Την Κυριακή, 11 Μαϊου τιμάμε το αγνότερο, το ωραιότερο και το πλέον σημαντικότερο πρόσωπο στη ζωή μας την Μητέρα.
Το στοργικό αυτό, θείο πλάσμα, που μας έφερε στη ζωή, ύμνησαν με θαυμάσιους στίχους ποιητές. Την ψυχική ομορφιά της σεβαστής αυτής ύπαρξης, μελωποίησαν μουσουργοί αρμονικά.
Μητέρα, η καρδιά της γεμάτη στοργή και αγάπη, πονάει και ξαγρυπνάει δίπλα στο προσκεφάλι του παιδιού της. Δεν την κουράζει ο μόχθος και ο κάματος, αρκεί να προσφέρει και να φροντίζει το σπλάχνο της.
Ω!… αλήθεια, πόση γαλήνη και σιγουριά νιώθει ο κάθε άνθρωπος όταν στη σκέψη του φέρνει την λατρευτή του μητέρα, όπου κι αν βρίσκεται, σε όποια ηλικία κι αν είναι, έστω κι αν δεν υπάρχει πλέον στη ζωή η μητέρα.
Τιμή και σεβασμός της αξίζει όσο ζει και ιερή η μνήμη της για πάντα.
Αγαπημένοι μου συνάνθρωποι, στο διάβα της ζωής μας, η κάθε καμπή της μας φέρνει κοντά στην πραγματικότητα. Κάθε εποχή μας αφυπνίζει, μας αναζωογονεί, νιώθουμε την αναγέννηση να σκιρτά από τα βάθη της ψυχής μας, να προσεγγίζει το νόημα και το πέρασμα μας από αυτή την πρόσκαιρη διαδρομή, την οποία όλοι έχουμε επωμισθεί να οδεύσουμε.
Και καθώς ο ένας μήνας φεύγει και τον διαδέχεται ο επόμενος, έτσι και τα χρόνια τρέχουν και αυτά καθώς αφήνουν το δικό τους σημάδι στον ορίζοντα της ζωής του καθενός μας.
Στη διαδρομή τους πόσα αλήθεια συμβαίνουν… θρησκευτικές, οικογενειακές, ονομαστικές εορτές, γενέθλια και κάθε νέο έτος που έρχεται και φεύγει, αφήνει τις δικές του αναμνήσεις στο πάλκο της ζωής μας. Κοιτάξτε, αλήθεια, πριν λίγες εβδομάδες περιμέναμε το Πάσχα… μαζί με τις κινητές εορτές που πάντοτε συμβαδίζουν ανάλογα την ημερομηνία που πέφτει εκάστοτε το Πάσχα..
Εφέτος, βέβαια, με τον κοινό εορτασμό Καθολικών και Ορθοδόξων και άλλων χριστιανικών δογμάτων, ήταν όντως λαμπρός ο συνεορτασμός, συνετέλεσε δε και η καλοκαιρία των ημερών. Τώρα πλέον, Θεού θέλοντος, θα γιορτάσουμε πάλι μαζί το 2028. Και όμως θα μπορούσε κάλλιστα να είχε βρεθεί η λύση, μια αδελφική συνεννόηση μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας. Και όμως η αδιαλαξία, ο εγωισμός, η αλαζονεία και τα ανθρώπινα πάθη δεν άφησαν να πραγματοποιηθεί η προσέγγιση των Εκκλησιών.
Το τελικό και οριστικό σχίσμα το 1054 ήταν ένα μεγάλο λάθος και δίχασε την Χριστιανική Εκκλησία και ακόμη συνεχίζεται. Ας ευχηθούμε να υπάρξει η καλή θέληση των θρησκευτικών Αρχηγών μεταξύ Ανατολής και Δύσης, να προσεγγίσουν στο μεγάλο αυτό μείζον θέμα.
Έτσι λοιπόν με τις εορτές του Πανσεβάσμιου Πάσχα και τις κινητές εορτές που ακολούθησαν, ήρθε και η Γιορτή της Μητέρας, που γιορτάζουμε κάθε χρόνο την δεύτερη Κυριακή του Μάη. Ετοιμάζονται τα ανθοπωλεία με τα υπέροχα άνθη, τα χρυσάνθεμα ειδικά για την μητέρα, κάρτες και εκλεκτά δώρα στις βιτρίνες και τόσα άλλα διάφορα, ειδικά κατασκευασμένα για την ημέρα αυτή. Υπέροχα λαχταριστά γλυκίσματα να συνοδεύσουν το ρόφημά της την ημέρα αυτή την δική της αποκλειστικά ημέρα.
Μα και η σκέψη μας, δεν περιορίζεται απλώς και μόνο στην επίγεια θνητή μας μητέρα, υπέράνω όλων των μητέρων του κόσμου, η Τιμιωτέρα των Ουρανών, η γλυκύτατη σεμνή κόρη της Ναζαρέτ που αξιώθηκε να γίνει η Μητέρα του Κυρίου και Θεού μας.
Στην θεία Της μορφή, η κάθε σεμνή μητέρα προσπίπτει, από την αγία Της χάρη παίρνει δύναμη και κουράγιο στο δύσκολο δρόμο της ζωής και τις υποχρεώσεις που έχει ως μητέρα στη ζωή. Κάτω από το θείο βλέμμα της Θεοτόκου, νιώθει να κουρνιάζει και να ικετεύει, προσμένοντας τη θεία Της ευλογία.
Αγαπημένοι μου συνάνθρωποι, στο σεβαστό πλάσμα της ζωής μας, στην μητέρα μας, οφείλουμε όχι μόνο δώρα και λόγια ευχαριστίας. Οφείλουμε από τα βάθη της ψυχής μας σεβασμό, όσο υπάρχει στη ζωή να της προσφέρουμε κάθε τι ανθρώπινο που θα γλυκάνει και θα ξεκουράσει τη ζωή της στα στερνά της δύσης χρόνια. Μα το πλέον σημαντικό μέσα εκεί στο βάθρο της ψυχής μας, εικόνα σεβαστή και ιερή να υψώσουμε την αγία της μορφή.
Μέσα στο εκκλησάκι της ψυχής μας, ακοίμητο να καίει καντηλάκι στην σεβάσμια μνήμη της. Να μην ξεχαστεί ποτέ όσο υπάρχουμε και ζούμε. Όποιοι και αν είμαστε, όπου κι αν βρισκόμαστε, ας αφήσουμε ευλαβικά τη σκέψη μας να αγκαλιάσει το αγαπητότερο θείο πλάσμα την Μητέρα μας.
Μητέρες όλου του Κόσμου, Χρόνια Πολλά στη γιορτή σας.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΙΑΤΡΟΥ–ΣΟΪΤΑΡΙΔΗ
(Μελβούρνη)
