Ο λόγος τώρα στον λαό

Μία ακόμα προεκλογική εκστρατεία αποτελεί παρελθόν και ήρθε η ώρα της κρίσης των πολιτικών, από τους πολίτες, στην κάλπη.

Ο αρχηγός των Εργατικών, Anthony Albanese, ειδικά τις τελευταίες ημέρες εμφανίστηκε πιο χαλαρός, έχοντας και τον ευνοϊκό άνεμο των δημοσκοπήσεων, που δείχνουν νίκη του ALP και δεύτερη θητεία για τον ίδιο ως πρωθυπουργός.

Ο αρχηγός του Συνασπισμού, Peter Dutton, από την άλλη, μάλλον δεν είναι ικανοποιημένος από τις επιδόσεις των Φιλελεύθερων-Εθνικών στην πορεία προς τις κάλπες, καθώς ενώ φαινόταν να έχει το προβάδισμα στην αρχή της «μάχης», βρέθηκε να κυνηγάει την ανατροπή.

Η προεκλογική περίοδος χαρακτηρίστηκε από μια σχετική… ηρεμία.

Δεν υπήρξαν μεγάλες εντάσεις, οι υποσχέσεις/δεσμεύσεις των διεκδικητών της εξουσίας δεν μπορεί κανείς να πει ότι άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα και τα όποια λάθη έγιναν, ήταν -τουλάχιστον στη δημόσια σφαίρα- διαχειρίσιμα, όχι βέβαια ότι δε στοίχισαν σε ψήφους.

Ενδεικτικό είναι ότι τα περισσότερα «απρόοπτα» ήταν… ξενόφερτα: Πολιτικές Τραμπ (με σημαντικότερη τους δασμούς), σχέσεις με Ρωσία, Ινδονησία και Κίνα, θάνατος του Πάπα Φραγκίσκου και η συνεχιζόμενη εμπόλεμη κατάσταση στη Γάζα.

Στα εντός συνόρων, εκτός από το κόστος ζωής, την υγεία, την ασφάλεια, την ενέργεια κ.ά. από την πολιτική αντιπαράθεση δε «γλίτωσαν» οι μεταναστευτικές κοινότητες, ενώ προς το τέλος της εκστρατείας «θυμηθήκαμε» και τους Αυτόχθονες Αυστραλούς και τη «Φωνή».

Για κάποιους από τους μεγαλύτερους σε ηλικία συμπάροικους αυτή ήταν η 20ή+ φορά που παρακολούθησαν τους αρχηγούς των «μεγάλων κομμάτων» να διεκδικούν την εξουσία.

Εις εξ αυτών ο κ. Αθανάσιος Σπανός, ο οποίος έφτασε στην Αυστραλία το μακρινό 1956 (με το «Κυρήνεια» τότε) και ψήφισε για πρώτη φορά στις εκλογές του 1963, νικητής των οποίων ήταν ο Robert Menzies.

Οι πολιτικοί και η πολιτική, έχουν αλλάξει πολύ έκτοτε, επισήμανε ο κ. Σπανός και η παρέα του: η σύζυγός του, Τούλα και οι αδερφές του Αριστέα και Ευγενία, μαζί με τους συζύγους τους, Αναστάσιο Κωνστάντο και Δημήτριο Καλογερόπουλο, αντίστοιχα, οι οποίοι βρίσκονται κάθε πρωί Πέμπτης στο Oakleigh για να πιουν το καφεδάκι τους και να πουν τα νέα τους.

Μαζί τους, έστω για λίγο κάθισαν, ο κ. Νίκος Σταμούλης και η σύζυγός του, Ευαγγελία.

Στο τραπέζι τους απαραίτητος ο «Νέος Κόσμος», με τον κ. Σπανό να μας αναφέρει ότι ενημερώνεται ανελλιπώς από την εφημερίδα μας από τότε που ξεκίνησε την έκδοσή της, το 1957.

Εκείνη που πραγματικά την… ξεφυλλίζει όμως είναι η σύζυγός του, η Τούλα Σπανού. Από τις προηγούμενες εκδόσεις, εκκρεμεί μόνο μια ιστορία να διαβάσει, όπως μας είπε η ίδια, για τη ζωή του Άντονι Κουίν.

Πίσω στα εκλογικά ωστόσο, ο κ. Σπανός, αν και διαφορετικής πολιτικής πεποίθησης ο ίδιος, προέβλεψε ότι οι Εργατικοί δε θα χάσουν τις εκλογές. Και θα συνεργαστούν με τους Πράσινους.

Όχι «μακριά» από αυτά που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, με την τελική έρευνα της YouGov να δίνει μάλιστα πλέον την αυτοδυναμία, εκ νέου, στον κ. Albanese.

Με τη συμμετοχή στη διαδικασία της πρόωρης ψήφου σε επίπεδα ρεκόρ καταγράφηκε περαιτέρω ενίσχυση του ALP.

Κατά την YouGov το Εργατικό Κόμμα, σε δικομματική βάση, συγκέντρωνε 52,9%, έναντι 47,1% του Συνασπισμού. Μία μετατόπιση +0,7% σε σχέση με τις ομοσπονδιακές εκλογές του 2022. Στην αρχή της προεκλογικής εκστρατείας, στα τέλη Μαρτίου, οι Εργατικοί ήταν στο 50,2% και ο Συνασπισμός στο 49,8%.

Άλλη δημοσκόπηση, των Red-Bridge-Accent, που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Daily Telegraph, έδινε παρόμοια ποσοστά, με το ALP στο 53%.

Η τελική δημοσκόπηση της The Australian Financial Review/Freshwater Strategy προέβλεπε ότι ο κ. Albanese είναι σε «καλό δρόμο» για να σχηματίσει μη αυτοδύναμη κυβέρνηση, αλλά και με την αυτοδυναμία εφικτή.

Οι έρευνες εκτιμούν ότι οι ψήφοι προτίμησης από τους Πράσινους (προς τους Εργατικούς) και από το One Nation (προς τους Φιλελεύθερους) θα μπορούσαν να είναι καθοριστικές.

Ο κ. Dutton, μιλώντας από την έδρα όπου εκλέγεται στο Dickson, βόρεια του Μπρίσμπαν, προσπάθησε να «υποβαθμίσει» τη σημασία της προεκλογικής εκστρατείας του Συνασπισμού, που φάνηκε να… μη βρίσκει ρυθμό. Ήδη «ακούγονται» και εσωτερικές επικρίσεις για «κακή προετοιμασία» και «λάθη».

«Αυτές οι εκλογές είναι πραγματικά ένα δημοψήφισμα, όχι για την προεκλογική εκστρατεία, αλλά για τα τελευταία τρία χρόνια της κυβέρνησης», τόνισε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης. «Είστε καλύτερα σήμερα από ό,τι πριν από τρία χρόνια;», τόνισε.

Μιλώντας στο ABC, επέμεινε ότι μπορεί να κάνε την έκπληξη: «Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή του 2019 (όταν ο Scott Morrison έκανε την ανατροπή στις δημοσκοπήσεις-ήταν ωστόσο στην εξουσία, όχι στην αντιπολίτευση)… πιστεύω ότι θα υπάρξουν μεγάλες εκπλήξεις τη νύχτα των εκλόγών».

«Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι υπάρχουν πολλοί Αυστραλοί που λένε: ‘Ξέρεις, δεν έχω ψηφίσει ποτέ τους Φιλελεύθερους, αλλά θα τους ψηφίσω στις εκλογές αυτές, γιατί δεν αντέχω πια να μην μπορώ να πληρώσω τους λογαριασμούς μου’», είπε.

Σύμφωνα με δημοσκόπους πάντως, το «μήνυμα» του Συνασπισμού ενόψει της κάλπης δεν ακούστηκε ξεκάθαρα.

Ορισμένοι αναλυτές επισήμαναν δε ότι ο κ. Dutton «έχασε τις εκλογές» -κυρίως μεγαλύτερους σε ηλικία ψηφοφόρους- όχι τις τελευταίες εβδομάδες, αλλά πριν από 10+ χρόνια, όταν ήταν τότε υπουργός Υγείας.

Κάτι στο οποίο τείνουν να συμφωνήσουν και αρκετοί συμπάροικοι οι οποίοι θυμούνται «περικοπές» στην Υγεία.

Ο αρχηγός του Συνασπισμού φαίνεται να μην τους έπεισε ή, αντίθετα, να τους «θορύβησε» η εκστρατεία των Εργατικών, που έβαλαν στο στόχαστρο το «ιστορικό» του κ. Dutton στο Υπουργείο Υγείας, ενώ εκείνοι στηρίχθηκαν στις υποσχέσεις για την ενίσχυση του Medicare.

Δεσμεύσεις τις οποίες, σημειωτέον, έκανε και ο Συνασπισμός, αλλά…

Παρά τις προβλέψεις νίκης, ο κ. Albanese συνέχισε να υποβαθμίζει τις προσδοκίες.

«Είμαι νευρικός» για το αποτέλεσμα, ανέφερε.

Ερωτηθείς για το ενδεχόμενο, αν χάσει την αυτοδυναμία, να μην παραμείνει αρχηγός των Εργατικών (και πρωθυπουργός), απάντησε: «Ο στόχος μου είναι να μεγιστοποιήσουμε τη θέση μας το Σάββατο. Δε θεωρούμε τίποτα δεδομένο … έχουμε ένα βουνό να ανέβουμε».

«Νομίζω ότι το 2019 δείχνει την ανοησία του να προσποιείσαι ότι γνωρίζεις το αποτέλεσμα των εκλογών πριν καταμετρηθούν οι ψήφοι».

«Οι εκλογές είναι δύσκολες… και είναι δύσκολο να κερδηθούν. Και να σας πω ένα ενδιαφέρον στοιχείο: δεν έχει επανεκλεγεί πρωθυπουργός από το 2004, όταν επανεκλέχθηκε ο John Howard. Εδώ και 21 χρόνια…».

Ο κ. Howard ήταν ένας καλός πρωθυπουργός συμφωνεί η παρέα του κ. Σπανού, ξεχωρίζοντας και τον αείμνηστο Gough Whitlam, ως τον αρχηγό του κράτους που έκανε πολλά για τους Έλληνες μετανάστες και όχι μόνο.

Το κόστος ζωής αποτελεί σίγουρα μια σημαντική έννοια για πολλούς Έλληνες της Αυστραλίας.

Οι υποσχέσεις των πολιτικών επί αυτού του θέματος, ήταν για να «αγοράσουν ψήφους», δίχως να επιφέρουν κάποια ουσιαστική αλλαγή, δίχως να δουν τα πραγματικά προβλήματα των πολιτών, ειδικά των συνταξιούχων, σύμφωνα με τους συνομιλητές μας.

Για τους ίδιους, υπάρχει πάντως κάτι που τους αγχώνει ακόμα περισσότερο από το κόστος ζωής

«Η ασφάλεια», τόνισε η κα Αριστέα Κωνστάντου. Να είναι καλά τα παιδιά και τα εγγόνια, που κάθε φορά που βγαίνουν έξω. Οι δικοί τους αγωνιούν για το αν επιστρέψουν καλά.

Η Αυστραλία δεν είναι αυτή που ήταν, μας είπε η παρέα των συμπάροικων. Έχει αλλάξει, όπως και οι πολιτικοί και η πολιτική.

Σα να λείπουν οι χαρισματικοί ηγέτες που θα αλλάξουν τα πράγματα και θα κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Στο μεταξύ, η YouGov ανέφερε ότι το 31,4% των ψηφοφόρων που συμμετείχαν στην τελική έρευνά της, δήλωσαν ότι θα δώσουν την ψήφο πρώτης προτίμησης στο Εργατικό Κόμμα, με το Συνασπισμό να συγκεντρώνει περίπου το ίδιο ποσοστό, δηλαδή 31,1% (χαμηλότερα από τις τελευταίες εκλογές και για τους δύο αντιπάλους).

Οι Πράσινοι εκτιμάται ότι θα συγκεντρώσουν το 12,6% (αντίστοιχο με το ποσοστό του το 2022), ενώ το One Nation της Pauline Hanson είχε ανέβει από 5% πριν από τρία χρόνια σε 9,3%. Οι «άλλοι» βρίσκονταν στο 7,2% (από 9,2% το 2022).

Η χαμηλή πρωτογενής υποστήριξη υποδηλώνει ότι οι προτιμήσεις θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στα τελικά αποτελέσματα, ιδίως στις περιφερειακές έδρες.

Εκεί, υπάρχουν ενδείξεις ότι οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι, που θα προτιμήσουν το One Nation είναι πιο πιθανό να στηρίξουν περισσότερο το Φιλελεύθερο Κόμμα από ό,τι στο παρελθόν.

Η YouGov εκτιμά πάντως ότι οι Εργατικοί θα μπορούσαν κατακτήσουν από 76 έως 85 έδρες (στο σύνολο των 150 στη Βουλή).

Δηλαδή, μία δεύτερη θητεία, με αυτοδυναμία για τον κ. Albanese.

Προβλέπονται 45 έως 53 έδρες για τον Συνασπισμό, 2 έως 5 για τους Πράσινους και 13 έως 16 για ανεξάρτητους και «άλλους».

Η «κεντρική» πρόβλεψη της YouGov είναι ότι το Εργατικό Κόμμα θα κερδίσει 84 έδρες.

Ο Συνασπισμός θα «πέσει» στις 47 έδρες (χάνοντας 11 σε σχέση με το 2022) το χειρότερο αποτέλεσμα του από το 1946.

Στρατηγικοί σύμβουλοι του Συνασπισμού εκτιμούν πάντως -κατά την The Australian- ότι ο κ. Dutton μπορεί να κερδίσει έως και 10 έδρες από το Εργατικό Κόμμα, 3 από τους ανεξάρτητους και μία από τους Πράσινους. Αλλά παραδέχονται ότι θα χρειαστεί ένα θαύμα για να νικήσει τον Anthony Albanese.

Κατά την YouGov οι Πράσινοι θα διατηρήσουν 3 έδρες.

Οι ανεξάρτητοι θα κατέχουν 14 και οι «άλλοι» θα έχουν τις υπόλοιπες 2 έδρες.

Σε κάθε περίπτωση, είναι ο λαός αυτός που θα αποφασίσει.

Η συμμετοχή στις εκλογές, όπως προαναφέρθηκε, ήταν ήδη μεγάλη κατά τη διαδικασία της πρόωρης ψήφου.

Αυτήν την Πέμπτη, σύμφωνα με τα στοιχεία της Εκλογικής Επιτροπής (AEC) 1.000.000 άνθρωποι έριξαν την ψήφο τους στις «πρόωρες κάλπες», με το σύνολο (έως χθες) να ανέρχεται σε 5,6 εκατομμύρια και να πλησιάζει το 30% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων (18,1 εκατ. περίπου). Σε σχέση με το 2022, την ίδια περίοδο, έχουν ψηφίσει πάνω από 1 εκατ. περισσότεροι.

Ακόμα πάνω από 140.000 ψήφισαν μέσω των ειδικών κινητών ομάδων της AEC ή σε απομακρυσμένα εκλογικά τμήματα, ενώ είχαν ληφθεί και 1,1 εκατομμύρια επιστολικές ψήφοι.

Συνολικά, περίπου 6,6 εκατομμύρια είχαν ψηφίσει ήδη (έως χθες) ή πάνω από 35% του συνόλου.

Στις τελευταίες εκλογές, ψήφισε λίγο λιγότερο από το 90% των πολιτών.

Το δικαίωμα της ψήφου ιερό.

«Έχουμε δύο πατρίδες» ανέφερε η κα Κωνστάντου. Η μια μας «γέννησε» και η άλλη μας «ανέθρεψε».

«Βεβαίως και θα πάμε να ψηφίσουμε, όλοι».

Γιατί εντέλει, οι πολιτικοί δίνουν υποσχέσεις, οι δημοσκόποι κάνουν προβλέψεις, αλλά σε μία δημοκρατία, ο λαός αποφασίζει για το ποιος θα κυβερνήσει.