Χιλιάδες άτομα όλων των ηλικιών έλαβαν μέρος στον Μαραθώνιο της Μελβούρνης που έγινε την Κυριακή. Νικητής του φετινού Μαραθωνίου ήταν ο Jack Rayner.
Ανάμεσά τους και αρκετοί Έλληνες. Μάλιστα, ο Ελληνοαυστραλός δρομέας μεγάλων αποστάσεων Haftu Στρίντζος τερμάτισε πρώτος στον Ημιμαραθώνιο, στον οποίο συμμετείχε για δεύτερη φορά, κάνοντας υπερήφανη τη μητέρα του, Μαρία Στρίντζου, την οποία είχαμε παρουσιάσει πριν λίγα χρόνια μέσα από τις σελίδες του «Νέου Κόσμου».
Πέρσι, ο Haftu Στρίντζος είχε τερματίσει δεύτερος. Τόσο ο ίδιος όσο και η μητέρα του, Μαρία Στρίντζου, αποτελούν μια ξεχωριστή ιστορία.
Διαβάστε τι είχε γράψει η Μαρία Καμπύλη στον «Νέο Κόσμο» για τη Μαρία Στρίντζου:
«Στο λεξικό της ανθρωπιάς, στο λήμμα “ανθρωπίστρια”, θα έπρεπε να μπει το όνομα της Μαρίας Στρίντζου. Τριάντα χρόνια δίπλα στους αναξιοπαθούντες της Ινδονησίας, της Αιθιοπίας, του Σουδάν και της Ερυθραίας, καθώς και στις μειονεκτούσες γυναίκες της Αυστραλίας, την έχουν ταυτίσει στις συνειδήσεις όλων μας με τις αξίες της προσφοράς και της αλληλεγγύης.
Μεγάλωσε στη Νότια Μελβούρνη και μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της στην Εκπαίδευση στο Πανεπιστήμιο Μελβούρνης, εργάστηκε σε μια υπηρεσία εύρεσης στέγασης για γυναίκες με ψυχολογικά προβλήματα.
Το 1988, ήταν η πρώτη Ελληνοαυστραλή που εντάχθηκε στο πρόγραμμα “Αυστραλοί Εθελοντές στο Εξωτερικό” (Australian Volunteers Abroad) και πέρασε δύο χρόνια επί Σουχάρτο στην Ινδονησία, εκπονώντας προγράμματα στήριξης των ευάλωτων γυναικών της περιοχής.
Στη συνέχεια, εντάχθηκε στην “Κοινοτική Βοήθεια στο Εξωτερικό” (Community Aid Abroad), που τώρα ονομάζεται Oxfam Australia, ως υπεύθυνη του Έργου “Horn of Africa”, έχοντας την επιμέλεια προγραμμάτων βοήθειας στην Αιθιοπία, το Σουδάν και την Ερυθραία.
Επτά χρόνια αργότερα, προσχώρησε στον μη κυβερνητικό οργανισμό “Εταιρεία Ανακούφισης του Τίγκρεϊ” (Relief Society of Tigray – REST), ως επικεφαλής της συλλογής κεφαλαίων και των δημοσίων σχέσεων, δουλεύοντας για την ευημερία και την επισιτιστική ασφάλεια τεσσάρων εκατομμυρίων από τους φτωχότερους και πιο πεινασμένους πληθυσμούς στον κόσμο.
Το 2005 ίδρυσε επίσης το Hawzien Orphan Project, το οποίο βοήθησε εκατοντάδες παιδιά, μεταξύ των οποίων και τον θετό γιο της, Haftu, τον οποίο υιοθέτησε κι έφερε μαζί της πίσω στην Αυστραλία το 2011, επιστρέφοντας σπίτι μετά από 18 ολόκληρα χρόνια στην Αντίς Αμπέμπα».
