Πενήντα χρόνια μετά την παράνομη τουρκική εισβολή και τη συνεχιζόμενη κατοχή, το ψευδοκράτος της βόρειας Κύπρου θυμήθηκε τα δημοκρατικά του δικαιώματα. Φωνάζει για δημοκρατία, για παύση της απομόνωσης και για αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους.

Οι φωνές αυτές, δυστυχώς, βρίσκουν συνένοχους και υποστηρικτές σε Ευρωκαϊκές χώρες, ειδικά στη Βρετανία, όπου πολιτικοί βρέθηκαν να κατέχουν περιουσίες ελληνοκυπρίων προσφύγων. Το ξεπούλημα ελληνοκυπριακών περιουσιών είναι παλιά ιστορία, η οποία άρχισε αμέσως μετά την εισβολή του 1974 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τώρα ο τουρκοκύπριος ηγέτης Ερσίν Τατάρ, με το πρόσχημα της «οικονομικής ανάπτυξης» ανακοινώνει την κατεδάφιση ελληνοκυπριακών περιουσιών στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου.

Αν σκεφτεί κανείς ότι ο αριθμός ελληνοκυπρίων προσφύγων το 1974 ήταν πολύ μεγαλύτερος από το συνολικό αριθμό του τουρκοκυπριακού πληθυσμού, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι το ψευδοκράτος βρέθηκε να κατέχει περισσότερα εδάφη και κατοικίες από ό,τι στην πραγματικότητα χρειαζόταν για να σπιτώσει όλους τους κατοίκους, εποίκους και κατοχικά στρατεύματα που τώρα αποτελούν τον πληθυσμό της κατεχόμενης βόρειας Κύπρου. Αυτός ήταν και ο λόγος που ορισμένα ελληνοκυπριακά χωριά κατεδαφίστηκαν εντελώς, όπως για παράδειγμα το χωριό «Πέτρα» στην περιοχή της Σολέας.

Πενήντα χρόνια μετά την εισβολή βλέπουμε να συνεχίζονται αυτού του είδους πρακτικές οι οποίες κάνουν την επίλυση του Κυπριακού πρόβληματος ακόμη πιο δύσκολη. Πολλοί Ευρωπαίοι βρέθηκαν κάτοχοι Ελληνοκυπριακών περιουσιών τις οποίες, είτε αγόρασαν από την τουρκοκυπριακή διοίκηση σε τιμή ευκαιρίας, είτε απέκτησαν ως δώρο για την υποστήριξή τους προς το ψευδοκράτος.

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο για σχόλια, ανακοινώσεις ή ειδήσεις γύρω από αυτό το θέμα, κατέληξα στην ιστοσελίδα του Κύπριου Ευρωβουλευτή Κώστα Μαυρίδη που καταπιάνεται με αυτό ακριβώς το θέμα. Αναφέρω μέρος της ανάρτησης όπως ακριβώς βρίσκεται στην ιστοσελίδα του βουλευτή:

ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΩΣΤΑ ΜΑΥΡΙΔΗ

Την εμπλοκή ευρωπαίων πολιτών στον σφετερισμό Ελληνοκυπριακών περιουσίων στα κατεχόμενα ανέδειξε με παρέμβασή του προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο Ευρωβουλευτής Κώστας Μαυρίδης, ζητώντας την λήψη άμεσων μέτρων από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στην παρέμβασή του ο κ. Μαυρίδης ανέφερε ότι «εκτός από τους πολίτες τρίτων χωρών, αρκετοί πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αντιμετωπίζουν ποινικές διώξεις για σφετερισμό ή παράνομη πώληση κατεχόμενων Ελληνοκυπριακών περιουσιών, ενεργώντας κυρίως ως μεσάζοντες για κατασκευαστικές εταιρείες στα κατεχόμενα που προωθούν πολυτελή διαμερίσματα ή κατοικίες σε γη ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας. Μεταξύ άλλων, πολίτες της Γερμανίας, Ιταλίας, Ουγγαρίας, Τσεχίας και Πορτογαλίας συνελήφθησαν ή/και κατηγορήθηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία για παράνομη δραστηριότητα στα κατεχόμενα».

Εδώ βλέπουμε πολίτες από την Ευρωπαϊκή Ένωση να είναι «παράνομοι» κάτοχοι Ελληνοκυπριακών περιουσιών. Αυτό και μόνο αποτελεί παραβίαση των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Πώς μπορεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να υποστηρίζει ανθρώπινα διακαιώματα και την ίδια στιγμή να έχει Ευρωπαίους πολίτες να αποκτούν παράνομα ελληνοκυπριακές περιουσίες στην κατεχόμενη Κύπρο; Ένα ερώτημα που προβληματίζει ακόμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Βρετανία, ως εγγυήτρια Δύναμη της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι σε θέση να διακαιολογήσει ή και να αγνοήσει τέτοιου είδους διαμαρτυρίες από την ελληνοκυπριακή πλευρά. Από τον καιρό του απελευθερωτικού αγώνα (1955 – 1959) οι τουρκοκύπριοι κράτησαν φιλο-αγγλική στάση και ως εκ τούτου απελάμβαναν πολιτικά, επαγγελματικά και άλλα προνόμοια από τις βρετανικές αρχές.

Αυτή η φιλία μεταξύ τουρκοκυπρίων και βρετανών συνεχίζεται μέχρι σήμερα με βρετανούς πολιτικούς να τυγχάνουν ιδιαίτερης φιλοξενίας και περιποίησης όταν επισκέπτονται τα κατεχόμενα. Διαβάζουμε σε πρόσφατες δημοσιεύσεις για δωρεάν ταξίδια και διαμονή στα κατεχόμενα από άγγλους πολιτικούς, μέχρι και παράνομη απόκτηση περιουσιών που ανήκουν σε ελληνοκύπριους. Και όλα αυτά σαν αποτέλεσμα της πολιτικής στήριξης που προσφέρουν στο ψευδοκράτος.

Επίσημα, το Ηνωμένο Βασίλιο δεν αναγνωρίζει το ψευδοκράτος. Πάντως ο τουρκοκυπριακός οργανισμός «Freedom and Fairness for Northern Cyprus» (Ελευθερία και Δικαιωσύνη για τη Βόρεια Κύπρο) είναι πολύ δραστήριος στη Βρετανία όπου κατάφερε να ελκύσει υποστήριξη από αρκετούς πολιτικούς, οι περισσότεροι των οποίων φαίνεται να ανήκουν στην συντηρητική παράταξη. Το ψευδοκράτος φαίνεται αποφασισμένο να συνεχίσει την αδιάλλακτη πορεία του, χωρίς να δίνει απολύτως καμιά σημασία στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών για το Κυπριακό.

Με όλα αυτά τα συμβάντα να διαμορφώνουν την κατάσταση στην Κύπρο, τι μπορούμε να περιμένουμε από την τριμερή συνάντηση στη Νέα Υόρκη που προγραμματίζεται για τις 15 Οκρωβρίου;

Η ιδέα της Τριμερούς Συνάντησης Γκουτέρες – Χριστοδουλίδη – Τατάρ είναι η επανέναρξη των συνομιλιών για επίλυση του Κυπριακού.

Είναι γνωστό ότι ο Τατάρ ακολουθεί πιστά οδηγίες από την Τουρκία. Θα αλλάξει μήπως η αδιαλλαξία της Τουρκίας, ή αυτή η τριμερής συνάντηση θα είναι μια ακόμη χαμένη ευκαιρία, και το μόνο που θα δούμε είναι χειραψίες και χαμόγελα, αλλά κανένα απολύτως επί της ουσίας αποτέλεσμα.

Αυτό θα το δούμε σύντομα.

Κύπρος –Οκτώβριος 2024

*Το παρόν άρθρο στάλθηκε από τον καλλιτέχνη Φρίξο Ιωαννίδη που αυτό τον καιρό βρίσκεται στην Κύπρο.