Οι πρώτοι Έλληνες που πάτησαν το πόδι τους στην Αυστραλία

ΣΤΙΣ 27 Αυγούστου 1829, σύμφωνα με πληροφορίες που συγκλίνουν με αυτές από το βιβλίο του Gilchrist και των Alexakis-Janiszweski, οι πρώτοι Έλληνες που πάτησαν το πόδι τους στην Αυστραλία, ήταν επτά Έλληνες ναυτικοί, που είχαν καταδικαστεί σε εξορία ως βαρυποινίτες από τις βρετανικές Αρχές.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για επτά ναυτικούς, πλήρωμα της σκούνας «Ηρακλής». Τον καπετάνιο Αντώνη Μανώλη από την Αθήνα και τους Υδραίους ναυτικούς Δαμιανό Νινή, Γκίκα Βούλγαρη, Γεώργιο Βασιλάκη, Κωνσταντίνο Στρόμπολη, Γεώργιο Λαρίτσο και Νικόλαο Παπανδρέου.

ΟΙ ΕΠΤΑ Έλληνες ναυτικοί με τον «Ηρακλή», είχαν σταματήσει τη βρετανική μπικέτα «Άλκηστη» που κατευθυνόταν από τη Μάλτα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και αφαίρεσαν μέρος του φορτίου της. Λίγο αργότερα, βρετανικό πλοίο που περιέπλεε την Κρήτη, συνέλαβε τους Έλληνες ναυτικούς και τους οδήγησε στη Μάλτα. Εκεί, προήχθησαν σε δίκη, όπου κάτω από αμφιλεγόμενες συνθήκες καταδικάστηκαν για πειρατεία.

ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ καταδικάστηκαν σε θάνατο και στη συνέχεια σε ισόβια. Αυτοί λοιπόν οι βαρυποινίτες ναυτικοί, στάλθηκαν μαζί με άλλους καταδίκους στην Αυστραλία, πριν από 195 χρόνια.

ΟΜΟΛΟΓΩ ότι μού έκανε εντύπωση το άρθρο «Τα χαμένα πέναλτι, το αυτογκόλ και η μοιραία ήτα τους» (Ν.Κ. Πέμπτη 22 Αυγούστου 2024), που υπογράφει η δημοσιογράφος Σοφία Παπανικολάου.

Ο ΤΙΤΛΟΣ από μόνος του, φανερώνει την αντίθεση της δημοσιογράφου με την προτεινόμενη από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία», ως λύση του εθνικού προβλήματος που ταλανίζει την Κύπρο τα τελευταία 50 χρόνια.

ΑΝΑΦΕΡΕΙ λοιπόν την στήριξη μερίδας δημοσιογράφων που «γράφουν και στηρίζουν εμμονικά την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, παρότι γνωρίζουν ότι πρόκειται για πιστή εφαρμ

ογή της βρετανοτουρκικής πολιτικής, πάνω σε μια Κύπρο καταματωμένη και τσακισμένη».

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ στο σχέδιο Ανάν, το οποίο ήθελε μια Κύπρο «διχοτομημένη», και, το οποίο καταψηφίστηκε από τον Κυπριακό λαό το 2004.

ΕΠΙΣΗΣ σε ανακοίνωσή του το Σωματείο «Αδούλωτη Κερύνεια» (Ν.Κ. 24 Αυγούστου 2024), καταδικάζει δηλώσεις του υπουργού Άμυνας κ. Νίκου Δένδια και τον καλεί να «μιλά ξεκάθαρα και απλά για απελευθέρωση…».

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ έχω εμπλακεί πολλές φορές σε συζητήσεις με συμπάροικους που αντιτίθενται στην «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία». Συμφωνώ και επαυξάνω ότι η προτεινόμενη, δημιουργεί προβλήματα, τα οποία έχω εκφράσει πολλάκις.

ΩΣΤΟΣΟ στο να φτάσει η συντάκτης να κατηγορεί δημοσιογράφους που γράφουν «επετειακά άρθρα με υποτιθέμενο πόνο ψυχή για τους ήρωες Τάσο Ισαάκ και Σολομώντα Σολομού, βεβηλώνοντας χωρίς ντροπή τη μνήμη τους….», με στεναχώρησε.

ΟΠΩΣ ΜΕ στεναχωρεί και ο επίλογος του άρθρου της. «Κάθε φορά που αναμένονται εξελίξεις στο Κυπριακό, το διζωνικό πολιτικό σύστημα επιστρατεύει γνωστούς φιλοδιζωνικούς δημοσιογράφους για να αναλάβουν προπαγάνδα», κλπ. κλπ.

ΑΔΕΛΦΙΑ έλεος. Ας κοιτάξουμε μπροστά και ας μάθουμε επιτέλους από τα λάθη μας. Ας μη ξεχνάμε ότι ευχή όλων μας είναι μια ενωμένη και ελεύθερη Κύπρος!

ΔΕΝ ΘΑ μπορούσα να αφήσω ασχολίαστο, την έγκριση του δοκιμαστικού εμβολίου mRNA, που όπως διαβάσαμε πρόκειται για θεραπεία, στο οποίο δόθηκε το πράσινο φως να χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς 34 χωρών, που προσβλήθηκαν από τον καρκίνο του πνεύμονα. Πριν σχεδόν έξι χρόνια και μετά από τέσσερα χρόνια σκληρού αγώνα καταπολέμησης ή έστω περιορισμού της εξάπλωσης του σε άλλα ζωτικά του όργανα, έχασα τον σύζυγό μου Νικόλα.

ΦΥΣΙΚΑ το εμβόλιο/θεραπεία είναι σε δοκιμαστικό στάδιο. Ξέρετε όμως ποια ήταν τα λόγια παρηγοριάς μου; Υπομονή. Κάθε μέρα γίνονται έρευνες. Κάτι θα γίνει και για μας. Και να που γίνεται. Ο δικός μου δεν το πρόλαβε. Εύχομαι όμως από καρδιάς να «δουλέψει» σε πάσχοντες στο εγγύς μέλλον.

ΘΕΛΕΤΕ να ζήσετε μέχρι τα 100; Θέλετε να μάθετε το μυστικό της μακροζωίας; Η γειτόνισσά μου, γεννήθηκε το 1927 από Γερμανούς μετανάστες, βαδίζει αισίως το 97ο έτος της ηλικίας της, ζει μόνη της σε ένα τεράστιο σπίτι, δέχεται καθημερινά τα γεύματα από ειδική υπηρεσία, βλέπει τηλεόραση και ενίοτε σχολιάζει τα τεκταινόμενα, ξεκουράζεται μετά το μεσημέρι και απολαμβάνει τον καταπράσινο κήπο της από την τζαμαρία του καθιστικού της.

ΕΙΝΑΙ κοινωνικότατη, χαιρετά με ευγενικό νεύμα τους γείτονες και είναι η μοναδική που έχει βιώσει τις τόσες αλλαγές της γειτονιάς μας. Θυμάται, όταν παιδούλα ακόμα, ο πατέρας της είχε αγοράσει το γωνιακό αγρόκτημα γεμάτο μηλιές και αχλαδιές, όπου σήμερα βρίσκεται το σπίτι της. Αργότερα το κτήμα χωρίστηκε σε οικόπεδα και κτίστηκαν άλλα τρία!

ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑ να εκμαιεύσω το μυστικό της μακροζωίας της. Τίποτε το ιδιαίτερο και που δεν γνωρίζετε και δεν γνωρίζω. «Όλα με μέτρο», θα πει με εκείνο το αριστοκρατικό της χαμόγελο.

ΣΕ ΟΛΟΥΣ εσάς που βαδίζετε ανάμεσα στα 95 και 100, σάς εύχομαι με υγεία και στην αντίπερα!

ΠΛΗΜΜΥΡΙΣΕ ο ιστοτόπος με συνταγές για Φανουρόπιτα. Για όσους δεν γνωρίζετε, την περασμένη Τρίτη 27 του μήνα, γιορτάστηκε η μνήμη του Αγίου Φανουρίου του Νεοφανούς, και οι νοικοκυρές, πιστές στο έθιμο, έφτιαξαν την πίτα, την πήγαν στην εκκλησία για ευλογία στα σπίτια και στις οικογένειες τους. Αυτό πιστεύω εγώ.

ΕΛΑ ΜΟΥ όμως που οι της καινούργιας φουρνιάς σεφ, δημοσίευσαν συνταγή με αυγά! Ναι από πίτα που φτιάχνουμε με προσευχή και νηστεία κατέληξε σε κέικ πολυτελείας.

ΔΙΑΒΑΣΑ ότι επιβάτης, κατά την ώρα προσγείωσης του αεροπλάνου στο αεροδρόμιο της Μελβούρνης, «πάτησε κουμπί, μπορεί να ήταν και κουμπιά» και μεμιάς, άνοιξε η πόρτα εξόδου του αεροπλάνου και μαζί της ξεδιπλώθηκε η τσουλίθρα. Ναι, αυτήν που χρησιμοποιούν οι αεροσυνοδοί, εν ώρα επείγουσας αποβίβασης.

ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα θέλατε όπως ούτε κι εγώ να είμαι συνεπιβάτης του. Περπάτησε μάλιστα στο φτερό, γλίστρησε από τον κινητήρα πριν προσγειωθεί… στην αγκαλιά των υπαλλήλων ασφάλειας του αεροδρομίου.

ΚΑΙ ΟΛΑ αυτά για χάρη ψυχαγωγίας; Ή μήπως έκανε το κέφι του, την τρέλα του καλύτερα και είπε «ας κάνουμε ένα αστειάκι».

ΑΒΥΣΣΟΣ η ψυχή του ανθρώπου.

Κ.Γ.