Θερμή ήταν η ανταπόκριση στο κάλεσμα της Ελληνοαυστραλιανής Εταιρείας (Greek Australian Society – GAS) στη Μελβούρνη, όπως απέδειξε η sold-out εκδήλωση της Πέμπτης στο «Nikos Fairfield».
Η ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του καταστήματος, τα ποτά που έρεαν άφθονα και οι ελληνικές φωνές που πλημμύρισαν τον χώρο ανέδειξαν τη δυναμική της ανερχόμενης οργάνωσης.
Μπροστά από τις βιτρίνες με τα θρυλικά κέικ του «Nikos», η ατμόσφαιρα γέμισε ενέργεια, καθώς ένα πολύχρωμο μωσαϊκό Ελληνοαυστραλών — επαγγελματίες, καλλιτέχνες, επιχειρηματίες, κοινοτικοί ηγέτες, δημοσιογράφοι και μέλη της GAS — έδωσαν δυναμικό «παρών», επιβεβαιώνοντας το networking event ως σημείο αναφοράς για την τοπική κοινότητα.
Ο πρόεδρος της GAS, Γιώργος Μπλιώκας, άνοιξε τη βραδιά με έναν σύντομο αλλά περιεκτικό χαιρετισμό, σκιαγραφώντας την πορεία της οργάνωσης από την ίδρυσή της μέσα στην πανδημία έως τη σημερινή της ανάπτυξη:
«Ιδρύσαμε την GAS εξ ολοκλήρου εξ αποστάσεως, μέσα στην πανδημία. Πέντε χρόνια μετά, διαθέτουμε ένα ανεπτυγμένο πρόγραμμα mentoring, μέλη του διοικητικού συμβουλίου που προήλθαν από αυτό, και μια πραγματική δυναμική εξέλιξης».
Αναφέρθηκε επίσης με υπερηφάνεια στο σημαντικό ορόσημο της οργάνωσης, καθώς από τον περασμένο Νοέμβριο έχουν εγγραφεί περισσότερα από 600 νέα μέλη. Το 600ό μέλος βραβεύτηκε με δωροκάρτα 30 δολαρίων, την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει σε ελληνικές επιχειρήσεις της Μελβούρνης.
«Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα της GAS και ευχαριστούμε όλους για το πάθος, τη δέσμευση και τη συμβολή σας στο μέλλον της κοινότητάς μας», κατέληξε.
Το αποκορύφωμα της βραδιάς ήρθε με την ομιλία του προέδρου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης, Βασίλη Παπαστεργιάδη, ο οποίος αναγνώρισε και εξήρε την ενέργεια και το πνεύμα συλλογικότητας της GAS.
«Ό,τι κάνουμε ως κοινότητα, το κάνουμε συλλογικά. Δεν έχει σημασία αν είσαι από τη Μελβούρνη ή το Σίδνεϊ, νέος ή μεγαλύτερος – είμαστε όλοι μαζί σε αυτό».
Παρομοίασε τη GAS με έναν ανοιχτό «καμβά», γεμάτο απεριόριστες δυνατότητες.
«Τώρα απλώς ξύνουμε την επιφάνεια. Ο καμβάς είναι ακόμη άδειος. Χρειάζεται να τον γεμίσουμε με ενέργεια, πάθος και δέσμευση. Έτσι χτίζεται κάτι μεγάλο. Έτσι εξελισσόμαστε».
Μίλησε ακόμη για τη διαμόρφωση μιας νέας, ανερχόμενης ελληνοαυστραλιανής μεσαίας τάξης — όχι με οικονομικούς όρους, αλλά βάσει μόρφωσης, διεθνούς προσανατολισμού και δεξιοτήτων:
«Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μπορούν να ηγηθούν, να δημιουργήσουν, να εμπνεύσουν. Τώρα είναι η ώρα να επιστρέψουν στην κοινότητα».
Η στήριξη της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης ήταν έμπρακτη, καθώς ο κ. Παπαστεργιάδης ανακοίνωσε την παραχώρηση δωρεάν πρόσβασης της GAS σε χώρους, γραφεία και πόρους της Κοινότητας όταν το χρειαστούν.
Μεταξύ των παρευρισκόμενων ήταν και ο ομότιμος καθηγητής Joseph Lo Bianco, πρόεδρος της «Συμμαχίας Φάρος», ο οποίος συνεργάζεται με την GAS και πρόσφατα ίδρυσε το «Φάρος Ν.Ν.Ουαλίας» στο Κοινοβούλιο της Νέας Νότιας Ουαλίας — ένα ακόμα σημαντικό βήμα προς την εθνική συνεργασία.
Παρούσα ήταν και η καθηγήτρια Βάσω Αποστολοπούλου, διακεκριμένη ερευνήτρια και νεοεκλεγμένο μέλος του Δ.Σ. της GAS, η οποία μοιράστηκε τους λόγους που την οδήγησαν στην ένταξή της στο Συμβούλιο:
«Με εμπνέει να βοηθώ τις επόμενες γενιές να συνδεθούν με τον ελληνικό πολιτισμό και πιστεύω ότι η GAS κάνει πολύ καλή δουλειά προς αυτή την κατεύθυνση».
Στη βραδιά παρευρέθηκαν επίσης τα μέλη του Δ.Σ. της GAS από το Σίδνεϊ, Άρθουρ Σάρλας και Μπιλ Μαλούκης, με τον δεύτερο να έχει πρόσφατα αναλάβει τον συντονισμό του προγράμματος mentoring.
Καθώς σερβίρονταν τα κοκτέιλ και οι συζητήσεις κυλούσαν αβίαστα, η βραδιά επιβεβαίωσε το μήνυμα που πρεσβεύει η GAS: η ελληνική ταυτότητα στην Αυστραλία δεν είναι απλώς παρούσα — είναι ζωντανή, εξελίσσεται, είναι συμπεριληπτική και διαθέτει ξεκάθαρο όραμα.
Ο JOHN GEORGAKLIS ΓΙΑ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ GAS
Μιλώντας στον «Νέο Κόσμο», κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, ο συνιδρυτής και γραμματέας της οργάνωσης, John Georgaklis, μηχανολόγος μηχανικός στο επάγγελμα, αναφέρθηκε στα πρώτα βήματα της GAS και στην πορεία ανάπτυξης της κοινότητας που έχει δημιουργηθεί από τότε.
«Είμαι ο γραμματέας του Δ.Σ. και ένας από τους ιδρυτές — ξεκινήσαμε πριν πέντε χρόνια», είπε ο κ. Georgaklis.
«Ο λόγος που το ξεκινήσαμε ήταν επειδή, στο πανεπιστήμιο, συμμετείχαμε στους ελληνικούς φοιτητικούς συλλόγους. Έτσι γνώρισα και τον Γιώργο Μπλιόκα [πρόεδρος της GAS]. Αλλά μόλις τελειώσεις τις σπουδές σου, αυτό το αίσθημα κοινότητας χάνεται».
Για πολλούς νέους Ελληνοαυστραλούς, το μοτίβο είναι γνώριμο: έντονη σύνδεση με την ελληνική ταυτότητα στην πανεπιστημιακή ζωή, και μετά — σιωπή.
«Οι περισσότεροι ελληνικοί σύλλογοι είναι συνδεδεμένοι με ένα χωριό, μια πολιτική κατεύθυνση ή μια συγκεκριμένη οργάνωση. Δεν υπήρχε κάτι ανοιχτό για όλους — ειδικά για τη δεύτερη και τρίτη γενιά Ελληνοαυστραλών».
Για τον κ. Georgaklis, η δημιουργία της GAS είχε και προσωπικά κίνητρα.
«Οι παππούδες μου ήρθαν εδώ χωρίς τίποτα. Άνθρωποι απλοί, αμόρφωτοι, δούλεψαν σκληρά και δεν είχαν τον χρόνο να συμμετέχουν σε συλλόγους. Οπότε, μεγαλώνοντας, δεν είχα εκείνη τη σύνδεση. Ήθελα κάτι που να με βοηθήσει να την ξαναβρώ — και να προσφέρω αυτή την ευκαιρία και σε άλλους».
Κάπως έτσι γεννήθηκε η Greek Australian Society, με μια απλή αλλά δυναμική αποστολή: να συνδέει.
«Δεν μας νοιάζει αν είσαι 100% Έλληνας, μισός, ένα τέταρτο — ή απλώς σε ενδιαφέρει ο πολιτισμός. Δεν έχει σημασία αν μιλάς τη γλώσσα ή όχι, αν είσαι 20 ή 70. Εδώ είσαι ευπρόσδεκτος. Θέλουμε να γίνουμε η γέφυρα που ενώνει τις γενιές — τους μεγαλύτερους με τους νεότερους, τους φοιτητές με τους επαγγελματίες, τους πάντες».
Αυτή η «γέφυρα» έχει πλέον εξελιχθεί σε ένα δυναμικό δίκτυο εκδηλώσεων, προγραμμάτων mentoring, διαδικτυακών μαθημάτων, πολιτιστικών δράσεων και συνεργασιών — με ηγετικές φυσιογνωμίες όπως ο καθηγητής Joseph Lo Bianco και πρωτοβουλίες όπως η «Συμμαχία Φάρος» που στοχεύει στη διατήρηση της ελληνικής γλώσσας και της ταυτότητας.
Όμως, όπως παραδέχθηκε ο κ. Georgaklis το να φέρεις τους νέους κοντά στις ρίζες τους δεν είναι πάντα εύκολο ειδικά όταν η γλώσσα αρχίζει να… χάνεται.
«Γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Η δική μου γενιά δεν μεγαλώνει πια με θείους και θείες που μιλάνε Ελληνικά καθημερινά. Δεν υπάρχει πλέον η ανάγκη να χρησιμοποιούμε τη γλώσσα ή να τηρούμε τα έθιμα. Εκεί έρχεται η GAS — να δημιουργήσει την ευκαιρία για να νιώσει κάποιος περήφανος, συνδεδεμένος [με την Ελλάδα], ‘σαν στο σπίτι του’».
Σήμερα, η GAS λειτουργεί ολοκληρωτικά με εθελοντική στήριξη και εξακολουθεί να αναπτύσσεται με σταθερό και δυναμικό ρυθμό.
«Είναι ένα έργο καρδιάς», ανέφερε ο κ. Georgaklis, συμπληρώνοντας:
«Άλλες εβδομάδες αφιερώνω δέκα ώρες, άλλες περισσότερες. Ο Γιώργος ακόμα περισσότερες — δεν μετράμε ώρες. Όταν νοιάζεσαι και έχεις μια δυνατή ομάδα δίπλα σου, δεν το βλέπεις σαν δουλειά. Το βλέπεις σαν αποστολή».
Και ποιος είναι ο απώτερος στόχος;
«Να γίνουμε μία κορυφαία ελληνοαυστραλιανή οργάνωση που στηρίζει, συνδέει και ενδυναμώνει. Είτε μέσω mentoring, είτε μέσα από την επιχειρηματικότητα, τον πολιτισμό, τη γλώσσα ή την ταυτότητα — θέλουμε να είμαστε το σημείο αναφοράς (the hub), φυσικό ή ψηφιακό, όπου κάποιος θα νιώθει ότι ανήκει».
Η GAS έχει ήδη επεκτείνει τη δράση της πέρα από το Σίδνεϊ, διοργανώνοντας επιτυχημένες εκδηλώσεις σε Μπρίσμπαν και Μελβούρνη, ενώ στα άμεσα σχέδιά της περιλαμβάνονται η Καμπέρα και η Αδελαΐδα.
«Δεν είμαστε η Greek East Coast Society», πρόσθεσε γελώντας. «Είμαστε η Greek Australian Society. Αν μπορούμε να προσφέρουμε αξία στο Ντάργουιν — θα πάμε και στο Ντάργουιν!».
Κλείνοντας, με χαμόγελο και ειλικρίνεια, σχολίασε την ατμόσφαιρα της βραδιάς στη Μελβούρνη, λέγοντας:
«Φανταστική συμμετοχή. Είχαμε καιρό να έρθουμε, αλλά απ’ ό,τι φαίνεται, ο κόσμος το περίμενε. Μας δίνει κάθε λόγο να επιστρέψουμε. Ειλικρινά — μεταξύ μας — η Μελβούρνη είναι πιο όμορφη πόλη από το Σίδνεϊ, αλλά μην το γράψετε αυτό…».
Πολύ αργά, John. Το καταγράψαμε.