Αποφασισμένοι να μάθουν περισσότερα για την ιστορία και τον πολιτισμό των Αυτοχθόνων Αυστραλών, τα δίδυμα αδέλφια από την Μελβούρνη, Nicolas και Zac Kanatas, είδαν το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα όταν επιλέχθηκαν να επισκεφθούν τον απομακρυσμένο παράδεισο του One Arm Point, μέσω του ετήσιου προγράμματος ανταλλαγής του Trinity Grammar.
ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ
Δύο χειροποίητα κοντάρια για το κυνήγι καβουριών στέκονται περήφανα δίπλα στην εξώπορτά τους, από τη στιγμή που επέστρεψαν στη Μελβούρνη πριν από λίγες εβδομάδες.
Το αποκορύφωμα του ταξιδιού τους στην απομακρυσμένη κοινότητα Ιθαγενών -τρεις ώρες βόρεια του Broom, στην περιοχή Kimberley της Δυτικής Αυστραλίας- ήταν που έμαθαν πώς να κατασκευάσουν αυτά τα κοντάρια από το μηδέν, παρέα με τους νέους της φυλής Bardi.
«Φτιάξαμε κοντάρια από δέντρα για να ψαρέψουμε καβούρια. Κόψαμε τα λεπτά δέντρα με πριόνι», είπαν τα αδέρφια στον «Νέο Κόσμο» περιγράφοντας την αρχαία πρακτική με λεπτομέρεια. Το πώς αφαίρεσαν τα κλαδιά και τα φύλλα, για να τοποθετήσουν το ξύλο πάνω στη φωτιά για να μαλακώσει.
Τα 12-χρονα ελληνόπουλα, δηλώνουν ότι ήταν μια εμπειρία που δεν θα ξεχάσουν ποτέ. Είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής.
Εντυπωσιάστηκαν από το πόσο απομακρυσμένη ήταν η κοινότητα των περίπου 300 Αβορίγινων και πόσο αυτάρκεις ήταν οι κάτοικοί της.
«Το πλησιέστερο σούπερ μάρκετ είναι πολλές ώρες μακριά… Μείναμε έκπληκτοι μπροστά στον τρόπο που ζούνε. Πιάνουν μόνοι τους την τροφή τους, όπως χελώνες-κάτι που πολλοί άνθρωποι δεν έχουν δοκιμάσει ποτέ. Η γεύση ήταν (κάπως) σαν κοτόπουλο.
«Μου άρεσε επίσης το πόσο συνδεδεμένοι με τη γη είναι όλοι τους. Οι γονείς και οι παππούδες τους τούς διδάσκουν για την ιστορία της γης και τι πρέπει να κάνουν (και τι όχι!)».
Συνδέσεις με την κοινότητα του One Arm Point είχαν δημιουργηθεί από πριν, όταν μια ομάδα παιδιών και δασκάλων ήρθαν από την απομακρυσμένη ακτή της Δυτικής Αυστραλίας στη Μελβούρνη, για να γνωρίσουν από κοντά τους δέκα μαθητές του Trinity Grammar που είχαν επιλεχθεί.
«Φιλοξενήσαμε τα μέλη της κοινότητας του One Arm Point εδώ, και έτσι κατάφεραν να «χτίσουν» σχέσεις, εμπιστοσύνη και φιλίες πριν ταξιδέψουν εκεί. Ήταν μια πολύ όμορφη εισαγωγή στην κοινότητα», δήλωσε στον «Νέο Κόσμο» η μητέρα τους, Danielle Kanatas.
Η Danielle ανέφερε ότι οι γιοι της ήθελαν τόσο πολύ να συμμετάσχουν σε αυτό το πρόγραμμα ανταλλαγής που «μας κοίταξαν πολύ σοβαρά και είπαν: ‘Αν μας δοθεί αυτή η ευκαιρία, θα πρέπει να γυρίσουμε νωρίτερα από τις διακοπές μας στην Ευρώπη ώστε να φιλοξενήσουμε αυτά τα παιδιά’».
Η διαδικασία για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα απαιτούσε εκθέσεις και συνεντεύξεις. Με περισσότερα από εκατό αγόρια στο έτος τους, τα αδέρφια αρχικά αμφέβαλλαν ότι θα μπορούσαν και οι δύο να συμμετάσχουν.
Σε μια ένδειξη αδελφικής υποστήριξης, ο Zac προσφέρθηκε ακόμη και να παραχωρήσει τη θέση του στον αδερφό του στην περίπτωση που επιλεγόταν μόνο εκείνος.
«Διακατέχονται από τεράστια περιέργεια, και ήταν πάντα αρκετά σοφοί για την ηλικία τους», αναφέρει η Danielle.
Πρόσθεσε ότι το ενδιαφέρον τους επεκτείνεται και στην ελληνική τους καταγωγή, κάτι που φάνηκε κατά τη διάρκεια του οικογενειακού ταξιδιού στην Ελλάδα.
Η κορυφαία στιγμή του ταξιδιού ήταν η επίσκεψη στο χωριό των προγόνων τους κοντά στην Τρίπολη, και συγκεκριμένα το σπίτι του προπάππου τους που έχτισε με τα ίδια του τα χέρια στις αρχές του 1900.
ΝΕΕΣ ΓΕΦΥΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΑΡΧΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΩΝ
Στις αιτήσεις που υπέβαλλαν τα αδέρφια έδειξαν βαθιά κατανόηση για τον πληθυσμό των Αυτοχθόνων Αυστραλών, ενώ παράλληλα έκαναν παραλληλισμούς με την ελληνική τους κληρονομιά.
Ο Nicolas μίλησε για τον τρόπο που οι γνώσεις των Ιθαγενών μεταφέρονται από γενιά σε γενιά μέσα από την αφήγηση, το τραγούδι, τον χορό, την τέχνη και τις τελετές τους.
«Είναι κάτι που κατανοώ προσωπικά, μέσα από τις ιστορίες που μου αφηγούνται οι δικοί μου παππούδες για τις εμπειρίες τους κατά τη διάρκεια του πολέμου και πώς ήρθαν σε αυτή τη «χρυσή γη» των ευκαιριών για μια καλύτερη ζωή.
Οι αφηγήσεις των παππούδων μας, όπως και εκείνες των Ιθαγενών, είναι γεμάτες μαθήματα ζωής, αξίες και μια βαθιά σύνδεση με την κληρονομιά τους».
Ο Zac τόνισε τη σημασία της ελληνικής φιλοξενίας, την οποία χαρακτήρισε «κεντρική» στην ταυτότητά τους ως τρίτης γενιάς Ελληνοαυστραλών.
«Σημαντικό μέρος της ελληνικής μας κουλτούρας είναι ότι παίρνουμε τη φιλοξενία πολύ σοβαρά. Προσπαθούμε να διασφαλίσουμε στους καλεσμένους μας την καλύτερη εμπειρία, κυρίως γύρω από το τραπέζι. Αλλά φροντίζουμε επίσης να νιώσουν άνετα και καλά περιποιημένοι».
ΜΑΘHΜΑΤΑ ΣYΝΔΕΣΗΣ ΣΤΗ ΣYΓΧΡΟΝΗ ΑΥΣΤΡΑΛIΑ
Κατά τη διάρκεια της επταήμερης εκδρομής τους στην κοινότητα One Arm Point, τα δίδυμα ελληνόπουλα έμαθαν από πρώτο χέρι από έναν πληθυσμό που ζει εκεί εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αγκάλιασαν έναν νέο τρόπο ζωής, απολαμβάνοντας τα κρυστάλλινα νερά, το κυνήγι καβουριών, το ψάρεμα, και ανάβοντας φωτιές με τους ντόπιους.
«Είχαν την ευκαιρία να κάνουν πράγματα που δεν θα μπορούσαν να φανταστούν ούτε στα πιο τρελά τους όνειρα», δήλωσε η Danielle. «Έχω τώρα δύο όμορφα χειροποίητα κοντάρια μπροστά στο σπίτι μου, τα οποία χρησιμοποίησαν όταν κυνηγούσαν λασποκαβούρια».
Πριν από το ταξίδι, ο Nicolas και ο Zac έμαθαν επίσης για τα ιερά αντικείμενα της φυλής και την κατάλληλη συμπεριφορά, ώστε να καλλιεργήσουν την πολιτισμική τους ευαισθησία προς τους κατοίκους.
Η Danielle πιστεύει ότι η ενσυναίσθηση και ο σεβασμός που επέδειξαν έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην επιλογή τους για το πρόγραμμα.
«Συμπίπτει με πράγματα που κάνουμε και εμείς μέσα στον δικό μας πολιτισμό, όπως ποια είναι η κατάλληλη συμπεριφορά στην εκκλησία, τι φοράμε και τι όχι. Οπότε όλα έχουν να κάνουν με αυτή την ευαισθησία και την προθυμία να σεβαστούν τα ήθη τους».
