Η φιάλη είναι διάφανη σαν κρύσταλλο, όπως και το περιεχόμενό της. Η ετικέτα, σχεδιασμένη σύμφωνα με τις επιταγές της σύγχρονης γραφιστικής, αναγράφει με κεφαλαία γράμματα: ΒΟΤΑΝΙΚΟ ΝΕΡΟ, ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ 100% ΑΠΟ ΦΡΟΥΤΑ ΚΑΙ ΛΑΧΑΝΙΚΑ.
Τον τελευταίο καιρό, αυτή η φιάλη διεκδικεί όλο και περισσότερο μία θέση ανάμεσα στις άλλες διάφανες φιάλες με ετικέτες που αναγράφουν ‘μεταλλικό νερό’, ‘νερό πηγής’ ή ακόμη και ‘νερό παγετώνα’. Τώρα, δίπλα σ’ αυτές, έχουμε και το ‘βοτανικό νερό’ – κι αυτό οφείλεται στη δουλειά του Αμβρόσιου Μηνά Καμπούρη.
Ο επιστήμονας από την Mildura κατάφερε να επινοήσει έναν τρόπο που μετατρέπει το νερό που προκύπτει από την επεξεργασία φρούτων και λαχανικών σε πόσιμο νερό – ένα προϊόν υψηλής ποιότητας που κερδίζει βραβεία και σερβίρεται σε πολυτελή εστιατόρια. Κυρίως όμως, η τεχνολογία που δημιούργησε μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καλύψει ανάγκες ύδρευσης σε βιομηχανικό επίπεδο, δίνοντας έτσι μία λύση σε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα παγκοσμίως: τη λειψυδρία.
“Είμαι χημικός μηχανικός και έχω επίσης διδακτορικό στην ιατρική,” συστήνεται ο Δρ. Καμπούρης.
“Εργαζόμουν ως χημικός σε οινοποιία και παρατήρησα ότι, όπως συμπυκνώναμε τον μούστο, προκειμένου να μειώσουμε το κόστος συσκευασίας, μεταφοράς και αποθήκευσης, μειώναμε τον όγκο του κατά τρία τέταρτα και το κύριο στοιχείο του χυμού που αφαιρούσαμε ήταν νερό. Τότε μου ήρθε η ιδέα”.
H ιδέα ήταν να αξιοποιηθεί αυτό το υγρό που αφαιρείται από τους συμπυκνωμένους χυμούς. Πρόκειται για τόνους νερού που προέρχεται από τη συμπύκνωση χυμών καρότων, μήλων, αχλαδιών, σταφυλιών, αλλά και από ντομάτες και ζαχαροκάλαμα – ουσιαστικά κάθε φρούτο και λαχανικό – που συνήθως καταλήγει στην αποχέτευση. “Πόσο καλό θα ήταν να φτιάξουμε πόσιμο νερό από αυτό; Το να φτιάξουμε χυμούς από φρούτα και λαχανικά ήταν μία καλή ιδέα, γιατί όχι και νερό από φρούτα και λαχανικά;”
Από τη σύλληψη μέχρι την υλοποίηση, η απόσταση συνήθως είναι μεγάλη κι αυτό ήταν το πρώτο εμπόδιο που έπρεπε να ξεπεράσει ο Δρ Καμπούρης.
“Είναι δύσκολο να μετατρέψεις μία ιδέα σε εμπορική πραγματικότητα,” παραδέχεται. “Είχα μία πολύ καλοπληρωμένη δουλειά, μία υψηλή θέση σε οινοποιείο την οποία εγκατέλειψα για να πραγματοποιήσω αυτήν την ιδέα. Άρχισα να χτυπάω πόρτες, ψάχνοντας να βρω ανθρώπους που μπορούν να με βοηθήσουν με αυτήν την νέα ιδέα”.
Αλλά αυτό αποδείχθηκε ιδιαίτερα δύσκολο, δεδομένου ότι η Mildura δεν είναι μία περιοχή με πολλούς επενδυτές. Παρ’ ότι όλοι ενθουσιάστηκαν με την ιδέα, δεν ήταν εξίσου ενθουσιώδεις ή πρόθυμοι να επενδύσουν. Τελικά, ο Δρ Καμπούρης κατάφερε να συνεταιριστεί με μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις παραγωγής καρότων της χώρας, την Rocky Lamattina and Sons.
“Μου έδωσαν την ευκαιρία να εργαστώ στο εργοστάσιό τους δωρεάν, να αναπτύξω την ιδέα εργαστηριακά και να αναπτύξω και τις εμπορικές εφαρμογές. Το έκανα όλο αυτό στις εγκαταστάσεις τους και γι’ αυτό τους προσέφερα ως αντάλλαγμα ένα μικρό ποσοστό της εταιρείας”.
Εκεί, στο εργοστάσιο της οικογένειας Lamattina δημιουργήθηκε αυτή η νέα πηγή πόσιμου νερού, από τα άχρηστα φρούτα και λαχανικά, αυτά δηλαδή που θεωρούνται “πολύ άσχημα” για τις προθήκες των σούπερ μάρκετ.
“Αν ένα καρότο είναι στραβό, πετιέται”, εξηγεί ο Δρ. Καμπούρης. “Εμείς όμως χρησιμοποιούμε πλήρως αυτά τα ‘άσχημα’ λαχανικά. Πολτοποιούμε τα καρότα για να κάνουμε χυμό, τον συμπυκνώνουμε και αυτό που αφαιρείται το καθαρίζουμε επιπλέον για να δημιουργήσουμε καθαρό νερό. Επίσης, ο πολτός του καρότου που περισσεύει γίνεται ζωοτροφή, οπότε κάνουμε 100% χρήση του προϊόντος, το χρησιμοποιούμε πιο αποτελεσματικά και είναι και καλύτερο για το περιβάλλον γιατί δεν έχουμε τόσα απορρίμματα όσο πριν”.
Η επιτυχία αυτής της διαδικασίας προσέλκυσε και άλλους συνεταίρους στο εγχείρημα. “Είχα την τύχη να συναντήσω έναν ευκατάστατο άνθρωπο, διευθυντή πολυεθνικής, ονόματι David Driver, ο οποίος μου προσέφερε τους πόρους ώστε να προχωρήσω στα πρώτα εμπορικά βήματα, την παραγωγή του νερού και τη διάθεσή του στην αγορά, σε μικρές ποσότητες”, λέει ο Δρ. Καμπούρης.
“Η άλλη αλλαγή είναι ότι μπήκαν στην επιχείρηση ο Λευτέρης και ο Σπύρος Paule, που είναι ιδιοκτήτες και συνιδρυτές του FindexGroup. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, κατάφεραν να εξασφαλίσουν συνεργασία με τον όμιλο Woolworths και στις επόμενες εβδομάδες θα προχωρήσουμε στην διανομή του εμφιαλωμένου νερού Aqua Botanical σε εθνικό επίπεδο, σε ολόκληρη την Αυστραλία.
Επιπλέον, πρόσφατα αρχίσαμε να εξάγουμε και στην Κίνα. Οι Κινέζοι έχουν αρχίσει να αγκαλιάζουν το ‘βοτανικό νερό’ και κανονίζουμε να στείλουμε μεγάλες ποσότητες στην Κίνα, η οποία φυσικά είναι μία τεράστια αγορά. Επίσης, έχουν κάνει επενδύσεις για να δημιουργήσουμε μία νέα μονάδα παραγωγής, πιθανότατα στη Μελβούρνη. Εκτός αυτού, έχουμε αρχίσει συζητήσεις με μία μεγάλη ποτοποιία στην Ιαπωνία που έχει τεράστιο ενδιαφέρον για αυτό το βοτανικό νερό”.
Είναι σαφές ότι τα πράγματα πηγαίνουν καλά για τη νεοφυή εταιρεία – ιδιαίτερα σε διεθνές επίπεδο – κι αυτό αποδεικνύεται με μία σειρά βραβείων καινοτομίας που έχουν κάνει την Aqua Botanical γνωστή στον κλάδο των ποτών διεθνώς. “Έχουμε κερδίσει τέσσερις χρονιές συνεχόμενα τα βραβεία για ‘καλύτερη ιδέα νερού’ και ‘πιο βιώσιμο νερό’, οπότε όλοι οι μεγάλοι εμφιαλωτές στον κόσμο ξέρουν γι’ αυτό το βοτανικό νερό”, λέει περήφανα ο Δρ. Καμπούρης. “Αυτό επιτάχυνε πολύ τις διαδικασίες για την μικρή επιχείρηση που έστησα”.
Είναι ένα πράγμα το να δημιουργήσει κανείς και να εμφιαλώσει πόσιμο νερό υψηλής ποιότητας, αλλά οι άνθρωποι χρησιμοποιούν το νερό σε μία σειρά από άλλες καθημερινές δραστηριότητες. Ειδικά στη βιομηχανία, το νερό χρησιμοποιείται σε πολλές λειτουργίες. Ο Δρ. Καμπούρης συνειδητοποίησε γρήγορα ότι η μέθοδός του μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη για να καλύψει τις ανάγκες των εργοστασίων που παράγουν χυμό ή τους μύλους επεξεργασίας ζάχαρης για να αποκτήσουν αυτάρκεια στο εργοστασιακό νερό.
Για τον σκοπό αυτό, ο Δρ. Καμπούρης ετοιμάζεται τώρα να ταξιδέψει στην Ινδία, τη δεύτερη μεγαλύτερη χώρα παραγωγό ζάχαρης στον κόσμο, αλλά και μία από τις φτωχότερες σε υδάτινους πόρους χώρες. Ο όγκος του διαθέσιμου καθαρού νερού είναι ιδιαίτερα χαμηλός, κάτι που οδηγεί σε ασθένειες και θανάτους, ακόμη και παιδιών.
“Σε ένα εργοστάσιο, χρησιμοποιούν περίπου 120 τόνους νερού την ώρα”, εξηγεί ο κ. Καμπούρης περιγράφοντας πώς οδηγήθηκε στη συνεργασία με τον κλάδο της παραγωγής ζάχαρης της Ινδίας. “Μπορείτε να φανταστείτε ότι η βιομηχανία ζάχαρης ανταγωνίζεται ευθέως τη χρήση του νερού που απαιτείται για την ανθρώπινη ύπαρξη, για την ίδια τη ζωή”.
Αυτή η συνειδητοποίηση οδήγησε στη δημιουργία του φιλανθρωπικού παραρτήματος της εταιρείας, το Ιδρυμα Βοτανικού Νερού (Botanical Water Foundation), το οποίο αποσκοπεί να προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη ανά τον κόσμο, μοιράζοντας την τεχνογνωσία και κατασκευάζοντας τον μηχανισμό που παράγει δωρεάν, καθαρό νερό για τις τοπικές κοινωνίες.
“Αρχίσαμε να κάνουμε πιλοτικές μελέτες με εξοπλισμό στην Ινδία, με την προοπτική να υιοθετήσουν αμέσως την τεχνολογία αρκετές μονάδες ζάχαρης – τουλάχιστον εννέα – ώστε να δημιουργήσουν νερό για βιομηχανική χρήση, αλλά και πόσιμο”.
Εκτός από τα προφανή οφέλη αυτής της “καλλιέργειας νερού” για την κάλυψη συγκεκριμένων αναγκών, η νέα τεχνολογία έχει και άλλα πλεονεκτήματα: εξοικονομεί ενέργεια και προστατεύει το περιβάλλον. “Ξαφνικά, αυτό έχει μεγαλύτερη επίδραση από ένα όποιο εμφιαλωμένο νερό. Είναι μία πηγή νερού που μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της μεγάλης κρίσης που αντιμετωπίζει ο πλανήτης γύρω από το νερό και που δεν φαίνεται ότι θα επιλυθεί γρήγορα”.
Τον τελευταίο καιρό και η Αυστραλία περνά μία σχετική κρίση, μετά τη λειψυδρία που χτύπησε τις αγροτικές περιοχές της χώρας. Ο Δρ. Καμπούρης πιστεύει ότι η ιδέα του μπορεί να είναι επωφελής τόσο για τον αγροτικό κλάδο, όσο και γι’ αυτόν της επεξεργασίας τροφών. “Γι’ αυτό και προσπαθώ να προσελκύσω τους μύλους επεξεργασίας ζάχαρης στο Κουίνσλαντ,” λέει και εξηγεί ότι αυτές οι μονάδες παράγουν μεγάλες ποσότητες ‘βοτανικού’ νερού σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. “Μία άλλη δυνατότητα που έχουμε είναι να χρησιμοποιήσουμε την υπάρχουσα τεχνολογία και να αποθηκεύσουμε ξανά το νερό που παράγουμε στον υδροφόρο ορίζοντα, ώστε να τον ανανεώσουμε, να έχουμε νερό που θα είναι πόσιμο, θα είναι κατάλληλο για πότισμα και για την βιομηχανική χρήση. Έχει θετικό αντίκτυπο στο περιβάλλον”.
Αυτή η μέθοδος δεν είναι ελκυστική μόνο για τον ιδιωτικό τομέα, αλλά και για τις κυβερνήσεις. Ο Δρ. Καμπούρης λέει ότι η εταιρεία του προσεγγίστηκε από την κυβέρνηση του Φίτζι, προκειμένου να συζητήσουν τις εφαρμογές της τεχνολογίας.
Τι γίνεται όμως με την Αυστραλία;
Η Καμπέρα, εξηγεί ο Δρ. Καμπούρης, έχει δείξει ενδιαφέρον – αλλά σε καταναλωτικό επίπεδο. “Το κοινοβούλιο έχει παραγγείλει νερό Aqua Botanical, κάτι που είναι πολύ καλό, αλλά θα ήθελα να σκεφτούν σοβαρά αυτό το προϊόν”, λέει. “Είναι πολύ σημαντικό για μας. Είμαστε μία μεγάλη αγροτική χώρα, έχουμε πολύ μεγάλη παραγωγή ζάχαρης και έχουμε μεγάλη ξηρασία. Υπολογίζω ότι παράγουμε περίπου 10 δισεκατομμύρια λίτρα νερού που μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Ελπίζω ότι κάποιος πολιτικός διαβάζει τώρα την εφημερίδα σας και λέει ότι αυτή είναι μία σπουδαία ιδέα”.