«Έφυγε» για το αιώνιο ταξίδι, σε ηλικία 93 ετών, ο ομογενής δικηγόρος Γρηγόρης Αντύπας, την περασμένη Πέμπτη.
Η κηδεία του επρόκειτο να τελεστεί χθες, Τετάρτη, στον Ιερό Ναό Αγίου Χαραλάμπους στο Templestowe.
Πριν από εννέα χρόνια, ο «Νέος Κόσμος» του είχε αφιερώσει ένα άρθρο. Ακολουθεί απόσπασμα από εκείνη τη δημοσίευση:
«Λίγο πριν μπει στην ένατη δεκαετία της ζωής του, ο 85χρονος (το 2016) εν ενεργεία δικηγόρος Γρηγόρης Αντύπας, πήρε την απόφαση να πηγαίνει στο γραφείο του τρεις φορές την εβδομάδα από πέντε που πήγαινε πριν.
Ο Ελληνοαιγυπτιώτης συμπάροικος υπήρξε από τους παλαιότερους δικηγόρους της Μελβούρνης και ένας από τους πρώτους ομογενείς που ασχολήθηκαν με τη δικηγορία. Ήταν ο πέμπτος Έλληνας που άσκησε τα καθήκοντα του δικηγόρου στη Βικτώρια.
Η οικογένεια του κ. Αντύπα κατάγεται από την Κεφαλλονιά, αλλά ο ίδιος δεν έζησε ποτέ εκεί. Ο παππούς του μετανάστευσε στην Αίγυπτο στις αρχές του 20ού αιώνα και ο Γρηγόρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Χάιφα, που εκείνη την εποχή ήταν υπό βρετανική κατοχή προτού γίνει πόλη του ισραηλινού κράτους, το 1948. Ο πατέρας του εργαζόταν σε δημόσιες υπηρεσίες και ο νεαρός Γρηγόρης επιθυμούσε να γίνει γιατρός.
Ωστόσο, δεν υπήρχε κάποια Ιατρική Σχολή κοντά στον τόπο κατοικίας του και η μόνη του επιλογή ήταν να σπουδάσει δικηγόρος εξ αποστάσεως στο Πανεπιστήμιο LaSalle του Σικάγο. Ταυτόχρονα, εργαζόταν καθημερινά από τις 4 το πρωί στο τελωνείο στο λιμάνι της Χάιφας.
Οι συνεχόμενες ταραχές στη Χάιφα και την ευρύτερη περιοχή μεταξύ Ισραηλινών και Αράβων, οδήγησαν την οικογένεια του Αντύπα στην απόφαση να μεταναστεύσει στην Αυστραλία το 1954.
Το πτυχίο του νεαρού τότε δικηγόρου από το αμερικανικό πανεπιστήμιο δεν έγινε δεκτό στη νέα του χώρα και έτσι αναγκάστηκε να φοιτήσει στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Μελβούρνης. Ευτυχώς, μπήκε στη Σχολή χωρίς να χρειαστεί να δώσει εξετάσεις εξαιτίας του προηγούμενου τίτλου του.
Με την ολοκλήρωση των σπουδών του, πολύ σύντομα η καριέρα του απογειώθηκε. Εκείνη την εποχή υπήρχαν μόλις τρεις δικηγόροι ελληνικής καταγωγής και ο Αντύπας ήταν ο μόνος που ομιλούσε και την αραβική γλώσσα. Έτσι, το πελατολόγιό του, εκτός από Έλληνες, γρήγορα απαρτίστηκε και από ανθρώπους με καταγωγή από το Λίβανο, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο. Η μεγάλη προσέλευση αραβόφωνων πελατών ανησύχησε τους συνεργάτες του και τότε ο κ. Αντύπας αποφάσισε να ανοίξει το δικό του γραφείο».
«Ήταν δύσκολες εποχές για πολλούς ξένους, αφού δεν γνώριζαν καλά την αγγλική γλώσσα, δεν υπήρχαν αυτοκίνητα ή τηλέφωνα. Έρχονταν στο γραφείο ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα: για το ποιον γιατρό να επιλέξουν ή πώς να συμπληρώσουν μια αίτηση. Αλλά, κυρίως, έρχονταν στο γραφείο είτε για να αγοράσουν γη ή ακίνητο είτε για να στήσουν μια νέα επιχείρηση», είχε πει τότε στην εφημερίδα μας.
