Ο διαβήτης έχει εξελιχθεί σε εθνική επιδημία στην Αυστραλία. Η ασθένεια επηρεάζει άτομα διαφόρων ηλικιών, εθνών και πολιτιστικών καταβολών.
Η Μαίρη Κοτσοπούλου, από το Heidelberg Heights στη Μελβούρνη, είναι μία από τους 1,2 εκατομμύρια Αυστραλούς που ζουν με διαβήτη τύπου 2 και μία από τους 310.000 που χρειάζονται τώρα ινσουλίνη.
Η Μαίρη, η οποία είναι τώρα 65 χρονών, διαχειριζόταν την νόσο με επιτυχία για 10–15 χρόνια. Ωστόσο, αφού διαγνώστηκε με ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα υγείας πέρυσι, χρειάστηκε φαρμακευτική αγωγή που ανέβασε τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα της.
Ως αποτέλεσμα, τώρα χρειάζεται ινσουλίνη καθώς και φάρμακα για τη μείωση των επιπέδων γλυκόζης, καθώς και ελέγχους κάθε ώρα—ακόμη και κατά τη διάρκεια του ύπνου—για να αποτρέψει επιπλοκές, που μπορεί να οδηγήσουν ακόμη και σε κώμα.
«Φοβόμουν να κοιμηθώ το βράδυ, επειδή τα επίπεδά μου έπεφταν τόσο χαμηλά. Οι γιατροί μού είπαν ότι πρέπει να παρακολουθώ τα επίπεδα κάθε ώρα, γιατί κατά τη διάρκεια του ύπνου, δεν ξέρεις τι συμβαίνει… Δεν μπορούσα να το νιώσω, και υπάρχει κίνδυνος να πέσω σε κώμα», είπε.
ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΤΥΠΟΥ 1 ΚΑΙ ΤΥΠΟΥ 2
Υπάρχουν δύο μορφές διαβήτη: Τύπου 1 και Τύπου 2. Στην ουσία, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα αυξάνονται λόγω του ότι το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη ή τα κύτταρα του σώματος αναπτύσσουν αντίσταση στην ινσουλίνη.
Στα άτομα με διαβήτη Τύπου 1, η νόσος εκδηλώνεται συνήθως πριν από την ηλικία των 30 ετών -αν και μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία- και εξαρτώνται από την καθημερινή λήψη ινσουλίνης και τον τακτικό έλεγχο των επιπέδων σακχάρου. Αποτελούν περίπου το 10% όλων των περιπτώσεων διαβήτη στην Αυστραλία.
Ο διαβήτης Τύπου 2, που αντιστοιχεί στο 85–90% όλων των περιπτώσεων, τείνει να αναπτύσσεται σε ενήλικες άνω των 45 ετών, αν και επηρεάζει όλο και περισσότερο νεότερα άτομα. Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν το οικογενειακό ιστορικό και ορισμένες εθνοτικές καταβολές.
Σύμφωνα με τον οργανισμό «Diabetes Australia», περίπου το 10,7% (51.900 άτομα) των Αβορίγινων και των κατοίκων των νησιών του Στενού Τόρες ζουν με διαβήτη Τύπου 2, και η συχνότητα αυξάνεται λόγω της απομακρυσμένης διαβίωσης και της κοινωνικοοικονομικής ανισότητας.
Ωστόσο, ο διαβήτης Τύπου 2 μπορεί επίσης να οδηγήσει σε εξάρτηση από την ινσουλίνη και στην ανάγκη συνεχής παρακολούθησης, όπως στον διαβήτη Τύπου 1, εάν δε διαχειριστεί σωστά ή λόγω παραγόντων όπως άλλη ασθένεια ή γήρανση. Εάν συμβεί αυτό, η ζωή μπορεί να γίνει ακόμη πιο δύσκολη για τους πάσχοντες από διαβήτη Τύπου 2 που εξαρτώνται από την ινσουλίνη.
Η Μαίρη μίλησε στον «Νέο Κόσμο» για τις δυσκολίες της καθημερινότητάς της και πώς κατάφερε τελικά να βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο να ελέγχει τον διαβήτη της.
Βρήκε την ηρεμία της όταν άρχισε να χρησιμοποιεί τον επαναστατικό Μετρητή Συνεχούς Παρακολούθησης της Γλυκόζης (Continuous Glucose Monitor – CGM), ο οποίος μετρά σε πραγματικό χρόνο τα επίπεδα γλυκόζης και ειδοποιεί τους χρήστες για ενδεχόμενο κίνδυνο.
«Το δοκίμασα για δύο εβδομάδες και συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό. Είναι θεόσταλτο», είπε.
Η Μαίρη τώρα υποστηρίζει την ευρύτερη πρόσβαση στο CGM και πιέζει για περισσότερες κρατικές επιδοτήσεις ώστε να βοηθηθούν εκείνοι που το χρειάζονται αλλά μπορεί να μην έχουν την οικονομική δυνατότητα να αποκτήσουν την τεχνολογία που έχει καταστεί απαραίτητη για όσους έχουν διαβήτη τύπου 2 και εξαρτώνται από την ινσουλίνη.
Η ίδια δαπανά πάνω από 200 δολάρια το μήνα —3.000 δολάρια τον χρόνο— για να χρησιμοποιεί το CGM.
Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση παρέχει οικονομική στήριξη για συσκευές CGM για όσους έχουν διαβήτη τύπου 1, αφήνοντας πολλούς, όπως τη Μαίρη, εκτεθειμένους στις επιπτώσεις της ασθένειας.
ΝΕΑ ΕΚΘΕΣΗ ΖΗΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΕ ΕΠΙΔΟΤΟΥΜΕΝH ΣΥΣΚΕΥH CGM
Μια έκθεση που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο από την «Εθνική Έρευνα για τον Διαβήτη» ζητά να επεκταθεί η επιδότηση για τη χρήση του CGM σε Αυστραλούς με διαβήτη τύπου 2 που εξαρτώνται από την ινσουλίνη, και άλλους που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη ρύθμιση του σακχάρου στο αίμα.
Η έκθεση υπογραμμίζει το σημαντικό βάρος του διαβήτη τύπου 2 στο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, επηρεάζοντας τομείς από τη μαιευτική μέχρι την γηριατρική, και αναφέρει ότι η τεχνολογία CGM είναι απαραίτητη για να βοηθήσει στην «καθυστέρηση της εμφάνισης επιπλοκών».
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Υγείας και Πρόνοιας της Αυστραλίας (AIHW), περίπου 1,1 εκατομμύρια νοσηλείες συνδέθηκαν με τον διαβήτη τύπου 2 το 2021–22.
Ο κορυφαίος οργανισμός για τον διαβήτη στην Αυστραλία, «Diabetes Australia», συγκεντρώνει υπογραφές για αίτημα προς την κυβέρνηση ζητώντας ίση πρόσβαση σε συσκευές CGM, ενώ η διευθύνουσα σύμβουλος του «Αυστραλιανού Συνδέσμου Εκπαιδευτών για τον Διαβήτη» (The Australian Diabetes Educators Association), Susan Davidson, υποστηρίζει το αίτημα τους.
Πέρα από την σιγουριά που της προσφέρει ο μετρητής, η συσκευή επιτρέπει στη Μαίρη να δει άμεσα ποιες τροφές επηρεάζουν την υγεία της, βοηθώντας την να κάνει καλύτερες διατροφικές επιλογές.
«Έχω μάθει πάρα πολλά με το να φοράω τον CGM διαρκώς. Είναι ενδιαφέρον να βλέπεις πώς διαφορετικές ώρες της ημέρας και διαφορετικές τροφές σε επηρεάζουν, πόσο αυξάνουν τη γλυκόζη σου ή πόσο πέφτουν τα επίπεδά της».
Η Μαίρη είχε απευθυνθεί στο «Εθνικό Σχέδιο Υπηρεσιών για τον Διαβήτη» (National Diabetes Service Scheme-NDSS) για επιδότηση του CGM, συνοδευόμενη από επιστολή της ενδοκρινολόγου της που εξηγεί τον ουσιαστικό ρόλο που παίζει ο μετρητής αυτός στην υγεία της. Δυστυχώς, το αίτημά της απορρίφθηκε.
«Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει δράση», λέει η Μαίρη. Προσθέτει ότι, παρόλο που η πρόσφατη έκθεση είναι «ενθαρρυντική», «απαιτείται συνεχής πίεση» για να επιτευχθεί η αλλαγή.
