτό.

Μάλιστα, το εν λόγω αντίγραφο θεωρείται πλέον ως «ένα κομμάτι του παζλ» για την επίλυση αυτού του ζητήματος, προτείνοντας ότι αντίγραφα των μαρμάρων θα μπορούσαν να προσφερθούν στο Βρετανικό Μουσείο σε αντάλλαγμα για τα πρωτότυπα.

«ΖΗΤΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ»

Η κα Symons δήλωσε ότι ο γεννημένος στην Αυστραλία, Βρετανός David Hill ήταν ο ιδρυτής της Αυστραλιανής Επιτροπής για τα Γλυπτά του Παρθενώνα, καθώς και της αντίστοιχης Βρετανικής Επιτροπής.

Διετέλεσε επίσης πρώτος πρόεδρος του Διεθνούς Συνδέσμου για την Επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα για δέκα χρόνια.

Η ομογενής υπέρμαχος της επιστροφής των Μαρμάρων του Παρθενώνα, αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός ότι «το Βρετανικό Μουσείο και η βρετανική κυβέρνηση παραμένουν αδιάλλακτοι και υποστηρίζουν ότι ο Λόρδος Έλγιν απέκτησε τα Γλυπτά νόμιμα».

«Αυτό είναι προφανώς αναληθές», συμπλήρωσε η κα Symons και μόλις πρόσφατα, η Τουρκία ανακοίνωσε κατά την 24η Συνόδου της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO για την Επιστροφή των Πολιτιστικών Αγαθών στις Χώρες Προέλευσης (ICPRCP), ότι δεν υπήρξε ποτέ φιρμάνι οθωμανικό το οποίο έδωσε στον Έλγιν τη δυνατότητα να φερθεί με τη βαρβαρότητα που φέρθηκε στα Γλυπτά του Παρθενώνα.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Η κα Symons έχει μιλήσει ανοιχτά για τη σημασία της πλαισίωσης των συζητήσεών της γύρω από τον Φιλελληνισμό τα τελευταία χρόνια.

Επιπροσθέτως, τόνισε τη σημασία που φέρουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα τόσο σε επίπεδο ελληνικής όσο και σε επίπεδο παγκόσμιας κληρονομιάς, καθώς έχουν επιλεχθεί ως έμβλημα της UNESCO.

Πρόσφατα συναντήθηκε επίσης με την Άρτεμη Παπαθανασίου, μέλος της τριμελούς ειδικής συμβουλευτικής Επιτροπής για την επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα, η οποία συμμετείχε στη Συνάντηση της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO για την Προώθηση της Επιστροφής των Πολιτιστικών Αγαθών στις Χώρες Προέλευσης ή την Αποκατάστασή τους σε περίπτωση Παράνομης Ιδιοποίησης (ICPRCP), που πραγματοποιήθηκε στην έδρα της UNESCO στο Παρίσι, στις 29 και 30 Σεπτεμβρίου.

Η κα Symons δήλωσε ότι το θέμα των γλυπτών αποτελεί το «μακροβιότερο» ζήτημα σε αυτές τις συναντήσεις, στο οποίο δεν έχει δοθεί ακόμα κάποια λύση.

ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΕΠΗΡΕΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ

Αφού η ίδια μεγάλωσε και ανέθρεψε την οικογένειά της στη Μελβούρνη, η κα Symons πήρε την απόφαση να μετακομίσει στην Ελλάδα, καθώς ήθελε να βιώσει τη ζωή στην Ελλάδα «περισσότερο ως πραγματική Αθηναία και όχι ως τουρίστρια».

Τα τελευταία έξι χρόνια ζει μεταξύ Μελβούρνης και Αθήνας.

Αναλογίστηκε τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι παππούδες της, όταν μετανάστευσαν στην Αυστραλία, όπως ο προπάππους της, ο οποίος αναχώρησε αφού από την Ιθάκη και έφτασε στη Μελβούρνη το 1897, άνοιξε ένα μαγαζί που πουλούσε φρούτα, στο κέντρο, στην Elizabeth St στην πόλη.

«Και αναρωτιέμαι, δεν μιλούσε αγγλικά. Πώς το έκανε αυτό; Πώς ήταν η καθημερινότητά του;».

Ο Κύπριος πατέρας της Symons μετανάστευσε στη Μελβούρνη το 1951, και είχε ενεργό συμμετοχή στην κυπριακή κοινότητα και στο κίνημα της Παναυστραλιανής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΠΑΣΕΚΑ) υπέρ της Κύπρου.

Η ίδια δήλωσε ότι η δράση της εκτείνεται πέρα από την εκστρατεία υπέρ της επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα καθώς σχετίζεται και με την προώθηση του ελληνικού και κυπριακού πολιτισμού.

«Αναλαμβάνω να γίνω η φωνή και των δύο αυτών ελληνικών χωρών».

«ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ»

Η κα Symons δήλωσε ότι το Βρετανικό Μουσείο έχει θέσει ως προϋπόθεση να υπογράψει η Ελλάδα ένα έγγραφο το οποίο αναγνωρίζει ότι τα γλυπτά ανήκουν στην ιδιοκτησία του Βρετανικού Μουσείου

Συγκεκριμένα, είπε ότι όταν το Βρετανικό Μουσείο δάνεισε ένα γλυπτό στο Μουσείο Hermitage της Ρωσίας πριν από περίπου 10 χρόνια, δεν τέθηκε καμία αντίστοιχη προϋπόθεση.

«Προφανώς το απαιτούν αυτό από την Ελλάδα επειδή φοβούνται ότι δεν θα τα επιτρέψουμε».

Η ομογενής ακτιβίστρια δήλωσε ότι ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει θέσει την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα ως ένα θέμα υψηλής προτεραιότητας.

«Στο τέλος θα είναι μια πολιτική απόφαση μεταξύ δύο πρωθυπουργών οι οποίοι θα είναι πρόθυμοι να καταλήξουν σε μια λύση».

Η κα Symons δήλωσε ότι οι Αυστραλοί πολιτικοί με τους οποίους έχει συναντηθεί, έχουν εκφράσει τη στήριξή τους για το εν λόγω ζήτημα.

«Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη και τα Γλυπτά του Παρθενώνα να επανενωθούν στο Μουσείο της Ακρόπολης στην Αθήνα, όπου ανήκουν».