Μόνιμη στέγη απέκτησαν οι μακέτες του Τάσου Κολοκοτρώνη, οι οποίες παρουσιάζουν το χωριό της Νέας Μαγνησίας, όπως το θυμάται από τότε που ήταν παιδί, τη δεκαετία του ’30, χάρη στο Σύλλογο Μικρασιατών Ιωνίας «Ο Ηρόδοτος» του δήμου Δέλτα Θεσσαλονίκης.

Πρόκειται για κατασκευές σε κλίμακα, οι οποίες αναπαριστούν σκηνές από την αγροτική ζωή των κατοίκων της Νέας Μαγνησίας, όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε ο Τάσος Κολοκοτρώνης και οι οποίες παρουσιάζονταν για δέκα χρόνια σε μουσείο της Αυστραλίας, όπου ο δημιουργός τους έζησε για μεγάλο μέρος της ζωής του.

Τώρα όμως, τα έργα του «επέστρεψαν στον τόπο τους», όπως λέει ο ίδιος, καθώς δώρισε 30 μακέτες, που απεικονίζουν κατοικίες, πλατείες, αμάξια για μεταφορές, αλώνια για το αλώνισμα των σιτηρών, μαγγανοπήγαδα και μηχανές βιοπορισμού του περασμένου αιώνα, στο χωριό του, τη Νέα Μαγνησία και εκτίθενται σε κτήριο που παραχώρησε ο Σύλλογος Μικρασιατών Ιωνίας, προκειμένου να μετατραπεί σε λαογραφικό μουσείο.

Το καφενείο του Αθαν Χατζημάρκου, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της Κοινότητας και του Γεωργικού Συνεταιρισμού για πολλά χρόνια. Στο ίδιο κτήριο, από την άλλη πλευρά, στεγάστηκε το κοινοτικό γραφείο από το 1935 μέχρι το 1941

Παράλληλα, ο ακούραστος 96χρονος γράφει τις αναμνήσεις του σε βιβλία και μάλιστα έχει ήδη εκδώσει πάνω από 20, στα οποία περιγράφει τα διάφορα στάδια της ενδιαφέρουσας ζωής του, η οποία μοιράστηκε μεταξύ της Ελλάδας και της Αυστραλίας.

Όπως ενημέρωσε ο ίδιος το “Νέο Κόσμο” στις 18 Μαΐου ο Δήμος Δέλτα θα παρουσιάσει το βιβλίο της ιστορίας της Νέας Μαγνησίας (Ιωνίας).

“Θα είμαι κι εγώ εκεί στην βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου μου” μας είπε.

Το μαγγανοπήγαδο, ή το Τσαρκ στη τουρκική,. Ήταν ένα είδος άρδευσης νερού από το πηγάδι με τη δύναμη ενός αλόγου. Στη Νέα Μαγνησία, τα Διαβατά και τους Λαχανόκηπους υπήρχαν περί τα 300 τέτοια κηπουρικά μέσα ποτίσματος των λαχανικών που το αρτεσιανό νερό ήταν άφθονο

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από το Χαμιντιέ (Μουραντιέ) της Μαγνησίας της δυτικής Μικράς Ασίας. Όπως υποστηρίζει, το όνομα Κολοκοτρώνης προέρχεται από την ιστορική οικογένεια της Πελοποννήσου, ορισμένοι από τους οποίους μετανάστευσαν στη Μικρά Ασία και άλλαξαν για ευνόητους λόγους το όνομά τους σε Καραμπέτσογλου.

Ο Τάσος φοίτησε στο προπολεμικό Δημοτικό Σχολείο του χωριού του αλλά ο πόλεμος του 1940 και η Κατοχή διέκοψαν βίαια την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή του. Μετά τη λήξη του πολέμου το 1945 εισάγεται στην Αμερικανική Γεωργική Σχολή της Θεσσαλονίκης για τετραετή εκπαίδευση στη γεωπονία και την γεωργοτεχνική.

Όταν τελείωσε το τρίτο έτος, το 1948 διέκοψε τις σπουδές του και εισήχθη ως εθελοντής στη Στρατιωτική Σχολή Τεχνιτών στην Αθήνα για μία πενταετία, όπου εκπαιδεύτηκε ως μηχανικός οχημάτων και αρμάτων μάχης και αποστρατεύθηκε το 1953 με το πτυχίο του μηχανικού Α΄ κατηγορίας.

Ένα από τα προσφυγικά σπίτια του χωριού. Δίπλα προστέθηκαν το υπόστεγο, ο στάβλος, δεύτερο υπόστεγο με το φούρνο και χώρος για άχυρα, ξύλα και άλλα γεωργικά εργαλεία. Τα πρώτα χρόνια σε ένα μέρος του σπιτιού ήταν και το σιδηρουργείο–καροποιείο. ενώ υπήρχε στην αυλή πηγάδι με τουλούμπα, που προμήθευε όλη τη γειτονιά με νερό

Ένα χρόνο αργότερα μετανάστευσε στην Αυστραλία, όπου μεταξύ άλλων εργάστηκε σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, εργοστάσιο κατασκευής πολεμικών αεροπλάνων, στο υπουργείο Πολιτικής Αεροπορίας και σε αεροπορική εταιρεία, ως ειδικός μηχανικός κινητήρων και εφαρμοστής.

Το 1983 μετά από 30 χρόνια εργασίας υψηλής τεχνολογίας, αποφάσισε να τελειώσει το Ελληνικό και το Αυστραλιανό Γυμνάσιο, ενώ στη συνέχεια έκανε μαθήματα ηλεκτρονικής. Πλέον, τις ελεύθερες ώρες του ασχολείται με την ζωγραφική, τη χειροτεχνία, την κηπουρική, τους υπολογιστές, το διάβασμα και τα ταξίδια.

Η μακέτα της εκκλησίας της Νέας Μαγνησίας που δεν υπάρχει σήμερα. Χτίστηκε περίπου το 1870-80 με πλιθιά και φιλοξενούσε επίσης και το νεκροταφείο του χωριού