H ετήσια μουσικοχορευτική εκδήλωση μαθητών της Βικτώριας -το 2024 Victorian State Schools Spectacular (VSSS)- πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο Σάββατο στην John Cain Arena, με τη συμμετοχή 3.000 μαθητών δημόσιων σχολείων, που μάγεψαν το κοινό.
Συμμετείχαν επίσης χορευτές, τραγουδιστές, ορχήστρες και καλλιτέχνες τσίρκου.
Η φετινή παράσταση με τίτλο «Splash» -που θα προβληθεί και τηλεοπτικά τον Δεκέμβριο- αφηγείται την ονειρική πορεία ενός μικρού κοριτσιού, το οποίο ταξιδεύει στις θάλασσες, εξερευνά τα ποτάμια και ανακαλύπτει τον κόσμο πάνω και κάτω από τα κύματα.
Οι θεατές απόλαυσαν την εξαιρετική απόδοση γνωστών μουσικών επιτυχιών, όπως τραγούδια των Eskimo Joe, κομμάτια από το μιούζικαλ Matilda, επιτυχίες της Lady Gaga, του Vance Joy, των Queen, ακόμα και του Μπετόβεν.
Στο βασικό καστ συμμετείχαν δύο Ελληνίδες μαθήτριες: η Amelia Apostolopoulos, από τη Β’ Λυκείου του Lalor Secondary College, ως βασική χορεύτρια, και η Hope Zorbas, από την Γ’ Λυκείου του Northern College Of The Arts and Technology, η οποία ήταν μία από τις κύριες τραγουδίστριες της παράστασης.
Η Hope συμμετείχε για τέταρτη χρονιά στο «Spectacular», ενώ για την Amelia ήταν η τρίτη.
Ο «Νέος Κόσμος» είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει μια πρόβα και να συνομιλήσει με τα δύο κορίτσια.
«Κάθε χρόνο ανυπομονούμε για αυτή την εμπειρία. Δεν είναι απλώς μια ευκαιρία συμμετοχής σε μια μεγάλη παράσταση, αλλά και μια ευκαιρία να περάσουμε χρόνο με τις καλύτερές μας φίλες», δήλωσε η Hope.
Η Amelia συμφώνησε, τονίζοντας πως όταν βρίσκεσαι στη σκηνή μαζί με άλλους είναι πολύ πιο εύκολο. «Είμαστε όλοι μαζί, κανείς δεν είναι μόνος του», είπε.
Όπως αναφέρθηκε, οι δύο τους βρίσκονται πλέον στα τελευταία χρόνια του Γυμνασίου και είναι έμπειροι εκτελεστές της VSSS.
Και οι δύο αισθάνονται περήφανοι που -ως κύριοι ερμηνευτές- καθοδηγούν και εμπνεύουν τους νεότερους μαθητές που συμμετέχουν.
Η Amelia εξηγεί ότι «προσπαθώ να είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου για να εμπνεύσω τη μελλοντική γενιά των χορευτών».
Για την Hope, αυτή είναι η τελευταία της χρονιά ως βασική τραγουδίστρια στην παράσταση και αναλογίζεται το ταξίδι που έχει διανύσει.
«Ξεκίνησα από τη χορωδία, οπότε ξέρω πώς είναι να κοιτάς τον κύριο τραγουδιστή και τους χορευτές και να σκέφτεσαι, ουάου, αυτό είναι κάτι που θέλω να κάνω».
«Δεν είδα ποτέ τον εαυτό μου ως κάποιον που θα τον θαύμαζαν τα παιδιά, οπότε βλέποντας τα χαμόγελα στα πρόσωπά τους και τον τρόπο που αλληλεπιδρούν μαζί μας, μέσα μου σκέφτομαι: ‘Ω, Θεέ μου, κάποτε ήμουν κι εγώ σαν εσένα’».
«Το ταξίδι που έκανα για να φτάσω ως εδώ ήταν πραγματικά απίστευτο. Βρίσκομαι πλέον σε ένα σημείο της ζωής μου, τόσο ως καλλιτέχνης όσο και ως άνθρωπος, όπου μπορώ να γίνω το πρόσωπο στο οποίο άλλοι θα απευθυνθούν για καθοδήγηση, υποστήριξη και έμπνευση. Αυτό είναι κάτι που με συγκινεί βαθιά και με γεμίζει περηφάνια».
