«ΞΥΔΙ»! Αυτό έχω να πω σε όσους ενοχλήθηκαν για την επιλογή του Γιάννη Αντετοκούνμπο ως σημαιοφόρου της Ελλάδας στην τελετή έναρξης Ολυμπιακών Αγώνων.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ακόμα και στην παροικία μας κάποια «απομεινάρια» της φασιστικής Χρυσής Αυγής που έβγαλαν την χολή τους..

ΘΥΜΙΖΩ τα προσβλητικά σχόλια του Νίκου Μιχαλολιάκου για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και η παρομοίωση με χιμπατζή.

ΜΗΝΑΣ Ιούλιος, σωτήριο έτος 2013, τηλεοπτικός σταθμός Kontra Channel, εκπομπή «Επί του πιεστηρίου», προσκεκλημένος ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος, αναφέρεται με άκρως προσβλητικά σχόλια στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αμφισβητώντας την εθνικότητά του, όταν καλείται να σχολιάσει τα φωτογραφικά στιγμιότυπα από την επίσκεψη του μπασκετμπολίστα με την οικογένειά του στον τότε πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά, και το Μέγαρο Μαξίμου.

«ΕΑΝ μάθετε το όνομά του, πέστε τον και Έλληνα», σημειώνει ο ηγέτης της Χρυσής Αυγής, διερωτώμενος στη συνέχεια «ξέρετε κανέναν Αντετοκούνμπο να πολέμησε το ’40»;

«ΚΑΙ στο ζωολογικό κήπο αν δώσετε σε ένα χιμπατζή μια μπανάνα και μια σημαία θα τη σηκώσει», προσθέτει.

ΤΩΡΑ, εδώ στην Αυστραλία, μετά την ανάρτηση της σχετικής είδησης του «Νέου Κόσμου» ο γνωστός «Στέφανος» που έχει προφίλ και σαν StefanApo Apostolski γράφει: «Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι ποτέ. Είναι ντροπή που μας εκπροσωπεί ένας Αφρικανός. Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες».

ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ σου StefanApo Apostolski…

Η ΕΠΙΛΟΓΗ του Γιάννη Αντετοκούνμπο έχει και ιστορικό χαρακτήρα, καθώς είναι ο πρώτος αθλητής μπάσκετ που θα είναι σημαιοφόρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι επιτυχίες του σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και στο ΝΒΑ, τον καθιστούν ως τον «πρεσβευτή» του ελληνικού αθλητισμού παγκοσμίως. Ακόμα και το παρατσούκλι του Greek Freak συχνά τον τοποθετεί στον «Όλυμπο» του παγκόσμιου μπάσκετ.

ΠΑΡ’ ΟΤΙ έχει φύγει από την Ελλάδα εδώ και σχεδόν 10 χρόνια, οι ελληνικές συνήθειες δεν φεύγουν από μέσα του. Είναι χαρακτηριστική η πρώτη του ανάρτηση μετά την ανακοίνωση ότι θα είναι σημαιοφόρος της ελληνικής Ολυμπιακής αποστολής στο Παρίσι. Ήταν ένα πολύ όμορφο βίντεο με τις καλύτερες στιγμές του από το Προολυμπιακό Τουρνουά στο ΣΕΦ, όπου ο Giannis έγραψε «ΕΛΛΑΣ» στην ανάρτησή του, την οποία πάντως συνόδευσε με ένα μπλε ματάκι που είθισται να χρησιμοποιείται για το «κακό το μάτι». Πιθανόν, ο Αντετοκούνμπο να φοβάται μην τον ματιάσουν μετά τις φοβερές του εμφανίσεις με την Εθνική Ελλάδας και ενόψει της παρουσίας του στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Ο ΙΔΙΟΣ, πάντως, ανυπομονεί για την 26η Ιουλίου και την τελετή έναρξης καθώς όταν στα αποδυτήρια του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας (μετά το ματς με την Κροατία), ο Σπύρος Καπράλος του ανακοίνωσε ότι εκείνος θα είναι ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, ο Greek Freak αντέδρασε σαν μικρό παιδί, πανηγυρίζοντας, παρά την μεγάλη του σωματική καταπόνηση.

ΠΟΛΥ ξεχωριστή είναι η ιστορία της Αντιγόνης Ντρισμπιώτη, η οποία θα είναι επίσης σημαιοφόρος στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων και η οποία τα τελευταία δυο χρόνια έχει κάνει και την Αυστραλία «σπίτι της».

ΠΟΛΛΟΙ δεν την ήξεραν πριν τις μεγάλες ευρωπαϊκές και παγκόσμιες επιτυχίες της από το 2023 και έπειτα. Η ίδια πάλευε για χρόνια να φτάσει στο κορυφαίο επίπεδο και να βγει από το τσιπουράδικο που διαθέτει η οικογένειά της στην Καρδίτσα. Πλέον, είναι η πιο αγαπητή γυναίκα στην πολη της, ενώ μέχρι και στο Δημοτικό Γήπεδο δόθηκε το όνομά της. Στα 40 της χρόνια πλέον είναι έτοιμη να ταξιδέψει στο Παρίσι για να καταφέρει να προσθέσει ένα ολυμπιακό μετάλλιο στην ευρεία της συλλογή.

ΜΑΛΙΣΤΑ, μέχρι και την πρόκριση την πήρε με εμφατικό τρόπο. Στο Πρωτάθλημα 20χλμ. βάδην της Αυστραλίας στη Μελβούρνη κατέλαβε τη δεύτερη θέση με επίδοση 1 ώρα 28.12. Πρόκειται για το όριο συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού και φυσικά για νέο πανελλήνιο ρεκόρ, αφού βελτίωσε το 1.28.58 της Αθηνάς Παπαγιάννη από τη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Τ.Τ.

ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ από το ταλαιπωρημένο νησί της Αφροδίτης, ο συνεχόμενος πόνος για την αδικία που υπέστη ο Κυπριακός λαός και η στασιμότητα για λύση των πολιτικών προβλημάτων, λυπεί και προκαλεί τη δυσαρέσκεια όλων μας.

ΜΗΝΕΣ τώρα λέγεται και γράφεται, ότι φέτος, συμπληρώνονται 50 χρόνια από την tουρκική εισβολή και την παράνομη κατοχή του 37% του κυπριακού εδάφους. Τελικά, συνεννοούνται μεταξύ τους τα Διοικητικά Συμβούλια των παροικιακών Οργανισμών μας για τις ημερομηνίες ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ εκδηλώσεων, στις οποίες επιβάλλεται η μαζική συμμετοχή της Ομογένειας;

ΘΕΩΡΩ, ότι είναι χρέος μας να υποστηρίξουμε τα δίκαια της Κύπρου, με την συμμετοχή μας στην παμπαροικιακή συγκέντρωση ΜΝΗΜΗΣ και ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ, η οποία θα γίνει την Κυριακή, 21 του μήνα, στις 2 το απόγευμα, στην Federation Square. Οργανωτές οι Κυπριακοί Οργανισμοί και η Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα και θέλω να πιστεύω με την συμπαράσταση όλων των παροικιακών Οργανισμών.

ΑΔΕΛΦΙΑ, παναυστραλιανά, είμαστε μια υπολογίσιμη και τεράστια ελληνική και κυπριακή παροικία και έχουμε τη δύναμη του λόγου και την απαίτηση να ακουστούμε και να ζητήσουμε από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση την έμπρακτη υποστήριξή της.

ΠΩΣ όμως θα το διεκδικήσουμε όταν απέχουμε από τις επί τόπου ειρηνικά οργανωμένες συγκεντρώσεις και πορείες;

ΤΟ ΓΡΑΦΩ, γιατί μετά λύπης μου μαθαίνω ότι τουλάχιστον δύο φορείς, έχουν προγραμματίσει εκδηλώσεις την ίδια ημέρα.

ΕΠΙΣΗΣ μέλος Διοικητικού Συμβουλίου ακούστηκε να λέει ότι έστειλε 30 ηλεκτρονικά μηνύματα σε διάφορους Οργανισμούς και μόνο 9 έστειλαν αντιπρόσωπο. Απογοητευτικό. Ως ένα σημείο συμφωνούμε ότι η παροικία μας συρρικνώνεται και γερνάει.

ΩΣΤΟΣΟ, το θέμα της Κύπρου είναι εθνικό και διεθνές. Είναι πρόβλημα εισβολής, κατοχής, προσφυγιάς, καταπάτησης βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου.

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ, 21 του Ιούλη, ας προγραμματίσουμε και ας διαθέσουμε ένα δίωρο για τα δίκαια της Κύπρου μας. Σίγουρα, υπάρχει για τον καθένα μας ένας τρόπος να κατέβει στην πόλη.

ΔΙΑΒΑΣΑ τις προάλλες την πρωτοσέλιδη είδηση σε φύλλο της Πέμπτης για την γήρανση του πληθυσμού στη γενέτειρα και την ανισορροπία ανάμεσα στις γεννήσεις και τους θανάτους και βρίσκω ότι και τα δικά μας εδώ στην Αυστραλία, δεν απέχουν και πολύ από τα εκεί δεδομένα.

ΠΙΣΤΕΥΩ να συμφωνείτε. Οι αντίστροφες πορείες θανάτων και γεννήσεων, οδηγούν αναπόφευκτα στην υπεροχή των πρώτων έναντι των δεύτερων, μια υπεροχή που μεγαλώνει συνεχώς. Το βλέπουμε στις οικογένειές μας και το ζούμε με τους φίλους μας.

ΣΤΗΝ αναλυτική έρευνα του Αυστραλιανού Ινστιτούτου Υγείας και Πρόνοιας (AIHW), αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι ο πληθυσμός γερνάει και χρειάζεται περισσότερη πρωτοβάθμια περίθαλψη από ποτέ, με περισσότερους ανθρώπους να ζουν με μια χρόνια ασθένεια και να περνούν περισσότερο χρόνο σε κατάσταση κακής υγείας.

ΕΥΧΟΜΑΙ το πόρισμα να μη μείνει μόνο στα χαρτιά. Να γίνει πράξη. Γιατί όντως υπάρχει πρόβλημα στην νοσοκομειακή περίθαλψη. Συμπάροικος είπε, ότι ήταν τέσσερα χρόνια στον κατάλογο αναμονής (!) για μια εγχείρηση στο πόδι. Όσο για τους εξειδικευμένους γιατρούς (τους specialists) το ραντεβού κλείνεται μετά τρεις και βάλε μήνες.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ με ιερέα της πόλης μας για τους πολλούς θανάτους στην παροικία μας, με πληροφόρησε ότι στις πρώτες 15 μέρες του περασμένου μήνα, τέλεσε 17 κηδείες! Φυσικά και έγινε αναφορά στις εβδομαδιαίες σελίδες της εφημερίδας μας με τις πολλές αναγγελίες θανάτων και μνημοσύνων, τις άλλες που δημοσιοποιούνται στα μέσα Κκοινωνικής δικτύωσης και τις άλλες που δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

ΕΥΤΥΧΩΣ, πρόσθεσε, έγιναν και 15 βαφτίσεις!! Πάλι καλά ψιθύρισα. Ευλογία στην Ενορία μας!

ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ φίλων από την… παλαιά παροικιακή φρουρά βρήκα συγκεντρωμένη σε καφέ της γειτονιάς μου, με τους κ.κ. Φουντά, Αργυρόπουλο, Γρηγορόπουλο, Κουνέλη και άλλους, να συζητούν πίνοντας τον απογευματινό τους καφέ.

ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΩ, ότι η συγκέντρωσή τους μακριά από τα «μάτια και τα αυτιά» της πλατείας του Oakleigh, είχε να κάνει με την επικείμενη Γενική Συνέλευση της Ελληνικής Κοινότητας για τις αλλαγές του Καταστατικού;

ΥΠΟΘΕΣΗ κάνω. Πάντως, για το Κυπριακό δεν μιλούσαν. Άλλωστε, κάτι θα είχα… αρπάξει.

ΤΕΛΙΚΑ, πουθενά δεν είμαστε ασφαλείς. Μα να στέκεται η γυναίκα μέρα μεσημέρι στην πλατφόρμα του σιδηροδρομικού σταθμού του Richmond περιμένοντας το τρένο της γραμμής και άγνωστος -και μέχρι τώρα άγνωστα και τα αίτια- να την σπρώξει και να πέσει στις ράγες της σιδηροδρομικής γραμμής;

ΠΑΛΙ καλά που βρέθηκαν εκεί καλοί Σαμαρείτες και έτρεξαν…

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ του με τίτλο «Από το Πέραμα στο μεγάλο Πέρασμα» μού χάρισε κατά την πρόσφατη επίσκεψή μου στην Κοινότητα Box Hill, ο Ηπειρώτης κ. Κωνσταντίνος Ζώτος. Στις πρώτες σελίδες, όπου καταγράφει τη ζωή του ως αμούστακο παλληκάρι στην Άσπρη Γη, ο αναγνώστης θα βρει πολλά στοιχεία πανομοιότυπα με τα δικά του.

ΩΣΤΟΣΟ, δραστήριος και δημιουργικός, οραματιστής και πολυπράγμων, υπηρέτησε την παροικία μας από πολλά και διαφορετικά μετερίζια. Τοποθετεί δε τα γεγονότα με τέτοια τάξη, που ο μετέπειτα μελετητής της Παροικιακής μας Ιστορίας, θα μπορεί άνετα να συλλέξει πληροφορίες.

ΓΡΑΦΕΙ, λοιπόν: «Το 1988, στην συνάντηση για την δημιουργία Επιτροπής Εθνικών Θεμάτων, ο κ. Ζώτος αντιπροσώπευσε τον Σύνδεσμο Ηπειρωτών. Μετά, δε, από εισήγηση του κ. Μανωλόπουλου (του τότε Γενικού Προξένου της Ελλάδας στη Μελβούρνη), ανέλαβε τη θέση του γραμματέα, συνεργαζόμενος αρμονικά με τον πρόεδρο της Επιτροπής κ. Παναγιώτη Γιαννούδη και τον αντιπρόεδρο κ. Γιώργο Φουντά».

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ να πω, ότι πρόκειται για ένα ταξίδι στο χρόνο, αφού καταγράφει γεγονότα που σημάδεψαν την παροικία και τον ίδιο, διανθισμένο με ποιήματα θρησκευτικού και κοινωνικού περιεχομένου. Καλή συνέχεια.

ΑΥΛΑΙΑ έριξε η τηλεοπτική σειρά «Σασμός», που μάς κράτησε συντροφιά τα τελευταία τρία χρόνια. Ένα τέλος κατά το οποίο ο γάμος της Αργυρώς και του Αστέρη χαροποίησε πιστεύω τους περισσότερους. Εντάξει, εσείς που βλέπετε YouTube το έχετε δει και το γνωρίζετε προ πολλού.

ΕΚΤΟΣ από την κυριολεξία της λέξης «σασμός», δηλαδή το σιάξιμο, και στην περίπτωση της σειράς τη συμφιλίωση, στέκομαι και στο Κρητικό έθιμο, όπως το εξήγησε η ηθοποιός, Μαρία Τζοπανάκη, η καπετάνισσα της σειράς, Καλλιόπη Σταματάκη.

ΓΙΑ ΤΟ ίδιο έθιμο, ρώτησα επίσης τον παλαίμαχο δάσκαλο κ. Σωκράτη Τσουρδαλάκη, ο οποίος είπε: Μετά τον «σασμό» δεν ήταν αναγκαίο να περιμένουν τρία χρόνια πένθους για να κάνουν γάμο ή βάπτιση. Υποτίθεται, ότι η βάπτιση ή ο γάμος, έφερνε τον Σασμό, τη συμφιλίωση, δηλαδή τελείωνε η βεντέτα.

ΟΣΟ ΓΙΑ τις χήρες που επιθυμούσαν να μείνουν αφοσιωμένες στο στεφάνι τους, παράμεναν μαυροντυμένες με καλυμμένα και τα χέρια και τα πόδια και αφιερώνονταν στην ανατροφή των παιδιών τους.

ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ.

Κ.Γ.