Ιδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε η παρουσίαση του βιβλίου «ΙΩΝΙΑ – Η Ιστορία της Νέας Μαγνησίας», του ομογενή Τάσου Κολοκοτρώνη που έγινε πριν λίγες μέρες στο Δήμο Δέλτα.
Η ίδια η δήμαρχος, Γερακίνα Μπισμπινά, σε ανάρτησή της ανέφερε μεταξύ άλλων:
«Μια βραδιά μνήμης, συγκίνησης και περηφάνιας
Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση o Δήμος Δέλτα διοργάνωσε την παρουσίαση του βιβλίου του συμπολίτη μας Τάσου Κολοκοτρώνη, «ΙΩΝΙΑ – Η Ιστορία της Νέας Μαγνησίας», ένα έργο που αποτυπώνει με μοναδική ευαισθησία τον ξεριζωμό, την εγκατάσταση και τη δημιουργική πορεία των προσφύγων του τόπου μας.
Με την παρουσία και την εμπνευσμένη ομιλία του μας τίμησε ο Μητροπολίτης Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.κ. Βαρνάβας, τον οποίο ευχαριστώ θερμά για την ευλογία και τη στήριξή του.
Θερμές ευχαριστίες στους δύο δραστήριους πολιτιστικούς συλλόγους που στήριξαν την εκδήλωση:
– τον Σύλλογο Μικρασιατών Ιωνίας «Ηρόδοτος»,
– και τον Σύλλογο Μικρασιατών και άλλων Προσφύγων «Το Φανάρι»,
καθώς και τους προέδρους τους, Μαρία Στεφανίδου και Σάββα Δελσίζογλου, για την πολύτιμη συμβολή τους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ επίσης στη Φιλαρμονική Καλοχωρίου, που πλαισίωσε μουσικά την εκδήλωση, παίζοντας μελωδίες εμπνευσμένες από τον μικρασιατικό πολιτισμό και τη μνήμη του ξεριζωμού.
Ιδιαίτερη τιμή για εμάς ήταν η παρουσία του Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Δήμου Δέλτα, που απέδειξε για άλλη μια φορά πως η εκπαίδευση και η ιστορική μνήμη πορεύονται μαζί.
Το βιβλίο του Τάσου Κολοκοτρώνη δεν είναι απλώς ένα ιστορικό ντοκουμέντο. Είναι μια ζωντανή φλόγα μνήμης, ένα δώρο στις νέες γενιές για να θυμούνται και να τιμούν.
Ως Δήμαρχος Δέλτα, είμαι βαθιά υπερήφανη για αυτό το έργο».
Ο ίδιος ο κ. Κολοκοτρώνης, ο οποίος είναι 96 ετών, ζει μόνιμα στη Μελβούρνηκαι εξακολουθεί να δημιουργεί.
Μάλιστα «πετάχτηκε» ως την Ελλάδα για να βρεθεί στην παρουσίαση του βιβλίου του για το οποίο λέει:
«Η συγγραφή αυτή του βιβλίου έχει σκοπό να τιμήσει όλους τους πρόσφυγες που εγκατατάσθηκαν στη Κοινότητα Νέας Μαγνησία και στους άλλους οικισμούς μετά την Μικρασιατική καταστροφή το 1922.
Τα περιεχόμενα είναι από αφηγήσεις, παράδοση, προσωπική εμπειρία και μνήμες που απεκόμισα ζώντας μαζί τους από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι τα 25 μου χρόνια που ήταν να δω δύο πολέμους και τον εμφύλιο σπαραγμό . Οι δύσκολες καταστάσεις και οι συνθήκες ζωής στην πατρίδα μας τότε ανάγκασαν πολλούς χιλιάδες Έλληνες να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς ,όπως κι εγώ διάλεξα την Αυστραλία για ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό δεν σήμαινε όμως ότι φεύγοντας θα ξεχνούσα τον τόπο που γεννήθηκα και μεγάλωσα .Αντιθέτως . Κράτησα στη μνήμη μου κάθε τι με αρκετή ακρίβεια πρόσωπα, πράγματa, διηγήσεις και συμβάντα τα οποία με μεγάλο κόπο όρεξη και αγάπη τα γράφω όσο μπορώ πιο απλά και παραστατικά . Για τους πρόσφυγες που ζουν ακόμα αλλά περισσότερο για τα εγγόνια και τα δισέγγονα τους, να μάθουν κάτι για του παππούδες και προπαππούδες τους.
Μου έρχονται αυθαίρετα στο νου μου όλα όσα θυμάμαι προσθέτοντας και μερικές παλιές φωτογραφίες δικές μου αλλά και του αγαπητού μου φίλου Νίκου Χατζημάρκου που τυχαίνει να είναι κι αυτός ένας ξενητευμένος συμπατριώτης μας στην Αμερική και συμβάλλει με τον τρόπο του στη συγγραφή αυτού του βιβλίου . Επίσης θα πρέπει να ευχαριστήσω αρκετούς χωριανούς μου που το 1994 που ήμουν στο χωριό σε διακοπές με βοήθησαν να συλλέξω αρκετές πληροφορίες σχετικά για όσα γράφω.
Όπως εγώ έτσι και αρκετοί εδώ έχουμε παρατσούκλια τα οποία χρησιμοποιώ για να μη χαθεί η αυθεντία μας».
