Πέρασαν δυόμιση χιλιάδες χρόνια από την ιστορική μάχη των Θερμοπυλών. Η ελληνική Ιστορία καταγράφει πως το ένδοξο αυτό γεγονός έγινε το καλοκαίρι – και συγκεκριμένα τον Αύγουστο του 480 π.Χ. (προ Χριστού) εναντίον της Περσικής Αυτοκρατορίας.
Η μάχη των Θερμοπυλών και ο αγώνας των 300 Σπαρτιατών υπό την ηγεσία του βασιλιά Λεωνίδα, είναι μια μεγαλειώδης στιγμή στην ελληνική ιστορία.Ήταν μια από τις πιο αποφασιστικές μάχες που καταγράφηκαν ποτέ στην ελληνική ιστορία, η μάχη των Θερμοπυλών, εναντίον της Περσικής Αυτοκρατορίας υπό τον Ξέρξη Α’. Αυτή η μάχη, η οποία έχει καταλήξει να είναι η ενσάρκωση του ελληνικού ιδεώδους της ελευθερίας, καθόρισε τη μοίρα αυτού που λέμε σήμερα Δυτικό Πολιτισμό.
Η ΜΑΧΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ
Οι Σπαρτιάτες κράτησαν γερά υπό τον Λεωνίδα στη μάχη των Θερμοπυλών. Ο Ξέρξης ήταν βέβαιος ότι η κατάκτηση της Ελλάδας θα ήταν εύκολη, δεδομένου του τεράστιου αριθμού του στρατού του.
Δυστυχώς ένας ντόπιος προδότης, ο Εφιάλτης, με αντάλλαγμα χρήματα και χάρες προσφέρθηκε να δείξει στους Πέρσες έναν τρόπο γύρω από τα νώτα της αμυνόμενης δύναμης. Ονομάστηκε «Μονοπάτι της Ανοπαίας» και ήταν ένας τρόπος να παρακάμψει το βουνό και να επιτεθεί στις ελληνικές δυνάμεις από πίσω. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Λεωνίδας γνώριζε από την αρχή την ύπαρξη του μονοπατιού της Ανοπαίας και μάλιστα είχε τοποθετήσει χίλιους Φωκείς εκεί για να σταματήσει κάθε προσπάθεια περικύκλωσης των δυνάμεών του.
Ωστόσο, οι Φωκείς αιφνιδιάστηκαν και προέβαλαν μικρή αντίσταση. Ο Λεωνίδας πληροφορήθηκε ότι η θέση είχε περικυκλωθεί και φαίνεται όμως ότι υπήρχε χρόνος να εγκαταλείψει τη θέση και να αποσυρθεί προς τα νότια πριν φτάσουν οι Αθάνατοι των Περσών. Αλλά ο Λεωνίδας αρνήθηκε σταθερά να υποχωρήσει. Επιτρέποντας σε όλους τους άλλους να φύγουν, κράτησε μαζί του τους 300 Σπαρτιάτες, γνωρίζοντας ότι θα πολεμούσαν εναντίον των Περσών μέχρι τον τελευταίο άνδρα.
Ο Ηρόδοτος την παρουσιάζει ως πράξη σκόπιμης αυτοθυσίας που πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με έναν χρησμό, ο οποίος είχε πει ότι ο θάνατος ενός Σπαρτιάτη βασιλιά θα έσωζε τη Σπάρτη από την καταστροφή.
Ωστόσο, η μάχη των Θερμοπυλών, ο ηρωισμός του Λεωνίδα και ο θάνατός του, αλλά και των γενναίων οπλιτών του, έγραψαν μια από τις πιο λαμπρές σελίδες της μακράς και πλούσιας ιστορίας της Ελλάδας.
Όσο για τον Εφιάλτη, τον άπληστο προδότη, το όνομά του έγινε τελικά στη σημερινή μας γλώσσα ένα τρομακτικό όνειρο, ένας «εφιάλτης».
Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ ΓΙΑ ΟΛΟΝ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΔΥΤΙΚΟ ΚΟΣΜΟ
Η μάχη των Θερμοπυλών ήταν –όπως βλέπουμε- μια ήττα για τους Έλληνες, αλλά ήταν επίσης μια νίκη μακροπρόθεσμα επειδή σηματοδότησε την αρχή αρκετών σημαντικών ελληνικών νικών εναντίον των Περσών και αναπτέρωσε το ηθικό όλων των ελληνικών πόλεων-κρατών.
Αν οι Σπαρτιάτες στις Θερμοπύλες και αργότερα τα ελληνικά στρατεύματα είχαν φύγει φοβισμένοι, είναι πιθανό ότι μια περσική νίκη θα είχε ως αποτέλεσμα την προώθηση της αυτοκρατορικής ηγεμονίας πάνω στην έννοια της ελεύθερης πόλης-κράτους.
Στη συνέχεια –μετά τις Θερμοπύλες- η νικηφόρα έκβαση των Ελλήνων στη ναυμαχία στη Σαλαμίνα, απήλλαξε την Ελλάδα από τον επικίνδυνο εχθρό τούς Πέρσες. Ο Ξέρξης θεωρήθηκε ως ένας ανελέητος μονάρχης και σίγουρα δεν θα έδειχνε κανένα έλεος σε μια κατακτημένη Ελλάδα. Φρονούμε ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, αν είχε κερδίσει ο στρατός του, η αρχαία Ελλάδα -όπως τη γνωρίζουμε- θα είχε εξαλειφθεί και η ιστορία της θα είχε πάρει μια εντελώς διαφορετική και επικίνδυνη τροπή.
Αν η Αθήνα είχε καταληφθεί από τους Πέρσες, δεν θα υπήρχε ούτε Παρθενώνας, ούτε Αριστοτέλης, ούτε Περικλής, ούτε Σωκράτης, ούτε Φειδίας, ούτε Ολυμπιακοί Αγώνες, ούτε Ιπποκράτης… Και ο κατάλογος συνεχίζεται!
Μπορούμε κάλλιστα να πούμε εδώ συμπερασματικά – και όπως υποστηρίζουν και όλοι οι μεγάλοι ιστορικοί του κόσμου – πως εάν οι Έλληνες δεν είχαν καταφέρει τελικά να εκδιώξουν τις περσικές δυνάμεις από τον ελληνικό χώρο, τελικά δεν θα υπήρχε Διαφωτισμός στην Ευρώπη, ούτε ανάπτυξη της Δημοκρατίας ή των εννοιών της Ατομικής Ελευθερίας και των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων.
ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Α): Σήμερα η συντομογραφία π.Χ. (προ Χριστού), για κάποια θρησκευτικά ουδέτερη εναλλακτική λύση, έγινε διεθνώς ως π.Κ.Χ. (πριν από την Κοινή Χρονολογία), ή π.Κ.Ε. (προ Κοινής Εποχής) ή π.Κ.Π. (πριν από την Κοινή Περίοδο).
Όσον αφορά χρονολογίες μετά το έτος 1, οι οποίες αναφέρονται συνήθως ως μ.Χ. (μετά Χριστόν), χρησιμοποιούνται σήμερα επίσης οι συντομεύσεις Κ.Χ. (της Κοινής Χρονολογίας), Κ.Ε. (Κοινής Εποχής) ή Κ.Π. (της Κοινής Περιόδου). Λέμε 2025 Κ.Χ ή Κ.Π.
Στην αγγλική γλώσσα το π.Χ έγινε ΒC που σημαίνει “Before Christ,” και σήμερα έγινε BCE, “Before Common Era.” Το μ.Χ. γράφεται AD που σημαίνει “in the year of our Lord” και σήμερα έγινε CE “Common Era,” Επομένως, το έτος 2025 CE είναι ισοδύναμο με το 2025 AD.
Β): Σήμερα ο αρχαίος μας ήρωας Λεωνίδας τιμάται στη Μελβούρνη με την υπέροχη και αριστουργηματική, σύγχρονη και μνημειώδη προτομή του στο Sparta Place στο Brunswick, και όλοι οι Ελληνοαυστραλοί της Μελβούρνης είμαστε υπερήφανοι για αυτό.
Με την ευκαιρία να υπενθυμίσουμε πως τα αποκαλυπτήρια της προτομής του αθάνατου και τιμημένου ήρωα Λεωνίδα, έγιναν πανηγυρικά στη Μελβούρνη στις 29 Νοεμβρίου το 2009. Εκεί σήμερα τελούνται όλες οι επιμνημόσυνες και εθνικές συγκεντρώσεις και καταθέσεις στεφάνων. Έχει γίνει σήμερα και το κεντρικό σημείο αναφοράς με την ωραία και κομψή έκφραση: «Θα συναντηθούμε στην προτομή του Λεωνίδα»!
Επίσης να σημειώσουμε εδώ πως η έδρα της Παλλακωνικής Αδελφότητας «Ο Λεωνίδας», που ενώνει όλους τους Λάκωνες της Μελβούρνης, στεγάζεται σήμερα σε ένα υπέροχο ιστορικό και ιδιόκτητο κτήριο της Αδελφότητας στο κέντρο του προαστίου του Brunswick και βρίσκεται στο 253 Albert Street.
Η μεγάλη κεντρική και ευρύχωρη αίθουσα στολίζεται θαυμάσια και άκρως εντυπωσιακά με το λαμπρό και πελώριο ιστορικό πίνακα σε όλη τη δυτική πλευρά του κτηρίου και η περίφημη αυτή τοιχογραφία περιλαμβάνει το Χάρτη της Λακωνίας και δίπλα του δεσπόζει πάνοπλος ο εθνικός και ένδοξος ήρωας Λεωνίδας.
Για την Ιστορία να αναφέρουμε επίσης πως η αγορά του κτηρίου όλων των Λακώνων της Μελβούρνης έγινε στις 18 Δεκεμβρίου το 1990, ήτοι πριν από τριάντα πέντε γόνιμα χρόνια όλων των Αυστραλολακώνων της πόλης μας.
