ΤΟΝ Άγγελο Ποστέκογλου, έστελναν κάποιοι εδώ και καιρό, στην εθνική μας ομάδα, αλλά το μεγάλο «μπαμ» έγινε τελικά με τον Μιχάλη Βαλκάνη!
Τιμή και δόξα για τον 44χρονο Μελβουρνιώτη τεχνικό, που με προσεκτικά και άκρως επιμελημένα βήματα, στην πολύχρονη καριέρα του, τόσο ως ποδοσφαιριστής, όσο και ως τεχνικός, έφτασε στο ύψιστο, για τα δικά του, αλλά και τα δικά μας, ως ελληνική παροικία, δεδομένα, να είναι το δεξί χέρι του νέου τεχνικού της εθνικής Ελλάδας, Τζον Βαν’τ Σκιπ!

ΓΙΑ τον γεννημένο στον Καναδά τεχνικό της «επίσημης αγαπημένης» μας, έχω εκφράσει τις τελευταίες εβδομάδες τις απόψεις μου.
Προσωπικά, δεν θα τον επέλεγα…
Αν, όμως, υπάρχει κάτι θετικό με το πρόσωπό του, αλλά και την προπονητική του υπόσταση, είναι ότι στο πρόσωπο του Βαλκάνη, είδε κάτι καλό.

Η γνωριμία τους άρχισε στη Μελβούρνη, με την Σίτι, τον πήρε μαζί του όταν ανέλαβε την Zwolle, στο πρωτάθλημα της χώρας του και τώρα δεξί του χέρι, στην εθνική μας ομάδα!
Με τον Μιχάλη να προπονεί τον Φορτούνη, τον Μήτρογλου, τον Σωκράτη, τον Μανωλά και τα άλλα παιδιά της «γαλανόλευκης»!
Απίστευτο και, όμως, αληθινό!

ΔΕΝ το κρύβω ότι, προσωπικά, όπως στην περίπτωση του Ποστέκογλου, έτσι και με τον Βαλκάνη, αισθάνομαι μια ιδιαίτερη ικανοποίηση και μια δικαίωση…
Τους γνώρισα και τους δύο, σχεδόν πιτσιρικάδες. Τους στήριξα και στα καλά και στα άσχημα, γιατί κάτι έβλεπα στα… μάτια τους, αλλά και στα πόδια τους.
– Θυμάμαι την αδελφή του Άγγελου, Λιζ, που είχε μαγαζί με βιντεοταινίες στην Λόνσντεϊλ Στριτ, κοντά στα τότε γραφεία του «Νέου Κόσμου», να μου λέει μια μέρα:
«Ηλία, ο αδελφός παίζει μπάλα, θα του βάλεις μια φωτογραφία στην εφημερίδα;»
Την έβαλα τη φωτογραφία και ακολούθησαν… αμέτρητες άλλες!
Ο πιτσιρικάς μεγάλωσε, διέπρεψε ως ακραίος μπακ της Ελλάς Μ., σκοράροντας σε μια περίοδο 11 γκολ!
Το όνομα Ποστέκογλου, άρχισε να γίνεται γνωστό έξω από τα «σύνορα» του Μιντλ Παρκ…
Και ο αείμνηστος πατέρας του, Δημήτρης, δεν κουραζόταν να φωνάζει στον γιο του, παρακολουθώντας τον ως παίκτη και ως προπονητή…
«Η μπάλα κάτω, η μπάλα κάτω…»!
Η συνέχεια του Άγγελου γνωστή.
-Σχεδόν παράλληλη και η μέχρι σήμερα ποδοσφαιρική ιστορία, του Μιχάλη Βαλκάνη.
Παιδί της Ελλάς και αυτός…
Στην περίοδο 1993-1996, φοράει σε 50 παιχνίδια την κυανόλευκη φανέλα.
Η μητέρα του Φιλίτσα, «κρεμασμένη» στο κιγκλίδωμα, περνάει ώρες αγωνίας, αλλά και ποδοσφαιρικής ευτυχίας, παρακολουθώντας τον γιόκα της!
Το ίδιο και ο πατέρας του, Δημήτρης, που έχει καταφέρει να συνδυάσει πετυχημένα τον έλεγχο της κουζίνας, στη λέσχη του γηπέδου, με την εποπτεία της ποδοσφαιρικής προόδου του Μιχάλη!

ΤΟ 1996, ο σημερινός βοηθός προπονητή στην εθνική Ελλάδας, θα ανοίξει τα φτερά του, για την πατρίδα των γονιών του.
Μετά από έξι αγώνες με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, μεταγράφεται στην Λάρισα, όπου θα φορέσει σε 102 παιχνίδια, τα περισσότερα ως αρχηγός, την φανέλα της κορυφαίας ομάδας του Θεσσαλικού κάμπου!
Το 2002 επιστρέφει στην Αυστραλία και ντύνεται στα χρώματα της Adelaide City (2002-2003, 29 παιχνίδια), για να ακολουθήσει η Adelaide United (2003-2009, 77 παιχνίδια).
Το 2010 θα κάνει σιγά-σιγά, τα πρώτα του προπονητικά βήματα στην ομάδα Νέων της Adelaide United και το 2013 θα αναλάβει την πρώτη ομάδα, που πρωταγωνιστεί στο εθνικό λιγκ.

Η επιστροφή του Μιχάλη Βαλκάνη στη γενέτειρα Μελβούρνη τον… οδηγεί στην Σίτι ως βοηθό προπονητή και το 2017 θα του ανατεθεί η θέση του Head coach, στην πρώτη ομάδα της Μελ. Σίτι.
Έναν χρόνο αργότερα (2018), η Ευρώπη τον… καλεί και πάλι!
Αυτή τη φορά μετακομίζει στην Ολλανδία, ως βοηθός του καλού του φίλου και μέντορα Τζον Βαν’τ Σκιπ, στην τεχνική ηγεσία της νεοφώτιστης στο Ολλανδικό πρωτάθλημα, Zwolle!

Η συνέχεια γνωστή και «μαγική» σαν παραμύθι…
«Ηλία ζω ένα όνειρο» ήταν το πρώτο που μου είπε σε μια σύντομη «προσωπική» επικοινωνία που είχαμε, όταν ανακοινώθηκε από την ΕΠΟ, το νέο προπονητικό τιμ της εθνικής μας ομάδας και συμπλήρωσε:
«Προσπαθώ να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, για την απίστευτη αυτή διάκριση. Ξεκινήσαμε ήδη με τον Τζον την “πορεία” μας σε ένα, ομολογουμένως, δύσκολο μονοπάτι, αλλά είμαστε αισιόδοξοι ότι όλα θα πάνε καλά.
Πρέπει να παλέψουμε για την πρόκρισή μας, στο Euro ’20, και στη συνέχεια να διεκδικήσουμε μια θέση στο Μουντιάλ του Κατάρ, όπου με ιντριγκάρει και μια πιθανή συνάντηση με την εθνική Αυστραλίας»!

ΕΥΧΕΣ για τα καλύτερα Μιχάλη! Ό,τι πέτυχες μέχρι σήμερα, το πέτυχες με την αξία σου.
Κι αυτό έχει ξεχωριστή σημασία…

ΕΝΩ, όμως, δύο παιδιά της Ελλάς (Άγγελος και Μιχάλης) διαπρέπουν και κάνουν περήφανη την ελληνική παροικία της Αυστραλίας, η σημερινή Ελλάς ή South Melbourne, όπως την προτιμούν κάποιοι, που δεν έχει καμία σχέση με την ιστορική ομάδα του National Soccer League, περνάει δύσκολες μέρες, με έναν ποδοσφαιρικό κατήφορο, που οδηγεί σε δύσκολα μονοπάτια!
Ακούω πολλά παράπονα τελευταία (πού πάει η ομάδα; Ποιος κάνει κουμάντο; Γιατί απαρνήθηκε το Hellas, μετά το ΟΚ της FFA για επιστροφή στις έθνικ ρίζες;) Υπάρχουν και κάποιοι που κατονομάζουν συγκεκριμένο άτομο, που κινεί τα νήματα της ομάδας, χωρίς να έχει καμία αρμοδιότητα γι’ αυτό.
Απ’ ό,τι μου έλεγε, μάλιστα, φίλος της παλιάς και δοξασμένης Ελλάς, «ο τύπος, “ουρανοκατέβατος”, βρήκε ξέφραγο αμπέλι, μπήκε μέσα και κάνει κουμάντο».

ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ, δεν ξέρω τι ακριβώς συμβαίνει με την Βικτωριανή ομάδα, South Melbourne. Εκείνο που χρειάζεται όμως και το προτείνω, είναι μια Έκτακτη Γενική Συνέλευση των μελών της, όπου σίγουρα θα απαντηθούν όλες οι απορίες…
Συμφωνείτε;

ΑΥΤΑ τα φιλικά προετοιμασίας και διεθνών τουρνουά μεγάλων ομάδων, σε διάφορες ηπείρους, δεν τα συμπαθώ ιδιαίτερα και αν παρακολουθήσω κάποιο, το κάνω με επιφύλαξη…
Κι αυτό, γιατί ήταν και παραμένουν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία, για κονόμα ομάδων, μάνατζερ κλπ, με «μαγνήτη» πάντα την ευκαιρία να θαυμάσουν οι φανατικοί της «στρογγυλής θεάς» παίκτες-είδωλα.
Τι γίνεται, όμως, όταν η συμφωνία αναφέρει ότι ο Κριστιάνο Ρονάλντο θα αγωνιστεί οπωσδήποτε σε συγκεκριμένο αγώνα;
Διαβάζω…:
– «Περισσότεροι από 60.000 Νοτιοκορεάτες φίλαθλοι πήγαν να παρακολουθήσουν τον αγώνα της ομάδας επιλέκτων του εθνικού τους λιγκ, με την ιταλική Γιουβέντους του Ρονάλντο, αλλά αν και στο συμβόλαιο για τον αγώνα, υπήρχε όρος ότι ο Πορτογάλος θα έπαιζε για 45′ το λιγότερο, δεν εμφανίστηκε καθόλου!
Ως… αντίδραση οι θεατές φώναζαν ρυθμικά “Μέσι, Μέσι, Μέσι…”, με κάποιους από αυτούς να επισκέπτονται την επομένη του αγώνα το δικηγορικό γραφείο Myungan για να υποβάλουν αγωγή, ζητώντας αποζημίωση…»
Αυτά λοιπόν με τα φιλικά της κονόμας και θυμήθηκα το φιλικό που θα έδινε εδώ, πριν χρόνια, μια πολυδιαφημισμένη «Μικτή Κόσμου» και επειδή ήρθαν άλλοι αντί άλλων, επιστρατεύτηκε και γνωστός Εγγλέζος διεθνής που ήταν εκείνο τον καιρό, στην Αυστραλία για διακοπές με την οικογένειά του!
(Ναι, εδώ γελάμε…)