Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν αρνητικά αποτελέσματα για τον Συνασπισμό και τον Peter Dutton κατά το μεγαλύτερο μέρος της προεκλογικής εκστρατείας.

Εδώ και εβδομάδες «έδειχναν» νίκη των Εργατικών, υπό τον Anthony Albanese, αλλά όχι -με ελάχιστες εξαιρέσεις- σε τέτοιο εύρος.

Μάλιστα τις τελευταίες ημέρες της «μάχης», στελέχη των Φιλελεύθερων -αλλά και κάποιοι από το στρατόπεδο των Εργατικών- έλεγαν ότι τα στοιχεία ενδέχεται να είναι λανθασμένα, όπως… το 2019.

Τελικά, έπεσαν έξω.

Αν για κάποιον το εκλογικό αποτέλεσμα δεν ήταν έκπληξη, αυτός ήταν ο Anthony Albanese, ανέφερε σε ανάλυσή του στο ABC, ο Rafael Epstein.

«Δεν προέβλεψε το περιθώριο (της νίκης σε ιδιωτικές συζητήσεις με τον γράφοντα), αλλά πίστευε ότι οι δεκαετίες του στο Κοινοβούλιο, του έχουν χαράξει μια βαθιά κατανόηση των τεκτονικών πλακών που βρίσκονται κάτω από την αυστραλιανή πολιτική».

«Πριν από τις αμερικανικές εκλογές, μετά από ένα χαμένο δημοψήφισμα και με πολλούς στην ομάδα του σε ύφεση, ορισμένοι άλλοι στην κορυφή της κυβέρνησης δεν ήταν τόσο σίγουροι όσο ο πρωθυπουργός».

«Τον τελευταίο χρόνο, όταν μιλούσα μαζί του ιδιαιτέρως, ο Albanese έλεγε ότι η ψήφος του Peter Dutton θα επηρεαζόταν αρνητικά από τον Donald Trump, ανεξάρτητα από το αν θα γινόταν πρόεδρος (των ΗΠΑ) ή όχι».

«Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι δημοσκοπήσεις έδιναν προβάδισμα στον Συνασπισμό. Ο θρίαμβος του Τραμπ σε θέματα μετανάστευσης και ‘αποτελεσματικότητας της κυβέρνησης’ είχε μεγάλη απήχηση. Ειδικά στη Βικτώρια, ο Συνασπισμός ήταν σίγουρος ότι ζητήματα όπως η εγκληματικότητα θα έδιναν στους ψηφοφόρους την ευκαιρία να σκεφτούν μια αλλαγή. Οι Φιλελεύθεροι μου είπαν ότι θα κερδίσουν έδρες στη δυτική και βόρεια Μελβούρνη. Και ο Συνασπισμός ήταν πολύ αισιόδοξος για την Aston στην ανατολική Μελβούρνη, που κάποτε ήταν έδρα του πρώην υπουργού των Φιλελεύθερων Alan Tudge».

«Τον Φεβρουάριο, φαινόταν ότι ολόκληρη η χώρα είχε αποδεχτεί ότι οι Εργατικοί θα τιμωρούνταν στις κάλπες. Αλλά ο Albanese; Κάθε φορά που του μιλούσα, ο αισιοδοξία του δεν άλλαζε. Ανώτεροι υπουργοί λένε ότι συνέβαινε το ίδιο και (στις συνομιλίες του πρωθυπουργού) μαζί τους».

«Στο τηλέφωνο, ο πρωθυπουργός μου έλεγε ότι για τρία χρόνια ταξίδευε και έδινε συνεντεύξεις στα μέσα ενημέρωσης με ρυθμό προεκλογικής εκστρατείας. Ο Dutton δεν το έκανε και θα εκτίθετο. Το μήνυμα του Albanese ήταν ότι ο Dutton δεν ήταν σε επαγρύπνηση (was snoozing). Οι πολιτικοί ηγέτες πρέπει να πιστεύουν ότι θα κερδίσουν».

Τον Φεβρουάριο, ο πρωθυπουργός μου είπε ότι ο Dutton δεν είχε κάνει τη δουλειά του. Μου μίλησε για (νέες έδρες που διεκδικούσαν οι Εργατικοί) … και μου είπε ότι θα διατηρούσε τις έδρες στα δυτικά προάστια της Μελβούρνης. Εκείνη την εποχή, φαινόταν αισιοδοξία του ενός…».

«Μέχρι τον Μάρτιο, ο Συνασπισμός θα σας έλεγε ότι η Βικτώρια ήταν ο δρόμος για να ωθήσει τον Albanese να μην έχει πλειοψηφία…».

«Στη συνέχεια, ήρθε ένας κυκλώνας στο Κουίνσλαντ και η χρηματιστηριακή αγορά ταράχτηκε από τον Τραμπ. Ο πρωθυπουργός δεν προέβλεψε με ακρίβεια πόσο αρνητικός θα ήταν ο Τραμπ, αλλά ήταν πάντα πεπεισμένος ότι ο ανατρεπτικός Ρεπουμπλικανός θα έκανε τη ζωή πιο δύσκολη για τον Dutton. Η εκστρατεία του Συνασπισμού κατέρρευσε και μέχρι την περασμένη εβδομάδα ο πρωθυπουργός ήταν σίγουρος ότι δε θα έχανε καμία έδρα στη Μελβούρνη. Αν και ακόμα και ο ίδιος πίστευε ότι η ψήφος πρώτης προτίμησης θα μειωνόταν σε προαστιακές έδρες όπως το Hawke».

«Ο Dutton έκανε ό,τι έκανε ο αρχηγός των Φιλελεύθερων της Βικτώριας, Matthew Guy, το 2018. Έκανε εκστρατεία εστιάζοντας σε ένα καυτό πρόβλημα όπως η εγκληματικότητα, χωρίς να πείσει τους ψηφοφόρους ότι είχε μια πραγματική λύση. Οι Φιλελεύθεροι της Βικτώριας εξακολουθούν να υποφέρουν από την απώλεια εδρών το 2018. Οι ομοσπονδιακοί ομόλογοί τους μπορεί τώρα να χρειάζονται μόνο τα δάχτυλα τους ενός χεριού για να μετρήσουν τους βουλευτές των Φιλελεύθερων από τη Βικτώρια που θα κάθονται στο Κοινοβούλιο στην Καμπέρα».

«Το βράδυ του Σαββάτου, καθώς έρχονταν τα εντυπωσιακά αποτελέσματα των Εργατικών, μια σημαντική προσωπικότητα της του κόμματος στη Βικτώρια μου έγραψε: ‘Όχι και άσχημα για μια τοξική Πολιτεία’.

«Όταν έστειλα μήνυμα στον πρωθυπουργό για να του πω ότι η αμείωτη αισιοδοξία του είχε δικαιωθεί, μου απάντησε: ‘Ίσως θέλεις να το πεις στον κόσμο’ (You might want to tell people)»…