Αν και ο Θεόφιλος Ρήγας είναι γιατρός στο επάγγελμα και εργάζεται ακούραστα στο νοσοκομείο του Darwin, δουλεύοντας βάρδιες, μερικές φορές μέχρι τα χαράματα, η τέχνη ήταν πάντα ένα είδος εσωτερικής ανάγκης γι’ αυτόν.
Είπε στον «Νέο Κόσμο» ότι είναι δύσκολο να το εξηγήσει, καθώς νιώθει ότι είναι μονόδρομος γι’ αυτόν.
«Αυτό είναι κάτι που συχνά με ρωτούν οι άνθρωποι», είπε όταν ρωτήθηκε αν η τέχνη είναι «απλώς» μια παράπλευρη απασχόληση.
«Δεν είναι κάτι που θεωρώ χόμπι ή συμπληρωματική ασχολία, είναι στην πραγματικότητα κάτι που νιώθω την ανάγκη να κάνω. Νομίζω ότι είναι κάτι βαθύτερο απ’ αυτό που νιώθει κάποιος που απλώς του αρέσει η τέχνη. … Η ιατρική είναι η καριέρα και η δουλειά μου και εξακολουθεί να είναι ένα πάθος για μένα, αλλά νομίζω ότι η τέχνη είναι κάτι που βγαίνει από μέσα μου».
Ο 25χρονος Ελληνοκύπριος Αυστραλός τελείωσε πέρυσι την Ιατρική Σχολή και σχεδιάζει να πάρει ειδικότητα Παθολογίας.
Αλλά εκτός αυτού, ζωγραφίζει με οδηγό τη φαντασία του και παίρνοντας έμπνευση από τους εμβληματικούς χαρακτήρες και ανθρώπους και, κυρίως, την ελληνική Ιστορία και Μυθολογία.
«Το άλλο πάθος μου, κάτι που για μένα είναι εξίσου έντονο, ίσως και περισσότερο από την τέχνη μου είναι η ελληνική Ιστορία και Μυθολογία, ειδικά η αρχαία ιστορία», είπε ο Ρήγας.
«Έχω διαβάσει για παράδειγμα τις ιστορίες του Ηροδότου, τις εκστρατείες του Αλεξάνδρου από τον Αρριανό και τον Πλούταρχο και φυσικά την Ιλιάδα και την Οδύσσεια του Ομήρου.
«Νομίζω ότι η αγάπη για την ελληνική ιστορία και το πάθος μου για την τέχνη, συμπλέκονται κατά κάποιο τρόπο και συνδυάζονται πολύ καλά».
Εξομολογήθηκε ότι ελπίζει, με οδηγό το πάθος του για την ελληνική ιστορία, να καταφέρει να ζωντανέψει αυτές τις ιστορίες μέσω της τέχνης.
«Νομίζω ότι η ελληνική ιστορία είναι κάτι που πάντα με εμπνέει».
Μερικά από τα σκίτσα και τις ελαιογραφίες του απεικονίζουν τον Ηρακλή, τον Περσέα, την Κίρκη τη μάγισσα της Αιαίας και την Αθηνά.
Ένας από τους πίνακές του απεικονίζει έναν Σπαρτιάτη πολεμιστή που στέκεται μπροστά από τις Θερμοπύλες (θερμές – πύλες) και έναν άλλο τον δημιούργησε προς τιμήν της 25ης Μαρτίου, Ημέρα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας.
Επί του παρόντος, ο Ρήγας δημιουργεί μια σειρά ελαιογραφίες με σημαντικά πρόσωπα από την ελληνική ιστορία.
Έχει, επίσης, δημιουργήσει έργα τέχνης που δεν είναι σχετικά με την ελληνική Ιστορία ή τη Μυθολογία, αλλά κάποιες φορές ακόμη κι αυτά τον οδηγούν να σκέφτεται τον ελληνισμό.
Για να συνοδεύσει τη ζωγραφιά ενός ανθρώπου πάνω σε ένα άλογο με έναν δράκο να πετάει, χρησιμοποίησε το ακόλουθο απόσπασμα από τον Άγγλο συγγραφέα, Neil Gaiman.
«Τα παραμύθια είναι κάτι παραπάνω από αληθινά: όχι επειδή μας λένε ότι υπάρχουν δράκοι, αλλά επειδή μας λένε ότι οι δράκοι μπορούν να νικηθούν».
Σύμφωνα με τον Ρήγα, αυτό αποκαλύπτει μια μεγάλη αλήθεια που την εντοπίζουμε στη βάση της ελληνικής Φιλοσοφίας.
«Οι Έλληνες, στην πραγματική ιστορία, δείχνουμε τη γενναιότητα της φυλής μας κάθε φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ανυπέρβλητα εμπόδια και η ελληνική ταυτότητα βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής, όπως για παράδειγμα με τους Πέρσες ή με την τουρκική κατοχή, είτε και άλλες φορές στην ιστορία… όπου είναι φαινομενικά αδύνατο να νικηθούν οι αρνητικές πιθανότητες, όπως στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και θεωρώ ότι υπάρχει παραλληλισμός σε μεγάλο βαθμό με τη Μυθολογία».
Στις αρχές Ιουνίου, ο Ρήγας έδειξε την τέχνη του στο Darwin GleNTi για πρώτη φορά.
Πίστευε ότι από το ελληνικό φεστιβάλ έλειπε κάποια καλλιτεχνική άποψη για την Ελλάδα και συνόδεψε την τέχνη του με αποσπάσματα κειμένων για τους ελληνικούς μύθους και την ιστορία. Τους ζωντάνεψε για να τα μπορέσουν να τους δουν όλοι οι άνθρωποι, ακόμα κι αυτοί που δεν τους έχουν διαβάσει. Επιπλέον, είπε ότι όλοι είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες, αλλά πιστεύει ότι πρέπει και πραγματικά να μάθουμε γιατί.
Ο ίδιος ο Ρήγας, με καταγωγή από την Κύπρο και την Κάλυμνο, είναι περήφανος για την κληρονομιά του. Η αγάπη του για την ιστορία ήταν αυτή που τον οδήγησε να επισκεφτεί τις Θερμοπύλες και τους ιστορικούς χώρους στην Πέλλα της Μακεδονίας.
Το 2020 έγραψε ένα ποίημα που κατέλαβε την τρίτη θέση στον Διαγωνισμό του Ελληνο-Αυστραλιανού Πολιτιστικού Συνδέσμου της Μελβούρνης.
«Έγραψα αυτό το ποίημα ως υπενθύμιση στους Έλληνες για το ποιοι είναι και προς τιμήν της κληρονομιάς τους. Μια υπενθύμιση όλων όσων ήρθαν πριν από εμάς και μια υπενθύμιση να μην τους ξεχάσουμε ποτέ».
«Το πιο σημαντικό, ελπίζω το ποίημα να βοηθήσει να αποκαλυφθεί σε κάθε Έλληνα το θαρραλέο πνεύμα των προγόνων του, που συνεχίζει να ζει μέσα σε όλους μας.
«Είναι εύκολο να ξεχάσουμε στη σύγχρονη εποχή πόσες απειλές έχουν αντιμετωπίσει οι Έλληνες για την ίδια τους την ύπαρξη μέσα στα χιλιάδες χρόνια της ιστορίας τους. Αλλά κάθε φορά και απέναντι σε κάθε πιθανότητα, το Ελληνικό Πνεύμα θριαμβεύβει διασώζοντας την ελευθερία των Ελλήνων και μοιράζοντας απλόχερα τους καρπούς του ελληνικού πολιτισμού σε ολόκληρο τον υπόλοιπο κόσμο».
