Στις δυο προηγούμενες εκδόσεις μιλήσαμε με αντιπροσώπους Γραφείων Κηδειών για τις υπηρεσίες τους στις δύσκολες στιγμές απώλειας προσφιλών προσώπων, τον χώρο αναπαύσεως, την εξυπηρέτηση που προσφέρουν και τολμήσαμε και γνωστοποιήσαμε κάποιες τιμές.

Στο τρίτο και τελευταίο μέρος θα μιλήσουμε για τη Πολιτική κηδεία, την Καύση των νεκρών και την ταφή απόρων.

Τελευταία, αρκετοί συμπάροικοι αφήνουν ως τελευταία επιθυμία τους την εντολή, για Πολιτική Κηδεία. Οπότε οι συγγενείς καλούνται να την εκτελέσουν.

Από πληροφορίες που συγκεντρώσαμε σε γενικές γραμμές, η Πολιτική κηδεία είναι η τελετή που προηγείται της ταφής ή της καύσης/αποτέφρωσης και δεν περιλαμβάνει ιεροπραξία. Δεν γίνεται δηλαδή σε θρησκευτικό χώρο, αλλά σε αίθουσα, με ομιλίες για τη ζωή και τη δράση του εκλιπόντος, διαβάζονται ποιήματα, προβολή βίντεο και στο τέλος προσφέρονται καφές και τα καθιερωμένα.

Η Πολιτική κηδεία εφόσον είναι η επιθυμία του εκλιπόντος, δεν αντίκειται σε κανόνες δημόσιας τάξης και υγιεινής. Με την προϋπόθεση ότι το Γραφείο που την αναλαμβάνει πληροί τους κανόνες και τις προδιαγραφές του κοιμητηρίου, δεν υπάρχει πρόβλημα.

Όσον αφορά την καύση των νεκρών, σύμφωνα με τον Εμμανουήλ Δουνδουλάκη μάστερ θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης δεν υπάρχουν χωρία στην Αγία Γραφή που καταδικάζουν την καύση των νεκρών. Στις περιπτώσεις όμως της Παλαιάς Διαθήκης όπου γίνεται αναφορά σε καύση, διαπιστώνεται ο αρνητι¬κός χαρακτήρας της, ως αποτρόπαιος ενέργειας και ποινής, συνέπεια ανόσιας, και εγκληματικής πράξης.

Ο Φαίδων Κουκούλες διακεκριμένος σύγχρονος Βυζαντινολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών αναφερόμενος στο ζήτημα της καύσης των νεκρών σε σχέση με την Καινή Διαθήκη, σημειώνει: «ουδαμού της Καινής Διαθήκης απαγορεύεται η καύσις των νεκρών, ουδαμού όμως και επιτρέπεται».

Ωστόσο εκκλησιαστικοί συγγραφείς, που αναφέρονται στο φαινόμενο της καύσης, εκφράζουν την αντίθεση τους προς αυτό. «Μήπως είναι σεβασμός του ανθρωπίνου προσώπου, ως ψυχοσωματικής ενότητας που επεκτείνεται και στο σεβα¬σμό του ανθρωπίνου σώματος; Ή μήπως είναι θέμα πίστης ή ένα δέσιμο με την παράδοση;» αναρωτιούνται.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας, τελευταία, κάνει δεκτή την επιθυμία του εκλιπόντος για καύση και τελεί κατ’ οικονομία την νεκρώσιμη ακολουθία.

Andrew Pinder – ERN JENSEN FUNERALS

Ποια είναι η διαδικασία της Πολιτικής κηδείας;

Η διαδικασία είναι απλή και χωρίς περιορισμούς. Πρόκειται για συγκέντρωση των συγγενών σε χώρο επιλογής της οικογένειας ή στον προσφερόμενο από την εταιρία, όπου μέλη της οικογένειας πλέκουν το εγκώμιο του θανόντα. Αν η οικογένεια επιλέξει αυτή την τελετή, τότε μπορεί να συνοδέψει το νεκρό έως τον τάφο. Αν πρόκειται για καύση, μπορεί να πάει μέχρι το Αποτεφρωτήριο. Συνήθως η καύση γίνεται σε στενό οικογενειακό κύκλο. Το κόστος, διαφέρει. Επειδή είναι και θέμα κέτερινγκ, εξαρτάται και από τον αριθμό των ατόμων που θα παραβρεθούν.

Ανδρέας Τζιώτζης – Australian Orthodox Funerals

Ο θάνατος για την Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί «προαγωγή», ύπνο και κοίμηση. Τελευταία αριθμός συμπαροίκων επιλέγει την καύση αντί της ταφής. Μπορείτε να μας εξηγήσετε τι γίνεται;

Αφού προηγηθεί το τρισάγιο και μετά το πέρας της νεκρώσιμης ακολουθίας, σύμφωνα με τις οδηγίες της οικογένειας, το λείψανο μεταφέρεται σε ένα από τα παρακάτω νεκροταφεία που διαθέτουν κλίβανο και την κατάλληλη υποδομή για την αποτέφρωση. Αυτά είναι τα κοιμητήρια του Geelong, του Northern Memorial, του Springvale και του Bunurong που βρίσκεται και ο κοιμητηριακός ναός της Αναστάσεως του Λαζάρου. Συνήθως η οικογένεια παραθέτει το γεύμα παρηγοριάς αμέσως μετά την κηδεία.

Ψάλλεται δηλαδή στην εκκλησία κανονικά η νεκρώσιμος ακολουθία;

Κανονικότατα. Αφότου άλλαξε ο νόμος στην Ελλάδα, πολλοί ιερείς, είναι πιο ελαστικοί. Οι περισσότεροι δείχνουν κατανόηση. Φυσικά, είναι ηθική υποχρέωσή μας, να ενημερώσουμε εκ των προτέρων τον ιερέα για την επιθυμία του θανόντος και για το τι θα ακολουθήσει. Οπότε, μετά την νεκρώσιμη ακολουθία, συνοδεύει το φέρετρο μέχρι τη νεκροφόρα στο προαύλιο της εκκλησίας.

Επιτρέπεται να είναι παρόντες άτομα του οικείου περιβάλλοντος μέχρι τη στιγμή που το φέρετρο πάει για καύση;

Η καύση συνήθως γίνεται σε στενό οικογενειακό κύκλο. Οπότε όχι περισσότεροι από 20-30 άτομα. Εδώ πρέπει να πω ότι το κοιμητήριο κανονίζει την ημέρα της καύσης. Εμείς ενημερώνουμε την οικογένεια για την ημερομηνία και αυτή αποφασίζει αν θα παραβρεθεί ή όχι.

Πόσο διαρκεί η καύση; Ποιο είναι το κόστος; Τι γίνεται με την τεφροδόχο; (το κουτί με τη τέφρα)

Η καύση, σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία Funeral and Crematoria Act, πρέπει να γίνει μέσα σε 48 ώρες μετά την τελετή της κηδείας. Το κόστος αρχίζει από $3,300 για ένα «κανονικό φέρετρο» και τα λοιπά έξοδα που απαιτούνται για μια αξιοπρεπή τελετή. Φυσικά εξηγούμε στον πελάτη κάθε λεπτομέρεια και σύμφωνα με τις απαιτήσει, είναι και το ανάλογο κόστος. Όσον αφορά την τεφροδόχο, υπάρχουν 4 τρόποι: Η οικογένεια αγοράζει χώρο στο κοιμητήριο, που την τοποθετεί και φέρει μια πλάκα με το όνομα και την ημερομηνία του θανάτου του προσφιλούς τους προσώπου. Μερικοί την αφήνουν στο κοιμητήριο. Οπότε η διεύθυνση, όταν αλέθει τα λουλούδια, ρίχνει μέσα και τη στάχτη που στη συνέχεια γίνεται λίπασμα για τους κήπους της νεκρόπολης. Άλλοι, αφού παραλάβουν την τεφροδόχο και σύμφωνα με την επιθυμία του θανόντος, την μεταφέρουν στην Ελλάδα και την τοποθετούν στον οικογενειακό τους τάφο, ή την ρίχνουν στον κήπο του πατρικού. Υπάρχει και ένας αριθμός που αφήνει εντολή η τέφρα να σκορπιστεί στη θάλασσα.

Κώστας Καρακασίδης – Ελλην. Υπηρεσίες Κηδειών

Τί κάνετε σε περιπτώσεις που η οικογένεια αδυνατεί να πληρώσει το κόστος της κηδείας;

Η εταιρία μας έχει βοηθήσει πολλές οικογένειες που αδυνατούν να πληρώσουν τα έξοδα της κηδείας. Όσο κι αν ακούγεται παράξενο και στις μέρες μας συμπάροικοι αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Ωστόσο εμείς θα ακολουθήσουμε τη διαδικασία που πρέπει, να γίνει δηλαδή η τελετή και η ταφή με τον πρέποντα σεβασμό στο θανόντα και την οικογένεια και τα υπόλοιπα τα κανονίζουμε.

Ποιο είναι το μίνιμουμ κόστος μιας πολύ συγκαταβατικής κηδείας;

Το κόστος μιας συγκαταβατικής κηδείας κυμαίνεται μεταξύ $6000 και $7,500. Φυσικά περιλαμβάνει το φέρετρο, τα έξοδα της εκκλησίας, τα λουλούδια, τα αυτοκίνητα, την ανακοίνωση στην εφημερίδα και ό,τι άλλο χρειάζεται για μια αξιοπρεπή κηδεία και ταφή του αγαπημένου τους προσώπου και πάντα σε στενή συνεργασία και ακολουθώντας τις οδηγίες της οικογένειας.

ΤΑΦΗ ΚΑΙ ΚΑΥΣΗ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ

Στην εποχή του Ομήρου, όπου γίνονταν παράλληλα η ταφή και η καύση των νεκρών σε πυρές, υπήρχε η αντίληψη ότι ο νεκρός κατευθυνόταν προς τον ‘Αδη. Η αντίληψη κυριάρχησε και κατά την Κλασσική Περίοδο. Απαιτείτο δηλαδή η καθοδήγηση του Χάρου και του Ερμή Ψυχοπομπού, προκειμένου να περάσει η ψυχή στον κάτω κόσμο. Ο ενταφιασμός ή η καύση γινόταν σε 3 στάδια.

Η πρόθεση όπου γυναίκα τοποθετούσε στην ταφική κλίνη το σώμα του νεκρού, το οποίο έπλενε και άλειφε με λάδι και στόλιζε με λουλούδια και κοσμήματα. Στη συνέχεια τον έντυναν και έριχναν πάνω του ένα λευκό λινό ύφασμα, το σάβανο.Σ’ αυτό το στάδιο μοιρολογούσαν τον νεκρό και οι συγγενείς έκαναν την τελευταία επίσκεψη.

Η εκφορά του νεκρού γινόταν με συνοδεία κατά την τρίτη μέρα πριν από τη δύση του ηλίου. Όταν έφταναν στο μνήμα, φύτευαν λουλούδια για την ανάπαυσή του. Στην περίπτωση της καύσης, τοποθετούσαν τη τέφρα σε υδρίες ή αμφορείς και τα οστά σε λάρνακες. Μετά την τελετή οι πενθούντες επέστρεψαν στο σπίτι του εκλιπόντος.
Το περίδειπνον ήταν η συγκέντρωση των συγγενών για φαγητό, αφού πρώτα θυμιάζανε το σπίτι κι έπλεναν τα χέρια και το κεφάλι. Οι εκδηλώσεις αγάπης γίνονταν και στο σημείο της ταφής. Οκτώ μέρες μετά την ταφή συγκεντρώνονταν πάλι στο μνήμα και τελούσαν τα «ένατα».

Οι ετήσιες προσφορές: Δεν είναι γνωστό πότε τελείωνε το πένθος. Ωστόσο κάποιου είδους τελετή, η οποία διασφάλιζε ότι είχαν γίνει τα δέοντα στο θανόντα επέτρεπε στην οικογένεια να επιστρέψει στους πρότερους ρυθμούς της.