ΣΤΙΣ αρχές του αιώνα που διανύουμε (το 2001) το Εργατικό κόμμα, με ηγέτη τον Κίμ Μπίζλι, προηγούνταν στις εκλογές και όλα έδειχναν ότι θα κέρδιζε τον Συνασπισμό των Φιλελεθέρων-Εθνικών με πρωθυπουργό τον Τζόν Χάουαρντ.
Τότε, λοιπόν, το νορβηγικό πλοίο Tampa διέσωσε ανοικτά των ακτών της Νήσου των Χριστουγέννων 438 πρόσφυγες όταν το πλοιάριο που τους μετέφερε στην Αυστραλία ναυάγησε.
Μόνο που ο Τζον Χάουαρντ είπε «όχι». Τόνισε χαρακτηριστικά πως «εμείς θα αποφασίζουμε ποιοι θα έρχονται στην Αυστραλία».
Αυτό ήταν! Το πολιτικό κλίμα άλλαξε και ο Χάουαρντ κέρδισε τις εκλογές!

ΕΚΤΟΤΕ, κάθε φορά που πλησιάζουν οι εκλογές ο Συνασπισμός Φιλελευθέρων-Εθνικών επιχειρεί, σχεδόν πάντα με επιτυχία, να επαναλάβει το φαινόμενο Tampa.
Αυτή την φορά το κάνει με τον πλέον κραυγαλέο τρόπο.

ΟΠΩΣ γράψαμε στον «Νέο Κόσμο» της Πέμπτης η κυβέρνηση Morrison που αντιμετωπίζει το φάσμα της ήττας στις επερχόμενες εθνικές εκλογές αποφάσισε να στηρίξει την προεκλογική της εκστρατεία στην «προστασία των συνόρων» μετά την ήττα της στη βουλή. Τόσο ο ίδιος όμως, όσο και ο υπουργός Εσωτερικών, αποφάσισαν να εστιάσουν την εκστρατεία τους στο προσφυγικό λέγοντας πως «αν αυξηθούν τα πλοιάρια με τους πρόσφυγες θα φταίνε οι Εργατικοί». Το σύνθημα αυτό αναπαρήγαγαν και τα φιλικά προς την κυβέρνηση αυστραλιανά μέσα ενημέρωσης. Τις τελευταίες ημέρες πρωθυπουργός, υπουργοί και κυβερνητικοί βουλευτές δεν έχουν σταματήσει να λένε ούτε λεπτό πως αυτό που έκαναν οι Εργατικοί είναι να ανοίξουν τα σύνορα για να μας έρθουν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες.
Ο πρωθυπουργός έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα της προεκλογικής εκστρατείας του παρουσιάζοντας ένα ζοφερό τοπίο όσον αφορά τους κινδύνους που ελλοχεύουν για τη χώρα υποσχόμενος να προστατεύσει τους Αυστραλιανούς από το «κακό».
Πρόκειται για ένα στοίχημα, σύμφωνα με τους αναλυτές, καθώς περιμένει πως γενικά το εκλογικό σώμα θα είναι ευαίσθητο σε αυτά τα θέματα ασφαλείας. Στο πλαίσιο αυτό ο κ. Μόρισον, για την δημιουργία εντυπώσεων, ανακοίνωσε ότι θα ανοίξει ξανά το αμφιλεγόμενο υπεράκτιο κέντρο κράτησης αιτούντων άσυλο στο Νησί των Χριστουγέννων.

ΑΛΛΑ, όπως γράφουμε σε ξεχωριστή είδηση στη σημερινή μας έκδοση, σύμφωνα με άρθρο γνώμης που δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του το κρατικό ABC η εκστρατεία τρομοκράτησης των ψηφοφόρων που διεξάγει η κυβέρνηση δεν στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα.
Η κυβέρνηση σταμάτησε τα πλοιάρια με τους πρόσφυγες αλλά τώρα έρχονται πολλοί παράνομοι αεροπορικώς! Και δεν είναι ούτε καν πρόσφυγες.
Η κυβέρνηση αποκρύπτει το γεγονός ότι πέρσι έφθασαν στην Αυστραλία 27.000 παράνομοι μετανάστες αεροπορικώς.
Και ενώ εκείνοι που καταλήγουν στα κέντρα κράτησης, και όπως διαπιστώνεται στη συνέχεια είναι όντως πρόσφυγες, απ’ αυτούς που φθάνουν αεροπορικώς, μόνο το 2% δικαιούνται άσυλο!

ΩΣ ΤΩΡΑ οι αιτούντες άσυλο που αναχαιτίζονταν στη θάλασσα και μεταφέρονταν στα κέντρα κράτησης στην Παπούα Νέα Γουινέα και στο Ναούρου δεν επιτρεπόταν να εισέλθουν στην Αυστραλία, παρά μόνο αν οι αρχές αποφάσιζαν ότι χρειάζονταν ιατρική φροντίδα επειγόντως. Το ίδιο θα ισχύει και τώρα. Μόνο που τώρα, εκτός από τους γραφειοκράτες, λόγο θα έχουν και οι γιατροί! Τόσο απλό. Και τόσο ανθρώπινο.

ΚΑΙ πως είναι η κατάσταση τα κέντρα κράτησης στην Παπούα Νέα Γουινέα και στο Ναούρου;
ΣΥΜΦΩΝΑ με καταγγελίες κρατουμένων αλλά και γιατρών το Ναούρου είναι ένα «αυστραλιανό Νταχάο». Κι αυτό στην Παπούα Νέα Γουινέα το ίδιο.
ΤΟ Ναούρου είναι ένα από τα δύο κράτη του Ειρηνικού Ωκεανού όπου η Αυστραλία κρατά εκατοντάδες αιτούντες άσυλο τους οποίους συνέλαβε κατά την προσπάθειά τους να φτάσουν στη χώρα μέσω θαλάσσης.

ΣΤΟ κέντρο κράτησης του Ναούρου, που είναι από τα μικρότερα κράτη στον κόσμο, στοιβάζονται σε στρατόπεδο συγκέντρωσης που δημιούργησε η κυβέρνηση της Αυστραλίας άνθρωποι κάθε ηλικίας. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι απάνθρωπες και η ζωή έχει χάσει κάθε αξία.
ΣΥΜΦΩΝΑ με πρόσφατα δημοσιεύματα «η κυβέρνηση της Αυστραλίας που είχε κερδίσει τις εκλογές υποσχόμενη να κλείσει τα σύνορα της χώρας και να εφαρμόσει μια σκληρή πολιτική σε βάρος των μεταναστών εφαρμόζει έναν «κανονικό φασισμό και ρατσισμό» εκεί.

ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ έχουν υποστηρίξει ότι η ψυχική υγεία των προσφύγων που κρατούνται από την Αυστραλία στο νησί Ναούρου έχει επιδεινωθεί τόσο πολύ ώστε κάποια παιδιά βρίσκονται «σε ημι-κωματώδη κατάσταση και δεν μπορούν να φάνε, να πιουν ή να μιλήσουν».
ΑΥΤΑ τα κατήγγειλε πριν δυο μήνες η οργάνωση Γιατροί χωρίς Σύνορα (MSF) και περιέγραψε τους πρόσφυγες εκεί ως «μερικούς από ανθρώπους με τα μεγαλύτερα ψυχικά τραύματα που έχουν αντικρίσει»…
«Παιδιά ηλικίας ακόμη και εννέα ετών έχουν δηλώσει στο προσωπικό των MSF ότι προτιμούν να πεθάνουν από το να ζουν σε αυτή την απελπιστική κατάσταση στο Ναούρου», κατήγγειλε η οργάνωση, επισημαίνοντας ότι έχει προσφέρει βοήθεια σε 78 πρόσφυγες που έχουν αποπειραθεί να αυτοκτονήσουν, έχουν αυτοκτονικές τάσεις ή έχουν αυτοτραυματιστεί. «Παιδιά ηλικίας ακόμη και 7 ή 12 ετών έχουν αποπειραθεί επανειλημμένα να αυτοκτονήσουν, ενώ έχουν περιλουστεί με βενζίνη», κατήγγειλε η οργάνωση.

Οι MSF ήταν μια από τις λίγες οργανώσεις που είχε ανεξάρτητη πρόσβαση στους πρόσφυγες στους καταυλισμούς όπου ζουν και τους παρείχε και υπηρεσίες ψυχικής υγείας, όπως και στους κατοίκους του νησιού. Όμως στις 5 Οκτωβρίου οι αρχές του Ναούρου, με εντολές της κυβέρνησης της Αυστραλίας, ακύρωσαν το συμβόλαιο της οργάνωσης.
Ο Πολ ΜακΠαν, εκτελεστικός διευθυντής των MSF, είχε δηλώσει στους δημοσιογράφους: «Στη διάρκεια του χρόνου που περάσαμε στο νησί γίναμε μάρτυρες της σημαντικής επιδείνωσης της ψυχικής υγείας των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων».
«Ο διαχωρισμός οικογενειών και η αναγκαστική κράτηση ανδρών, γυναικών και παιδιών σε ένα απομακρυσμένο νησί επ’ αόριστο χωρίς ελπίδα ή προστασία εκτός από περιπτώσεις ιατρικής έκτακτης ανάγκης είναι σκληρό, απάνθρωπο και μειωτικό», κατήγγειλε ο ΜακΠαν.
Παράλληλα οι MSF ζήτησαν την άμεση απομάκρυνση όλων των αιτούντων άσυλο και των προσφύγων από το Ναούρου και τον τερματισμό της πολιτικής της Αυστραλίας να κρατά τους πρόσφυγες στο Ναούρου και το νησί Μάνους.
Ο υπουργός κ. Πίτερ Ντάτον, απάντησε τότε ότι οι MSF εκλήθησαν στο Ναούρου για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον τοπικό πληθυσμό και όχι στους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο… Τόσο κυνικά. Τόσο φασιστικά. Ο Αυστραλός αξιωματούχος υπερασπίστηκε το «Ντάχαου» που έχει στήσει για τους πρόσφυγες στη μέση του Ειρηνικού…

ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ οι ψηφοφόροι να ξεσηκωθούν και να απαιτήσουν να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα των προσφύγων. Δεν το κάνουν…
Ελπίζω, τουλάχιστον, να μην πιστέψουν την κυβερνητική προπαγάνδα. Όχι, δηλαδή, πως οι Εργατικοί είναι καλύτεροι.

ΠΑΜΕ παρακάτω: Ένας αναγνώστης μου έστειλε ένα σημείωμα σύμφωνα με το οποίο εκφωνήτρια παροικιακού ραδιοφωνικού σταθμού είπε, μεταξύ άλλων, ότι η «Λωζάνη βρίσκεται στην Ιταλία». Να ήταν το μόνο μαργαριτάρι…

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ το κείμενο του Τάκη Ευστρατιάδη στον «Νέο Κόσμο» της Πέμπτης με τίτλο «Ο Δίας που έγινε φάρος» και αποτελούσε συνέχεια ενός άλλου κειμένου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα μας από την Τζουλιάνα Χαρπαντίδου για ένα ξεχασμένο (και «θαμμένο») ελληνικό άγαλμα, δώρο της Ελλάδας, στο πανεπιστήμιο Μελβούρνης. Και εξηγεί ο κ. Ευστρατιάδης γιατί «χάθηκε» ο Δίας…
«ΌΣΟ ξέχωρα ήταν τα αποκαλυπτήρια εκείνου του αγάλματος τόσο τραγικό ήταν και το τέλος του» γράφει και συμπληρώνει: «Το άγαλμα ήταν στο κέντρο του Πανεπιστημίου, μπρος από το κτίριο της Βιβλιοθήκης και στο σημείο όπου κατέληγαν κάποιοι διάδρομοι, που ξεκινούσαν από τους τριγύρω δρόμους, έτσι που, από όποιο σημείο, ολόγυρα του Πανεπιστημίου κι αν έμπαινε κάποιος, ήταν αδύνατο να μην προσέξει τον Δία, ολόγυμνο στο βάθρο του.
Το άγαλμα όμως ήταν χάλκινο κι ο χαλκός, απροφύλακτος στην ύπαιθρο, γρήγορα οξειδώνεται.

Η ΣΤΑΣΗ του ολόγυμνου Δία, με εμφανέστατα και καμαρωτά τα πιο ενδιαφέροντα μέρη του σώματός του και με τα πόδια ανοικτά και τα χέρια τεντωμένα στο πλάι ήταν αδύνατο να απόφευγαν τον πειρασμό μερικοί φοιτητές να του γυαλίσουν τα θαμπά προκλητικά σημεία του κορμιού του, έτσι που, όποτε έλαμπε ο ήλιος κι οι αχτίνες του έπεφταν πάνω τους, ο φουκαράς ο Δίας μετατρέπονταν στον πιο λαμπρό αλλά και πιο περίεργο φάρο, προς όλες τις κατευθύνσεις.

Μόλις λίγους μήνες αργότερα, οι υπεύθυνοι του Πανεπιστημίου, προφανώς απηυδισμένοι από τα πολλά παράπονα των επισκεπτών του αλλά και των πεζών στους τριγύρω δρόμους, για το περίεργο θέαμα, το ξεκόλλησαν από το βάθρο του, το μετέφεραν στο εσωτερικό της βιβλιοθήκης και αργότερα αλλού, αλλά μακριά από δημόσια θέα, για να το ανακαλύψει τελικά η κ. Χαρπαντίδου».

ΑΙΘΕΡΟΒΑΜΩΝ