Τον Ανδρέα Μαρανγκό τον αποχαιρετίσαμε σεμνά και σιωπηλά όλοι οι συγγενείς και φίλοι στη συγκινητική κηδεία του, στον ΄Αγιο Νεκτάριο του Fawkner, την περασμένη Πέμπτη, 4 Απριλίου 2019.

Η οικογένειά του με σεβασμό και αφοσίωση ακολούθησε όλα τα ελληνικά έθιμα που συνηθίζονται σε μία κηδεία. Μας το επιβάλλει και η λέξη αυτή, γιατί κηδεία από την εποχή του Ομήρου μέχρι σήμερα σημαίνει φροντίδα και κήδομαι σημαίνει ενδιαφέρομαι και φροντίζω. Το μεγαλύτερο δώρο και τιμή που μπορούμε να κάνουμε σε ένα νεκρό είναι η ταφή του!

Μετά την ταφή του Ανδρέα στο πολύ κοντινό Κοιμητήριο, γυρίσαμε όλοι στο χολ της εκκλησίας, όπου έγινε μία ανάμνηση της ζωής του με ομιλίες από τους συγγενείς και ειδικά από την οικογένειά του. Όλα ήταν μία ευγενική, αλλά και πολύτιμη και ωραία αφιέρωση στο πρόσωπο που μόλις αποχαιρετήσαμε όλοι. Αμέσως μετά ήρθε η έκπληξη από την εγγονή του Ανδρέα: «Ο παππούς ήθελε όλοι να ακούσετε το τραγούδι “I did it my way” – “το έκανα με τον τρόπο μου”, – και τόνισε – πως αυτό περιγράφει όλη του τη ζωή του». Αυτός ήταν ο πολύπραγος Ανδρέας που κατόρθωσε πολλά. «Μικρή αστραπή η ζωή μας, αλλά προφταίνουμε» που λέει ο Καζαντζάκης.
Ακούστηκε με απόλυτη ησυχία και όλα τα λόγια ηχούσαν κρυστάλλινα. Διαπίστωσα πως δεν υπήρχαν μάτια που δεν δάκρυσαν. Ο Ανδρέας όντως μάς τα είπε όλα με τη στεντόρεια φωνή του Φρανκ Σινάτρα, “το έκανα με τον τρόπο μου”. «Και μελαγχολικά τελείωσε η γιορτή του»!

ΝΟΥΘΕΣΙΑ

Φρονώ πως όντως το «My Way» ίσως είναι ένα από τα ωραιότερα τραγούδια του. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για μια διαχρονική και μάλλον αξεπέραστη επιτυχία τού Σινάτρα, μία μορφή συμβολική του αμερικάνικου πολιτισμού ή της αμερικανικής κουλτούρας – που το λένε – και ίσως πολλοί άλλοι θα ήθελαν να το πουν στο τέλος της ζωής τους και όχι μόνο ο Ανδρέας.
Για τους λίγους που δεν έτυχε να έχουν προσέξει τα λόγια του, θα ήθελα να πω δυο κουβέντες εδώ και να το παρουσιάσω ως μία παραίνεση που περιέχει και ένα τόνο κριτικής. Η ποίησή του έχει και μια δόση αντιποιητικής διάθεσης, αλλά είναι άκρως ρεαλιστικό.
Αρχικά ήταν ένα γαλλικό τραγούδι που μεταμορφώθηκε η υπόθεση από τον Πωλ Άνκα όταν αντιλήφθηκε τη δυναμική της μουσικής του. Σήμερα ίσως κατέχει το ρεκόρ του τραγουδιού με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Τέτοια διάρκεια κατέχουν και τα ελληνικά μοιρολόγια.
Ιδού τα λόγια του και δίπλα μία απλή ελληνική απόδοση που εμπεδώνει όλο το περιεχόμενό του:

My Way
And now the end is near
And so I face the final curtain
My friend I’ll say it clear
I’ll state my case of which I’m certain
I’ve lived a life that’s full
I travelled each and every highway
And more, much more than this
I did it my way
Regrets I’ve had a few
But then again too few to mention
I did what I had to do
And saw it through without exemption
I planned each charted course
Each careful step along the byway
And more, much more than this
I did it my way
Yes there were times I’m sure you knew
When I bit off more than I could chew
But through it all when there was doubt
I ate it up and spit it out, I faced it all
And I stood tall and did it my way
I’ve loved, I’ve laughed and cried
I’ve had my fill, my share of losing
And now as tears subside
I find it all so amusing
To think I did all that
And may I say not in a shy way
Oh no, oh no, not me
I did it my way
For what is a man what has he got
If not himself then he has not
To say the things he truly feels
And not the words of one who kneels
The record shows I took the blows
And did it my way
Yes, it was my way
Ο τρόπος μου
Και τώρα, που το τέλος πλησιάζει
Κι αντιμετωπίζω την αυλαία
Φίλοι μου, θα το πω ξεκάθαρα
Θα εκθέσω τα επιχειρήματά μου,
για τα οποία είμαι σίγουρος.
Έχω ζήσει μια ζωή που είναι πλήρης
Ταξίδεψα κάθε και όποιο μεγάλο δρόμο
Μα κυρίως και πάνω απ’ όλα,
ό,τι έκανα το έκανα με το δικό μου τρόπο

Μετανιώνω, για λίγα
Αλλά και πάλι, πολύ λίγα για να τ’ αναφέρω
Έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω
και εμβάθυνα χωρίς εξαιρέσεις
Προγραμμάτισα κάθε πορεία που χαράσσεται,
κάθε μου προσεκτικό βήμα σε δρομάκι

Μα κυρίως και πάνω απ’ όλα,
ό,τι έκανα το έκανα με το δικό μου τρόπο.

Ναι, υπήρξαν στιγμές, είμαι βέβαιος ότι το γνωρίζατε
Ότι “κατάπινα” περισσότερα απ’ όσα μπορούσα ν’ αντέξω
Αλλά πάνω απ’ όλα όταν υπήρχε αμφιβολία
Τα “έτρωγα” μετά τα “έφτυνα”
Αντιμετώπισα τα πάντα και παρέμεινα στο ύψος μου
και το έκανα με τον τρόπο μου
Αγάπησα, γέλασα και έκλαψα
Συμπληρώθηκα και ένιωσα την απώλεια
Και τώρα καθώς τα δάκρυα υποχωρούν
Θεωρώ πως είναι όλα τόσο διασκεδαστικά
Και σκεφτείτε πως έκανα όλα αυτά
και επιτρέψτε μου να πω δίχως ντροπή
“Ω, όχι, Ω, όχι, όχι εγώ,
Το έκανε με τον τρόπο μου”
Στο κάτω κάτω τι είναι άνθρωπος; Τι έχει;
Αν δεν έχει τον εαυτό του, τότε έχει το τίποτα
Για να λέει τα πράγματα που αισθάνεται πραγματικά
Και όχι τα λόγια κάποιου που γονατίζει
Το αποτέλεσμα δείχνει πως δέχθηκα πλήγματα
Και το έκανα με το δικό μου τρόπο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το τραγούδι θα το βρείτε πολύ εύκολα στο YouTube και είμαι βέβαιος πως μετά από όλα τα ανωτέρω, θα το απολαύσετε. Υπάρχει και μία υπέροχη απόδοσή και από τον Έλβις Πρίσλεϊ.
Ανδρέα, σε ευχαριστούμε! Από εκεί που είσαι μας έδωσες αυτό το αλησμόνητο μουσικό ταξίδι και στερνό σου Αντίο!