Την Τούλα Γιαννή την πρωτογνώρισα το 1980 τότε που πρωτοξεκίνησα να ασχολούμαι με το παροικιακό θέατρο. Εμφανίστηκα μαζί της για πρώτη φορά μετά από μια δεκαετία, όταν μου έγινε πρόταση να συνεργαστώ με την ΕΕΑΜΑ.

Με εντυπωσίασε το πάθος που είχε για το θέατρο, το πηγαίο ταλέντο της, ο επαγγελματισμός της και το καθησυχαστικό χαμόγελό της που ήταν σαν να σου έλεγε: «όλα θα πάνε καλά», όσο και να ήταν το άγχος. Συνεργαστήκαμε σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις όπως «η Χαρτοπαίχτρα», «Ψηλά τα χέρια», «Ο Φαταούλας» και άλλες.

Σκηνοθέτησα την Τούλα για πρώτη φορά στο έργο του Αλέκου Σακελάριου, «Κάτι Κουρασμένα Παλικάρια». Όπως συνέβαινε σε κάθε της εμφάνιση, η Τούλα έκλεψε κι αυτή τη φορά την παράσταση. Με το που βγήκε στη σκηνή ο κόσμος την υποδέχτηκε με ενθουσιασμό χειροκροτώντας ασταμάτητα.

Όποιο ρόλο και να τις έδινα τον έπαιρνε και τον έκανε δικό της. Ποια να πρωτοθυμηθώ από τις αξέχαστες γυναίκες που εμψύχωσε, την πόρνη στην «Βίλλα των οργίων», την άσχημη γεροντοκόρη στο «Δεσποινίς ετών 39», τη μοιρολογίστρα στον «Μπαμπά», μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή, την ψευτοαριστοκράτισσα στο «Κοσμική κίνηση», τη Θεσσαλονικιά στο «Ησαΐα μη χορεύεις», και όλες της μάνες, πεθερές, συζύγους, συμπεθέρες σε αντίστοιχες αμέτρητες παραστάσεις;
Την Τούλα δεν την ενδιέφερε ποτέ εάν ο ρόλος ήταν μικρός ή μεγάλος, εκείνο που ήθελε ήταν να βρίσκεται επάνω στο σανίδι και να διασκεδάζει το κοινό που την λάτρευε, σκορπώντας το γέλιο.

Η άλλη μεγάλη της αγάπη ήταν το τάβλι. Στα διαλλείματα των παραστάσεων συνήθως έριχνε της ζαριές της και πάντα με μαεστρία…. «Τούλα, αρχίζει η παράσταση!», «Μια στιγμή, περίμενε, μου ‘ρθαν εξάρες…».

Το τελευταίο έργο που συνεργαστήκαμε ήταν το «Τι φοράς στον ύπνο σου μωρό μου», στο οποίο υποδυόταν τον ρόλο μιας γυναίκας που εκδικείται τον σύζυγό της με έναν περίεργο τρόπο. Ο ρόλος αυτός προστέθηκε στο έργο αποκλειστικά και μόνο με σκοπό να τον ερμηνεύσει η Τούλα. Ήταν πραγματικά μεγάλη επιτυχία. Το γέλιο και το χειροκρότημα έπεφταν βροχή σε κάθε παράσταση. Το κοινό αποθέωνε την Τούλα για μια ακόμη φορά.

Η Τούλα Γιαννή ήταν ανεπανάληπτη και η απώλειά της αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό στην ελληνική παροικία της Μελβούρνης. Προσωπικά, θα μου λείψει η φίλη, η συνάδελφος, το Αστέρι.

Η οικογένεια της Ε.Ε.Α.Μ.Α. με τη σειρά της, αποχαιρετά το αγαπημένο αυτό πρόσωπο που δεν θα σβήσει από τη μνήμη κανενός. Ο θίασος της Ε.Ε.Α.Μ.Α. θα είναι για πάντα ευγνώμων για την συνεργασία του με την Τούλα. Πολλά από τα μέλη του θιάσου και του συλλόγου θα παραβρεθούν στη νεκρώσιμη ακολουθία για να εκφράσουν τα θερμά τους συλλυπητήρια για την αγαπημένη φίλη, συνεργάτιδα και συνάνθρωπο.

Αγαπημένη Τούλα, θα σε θυμόμαστε πάντα πάνω στο σανίδι, να γεμίζεις ένα θέατρο με το ταπεραμέντο σου και ο κόσμος να υποκλίνεται στο ταλέντο σου.

Η αυλαία, όμως, κλείνει εδώ για τελευταία φορά.
Καλό παράδεισο, Τούλα.