Δύο αδελφές, που χωρίστηκαν από τη μητέρα τους όταν γεννήθηκαν και αγνοούσαν η μια την ύπαρξη της άλλης για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους, θα συναντηθούν επιτέλους στην Ελλάδα, σε λίγες μόνο μέρες.
Η Θεοδώρα Σάλλιβαν, υιοθετημένη στην Αυστραλία, θα προσγειωθεί στο αεροδρόμιο της Αθήνας στα μέσα του Σεπτέμβρη, όπου θα την υποδεχθεί η αδελφή της, Μαρία. Οι δυο τους βρίσκονται σε καθημερινή επαφή από τότε που ανακάλυψαν η μία την άλλη πριν από πέντε χρόνια.
Η πραγματοποίηση αυτής της συνάντησης απέκτησε ακόμη μεγαλύτερη σημασία από τη στιγμή που έμαθαν -μόλις πριν από έναν μήνα- ότι έχουν ακόμα μία αδελφή, την Ιωάννα, που εξακολουθεί να ζει με τη βιολογική τους μητέρα στην Ελλάδα. Το γεγονός αυτό έκανε τις αδελφές ακόμα πιο αποφασισμένες να συναντήσουν μαζί, για πρώτη φορά, την γυναίκα που τους έφερε στη ζωή.
Το συνεργείο της τηλεοπτικής εκπομπής «Αλήθειες με τη Ζήνα» -που επικεντρώνεται σε μοναδικές ανθρώπινες ιστορίες- θα είναι εκεί για να καταγράψει τις συγκινητικές αυτές στιγμές.
«Ένιωσα σαν να πήρα την πρώτη μου ανάσα. Ένιωσα ότι κρατούσα την αναπνοή μου από τότε που ήμουν εννέα χρόνων και για πρώτη φορά μπορώ να αναπνεύσω. Γιατί ξέρω την αλήθεια», είπε η Θεοδώρα στον «Νέο Κόσμο», περιγράφοντας τη στιγμή που ανακάλυψαν την αδερφή τους Ιωάννα, γεγονός που τους οδήγησε και στην βιολογική τους μητέρα, πριν από λίγες μόνο εβδομάδες.
Η Θεοδώρα μεγάλωσε ως μοναχοπαίδι, από Έλληνες γονείς, σε μία μικρή ελληνική κοινότητα στη Νότια Αυστραλία.
«Τα παιδικά μου χρόνια ήταν ευτυχισμένα και λατρεύω τους γονείς μου». Λέει όμως, ότι πάντα ένιωθε διαφορετική, αν και δεν μπορούσε να καταλάβει ακριβώς γιατί.
Όταν ήταν μόλις εννιά χρόνων, τα πειράγματα των συμμαθητών της στο σχολείο ότι ήταν υιοθετημένη, θα ήταν η αρχή μιας αναζήτησης που κράτησε δεκαετίες.
Η θετή της μητέρα πάντα την καθησύχαζε ότι δεν ήταν αλήθεια. Όμως, μια «θερμή» αντιπαράθεση με μία ξαδέλφη της, που της είπε ότι δεν ανήκει πραγματικά στην οικογένεια, την οδήγησε σε μια ακόμα αναμέτρηση με τη μητέρα της, χωρίς όμως και πάλι να μάθει την αλήθεια.
«Οι θετοί μου γονείς εμφανίζονται στο πιστοποιητικό γέννησής μου σαν να με είχε γεννήσει η θετή μου μητέρα, ενώ στην πραγματικότητα με γέννησε η γυναίκα που μόλις βρήκα. Όλες οι πληροφορίες στο πιστοποιητικό γέννησής μου είναι πλαστές».
Τα χρόνια περνούσαν, αλλά τα ερωτήματα παρέμεναν. Γνωρίζοντας βαθιά μέσα της την αλήθεια, η Θεοδώρα δεν σταμάτησε να αναζητά απαντήσεις μέσω διαδικτύου, αλλά δίσταζε να κάνει μία εξέταση DNA, φοβούμενη ότι θα άνοιγε το κουτί της Πανδώρας. Μόνο όταν ο γιος της αρρώστησε σοβαρά το 2018, πήρε τελικά την απόφαση.
«Δεν το έκανα εκείνη τη στιγμή απαραίτητα για να βρω την οικογένειά μου. Το έκανα γιατί ήθελα ιατρικά δεδομένα, να δω τους γενετικούς μου δείκτες που ίσως να είχα περάσει στον γιο μου».
«Είχα ήδη το τεστ DNA στο ντουλάπι μου για έναν ολόκληρο χρόνο. Ήμουν τόσο διστακτική και ανήσυχη. Αναρωτιόμουν τι θα βρω, ποιον θα βρω, αν θα βρω κάποιον. Και τότε, όταν ο γιος μου αρρώστησε, το πήρα απόφαση».
Το τεστ αποκάλυψε ότι η καταγωγή της ήταν Ρομά, και έφερε γονίδια που σχετίζονταν με καρκίνο και προβλήματα στα νεφρά, γεγονός που εξηγούσε τη διάγνωση του γιου της, ο οποίος ευτυχώς έχει πλέον αναρρώσει.
Για ένα διάστημα, όμως, δεν είχε νέα για κοντινούς συγγενείς – μόνο ορισμένα μακρινά ξαδέλφια. Μέχρι που ένα πρωί, την ξύπνησε ένα τηλεφώνημα από τον Καναδά. Μια φίλη, που επίσης έψαχνε την βιολογική της οικογένεια, της είπε να ελέγξει αμέσως τον λογαριασμό της στο MyHeritage. Και εκεί ήταν που βρήκε ένα πλήρες γενετικό ταίριασμα με μια από τις αδελφές.
Η αδελφή της, η Μαρία, έψαχνε και εκείνη. Μεγαλωμένη στη Σαντορίνη, η Μαρία έμαθε από έναν συγγενή μόλις έξι χρόνια πριν, ότι ήταν υιοθετημένη και ότι είχε οικογένεια κάπου εκεί έξω. Οι δύο αδελφές συνδέθηκαν αμέσως.
«Επικοινωνούμε κάθε μέρα, από τότε που ανακαλύψαμε ότι είμαστε αδελφές. Είμαστε πολύ παρόμοιες επίσης. Έχουμε περάσει τόσα πολλά μαζί τα τελευταία πέντε χρόνια. Είμαστε πραγματικά πολύ δεμένες. Μιλάμε για τα πάντα. Είμαστε ίδιες σε πολλά… στον τρόπο που μιλάμε, στον τρόπο που μοιάζουμε, στα πράγματα που κάνουμε».
Η Θεοδώρα γεννήθηκε πρόωρα το 1981, μόλις 8 μήνες μετά τη Μαρία. Όταν βρήκαν και την τρίτη αδερφή τους, την Ιωάννα, τα κομμάτια της βιολογικής τους οικογένειας άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους. Υπάρχουν ιατρικά αρχεία που δείχνουν ότι η βιολογική τους μητέρα κατέρρευσε όταν έχασε τα δύο παιδιά της. Είναι και ο λόγος που η Θεοδώρα πιστεύει ότι η υιοθεσία έγινε χωρίς τη συναίνεση της μητέρας της.
«Είμαστε 12 αδέλφια. Τα έξι μας πήραν μόλις γεννηθήκαμε, είτε μας έκλεψαν είτε μας πούλησαν», υποθέτει η Θεοδώρα.
Ψάχνουν ακόμα για άλλη μια αδελφή, γεννημένη το 1984.
Αν και η Μαρία ζει λίγες ώρες μακριά από τη βιολογική της οικογένεια, περιμένει να φτάσει η Θεοδώρα, καθώς δεν θέλει να κάνει αυτήν την σημαντική επανασύνδεση μόνη της.
«Μου λέει, ‘Μας πήραν μαζί, άρα θα γυρίσουμε πίσω μαζί. Αυτό είναι το μότο της και γι’ αυτό μου είπε ‘Έρχεσαι στην Ελλάδα. Θα το κάνουμε αυτό μαζί’».
«Έχουν πληρώσει για το εισιτήριό μου. Έχουν χρεωθεί για να με φέρουν στην Ελλάδα».
Η Θεοδώρα είναι γεμάτη ενθουσιασμό, αλλά και συναισθηματικά φορτισμένη μπροστά σε αυτή τη μεγάλη στιγμή στη ζωής της, που έρχεται μετά από τόσα χρόνια αναζήτησης.
«Πρέπει να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο. Μας λείπει ακόμα μία αδελφή. Είτε είχε καλή είτε δύσκολη ζωή, είτε ξέρει ότι είναι υιοθετημένη είτε όχι, θέλουμε να φυτέψουμε τον σπόρο».
Στους γονείς που υιοθετούν παιδιά τονίζει πόσο σημαντικό είναι να είναι ειλικρινείς μαζί τους.
«Ακόμα κι αν είχαν μια υπέροχη παιδική ηλικία και όλα ήταν φανταστικά για εκείνα, έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν. Γιατί στο κάτω κάτω της γραφής, το να γνωρίζεις από πού προέρχεσαι είναι αυτό που κλείνει αυτό το κεφάλαιο της ζωής σου, ανεξάρτητα από τη ζωή που έχεις κάνει. Μην τα αφήσετε να το μάθουν από άλλους, ειδικά».
Καθώς η Θεοδώρα μετράει τις μέρες γι’ αυτό το ταξίδι ζωής, θέλει να ξεπληρώσει το χρέος στη Μαρία, την αδελφή της, που έκανε τα πάντα για να γίνει εφικτό. Ως εκ τούτου, έχει ξεκινήσει και μία διαδικτυακή προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων στο gofundme.
