ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ στις 2.30 το απόγευμα, πρόκειται να δώσει ομιλία ο κ. Παναγιώτης Γιαννούδης ΟΑΜ, με θέμα: «Η Κύπρος – Μια αναδρομή 50 χρόνων».
Ο κ. Γιαννούδης γνωρίζει από πρώτο χέρι τα γεγονότα, διότι διετέλεσε για πολλά χρόνια πρόεδρος της Κυπριακής Κοινότητας και της Συντονιστικής Επιτροπής Κυπριακού Αγώνα (ΣΕΚΑ), έκανε άπειρα ταξίδια στην Κύπρο και την Ελλάδα και είχε κατ’ ιδίαν συναντήσεις με αξιωματούχους για το Κυπριακό.
ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ, επίσης, ότι ο κ. Γιαννούδης, συνεργάστηκε εκ του σύνεγγυς με τον εκδότη του «Νέου Κόσμου», αείμνηστο Τάκη Γκόγκο, τις δύσκολες ώρες και μέρες της 15ης Ιουλίου αφότου εκδηλώθηκε το πραξικόπημα κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄ και η πρώτη εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, στις 20 του Ιούλη του 1974.
Η ΟΜΙΛΙΑ θα δοθεί στο χολ του Παναρκαδικού Συλλόγου «Ο Κολοκοτρώνης» στο 570 Victoria Street, North Melbourne, με ελεύθερη είσοδο.
ΠΟΛΛΑ ελέχθησαν και γράφτηκαν για το μαγεμένο, ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου. Πολλοί και οι ποιητές, οι μουσικοί και οι ζωγράφοι, που εμπνεύστηκαν από τις όντως εντυπωσιακές εικόνες που προσφέρει.
ΤΟ ΕΦΕΤΙΝΟ, της περασμένης Δευτέρας, ονομάστηκε «Φεγγάρι του Οξύρρυγχου», που είναι το όνομα ενός ενδημικού ψαριού του γλυκού νερού των Μεγάλων Λιμνών των Ηνωμένων Πολιτειών.
ΚΑΙ παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα, περισσότεροι από εκατό αρχαιολογικοί χώροι, ιστορικοί τόποι, μουσεία και μνημεία παρέμειναν ανοικτά με δωρεάν εκδηλώσεις, υποδεχόμενοι το κοινό κάτω από το φως του ολόγιομου φεγγαριού, σε μένα δεν λέει κάτι.
ΙΣΩΣ γιατί αυτή την ημέρα, έχω κάτι καλύτερο να θυμάμαι!
ΔΕΝ θα πω ότι δεν πιστεύω στις στατιστικές ούτε προσπαθώ να δώσω άλλη ερμηνεία στα πορίσματα των Υπηρεσιών που δημοσιεύονται βάσει στοιχείων και μελέτης. Ίσα-ίσα. Τα δέχομαι και τα υπολογίζω.
ΔΙΑΒΑΣΑ πρόσφατα για τους γάμους και τα διαζύγια των τελευταίων ετών. Επαναστάτησα μέσα μου και αισθάνομαι την ανάγκη να το μοιραστώ μαζί σας.
ΧΑΙΡΕΤΑΙ η ψυχή μου κάθε Κυριακή στην εκκλησία που εκκλησιάζομαι, όταν βλέπω τα νεοβάπτιστα αγκαλιά με τους γονείς και νονούς τους κατά δεκάδες, να τα οδηγούν στη Θεία Κοινωνία. Θα μου πείτε τι σχέση έχουν οι βαφτίσεις με τους γάμους και τα διαζύγια…
ΑΠΛΑ πράγματα. Ένας υγιής γάμος δημιουργεί αυτομάτως και μια υγιή οικογένεια.
ΝΕΑ επίθεση ντίνγκο σε παιδάκι είχαμε την περασμένη εβδομάδα στο νησί NgKala Rocks, γνωστότερο σε μας ως Fraser Island. Το νησί βρίσκεται ανατολικά του βόρειου Κουίνσλαντ όπου συχνάζουν παραθεριστές και ψαράδες. Το ντίνγκο άρπαξε την μικρούλα από το στήθος και ευτυχώς γι’ αυτήν, της προκάλεσε μόνο μικρές πληγές και μώλωπες.
ΟΙ ΠΙΝΑΚΙΔΕΣ κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, προειδοποιώντας τους παραθεριστές για μεγαλύτερη ασφάλεια, να έχουν μαζί τους ένα μπαστούνι, να έχουν τα μάτια και τα αυτιά τους ορθάνοιχτα για «απρόσμενους επισκέπτες» και να μην περπατούν ποτέ μόνοι τους.
ΤΙΣ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ του ’80 και ’90, το νησί συμπεριλαμβανόταν στις οργανωμένες εκδρομές ομογενών στον βορρά. Θυμάμαι ότι το 1986, επισκέφθηκα το νησί με τον αείμνηστο σύζυγό μου και φίλους Λευκαδίτες. Θυμάμαι ότι ήταν ένα πολύ ζεστό μεσημέρι. Το πλοίο αγκυροβόλησε στην παραλία και μεταφερθήκαμε με βάρκα στη στεριά.
ΣΤΕΡΙΑ είπα; Όχι, στην αμμουδερή ακροθαλασσιά εννοώ. Δεν θυμάμαι ούτε δρόμο ούτε μονοπάτι ούτε σπίτια ούτε καλύβες. Μόνο άμμο, κατάλευκη σαν κρύσταλλο και μικρά βοτσαλάκια που λαμπύριζαν στο καυτερό μεσημεριάτικο ήλιο.
ΘΑ ΜΟΥ πείτε πώς τα θυμάμαι όλα αυτά; Να είναι καλά ο επαγγελματίας φωτογράφος του νησιού, ο οποίος μάς φωτογράφιζε ανά ζευγάρι και μετά όλους μαζί, με το αζημίωτο φυσικά.
ΚΑΙ ΜΙΑ λεπτομέρεια που ΔΕΝ την προβλέπαμε τότε. Η φωτογραφία έχει την ημερομηνία. Οπότε από εκεί ξύπνησαν όλες αυτές οι μνήμες που περιέγραψα.
ΚΑΛΑ περαστικά στην αγαπητή μου φίλη Σοφία Μάστορη. Η Σοφία διαθέτει μεγάλα αποθέματα αγάπης, αντοχής και ελπίδας. Με τις πράξεις της, έχει αποδείξει ότι είναι ο στέρεος στυλοβάτης του σπιτιού και της οικογένειάς της και μια πανάξια παροικιακή παράγοντας.
Η ΣΟΦΙΑ Μάστορη έδωσε πρόσφατα ακόμα μια μάχη με τον καρκίνο και με τη βοήθεια του γιατρού της, Russell Hodgson, ηπατολόγου ειδικού σε θέματα ηπατίτιδας, παγκρέατος, χοληφόρων και γενικό χειρουργό στο Νοσοκομείο Northern, βγήκε νικήτρια.
ΔΩΣΕ λίγο χρόνο, Σοφία μου, στον εαυτό σου και πάλι ξανά στον αγώνα. Εσύ γνωρίζεις πολύ καλά να αγωνίζεσαι. Σου εύχομαι υγεία και να συνεχίσεις ακριβώς από εκεί που τα άφησες.
ΤΕΛΟΣ, συγχαρητήρια στον δικηγόρο Νικόλαο Ζερβό, για την ανακήρυξύ του ως Καστελλοριζίου της Χρονιάς. Γνωρίζω το Νίκο πολλά χρόνια από τότε που ασχολείτο με το NUGAS και μετά με πτυχίο Νομικής, άρχισε να κτίζει σιγά-σιγά το δικό του Law Firm.
ΘΥΜΑΜΑΙ, επίσης, όταν εργαζόμουν στις σχολικές μονάδες της Ελληνικής Κοινότητας εν έτει 1984, ο Νίκος ήταν τότε αντιπρόεδρος.
ΦΥΣΙΚΑ, παράλληλα με την εργασία του, εξελίχτηκε και η παροικιακή του δράση. ΚΑΙ ΕΙΣ ΑΝΩΤΕΡΑ ΝΙΚΟ!
Κ.Γ.
ΚΑΤΑ τη γνώμη μου, δύο είναι τα κυριότερα θέματα αυτής της εβδομδας – αν δεν μιλάμε για τα αυστραλιανά συμφραζόμενα. Γι’ αυτά παραπέμπω στη σχετική ειδησεογραφία της εφημερίδας μας, έντυπα και ηλεκτρονικά.
ΤΟ ΕΝΑ θέμα ειναι τα -πολιτικά κυρίως- παρεπόμενα της μεγάλης πυρκαγιάς της Αττικής την προηγούμενη εβδομάδα, και το άλλο το ό,τι επακαλούθησε το θάνατο του κορυφαίου ηθοποιού Αλέν Ντελόν – που και αυτά έχουν τις πολιτικές τους προκτάσεις.
ΟΣΟΙ/ΕΣ έχουμε ζήσει κάποια χρόναι στην Ελλάδα έχουμε ήδη ζήσει την εμπειρία μεγάλων πυρκαγιών, αλλά οι πιο μεγάλες και πιο φονικές εκδηλώθηκαν το 1998 στον Υμηττό, στο ύψος της Μονής του Αϊ-Γιάννη Καρέα, το 2007 στην Ηλεία -ένα αληθινό ολοκαύτωμα- η τεράστια πυρκαγιά στο Μάτι το 2018 -μια αληθινή εκατόμβη- στην Εύβοια πέρσι, στη Ρόδο, και πάει λέγοντας.
ΔΕΝ θα ήθελα να πω κάτι για την κυβέρνηση της ΝΔ, γιατί είναι δεδομένη η απεγνωσμένη της προσπάθεια να αποποιηθεί τις όποιες ευθύνες. Στην περίπτωση της Ηλείας, μέρος της Αριστεράς απέδιδε την όλη καταστροφή, κυρίως, στην κλιματική κρίση, ενώ τότε κυβερνητικά στελέχη μιλούσαν για τον ανίκητο «στρατηγό άνεμο» καθώς και για ασύμμετρες απειλές, για να αποφύγουν την ανάληψη των δικών τους μεγάλων και εγκληματικών ευθυνών.
ΕΙΝΑΙ γεγονός ότι ακραία καιρικά φαινόμενα ακυρώνουν σχέδια και μέτρα πρόληψης σε επίπεδο κεντρικής εξουσίας και αυτοδιοίκησης, ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες που και στο επίπεδο της Μεσογείου βρίσκουν έκφραση οι συνέπειες της διαρκώς επιδεινούμενης κλιματικής κρίσης, την οποία δεξιοί και ακροδεξιοί τύπου Τραμπ εξακολουθούν να μην αναγνωρίζουν, αμφισβητώντας τα πορίσματα της επιστήμης σε επίπεδο ΟΗΕ και αλλού.
Η ΤΕΤΟΙΑ επίκληση, όμως, της κλιματικής κρίσης, εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι και δικαιολογία για φυσικές καταστροφές, οι οποίες στην Ελλάδα εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται -και από είσημα χείλη- ως θεομηνίες, τη στιγμή που είναι ολοφάνερο ότι είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων δραστηριοτήτων.
ΠΟΙΟΣ είναι αυτός που εξακολουθεί να αρνείται σήμερα, ότι το παραγωγικό και καταναλωτικό μοντέλο που κυριαρχεί παντού στον Κόσμο είναι αυτό που ευθύνεται για τις εκπομπές των αερίων του θερμοκηπίου, που έχουν οδηγήσει σε πρωτοφανείς αλλοιώσεις του κλίματος, με ορατή την απειλή για την ίδια τη ζωή στη Γη;
ΣΤΗΝ περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του επιτελείου της, είναι πασιφανές ότι δεν διαθέτει την απαιτούμενη οικολογική συνείδηση, κάτι που δεν διέθετε -δυστυχώς- ούτε η πολυδιαφημιζόμενη «αριστερή» διακυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και της περιφερειάρχη Αττικής Ρένας Δούρου, στην περίπτωση της εκατόμβης στο Μάτι – και ας εξακολουθούν μερικοί κονδυλοφόροι να προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο.
ΓΙΑΤΙ αυτό που μετράει είναι τα αποτέλεσμα, δηλαδή δεκάδες νεκροί, εκατοντάδες περιουσίες κατεστραμένες και χιλιάδες στρέμματα πράσινου και οικοσυστημάτων να έχουν φύγει. Και, επίσης, να μην υπάρχει επαρκές και βιώσιμο σχέδιο για το μέλλον, ΄χι μόνο πρόληψης αλλά και ανάκαμψης των πληγέντων περιοχών.
ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΟ της εφημερίδας «Ουμανιτέ», της επίσημης εφημερίδας του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, ήταν αφιερωμένο στον Αλέν Ντελόν. Ο τίτλος ενδεικτικός: «Η ομορφιά του διαβόλου». Ο Ντελόν είχε επιλεγεί να ενσαρκώσει τον ρόλο του επιθεωρητή Φάμπιο Μοντάλ, μυθιστορηματικού ήρωα του Ζαν Κλοντ Ιζό, στην περίφημη «τριλογία της Μασσαλίας» που αποτελείται από τα βιβλία «Το μαύρο τραγούδι της Μασσαλίας», «Το τσούρμο» και «Solea» (στα ελληνικά κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις) που μεταφέρθηκε στην τηλεόραση.
ΒΑΘΙΑ αριστερός ο συγγραφέας, έδωσε αντίστοιχα χαρακτηριστικά και στον ήρωά του, ο οποίος καλείται μεταξύ άλλων να αντιμετωπίσει ακροδεξιούς στην πλοκή των βιβλίων του. Αντιλαμβάνεται κανείς για ποιους λόγους αντέδρασαν οι αριστεροί κύκλοι. Πώς θα μπορούσε να ενσαρκώσει αυτόν τον ρόλο ο Ντελόν, παραδοσιακά γκωλικός δεξιός, αλλά και υποστηρικτής του Λεπέν;
Η «ΟΥΜΑΝΙΤΕ» υπερασπίστηκε αυτή την επιλογή στη λογική του ότι ένας ηθοποιός υποδύεται απλώς έναν ρόλο, δεν είναι ο χαρακτήρας του, σε σημείο που ο ίδιος ο Ντελόν πήρε τηλέφωνο στα γραφεία της εφημερίδας, λέγοντας: «Ουμανιτέ; Εδώ ο κύριος Μοντάλ».
ΓΙΑΤΙ όμως η «Ουμανιτέ» μπήκε όμως σε αυτή τη διαδικασία, τονίζοντας αυτό που για κάποιους είναι προφανές και για κάποιους άλλους όχι; Να ξεχωρίζει δηλαδή τον άνθρωπο και τις ιδέες του σε σχέση με το καλλιτεχνικό του αποτύπωμα.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ του Ντελόν επανέφερε στη δημόσια σφαίρα τη συζήτηση για το αν μπορεί να υπάρξει διάκριση ανάμεσα στον καλλιτέχνη και τον άνθρωπο. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στην ιστορία της Τέχνης (λογοτεχνία, κινηματογράφος, μουσική κλπ.) που το κοινό καλείται να πάρει θέση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Ποια στάση μπορεί να κρατήσει κανείς όταν ξέρει ότι ο τάδε ήταν ένας απαράδεκτος τύπος αλλά την ίδια ώρα το έργο του είναι αξιομνημόνευτο;
Δ.Τ.
