ΣΕ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ δηλώσεις του, ο υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τους Απόδημους Έλληνες, κ. Γεώργιος Κώτσηρας, επαναλαμβάνει τα ευχολόγια των ελλαδικών Κυβερνήσεων από συστάσεως του ελληνικού Κράτους. Υπόσχεται: θα κτίσουμε γέφυρες διαδραστικής επικοινωνίας μεταξύ Μητρόπολης και Ελληνικής Διασποράς, θα γεφυρώσουμε τις αποστάσεις, θα ενεργοποιήσουμε την ελληνική Διασπορά, θα αξιοποιήσουμε τους Έλληνες της Διασποράς, θα … θα… Γενικόλογες απόψεις, πολιτικά ευχολόγια, χωρίς συγκεκριμένη, συστηματική πολιτική, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς εφαρμόσιμες δράσεις που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν πρακτικά και οικονομικά τα πέντε εκατομμύρια των Ελλήνων και των παιδιών τους που ζουν στην παγκόσμια Διασπορά.
Ο συμπαθής υφυπουργός, βέβαια, έχει καλή διάθεση, νιώθει την ανάγκη μιας διαδραστικής συνεργασίας, αντιλαμβάνεται ότι η Ελληνική Διασπορά παραμένει απομακρυσμένη και απομονωμένη από την Ελλάδα και τους Έλληνες, χωρίς, όμως, να είναι σε θέση να προτείνει κάτι το συγκεκριμένο, χωρίς να δίνει τρόπους υλοποίησης.
Θα ιδρυθεί, επιτέλους, ένα Κέντρο Σπουδής και Μελέτης της Ελληνικής Διασποράς στην Ελλάδα; Θα λειτουργήσει, επιτέλους, ένα Υπουργείο Απόδημου Ελληνισμού, για μια απεξάρτηση, ως προς τα θέματα της Ελληνικής Διασποράς, από το Υπουργείο Εξωτερικών; Θα λειτουργήσει, επιτέλους, μια Έδρα Ελληνικής Διασποράς σε κάποιο από τα δεκάδες ελληνικά πανεπιστήμια; Θα αποτελέσει μέλημα σπουδής και έρευνας η Ελληνική Διασπορά; Το 40% των Ελλήνων του Κόσμου, ζουν στην Ελληνική Διασπορά, εδώ και 3.000 χρόνια. Για το 40% των Ελλήνων αυτών, ποια είναι η συγκεκριμένη πολιτική που έχει καθιερώσει το ελλαδικό Κράτος από συστάσεώς του; Ποιο Κεφάλαιο ή Άρθρο του Ελληνικού Συντάγματος αναφέρεται στο 40% των Ελλήνων της Διασποράς. Ουδέν Κεφάλαιο, ουδέν Άρθρο!…
Ο υφυπουργός Εξωτερικών διακηρύττει ότι η Κυβέρνηση μερίμνησε για την Ψήφο των Ομογενών. Πώς επιλύει κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, πολιτισμικά, ιστορικά η υπερψήφιση ενός τέτοιου νόμου τις σχέσεις της Μητρόπολης με τη Διασπορά της; Το είπαμε πολλάκις.
Η ψήφος των Ομογενών στα ελλαδικά πολιτικά δρώμενα είναι αχρείαστη και επικίνδυνη. Δεν μπορεί και δεν πρέπει ο εκπατρισμένος Έλληνας που λείπει από τον τόπο του χρόνια ολόκληρα να ψηφίζει για τον Ελλαδίτη συμπατριώτη του, αφού δεν ζει εκεί και δεν γνωρίζει τα προβλήματα της Ελλάδας. Η λεγόμενη ψήφος του Ομογενούς είναι μια πράξη καθαρά πολιτική, χωρίς ουσία, χωρίς εκτόπισμα λογικής και έχει ως αφετηρία της την αποικιοποίηση της ελληνικής Διασποράς από τα ελλαδικά κόμματα.
Δεν ανοίγει κανένα συστηματικό και πρακτικό δρόμο συνεργασίας. Αντίθετα, μεταφυτεύει στη Διασπορά την τοξικότητα, τα μίση και τα πάθη των ελλαδικών πολιτικών κομμάτων. Θυμίζω την ύπαρξη των λεγόμενων Νομαρχιακών Επιτροπών του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας στα μεγάλα αστικά κέντρα. Από το 1975 μέχρι και το 2009, ζήσαμε τον άγριο και αφιλάδελφο ανταγωνισμό, τον φανατισμό, όλα τα συναφή και τα πυώδη συναπαντήματα του Εμφυλίου, τις ίντριγκες, τις δικαστικές διενέξεις, τους ξυλοδαρμούς μέσα σε δημόσιους χώρους.
Όσοι ζούμε στη Διασπορά, ακόμη θυμόμαστε τις κομματικές συμμορίες που οργανώθηκαν με μέριμνα και στοχοθεσία από τα ελλαδικά κομματικά αρχηγεία. Ποιος δεν θυμάται τις εντολές που δέχονταν τα ελλαδικά κομματικά όργανα από τα στελέχη τους στη Διασπορά, προκειμένου να καταργήσουν θέσεις που δόθηκαν από το ΠΑΣΟΚ ή από τη Νέα Δημοκρατία; Ποιος δεν θυμάται τις απολύσεις, τις καταργήσεις, τις διώξεις, τις αντικαταστάσεις με τους «ημέτερους», με τα «πράσινα» ή τα «γαλάζια παιδιά» ή τους διορισμούς σε προξενικές ή ελλαδικές θεσμικές υπηρεσίες (Ολυμπιακή, ΕΟΤ, Γραφεία Τύπου, αποσπασμένοι δάσκαλοι, αποσπασμένοι Σύμβουλοι Εκπαίδευσης, Προξενικοί υπάλληλοι και βάλε), κάθε φορά που άλλαζε η Κυβέρνηση στην Αθήνα;
Αλήθεια, ο υφυπουργός Εξωτερικών αγνοεί την ιστορία των ελλαδικών κομματικών συμμοριών στη Διασπορά; Δεν γνωρίζει το εγκληματικό αλισβερίσι, την εκδικητική συμπεριφορά από στελέχη των κομμάτων που λειτουργούσαν στη Διασπορά, τα οργανωμένα πογκρόμ, με τα οποία πειθανάγκαζαν τους ελλαδικούς κομματικούς ηγέτες;
Μία ανάκληση αμέτρητων αρχειακών εγγράφων ξαναφέρνει στο προσκήνιο τα μίση και τα πάθη ενός μαρτυρικού παρελθόντος, που ήθελε την Ελληνική Διασπορά να ψηφίζει στην Ελλάδα, μιλούσαν και τότε για την ψήφο του Ελληνισμού της Διασποράς, μιλούσαν και τότε για μια αποτελεσματική και διαδραστική συνεργασία μεταξύ του ελλαδικού Κράτους και της Διασποράς του.
Ένα τέτοιο αρχειακό έγγραφο φέρει την υπογραφή ενός επιχειρηματία της Μελβούρνης, ο οποίος ύστερα από σύσταση και υπόδειξη του κομματάρχη της Νέας Δημοκρατίας στην Αθήνα, κάποιου Φώτιου Ραβαζούλα, υπέβαλε επιστολή με ημερομηνία 1/8/1990 στα Υπουργεία Προεδρίας Κυβερνήσεως, Εξωτερικών και Παιδείας, προκειμένου να εκδιώξουν από τις θέσεις τους οικογενειάρχες και μητέρες που είχαν διορισθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην περίοδο 1981-1991, και να τους αντικαταστήσουν με δικά τους «γαλάζια παιδιά». Η συγκεκριμένη επιστολή-ρουσφέτι εκδίωξης των διορισμένων «ΠΑΣΟΚικών» λειτουργών του ελλαδικού Κράτους στην Αυστραλία από τους Νεοδημοκράτες, με «γαλάζια παιδιά», υπέγραφε ο Πρόεδρος της Νομαρχιακής Μελβούρνης, Περικλής Αλεξόπουλος, και απαιτούσε να απολυθούν, να αντικατασταθούν και να διοριστούν «δικά μας παιδιά» ως αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, υπάλληλοι της Ολυμπιακής, προξενικοί λειτουργοί, κ.ά.
Παρόμοια συμπεριφορά ζήσαμε και από τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ (1981-1990), όταν με επιστολές προς τον αείμνηστο Κουτσοχέρα και υψηλόβαθμους ηγέτες του κόμματός τους στην Αθήνα, απαιτούσαν «τα δικά τους παιδιά» να αναλάβουν ακόμη και Γενικοί Πρόξενοι (αντικαθιστώντας τον τότε Γ. Πρόξενο Γ. Κλαδάκη), ώστε να εκδιώξουν αυτούς που θεωρούσαν «γαλάζιους».
Η ειλικρινής και δημιουργική διαδραστική επικοινωνία μεταξύ Διασποράς και Μητροπολιτικού Ελληνισμού μπορεί να υπάρξει χωρίς συμμετοχή στα κομματικά δρώμενα στην Ελλάδα, διότι έτσι μεταφέρεται χολή, τοξικότητα και πόνος στη Διασπορά.
