Η πανσέληνος του Αυγούστου μάγεψε μια ακόμα χρονιά, χαρίζοντας μοναδικές εικόνες και στιγμές ειδικά στους… πιο τυχερούς που είχαν την ευκαιρία να την απολαύσουν στην Ελλάδα.
Από τα αρχαία μάρμαρα του Παρθενώνα και το επιβλητικό Σούνιο, έως τις χρυσές αμμουδιές και τα ήρεμα σοκάκια στα νησιά, το «φεγγάρι του Οξύρρυγχου» φώτισε μνημεία, θάλασσες και πρόσωπα.
Οι φωτογραφικές μηχανές «πήραν φωτιά», καθώς η υπερπανσέληνος ανέβαινε αργά στον ορίζοντα, λούζοντας με μαγικό φως όλη τη χώρα.
Για την πανσέληνο του Αυγούστου άλλωστε ελεύθερη ήταν η είσοδος σε 114 αρχαιολογικούς χώρους, ιστορικούς τόπους, μουσεία και μνημεία, σε ολόκληρη τη χώρα.
Επιπλέον, πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις σε 71 αρχαιολογικούς χώρους και μουσεία, ενώ περίπου 44 παρέμειναν ανοιχτοί για το κοινό με ελεύθερη είσοδο.
Πανσέληνος, υπενθυμίζεται, είναι η φάση κατά την οποία η Σελήνη, ο -μοναδικός- δορυφόρος της Γης, φαίνεται «πασιφαής», δηλαδή ολόκληρο το στραμμένο προς τον πλανήτη μας ημισφαίριό της φαίνεται ως ένας πλήρης φωτεινός κυκλικός δίσκος.
Το Old Farmer’s Almanac, το οποίο άρχισε να δημοσιεύει για πρώτη φορά τα ονόματα των πανσελήνων τη δεκαετία του 1930, αναφέρει ότι αυτή του Αυγούστου ονομάστηκε «φεγγάρι του Οξύρρυγχου» λόγω του ενδημικού ψαριού «μουρούνα» του γλυκού νερού των Μεγάλων Λιμνών στις ΗΠΑ και της λίμνης Champlain, που αλιεύεται εύκολα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου του καλοκαιριού.
Το ψάρι αποτελούσε βασική πηγή τροφής για τους Αυτόχθονες Αμερικανούς που ζούσαν στην περιοχή.
Για την ίδια εποχή, άλλες φυλές έδιναν διαφορετικά ονόματα στην πανσέληνο, ανάλογα με τις γεωργικές εργασίες και τους καρπούς που ωρίμαζαν: «πανσέληνος του Καλαμποκιού», «πανσέληνος του Θερισμού» και «πανσέληνος του Ρυζιού».
Αυτή η πανσέληνος χαρακτηρίζεται ακόμα και ως υπερπανσέληνος, καθώς το φεγγάρι εμφανίζεται έως και 14% μεγαλύτερο και 30% φωτεινότερο, συγκριτικά με μια «απλή» πανσέληνο. Είναι δηλαδή το «μεγαλύτερο» και πιο εντυπωσιακό του χρόνου.
