Με αμέτρητη θλίψη και βαθιά συγκίνηση, αποχαιρετούμε την αγαπημένη μας μητέρα, γιαγιά και προγιαγιά, Γκόλφω Καρτσακάλη, που έφυγε από κοντά μας στην ηλικία των 88 ετών.

Η απώλειά της αφήνει ένα μεγάλο κενό στις καρδιές μας, αλλά η μνήμη της και η αγάπη που μας χάρισε θα ζουν για πάντα μέσα μας.

Η Γκόλφω, θυγατέρα του Θεοδώρου Ζηνέλη και της Αικατερίνης Ντζαμάρα, γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1936 στο Μεγάλο Χωριό Καρπενησίου, στην Ευρυτανία.

Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειάς της και μεγάλωσε σε δύσκολους καιρούς, δουλεύοντας σκληρά στις αγροτικές και οικιακές ασχολίες, από την παιδική της ηλικία.

Οι συνθήκες ήταν σφοδρές, αλλά είχε πείσμα δύναμη και αντοχή για να αντεπεξέλθει σε κάθε πρόκληση και δυσκολία.

Ο πόθος για μια καλύτερη ζωή και η πίστη ότι η μετανάστευση θα της προσφέρει νέες ευκαιρίες την οδήγησαν στην Αυστραλία ακολουθώντας τα αδέρφια της. Το 1959, εγκαταστάθηκε στη Μελβούρνη, όπου ξεκίνησε από το μηδέν με σκληρή δουλειά, με την ελπίδα να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον για την ίδια και την οικογένειά της.

Το 1962, παντρεύτηκε τον αγαπημένο της Σεραφείμ Καρτσακάλη από τον Αγαλιανό Αιτωλοακαρνανίας και η οικογένειά τους ολοκληρώθηκε με τη γέννηση του γιου τους, Ευάγγελου, το 1964. Με αγάπη, προσήλωση και αυστηρές αρχές, η οικογένεια προόδευσε και αποτέλεσε παράδειγμα για όλους γύρω της.

Το 1972 η νοσταλγία τους οδηγεί στην Ελλάδα για δύο χρόνια και πάλι σκληρής δουλειάς στην γενέτειρα αλλά η απόφαση να επιστρέψουν στην Αυστραλία οριστικά το 1974 σηματοδότησε μια νέα αρχή για την οικογένεια. Η Μελβούρνη έγινε η πατρίδα της καρδιάς τους, η πόλη που τους προσέφερε προοπτικές και τους αγκάλιασε με ζεστασιά. Ο τόπος που αγάπησαν και ένιωσαν ευγνωμοσύνη για τις προοπτικές που τους έδωσε.

Το 2003, ο ξαφνικός θάνατος του συζύγου της Σεραφείμ αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα στην καρδιά της Γκόλφως, αλλά εκείνη τον αντιμετώπισε με απαράμιλλη γενναιότητα και πίστη στον Θεό. Η απώλεια αυτή δεν την κατέβαλε ποτέ, και συνέχισε τη ζωή της με δύναμη, αγάπη και διαρκή προσευχή για την ανάπαυση της ψυχής του αγαπημένου της συζύγου.

Η οικογένειά της μεγάλωσε με την άφιξη των εγγονών και δισέγγονων, και εκείνη βρήκε νέα πηγή χαράς και σκοπού στην παρουσία τους. Η αγάπη της για την οικογένεια, η φροντίδα και η αφοσίωσή της έγιναν το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίστηκε η ευτυχία τους.

Η Γκόλφω είχε μια μοναδική σχέση με τη φύση. Ο κήπος της, γεμάτος από καρποφόρα δέντρα και φυτά και μάλιστα και της ελληνικής φύσης, μαρτυράει την αφοσίωσή της στη γη και το ταλέντο της να δημιουργεί ζωή και ομορφιά παντού γύρω της. Τα «green fingers» της ήταν πασίγνωστα και τα δώρα της από τον κήπο της ήταν πάντα γεμάτα από αγάπη και φροντίδα.

Οδηγός της πάντα ήταν Η Παναγία Προυσιώτισσα της οποίας το όνομα ήταν διαρκώς στα χείλη της και η μεγάλη της καρδιά ήταν ανοιχτή για όλους με αγάπη και γενναιοδωρία. Η συμμετοχή της στην εκκλησισαστική ενορία και η αφοσίωσή της στην κοινότητά της ήταν αμέριστη.

Η Γκόλφω ήταν μια γυναίκα γεμάτη καλοσύνη, αγάπη και ζεστασιά. Η παρουσία της ήταν πάντα φωτεινή και η γενναιότητά της αμέτρητη. Κι αν τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν πλήρως την ομορφιά της ψυχής της, η μνήμη της θα ζει για πάντα μέσα στις καρδιές μας.

Άφησε πίσω της την αγαπημένη της οικογένεια – τα παιδιά της, τα εγγόνια της και τα δισέγγονά της – καθώς και τα αδέλφια, τα ανίψια και όλους τους αγαπημένους της φίλους. Η απώλειά της είναι ανυπολόγιστη, αλλά η κληρονομιά της θα ζει για πάντα.

Αιωνία της η μνήμη.

Η οικογένειά της