Είκοσι χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα Πέμπτη από εκείνο το ιστορικό βράδυ της 4ης Ιουλίου του 2004.
Τότε, η Ελλάδα πραγματοποίησε το ακατόρθωτο: Κατέκτησε το Euro νικώντας την Πορτογαλία με 1-0 στον τελικό της διοργάνωσης.
Το νικητήριο γκολ σημείωσε ο Άγγελος Χαριστέας στο 56ο λεπτό, οδηγώντας τους Έλληνες στους… δρόμους.
Η Ελλάδα ξεκίνησε τη διοργάνωση ως το απόλυτο αουτσάιντερ, με ελάχιστους να πιστεύουν σε εκείνη.
Ωστόσο, υπό την ηγεσία του Γερμανού «αρχιτέκτονα» Ότο Ρεχάγκελ, η ομάδα απέδειξε ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου, αλλά και στρατηγικής, πειθαρχίας, ομαδικότητας και, φυσικά, λίγης τύχης.
Το ταξίδι προς την κορυφή ξεκίνησε με μια εντυπωσιακή νίκη με 2-1 επί της διοργανώτριας Πορτογαλίας στον εναρκτήριο αγώνα της φάσης των Ομίλων.
Η Ελλάδα προχώρησε από τον Όμιλο, έπειτα από μία ισοπαλία (1-1) κόντρα στην Ισπανία και μία ανώδυνη ήττα από την Ρωσία με 2-1, φτάνοντας στα προημιτελικά της διοργάνωσης.
Εκεί αντιμετώπισε τη Γαλλία, την κάτοχο του τίτλου.
Με μια αριστοτεχνική κεφαλιά του Άγγελου Χαριστέα, έπειτα από «μαγική» επέλαση από τα δεξιά και σέντρα του Θοδωρή Ζαγοράκη, η Ελλάδα προκρίθηκε στα ημιτελικά.
Στον ημιτελικό, η εθνική ομάδα αντιμετώπισε την ισχυρή Τσεχία. Σε αυτό το ματς έπαιξε ρόλο και ο παράγοντας τύχη. Από τη μία, οι Κόλερ και Μπάρος που έχασαν τα… άχαστα και, από την άλλη, ο τραυματισμός του Πάβελ Νέντβεντ, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο να κρατήσει η Ελλάδα το «μηδέν» στην άμυνα και το παιχνίδι να οδηγηθεί στην παράταση.
Το χρυσό γκολ του Τραϊανού Δέλλα στη λήξη του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης έστειλε την Ελλάδα στον τελικό, όπου βρέθηκε ξανά αντιμέτωπη με την Πορτογαλία.
Ο τελικός διεξήχθη στο στάδιο«Ντα Λουζ» στη Λισαβόνα. Στο 56ο λεπτό, έπειτα από εκτέλεση κόρνερ του Άγγελου Μπασινά, ο έτερος «άγγελος» της Ελλάδας, ο Χαριστέας, πέτυχε το μοναδικό γκολ του αγώνα με κεφαλιά. Η ελληνική άμυνα, με τον τερματοφύλακα Αντώνη Νικοπολίδη, διατήρησε ανέπαφη την εστία μέχρι το τέλος, επιτυγχάνοντας μια ιστορική νίκη που όμοιά της δεν έχει υπάρξει μέχρι τώρα.
ΕΤΣΙ ΕΖΗΣΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ
Σήμερα, Πέμπτη 4 Ιουλίου, συμπληρώθηκα 20 χρόνια από την πρεμιέρα του Euro 2004 της Πορτογαλίας, εκεί όπου η εθνική Ελλάδας ξεκίνησε μια υπέρλαμπρη πορεία η οποία τελικά θα κατέληγε στον τελικό του «Ντα Λουζ» και στην κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.
Στις 12/6 πραγματοποιήθηκε ο πρώτος αγώνας του τουρνουά με αντίπαλο την οικοδέσποινα Πορτογαλία στο «Ντραγκάο» του Οπόρτο, ένα σύνολο το οποίο αποτελούνταν από πολλούς σπουδαίους ποδοσφαιριστές όπως ο Λουίς Φίγκο, ο Ρούι Κόστα, ο Μανίς, ο Ντέκο, αλλά και ο… εκκολαπτόμενος τότε Κριστιάνο Ρονάλντο, στην πρώτη του εμφάνιση σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Φυσικά, η ομάδα του Λουίς Φελίπε Σκολάρι ήταν το απόλυτο φαβορί της αναμέτρησης. Ε, και τι μ’ αυτό;
Χρειάστηκαν μόλις επτά λεπτά για το… «πειρατικό» (όπως είχε χαρακτηρίσει την εθνική ο Γιώργος Χελάκης) να φέρει τα πάνω-κάτω όταν ο Γιώργος Καραγκούνης «κεραυνοβόλησε» τον Πορτογάλο τερματοφύλακα Ρικάρντο, από τα 20 περίπου μέτρα. Αυτό ήταν!
Το νερό είχε μπει στο αυλάκι και η Ελλάδα ξεκίνησε για το ακατόρθωτο.
Και τα κατάφερε!
Κάτι λιγότερο από έναν μήνα αργότερα, με τον ίδιο αντίπαλο αλλά σε άλλο γήπεδο, ο αρχηγός Θοδωρής Ζαγοράκης, θα σήκωνε το βαρύτιμο τρόπαιο στον ουρανό της Λισαβώνας, στέλνοντας εκατομμύρια Ελλήνων σε όλο τον Κόσμο στον έβδομο ουρανό!
Σε συνδυασμό με την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην Αθήνα, δύο μήνες αργότερα, είχε δημιουργηθεί ένα κλίμα γιορτινό και τίποτα δεν έδειχνε να μπορούσε να το χαλάσει!
Σε κάθε μαγαζί, σε κάθε σπίτι, σε κάθε ελληνική γωνιά, από το πιο μικρό χωριό μέχρι την πλατεία Συντάγματος, όλοι γίνονταν ένα τις ώρες των αγώνων, ελπίζοντας για μια ακόμη νίκη της εθνικής που θα την έφερνε ένα ακόμη βήμα πιο κοντά στο (φαινομενικά) ακατόρθωτο, ενώ αργότερα ξεσπούσαν όλοι σε πανηγύρια και χαρές μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες και ακόμη πιο πέρα.
Το αποκορύφωμα, βέβαια, ήταν η υποδοχή των ηρώων της Πορτογαλίας αλλά και του προέδρου της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, Βασίλη Γκαγκάτση, με τιμές ηρώων στο Παναθηναϊκό Στάδιο από 100.000 και πλέον ανθρώπους που είχαν κατακλύσει την περιοχή για να δουν, έστω κι από μακριά, τους πρωταγωνιστές, αλλά και το κύπελλο.
Φυσικά, και εδώ στην Μελβούρνη, με τη μεγάλη ελληνική παροικία, η επιτυχία αυτή δεν γινόταν να περάσει απαρατήρητη!
Έχοντας στήσει τεράστιες γιγαντοοθόνες επί της οδού Lonsdale, σύσσωμη η παροικία έσπευδε να παρακολουθήσει τα ματς, παρά το ακατάλληλο της ώρας (με τα πιο πολλά από αυτά να λαμβάνουν χώρα τα ξημερώματα για εμάς εδώ).
Και, φυσικά, μετά από κάθε μεγάλη επιτυχία, ακολουθούσε και το ανάλογο πανηγύρι!
Μάλιστα, πολλοί ήταν αυτοί που εγκατέλειπαν τις δουλειές τους, δηλώνοντας άρρωστοι ή παίρνοντας άδειες για να δουν τις προσπάθειες του Χαριστέα, του Γιαννακόπουλου και των υπολοίπων παιδιών.
Η προσπάθεια της εθνικής «ανάγκασε» τον «Νέο Κόσμο» να κυκλοφορήσει έκτακτη ενδιάμεση έκδοση κάθε Τρίτη μετά τους αγώνες, η οποία και γινόταν ανάρπαστη από τους χιλιάδες ομογενείς, οι οποίοι ανυπομονούσαν να διαβάσουν το ρεπορτάζ και τα παραλειπόμενα από τα παιχνίδια.
Χαρακτηριστική είναι η ιστορία μιας μητέρας η οποία κάλεσε τα γραφεία μας ζητώντας να μεταφραστεί ο εθνικός ύμνος στα αγγλικά καθώς ο γιος της, γεννημένος και μεγαλωμένος στην Αυστραλία, δεν καταλάβαινε, αλλά ήθελε να ξέρει τι είναι αυτό που απαγγέλλουν με τόσο πάθος οι Έλληνες διεθνείς πριν από τα ματς.
Μετά την κατάκτηση του Euro, συγχαρητήριες επιστολές απέστειλαν ο τότε πρωθυπουργός της Αυστραλίας,Τζον Χάουαρντ, ο πολιτειακός πρωθυπουργός της Βικτώριας, Στιβ Μπρακς, αλλά και ο τότε δήμαρχος Μελβούρνης, Τζον Σο.
Ό,τι και να συμβεί, όπου και να πάει αυτή η ομάδα, πάντα θα έχουμε ζωντανό στις μνήμες μας το καλοκαίρι της Πορτογαλίας!
