«Όταν ένας άνθρωπος δολοφονείται κατά τη διάρκεια ενός αγώνα για την απελευθέρωση ενός Έθνους, τότε συμβάλλει στην ανάστασή του». Μάρτιν Λούθερ Κινγκ
Για τον Εθνάρχη της Κύπρου Μακάριο τον Γ’ ο πρώην πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, κ. Κωστής Στεφανόπουλος, είχε γράψει: «Σπάνια, ιστορικές περιστάσεις μπορεί να δώσουν σ’ έναν ιεράρχη την δυνατότητα να ενσαρκώσει ή να διερμηνεύσει τη βούληση ενός εθνικού συνόλου. Στις περιπτώσεις εκείνες, που σπάνιες ιστορικές συνθήκες τις έκαναν δυνατές, ανήκει ο Μακάριος».
Συμπληρώνονται στις 3 Αυγούστου 47 χρόνια από τον θάνατο του Εθνάρχη της Κύπρου Μακαρίου Γ’.
Ο Μακάριος γεννήθηκε στο χωριό Παναγιά της επαρχίας Πάφου. Ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης, ο οποίοςΣυμπληρώνονται στις 3 Αυγούστου 47 χρόνια από τον θάνατο του Εθνάρχη της Κύπρου Μακαρίου Γ’. υπηρέτησε με αφοσίωση την αγαπημένη του πατρίδα, αγωνιζόμενος για λευτεριά και δικαίωση.
Μεγάλωσε στη Μονή Κύκκου, ενώ ακολούθησαν σπουδές στη Θεολογική Σχολή Αθηνών και στο Πανεπιστήμιο Βοστώνης. Το 1950 και σε ηλικία 37 ετών, ανακηρύχτηκε από τον λαό Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Η Ιστορία μας διδάσκει ότι η ποιμαντορία του ασκήθηκε υπό την σκιά της Βρετανικής αποικιοκρατίας, αφού σε 5 χρόνια, είχε αρχίσει ο αγώνας της ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών) για την ένωση της μεγαλονήσου με την Ελλάδα – μια επανάσταση που από αλλού ξεκίνησε και αλλού κατέληξε…
Ωστόσο με τη Συμφωνία της Ζυρίχης-Λονδίνου, την οποία υπέγραψαν στις 11/2/1959 ως εγγυήτριες Δυνάμεις η Αγγλία, η Ελλάδα και η Τουρκία, και συνυπέγραψαν εκ μέρους της ελληνοκυπριακής πλευράς ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και εκ μέρους της Τουρκοκυπριακής ο δρ. Κουτσιούκ, η Κύπρος ανέπνευσε για λίγο τον αέρα της ελευθερίας. Μέχρι τις 14 Ιουλίου 1974, ότανεκδηλώθηκε το πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών, κατά της ζωής του και έδωσε το έναυσμα της Τουρκίας να επέμβει… «ως ειρηνοποιός».
Από τη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας, ο Μακάριος υπηρέτησε με αφοσίωση την αγαπημένη του πατρίδα, αγωνιζόμενος για τη λευτεριά και τη δικαίωσή της. Διορατικός, είχε προβλέψει ότι η επίλυση του Κυπριακού έπρεπε να αναζητηθεί με ειρηνικό τρόπο μέσα από συνομιλίες και με την παράλληλη διεθνοποίηση του προβλήματος.
Δίκαια αναδείχθηκε για το έργο και την προσφορά του, ως η σημαντικότερη φυσιογνωμία της σύγχρονης Κυπριακής ιστορίας.
Η καρδιά του τον πρόδωσε τις πρωινές ώρες της 3ης Αυγούστου του 1977.
Σήμερα ο επισκέπτης, όταν ανηφορίζει στο Θρονί της Παναγιάς, μπορεί να προσκυνήσει τον τάφο του. Ένας λιτός, πέτρινος τάφος, από όπου το ελεύθερο πνεύμα του μεγάλου ηγέτη, μπορεί να ατενίζει από ανατολή σε δύση. Πρόκειται για ημιυπόγειο θολωτό οικοδόμημα, έργο του αρχιτέκτονα Ανδρέα Φιλίππου. Αξίζει να αναφέρουμε ότι στο βόρειο μέρος και σε ειδικά διαμορφωμένη πλατεία τοποθετήθηκε το 2008 το άγαλμά του, έργο του γλύπτη Νίκου Κοτζιαμάνη.
ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ
Συνάμα, τον μήνα Αύγουστο μνημονεύεται και η μνήμη των ηρώων Τάσου Ισαάκ και Σολομώντα Σολομού.
Ο 24χρονος τότε Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού, μη ανεχόμενοι την τουρκική πρόκληση και βλέποντας την τουρκική σημαία στα άγια χώματα της πατρίδας τους, πέρασαν τα συρματοπλέγματα της ντροπής και όρμησαν να την κατεβάσουν. Ο πρώτος έπεσε αιμόφυρτος από τα άγρια χτυπήματα των εισβολέων, ενώ ο Σολωμός τον ακολούθησε στο δρόμο της αθανασίας. Ήταν 14 Αυγούστου όταν δέχτηκε δολοφονική σφαίρα από τους «Γκρίζους Λύκους» καθώς ήταν στον ιστό προσπαθώντας να κατεβάσει την παράνομη κατοχική σημαία.
Οι τραγικές σκηνές, έλαβαν χώρα στο οδόφραγμα της Δερύνειας, 15 μόνο μέτρα μακριά από την αγαπημένη τους Αμμόχωστο, που τόσο λαχταρούσαν να περπατήσουν στα στενά της ελεύθεροι.
Οι Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού, μάρτυρες στον υπέρτατο αγώνα για λευτεριά, βρίσκονται στο πάνθεον των ηρώων.
Δυστυχώς, στα μέσα του μήνα ξημερώματα της γιορτής της Παναγιάς, η Κύπρος θα ζήσει και πάλι τις τραυματικές σκηνές του Τούρκου εισβολέα όταν το ξημέρωμα της 15ης του 1974, ανήμερα της γιορτής της Παναγιάς, ο «Αττίλας ΙΙ», βάδισε προς ανατολάς και κατέλαβε την πεδιάδα της Μεσαωρίας μέχρι την Αμμόχωστο και την χερσόνησο της Καρπασίας.
Ένας πόλεμος άνισος, που μαζί με τις ανθρώπινες απώλειες, ο πολύπαθος Κυπριακός λαός, γνώρισε τον εγκλωβισμό, το ξεριζωμό, την προσφυγιά και θρηνεί ακόμα τον αγνοούμενο σύζυγο, το γιο, και τον πατέρα.
Αλήθεια ποιος θα πληρώσει για τις καταστροφές που έσπειρε η μανία του, στα μνημεία της πολιτιστικής κληρονομιάς της μεγαλονήσου;
Και ενώ, τόσο στην Κύπρο όσο και στις χώρες που υπάρχουν οργανωμένοι φορείς που υποστηρίζουν μια δίκαιη και βιώσιμη λύση για όλους τους κατοίκους, σύμφωνα με τα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, έγιναν συγκεντρώσεις Μνήμης και
Διαμαρτυρίας με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την εισβολή, οι προκλήσεις συνεχίζονται. Ο Ερντογάν ονειρεύεται «Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου»…
Την Κυριακή, 4 Αυγούστου, η Κυπριακή Κοινότητα Sunshine και η Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα (ΣΕΚΑ) τελούν μνημόσυνο στην μνήμη τους, στην εκκλησία Αποστόλου Ανδρέα, St. Andrews Street, West Sunshine.
