Το σχολείο των Αγίων Αναργύρων (Sts Anargiri Greek Language Centre) με έδρα το Oakleigh, με χαρά παρουσιάζει τις εργασίες που με ζήλο έγραψαν μαθητές και μαθήτριες της Β’ και Γ’ Λυκείου.
Με αφορμή την επέτειο της Μάχης της Κρήτης, αλλά και τις εκδηλώσεις του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου «Ο Ελληνισμός της Ανατολίας – από το Αιγαίο ως στον Πόντο» με θέμα «Στα χνάρια του Διγενή Ακρίτα» που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη χρονιά, οι μαθητές/τριες συνέλεξαν πληροφορίες,αλλά επίσης χρησιμοποίησαν τη φαντασία τους και εκφράστηκαν δημιουργικά, έγιναν αρθογράφοι, αλλά και μυθιστορηματογράφοι κι εμείς είμαστε περήφανοι για κάθε έναν/μία ξεχωριστά.
Η Μάχη της Κρήτης
Η Μάχη της Κρήτης ήταν μια μεγάλη αεροπορική επίθεση από τους Γερμανούς, ώστε να εισβάλουν στο νησί της Κρήτης.
Αυτή η επίθεση ξεκίνησε το πρωί της 20ής Μαΐου του 1941. Μετά από μια μέρα μάχης, οι Γερμανοί υπέστησαν πολλές απώλειες. Αυτή η μάχη ήταν μια σημαντική μάχη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι δυνάμεις της Ελλάδας, της Βρετανίας,της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας μαζί με τους Κρητικούς πολίτες, προσπάθησαν να υπερασπιστούν το νησί. Στην αρχή οι Γερμανοί είχαν μεγάλες απώλειες, αλλά όταν κατέλαβαν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, έφεραν ενισχύσεις και κέρδισαν. Πολλοί σύμμαχοι σκοτώθηκαν ή πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Κάποιοι άλλοι κατάφεραν να διαφύγουν με πλοία.
Η Κρήτη κατελήφθη από τους Γερμανούς και ξεκίνησε η Κατοχή. Η Κρήτη έμεινε υπό Γερμανική κατοχή για τέσσερα χρόνια. Το 1945, όταν τελείωσε ο πόλεμος και η Γερμανία ηττήθηκε, η Κρήτη απελευθερώθηκε ξανά.
Νικολέττα Ψαρά
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
Η Μάχη της Κρήτης έγινε από τις 20 Μαΐου μέχρι την 1η Ιουνίου 1941 κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Γερμανοί επιτέθηκαν στο νησί με χιλιάδες αλεξιπτωτιστές. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε τόσο μεγάλη αεραπόβαση στην ιστορία.
Οι Σύμμαχοι (Άγγλοι, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και Έλληνες) προσπάθησαν να σταματήσουν την επίθεση. Οι Γερμανοί όμως κατάφεραν να πάρουν τον έλεγχο, κυρίως όταν κατέλαβαν το αεροδρόμιο του Μάλεμε.
Ο λαός της Κρήτης βοήθησε γενναία. Άνθρωποι πολέμησαν με ό,τι μπορούσαν: πέτρες, μαχαίρια και εργαλεία.Ήταν από τις πρώτες φορές που πολίτες αντιστάθηκαν σε στρατό.
Η Γερμανία κέρδισε τη μάχη, αλλά με πολύ μεγάλες απώλειες. Η Κρήτη έμεινε υπό γερμανική κατοχή μέχρι το τέλος του πολέμου.
Ειρήνη Κατσούλη
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
Η Μάχη της Κρήτης ήταν η τελευταία πράξη του αγώνα της Ελλάδας εναντίον των Γερμανών κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκίνησε στις 20 Μαΐου και ολοκληρώθηκε την 1η Ιουνίου του 1941. Έμεινε στην ιστορία ως μία από τις σημαντικότερες μάχες και θεωρείται ως η πρώτη αεραποβατική επιχείρηση.
Η απόφαση για την επίθεση της Κρήτης ελήφθη από τον Χίτλερ στις 25 Απριλίου του 1941, λίγες μέρες μετά την παράδοση της ηπειρωτικής Ελλάδας στις δυνάμεις του Άξονα και έλαβε την κωδική ονομασία ”Επιχείρηση Ερμής”. Οι Γερμανοί είχαν στόχο να εξασφαλίσουν τα νοτιοανατολικά τους νώτα, ενόψει της επιχείρησης “Μπαρμπαρόσα” (εκστρατεία στη Ρωσία) και να εξορμήσουν στη Βόρεια Αφρική με εφαλτήριο την Κρήτη.
Η Γερμανική επίθεση ξεκίνησε το πρωί της 20ής Μαΐου του 1941 με τη ρίψη αλεξιπτωτιστών σε δύο μέτωπα, στο αεροδρόμιο του Μάλεμε και στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων. Τα πρώτα κύματα των αλεξιπτωτιστών ήταν για τους Νεοζηλανδούς και τους Έλληνες εύκολη λεία, ακόμη και αν είχαν μόνο μαχαίρια για όπλα.
Το απόγευμα της 20ής Μαΐου, ένα νέο κύμα αλεξιπτωτιστών έπεσε στο Ρέθυμνο και λίγο αργότερα στο Ηράκλειο. Η πρώτη μέρα της Μάχης της Κρήτης έληξε με μεγάλες απώλειες για τους Γερμανούς. Ο διοικητής των γερμανικών δυνάμεων στην Κρήτη, πτέραρχος Κουρτ Στούτεντ, ήταν απογοητευμένος από την εξέλιξη των επιχειρήσεων, αναλογιζόμενος την υπόσχεση που είχε δώσει στον Χίτλερ για μία εύκολη νίκη. Το βράδυ της ίδιας μέρας,μετά από μεγάλες περιπέτειες, ο βασιλιάς Γεώργιος Β’ κι η εξόριστη ελληνική κυβέρνηση μεταφέρθηκαν με βρετανικό πολεμικό στην Αίγυπτο.
Από τα ξημερώματα της 21ης Μάη, οι μάχες συνεχίστηκαν με ιδιαίτερη σφοδρότητα και στα τέσσερα μέτωπα των Χανίων, του Ηρακλείου, του Ρεθύμνου και του Μάλεμε. Οι Γερμανοί επικεντρώθηκαν στην κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε, όπως ήταν ο πρωταρχικός τους στόχος και τα κατάφεραν προς το τέλος της ημέρας. Επωφελήθηκαν από την ασυνεννοησία στις τάξεις των Συμμάχων, αλλά υπέστησαν και πάλι μεγάλες απώλειες.
Η κατάληψη του αεροδρομίου ήταν στρατηγικής σημασίας για τη μεγάλη εξέλιξη των επιχειρήσεων. Οι Γερμανοί άρχισαν να μεταφέρουν μεγάλες δυνάμεις στην Ελλάδα και με το σύγχρονο οπλισμό που διέθεταν ήταν θέμα χρόνου η κυριαρχία τους στη Μεγαλόνησο.
Στις 28 Μάη, οι Γερμανοί είχαν απωθήσει τις συμμαχικές δυνάμεις προς τα νότια, καθιστώντας τον αγώνα τους μάταιο. Έτσι, το Λονδίνο αποφάσισε την απόσυρση των δυνάμεων της Κοινοπολιτείας από την Κρήτη και τη μεταφορά τους στην Αίγυπτο. Όσες μονάδες δεν τα κατάφεραν παραδόθηκαν στους Γερμανούς. Πολλοί Έλληνες μαχητές και μαζί τους 5000 Βρετανοί ανέβηκαν στα απρόσιτα βουνά της Κρήτης για να συνεχίσουν τον αγώνα. Την 1η Ιουνίου με την παράδοση 5000 μαχητών στα Σφακιά, έπεσε η αυλαία της Μάχης της Κρήτης.
Φωτεινή Γάτσιου
Μαθήτρια Γ’ Λυκείου
Μαζί με τους Ακρίτες
Σήμερα ήταν μια ασυνήθιστη, μα αξέχαστη μέρα.
Το πρωί, ενώ φρόντιζα τον κήπο μου, είδα άντρες με όπλα και πανοπλίες.Ήταν οι Ακρίτες!
Δεν είχα ξαναδεί τέτοιους πολεμιστές.Ήταν γενναίοι και μας είπαν ότι θα μείνουν για να προστατέψουν τα σύνορα της αυτοκρατορίας.
Στην αρχή φοβήθηκα, αλλά μετά ένιωσα ασφαλής.Ένας μου είπε ιστορίες από τις μάχες του.
Εύχομαι να μας προστατέψουν και να τελειώσει σύντομα αυτός ο πόλεμος.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη μέρα και είμαι περήφανη που τους γνώρισα.
Ειρήνη Κατσούλη
Μαθήτρια Β’ Λυκείου
Οι Ακρίτες της Ανατολίας
Σήμερα έγινε κάτι που δεν θα ξεχάσω. Το πρωί είδαμε Ακρίτες που έφτασαν στο χωριό μας. Είχαμε ακούσει πολλά γι’ αυτούς, αλλά δεν τους είχαμε δει ποτέ από κοντά. Ήταν πάνω στα άλογα και κρατούσαν όπλα.
Όλοι μας τους κοιτούσαμε με περιέργεια. Μερικοί από εμάς πήγαμε κοντά τους, ενώ άλλοι φοβήθηκαν. Μας είπαν ότι ήρθαν για να μας προστατέψουν. Επίσης, ότι θα φτιάξουν φρούρια και θα φυλούν την περιοχή μας από ληστές και εχθρούς.
Ήμασταν όλοι χαρούμενοι. Για αρκετό καιρό, φοβόμασταν για τις ζωές μας. Οι ληστές έρχονταν συχνά, έκαιγαν τα χωράφια μας κι έπαιρναν φαγητό και ζώα. Πολλές οικογένειες ήθελαν να φύγουν.
Το βράδυ οι Ακρίτες άναψαν φωτιά και τραγούδησαν. Τα τραγούδια τους μιλούσαν για θάρρος,πολέμους και τιμή. Ήταν σαν να άκουγες ιστορίες από ήρωες. Όλα τα παιδιά κάθισαν γύρω τους με ενδιαφέρον.
Για πρώτη φορά μετά απο καιρό,κοιμηθήκαμε χωρίς φόβο. Οι Ακρίτες είναι κάτι παραπάνω από στρατιώτες. Είναι σαν ήρωες. Έδειξαν ενδιαφέρον για το χωριό μας, βοήθησαν τον κόσμο, βοήθησαν στη δουλειά και μας έδωσαν θάρρος. Το χωριό μας απέκτησε ξανά ελπίδα κι όλοι ένιωσαν καλά.
Βαγγέλης Τσουκαλάς
Μαθητής Β’ Λυκείου
Αγαπημένοι μου αναγνώστες,
Δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι αυτή τη στιγμή! Είμαι τόσο χαρούμενη, γιατί σωθήκαμε! Επιτέλους σωθήκαμε! Θα σας εξηγήσω τι εννοώ!
Σήμερα, πρωί-πρωί δηλαδή πήγα στην αγορά να ψωνίσω και ήταν ένας αγγελιοφόρος του Αυτοκράτορα εκεί! Δεν το πίστευα! Όλος ο κόσμος κοιτούσε με απορία, επειδή ήταν μαζί του πολλοί στρατιώτες. Μας ανακοίνωσε ότι ο αυτοκράτορας καταλαβαίνει ότι κινδυνεύουμε και πως άκουσε τις εκκλήσεις μας για μια λύση, αφού οι γειτονικές χώρες της ανατολικής πλευράς της αυτοκρατορίας πάντα μας απειλούν,κάνουν επιθέσεις και κάπου άκουσα ότι ετοιμάζονται να κάνουν επιδρομή. Δεν πρόκειται να χάσω το σπίτι μου εξαιτίας αυτών των βαρβάρων! Και αφού φοβούνται τόσοι πολλοί κάτοικοι, μερικοί πήραν την απόφαση να μετακομίσουν στην Κωνσταντινούπολη για να σωθούν.
Χάνω τους φίλους μου!
Μας εξήγησε ότι από εδώ και στο εξής, αυτοί οι στρατιώτες θα προστατεύουν τα σύνορα της Α υτοκρατορίας από αυτές τις επιθέσεις και τα περάσματα επίσης, καθώς θα εμποδίζουν τους εχθρούς να λεηλατούν τα μέρη μας.
Μας εξήγησε μετά ο αγγελιοφόρος ότι οι στρατιώτες αυτοί θα έχουν γη για καλλιέργεια και θα δουλεύουν εκεί, όταν δεν πολεμούν κι ότι θα πρέπει να εκπαιδευτούν στην πολεμική τέχνη και να γυμναστούν, ασχολούμενοι με το τρέξιμο και το ακόντιο. Μετά μας είπε ότι πρέπει να τους αφήσουμε ήσυχους,για να αφοσιωθούν στη δουλειά τους.
Στη συνέχεια, έφυγε ο αγγελιοφόρος, η πόλη οργάνωσε ένα μεγάλο γλέντι για τους νέους μας ”Ακρίτες”. Έτσι, θα τους λέμε. Όλη τη νύχτα, γλεντήσαμε γιορτάζοντας τη σωτηρία μας και ευτυχώς δεν ήρθε κανένας εχθρός να μας χαλάσει το συμπόσιο. Μάθαμε ότι στους Ακρίτες αρέσει το τραγούδι και να παίζουν μουσικά όργανα. Επίσης, τους αρέσει και η ποίηση. Καταλάβαμε αμέσως ότι τα όπλα, τα μουσικά όργανα κι οι Ακρίτες ήταν αχώριστοι φίλοι.Το πρωί θα πρέπει να ξεκινήσουν τη δουλειά τους στα σύνορα. Μας ευχαρίστησαν και πήγαν όλοι σπίτι. Πόσο χαιρόμαστε!
Φωτεινή Γάτσιου
Μαθήτρια Γ’ Λυκείου
