Μια περιπέτεια υγείας ήταν αρκετή για να υπενθυμίσει στον ομογενή κωμικό Γιώργο Καπινιάρη (George Kapiniaris) το πόσο σημαντικό είναι να «ακούμε» το σώμα μας.
Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο ηθοποιός -γνωστός για τον ρόλο του ως Memo στην επιτυχημένη τηλεοπτική κωμική σειρά «Acropolis Now»- εργαζόταν σε κρουαζιερόπλοιο όταν παρατήρησε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τον οργανισμό του.
Αρχικά, υπέθεσε ότι επρόκειτο για γρίπη ή COVID, όμως τελικά δεν ήταν τίποτα από τα δύο.
Μετά την επίσκεψή του στο ιατρικό κέντρο του κρουαζιερόπλοιου, διαπιστώθηκε ότι η αρτηριακή του πίεση ήταν ιδιαίτερα υψηλή και έτσι υποβλήθηκε σε εξετάσεις αίματος.
«Μου είπαν: ‘Δεν έχεις πάθει καρδιακή προσβολή… αλλά δεν μπορούμε να σε αφήσουμε να συνεχίσεις να εργάζεσαι στο πλοίο αυτή την εβδομάδα. Είναι πολύ επικίνδυνο. Όταν επιστρέψεις στο σπίτι, πήγαινε να δεις έναν καρδιολόγο’», δήλωσε ο Γιώργος Καπινιάρης στον «Νέο Κόσμο».
Ύστερα από σχετικές εξετάσεις, αποκαλύφθηκε ότι η αορτή του -το κύριο αγγείο μέσω του οποίου το πλούσιο σε οξυγόνο αίμα ταξιδεύει από την καρδιά στο υπόλοιπο σώμα- είχε υπερβολικά αυξημένο πάχος και απαιτούνταν χειρουργική επέμβαση.
Σύμφωνα με τους γιατρούς, η διάμετρος της αορτής είχε φτάσει τα 5,15 εκατοστά – με το όριο των 5 εκατοστών να θεωρείται επικίνδυνο και τα 5,5 εκατοστά να αποτελούν ένδειξη ενδεχομένως απειλητική για τη ζωή.
Λίγο πριν την επέμβαση, η διάμετρος του ζωτικής σημασίας αγγείου είχε φτάσει τα 5,3 εκατοστά.
ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ
Κατά έναν καρμικό ή αναπόφευκτο τρόπο, τα μονοπάτια των Ελλήνων τείνουν να διασταυρώνονται.
Έτσι, ο καρδιολόγος στον οποίο παραπέμφθηκε ο γνωστός ομογενής κωμικός ήταν φυσικά… ελληνικής καταγωγής.
«Μου είπε: ‘Είμαι μεγάλος θαυμαστής σου, έχω έρθει σε πολλές παραστάσεις σου, είχα δει και το ‘Life of Byron’. Του είπα: ‘ίσως ήταν η τελευταία φορά που με είδες στη σκηνή’», ανέφερε ο κ. Καπινιάρης, περιγράφοντας τη συνομιλία του με τον Δρ Arthur Nasis, ο οποίος στη συνέχεια τού απάντησε:
«Όχι, ήρθες σε μένα για να σε φτιάξω. Τα προβλήματα προκύπτουν όταν δεν πας στον γιατρό».
Κατά σύμπτωση, ο καρδιοχειρουργός που ανέλαβε την περίπτωσή του κ. Καπινιάρη ήταν επίσης ελληνικής καταγωγής, ο καθηγητής George Matalanis.
«Υπήρχε 10% πιθανότητα να πεθάνω, κάτι που μας σόκαρε — η σύζυγός μου κι εγώ ταραχτήκαμε πολύ», μοιράστηκε ο κ. Καπινιάρης, ανακαλώντας στιγμές έντονης συναισθηματικής φόρτισης, όταν λίγο πριν από το χειρουργείο επισκέφθηκε μία εκκλησία μαζί με τη σύζυγό του.
«Μπήκα στην εκκλησία και, όταν βγήκα ξανά, συνέχισα να κλαίω ασταμάτητα μέχρι να επιστρέψουμε».
Όσο για το πιο σημαντικό μάθημα που αποκόμισε από αυτή την εμπειρία:
«Αν σκέφτεσαι όπως οι παλιότερες γενιές Ελλήνων και αποφεύγεις τον γιατρό γιατί φοβάσαι μήπως σε κάνει να… αρρωστήσεις, κάνεις μεγάλο λάθος», σημείωσε.
«Αν έχεις την παραμικρή αμφιβολία, κάνε τις απαραίτητες εξετάσεις γιατί μπορεί να πρόκειται για ζήτημα ζωής ή θανάτου».
Έκτοτε, ο κ. Καπινιάρης έχει επιστρέψει σε αυτό που αγαπά περισσότερο: τη σκηνή.
Η ΣΚΗΝΗ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ «ΓΙΑΤΡΟΣ»
Ακόμη και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του στο νοσοκομείο, όταν όπως χαρακτηριστικά λέει ο ίδιος ήταν «μισοπεθαμένος», το μυαλό του σκεφτόταν καινούριο υλικό και πώς θα μπορούσε να το εντάξει στο πρόγραμμά του.
Δήλωσε ότι η σκηνή ήταν ο καλύτερος «γιατρός» κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής του, καθώς, όπως ανέφερε, τίποτα δεν συγκρίνεται με το συναίσθημα τού να βρίσκεται μπροστά στο κοινό και να εισπράττεις την ενέργειά του.
Περίπου το ένα τρίτο του προγράμματός του αφορά πλέον αυτή την εμπειρία, προσδίδοντας μια πιο σοβαρή διάσταση στην παράσταση, η οποία πλέον δεν περιορίζεται αποκλειστικά στην κωμωδία.
Όπως ανέφερε, από την επιστροφή του στη σκηνή και έπειτα, στο τέλος κάθε παράστασης τουλάχιστον ένα άτομο τον πλησιάζει για να τον ευχαριστήσει που μίλησε ανοιχτά για το θέμα — είτε γιατί το έχει βιώσει προσωπικά, είτε γιατί γνωρίζει κάποιον που αντιμετώπισε παρόμοιο καρδιολογικό πρόβλημα.
«Στο Liverpool του Σίδνεϊ, με πλησίασε ένας άνδρας και μου είπε: ‘Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είσαι πάνω στη σκηνή… Έκανα επέμβαση ανοιχτής καρδιάς πριν από τρεις μήνες και ακόμα δεν μπορώ να σηκώσω ούτε ένα φλιτζάνι καφέ’», είπε ο κ. Καπινιάρης.
Θυμάται να αγκαλιάζει τον άνδρα αυτό ο οποίος στη συνέχεια ξέσπασε σε κλάματα, λέγοντάς του:
«Ξέρω γιατί κλαις, επειδή φορτίζεσαι έντονα συναισθηματικά και νιώθεις κάπως ένα αίσθημα κατάθλιψης μετά το χειρουργείο, και αρχίζεις να σκέφτεσαι τον εαυτό σου, τη ζωή, τον θάνατο και πόσο κοντά βρέθηκες σε αυτόν».
«Αυτό που με κράτησε ζωντανό δεν ήταν η καριέρα, η φήμη ή τα χρήματα, αλλά η οικογένειά μου – η σύζυγός μου και οι δύο γιοι μας».
«Ο πατέρας μου πέθανε όταν ο αδελφός μου ήταν πολύ μικρός, όπως και ο πατέρας της γυναίκας μου. Δεν ήθελα να αφήσω κι εγώ τα παιδιά μου, δύο έφηβους, χωρίς πατέρα».
