Αν και ο τίτλος του βιβλίου είναι “Ταξίδι στο Πράσινο Αρκαδίας”, δεν είναι καθόλου ένας τουριστικός οδηγός.

Είναι μία λεπτομερής μελέτη για τη ζωή, τα έθιμα και την ιστορία των ανθρώπων που έζησαν σε ένα όμορφο Αρκαδικό χωριό κυρίως τα περασμένα χρόνια.

Το χωριό του καθενός είναι ο τόπος που αγαπήσαμε περισσότερο από κάθε άλλο τόπο, εκεί που γεννηθήκαμε και που ζήσαμε ένα σημαντικό μέρος της ζωής μας.

Ξεκινώντας το Ταξίδι μας από την Τρίπολη, θα μπούμε στης Μηλιάς το κάμπο όπου βρίσκονται τα ερείπια της Ιστορικής Αρχαίας Μαντινείας, όπου το έτος 362 π.χ οι Θηβαίοι με αρχηγό τον στρατηγό Επαμεινώνδα κατατρόπωσαν τους Σπαρτιάτες, αλλά έχασαν τον αρχηγό τους και λίγο μετά θα φτάσουμε στο υπέροχο Λεβίδι, όπου τον Απρίλη του 1821 με αρχηγό τον Αναγνώστη Στριφτόμπολα, ανιψιό του Θ. Κολοκοτρώνη, δόθηκε νικηφόρα σημαντική μάχη κατά των Τούρκων. Από το Λεβίδι καταγόταν και ο Δημοκράτης πολιτικός Αλέξανδρος Παπαναστασιου (1876-1936) που έγινε δύο φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Συνεχίζοντας το Ταξίδι, θα περάσουμε τα όμορφα χωριά Βλαχέρνα, Καμενίτσα, Καρβούνι, Αγρίδι και μετά από μια φιδίσια διαδρομή θα φτάσουμε στο Πράσινο, σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 810 μέτρων. Θα γνωρίσουμε τους δρόμους και τα σοκάκια του, τις ρούγες και τις γειτονιές του, ενώ σε μικρή απόσταση θα γνωρίσουμε τον κάμπο του, τα καλύβια του (που κάποτε ήταν μικρός αυτόνομος οικισμός), επίσης τον ποταμό Τράγο (παραπόταμο του Λάδωνα) που ποτίζει το κάμπο του Πράσινου και του Δάρα, αλλά και τις άλλες πηγές του χωριού, ακόμα τα διασπαρτα ξερικά χωράφια και βοσκοτόπια των τσοπάνηδων, το όμορφο και απέραντο δάσος από πουρνάρια και γλανιτσιες και τέλος τα γραφικά ξωκλήσια του.

Στην τεράστια πλατεία στο κέντρο του χωριού είναι η μεγάλη εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης, προστατών του χωριού μας, χτισμένη γύρω στο 1455, ενώ ο αιωνόβιος πλάτανος μας χαρίζει τη σκιά του και τη δροσιά του τα καλοκαίρια.

Αξίζει εδώ να σταθούμε στα ιστορικά στοιχεία του χωριού όπου στις Οθωμανικές Απογραφές (1574) εμφανίζει μόλις 11 οικογένειες, ενώ στην δεκαετία 1930-1940 εμφανίζει 840 άτομα περίπου, που ήταν και η μεγαλύτερη πληθυσμιακή ακμή με περίπου 160 μαθητές στο Δημοτικό Σχολείο και τέσσερις δασκάλους.

Θα πληροφορηθούμε επίσης για τα επαγγέλματα των χωρικών, την αυτοδιαχείριση και αυτάρκειά τους για πολλά χρόνια, τα μαγαζιά και τις 20 περίπου διαφορετικές επιχειρήσεις τους, αλλά και τον σταδιακό μαρασμό του χωριού από την δεκαετία του 1950 και μετά λόγω της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης.

Είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι αυτό το μικρό ορεινό χωριό πριν το 1950 διέθετε δικό του Ειρηνοδικείο, Σταθμό Χωροφυλακής, Ιατρείο, Ταχυδρομείο, Εφημεριδοπωλείο, μηχανές κατεργασίας μαλλιού (Λαναρά), καφενεία, ταβέρνες, τέσσερα παντοπωλεία, μηχανοκίνητο μύλο και πολλά άλλα, φθάνοντας πλέον στο 2000 που όλα αυτά έχουν κλείσει, καθώς και το Δημοτικό Σχολείο ελλείψει μαθητών.

Θα μάθουμε ακόμα για τις συνεργασίες των χωρικών μας σε ευχάριστα και δυσάρεστα γεγονότα καθώς και σε πάρα πολλές εργασιες όπως τον τρύγο, το αλώνισμα, τον θέρο, το κούρεμα των αιγοπροβάτων, τη σπορά, τη συγκομιδή, το φτιάξιμο του ούζου, των χυλοπιτών, αλλά και στις γιορτές, τα πανηγύρια, τους γάμους, τις γεννήσεις, το θάνατο και τα μοιρολόγια. Θα γνωρίσουμε επίσης τους πρώτους χωρικούς μας που αναζήτησαν καλύτερη ζωή παίρνοντας τη μεγάλη απόφαση να μεταναστεύσουν παρασύροντας και πάρα πολλούς άλλους κυρίως προς την Αμερική το 1900 περίπου, και την Αυστραλία το 1960, αλλά και αλλού, γεγονός που σιγά-σιγά άδειασε το χωριό μας από τα παραγωγικά χέρια.

Το Βιβλίο “Ταξίδι στο Πράσινο” αναβιώνει και μας ξαναθυμίζει με χαρακτηριστικό τρόπο βασικές αρχές και αξίες της ζωής. Η φιλανθρωπία, η ευεργεσία, η συνεργασία, η συμπαράσταση στα ευχάριστα και στα δυσάρεστα, ο καταμερισμός της εργασίας, η αλληλοεκτίμηση και ο σεβασμός στη φύση, αλλά και στα ζώα τους, η ανεξίτηλη αγάπη για τον τόπο καταγωγής μας, οι ακλόνητες αρχές στην οικογένεια, ο καθημερινός αγώνας για κάτι καλύτερο και πολλά άλλα αναδεικνύονται μέσα από την ανάγνωση αυτού του βιβλίου και που σημάδεψαν πολλές γενιές ανθρώπων της Εελληνικής υπαίθρου, σε όποια άκρη της Γης και αν ζουν.

Εύχομαι Θοδωρή Τσιακίλο το βιβλίο σου “Ταξίδι στο Πράσινο” να είναι καλότυχο και καλοτάξιδο και σε ευχαριστώ που εμπιστεύθηκες την παρουσίαση του στον Σύνδεσμο Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων Αυστραλίας (ΣΕΛΣΑ), αλλά και σε εμένα προσωπικά.

Νίκος Πιπέρης

Λογοτέχνης