ΠΟΛΥ ωραία τα λέει ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης. Όπως θα διαβάσατε στην πρώτη μας σελίδα, λέει τα εξής: «Στις αρχές του 1821 πολέμησε ηρωικά ο «Ιερός Λόχος» των διασκορπισμένων Ελλήνων σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Σήμερα, έχουμε ανάγκη από έναν διαφορετικό «Ιερό Λόχο». Από τους Έλληνες που έδιωξε η κρίση και φλέγονται από την επιθυμία να γυρίσουν. Αλλά και από όσους ζουν και προκόβουν σε «δεύτερες» πατρίδες χωρίς να ξεχνούν την πρώτη. Είναι αυτοί που έρχονται, τώρα, ακόμη ένα βήμα πιο κοντά της με τη δυνατότητα που αποκτούν να ψηφίζουν από τον μόνιμο τόπο διαμονής τους».
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ οι Έλληνες του εξωτερικού θα κάνουν τα πάντα για την πατρίδα χωρίς να περιμένουν τίποτα. Όμως μήπως και η πατρίδα θα πρέπει να κάνει κάτι γι’ αυτούς; Όπως, για παράδειγμα, να μπορούν να εξυπηρετηθούν στα ελληνικά Προξενεία, όπου πρέπει να αναμένουν έως και 14 μήνες για να κλείσουν ένα ραντεβού;
ΟΣΟ για το δικαίωμα να ψηφίζουμε στις ελληνικές εκλογές από τον μόνιμο τόπο διαμονής μας, αξίζει να πούμε ότι ΔΕΝ θα ψηφίζουμε όλοι. Έχουν ήδη αποκλειστεί πολλοί αφού δεν καθιερώνεται η επιστολική ψήφος.
Επιπλέον δικαίωμα θα έχουν όσοι μπορούν να αποδείξουν ότι στα τελευταία 35 χρόνια έχουν μείνει στην Ελλάδα τουλάχιστον δυο χρόνια αλλά αθροιστικά. Εγώ, για παράδειγμα, που πάω κάθε χρόνο θα έχω δικαίωμα ψήφου. Δεν ξέρω βέβαια πώς ακριβώς θα αποδείξω ότι έκανα τα ταξίδια, αλλά, φαντάζομαι, θα βρεθεί τρόπος…
ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ γραμμές, οι διοικητικές αλλαγές που έκανε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος έγιναν δεκτές με ικανοποίηση. Υπάρχουν πάντως και οι ιερείς που «γκρινιάζουν»… Ας προσεχθεί αυτό πριν ξεκινήσει κανένα αντάρτικο, όπως τον παλιό, καλό καιρό…
ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ St Albans η διαδικασία υπαγωγής της στο Οικουμενικό Πατριαρχείο θα έχει συνέχεια. Πρέπει να γίνει Έκτακτη Γενική Συνέλευση όπου τα μέλη θα πρέπει να αποφασίσουν ότι ΔΕΝ θα υπάγονται στην Αυτοκέφαλη Εκκλησία Αδελαΐδας, με την οποία, πάντως, έχουν διακόψει εδώ και καιρό κάθε σχέση.
ΚΑΙ άλλη έκτακτη συνέλευση όπου τα μέλη θα αποφασίσουν την υπαγωγή στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το δύσκολο σημείο εδώ είναι η απαίτηση της Αρχιεπισκοπής να γραφτεί ο τίτλος του ναού της Αγίας Παρασκευής στο trust της.
Και αυτό γιατί ο ναός είναι στον ίδιο τίτλο με την αίθουσα της Κοινότητας και για να αποκτηθούν δυο χωριστοί τίτλοι η διαδικασία είναι δαπανηρή. Αλλά, όπως μου έλεγε και κοινοτική πηγή, «αν υπάρχει θέληση, θα βρεθεί και τρόπος»…
Σ.Χ.
«ΑΣ κοιταχτούμε στον καθρέφτη με θάρρος και με ειλικρίνεια. Θα εκτιμήσουμε και τη λάμψη του βλέμματος αλλά και τις ρυτίδες του προσώπου της σύγχρονης Ελλάδας» είπε, ανάμεσα στα άλλα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνεδρίαση της Βουλής για τη σύσταση της Επιτροπής των εκδηλώσεων του 2021.
ΑΥΤΟ λέω κι εγώ, να κοιταχτούν οι σημερινοί Έλληνες –ή, τουλάχιστον, σημαντικό μέρος τους- στον καθρέφτη. Να δουν από πού ξεκίνησαν και πώς εξελίχθηκαν για να φτάσουν εδώ που έφτασαν… Στον πάτο της ηθικής –πάνω απ’ όλα- κατάπτωσης.
ΝΑ δουν ποια δεινά υπέφεραν και γιατί. Να δουν πώς κατάφεραν να σταθούν στα πόδια τους και ποιοι ήταν οι παράγοντες που συνετέλεσαν σε αυτό. Πέρα από μεγάλα λόγια, μεγαλοϊδεατισμούς, κούφιους εθνικισμούς και κουβέντες αυτοκατανάλωσης και αυταρέσκειας στα σύγχρονα μέσα κοινωνικής «αποβλάκωσης».
ΑΥΤΗ θα είναι η μεγαλύτερη συνεισφορά στην κατεύθυνση του να υπερφαλαγγιστεί «το ισοζύγιο…» που είναι «… συντριπτικά θετικό… », όπως θέλει να πιστεύει ο κ. Μητσοτάκης, δείχνοντας, όμως, άλλες προθέσεις στους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής του.
ΚΑΙ, ναι, θλίβομαι, κυρίες και κύριοι. Δεν είμαι… happy. Πώς θα πρέπει να συμβαίνει κάτι τέτοιο, όταν ένας λαός –σημαντικό μέρος του- κατ’ εξοχήν μεταναστευτικός και απόδημος, έχει παραδοθεί σε μια άκρατη και αρκετά επικίνδυνη προσφυγοφοβία και ακατάσχετη ρατσιστική αμπελοφιλοσοφία και «ρητορική» για … δράκους και… βασιλοπούλες…
ΠΩΣ θα πρέπει να αισθάνομαι… happy και «εθνικά» υπερήφανος, όταν χωριά κάνουν μπλόκα για να εμποδίσουν την είσοδο στα μέρη τους μερικών δεκάδων ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, όταν πρόσφυγας μαθητής κυνηγιέται σαν το σκυλί με μαχαίρι σε κάποιο σχολείο, όταν οδηγός λεωφορείου κατεβάζει χωρίς κανένα λόγο οικογένεια προσφύγων από το όχημα, όταν…, όταν… – είναι τόσο μακρύς ο κατάλογος της θλίψης.
ΠΩΣ θα πρέπει να αισθάνομαι… happy και «εθνικά» υπερήφανος, όταν ακόμα και ο ίδιος ο δήμαρχος Αθηναίων, διατείνεται και κινείται σχετικά, ότι πρέπει να κλείσει το σχολείο που λειτουργεί η Πακιστανική Κοινότητα, όπου διδάσκονται τα μεταναστόπουλα τη γλώσσα των γονέων τους… Φρίκη, αγαπητοί αναγνώστες… Είναι σαν το αυστραλιανό κράτος να αποφασίσει να κλείσει τα μεταναστευτικά και εθνοτικά σχολεία όπου διδάσκονται τα παιδιά μας τη γλώσσα μας!
«ΣΤΑ χρόνια αυτά, η Ελλάδα ξέφυγε οριστικά από την ανέχεια «του πτωχού που θυροδέρνει»» λέει, θριαμβολογώντας, ο κ. Μητσοτάκης. «… Μία παλιά μικρή οθωμανική επαρχία είναι, τώρα, μία ισχυρή ευρωπαϊκή χώρα. Που αφήνει πίσω της την κρίση και ανανεώνει την πίστη της στο μέλλον…» συνεχίζει.
ΔΕΝ ξέρω ποια κρίση αφήνει πίσω της η πάλαι ποτέ… «μικρή οθωμανική επαρχία». Εκείνο που ξέρω είναι ότι οι ρατσιστικού τύπου μισαλλόδοξες τακτικές, δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, δημοσιονομικό ή κάτι ανάλογο. Είναι βαθιά κοινωνικό και ανθρώπινο…
Δ.Τ.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΟΥΜΑΙ ότι πρόεδρος παροικιακού οργανισμού, άρτι αφιχθείς από πολύμηνες διακοπές στη γενέτειρα, πραγματοποίησε επίσκεψη-αστραπή την περασμένη Δευτέρα στο κτίριο, όπου γίνεται η εβδομαδιαία μάζωξη των μελών. Και χωρίς να (απο)χαιρετήσει τους θαμώνες, έφυγε από την πίσω πόρτα.
ΤΕΛΙΚΑ $4000 ήταν η ταρίφα για τον καθένα από τους 41 μετανάστες και πρόσφυγες που βρέθηκαν στο ψυγείο ενός φορτηγού κατά τη μεταφορά τους από την Τουρκία με προορισμό, όπως γράφτηκε, τη Θεσσαλονίκη. Η δουλεμπορία εν έτι 2020 στο μεγαλείο της. Θαλασσοκτυπιέται με τα κύματα και οργώνει βουνά, όμως εκεί…
ΜΠΗΚΑΜΕ για καλά στον Νοέμβρη και όπως θα έγραφε ο Μπ.Στ. ο επί σειράν ετών επιμελητής της στήλης, η παροικία από Φεστιβάλ, καλά κρατεί. Ποδαρικό έκανε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Όκλι και το Oakleigh Grammar με πολλά ελληνικά χρώματα και αρώματα. Παρά δε το άστατο του καιρού, έγινε η μαθητική παρέλαση και μέρος του προγράμματος.
ΣΕΒΟΜΑΙ την απαγόρευση της ανάβασης τουριστών στον βράχο Uluru, κοντά στην πόλη Alice Springs, ως ένα ιδιαίτερα ιερό μέρος για του αβοριγίνες και λυπάμαι για μένα, που δεν κατάφερα να τον επισκεφθώ. Ο βράχος, γνωστός και ως Ayers Rock, είναι πηγή έμπνευσης για κάθε είδους καλλιτεχνία.
Η ΚΟΚΚΙΝΗ πέτρα, στη μέση του πουθενά, έχει ύψους 348 μέτρα και συγκαταλέγεται στον κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Αποτελεί δε -μάλλον αποτελούσε- κορυφαίο τουριστικό προορισμό, προσελκύοντας 300.000 επισκέπτες ετησίως.
ΣΙΓΗΣΕ το πιάνο του Γιάννη Σπανού. Ο σπουδαίος μελωδός, ταπεινός υπηρέτης της τέχνης, εγκατέλειψε την περασμένη εβδομάδα τα εγκόσμια σε ηλικία 85 ετών. Συνθέτης και στιχουργός με ιδιαίτερες ευαισθησίες, μάς χάρισε τραγούδια που έγιναν κτήμα και μέρος του σύγχρονου πολιτισμού μας. Μας άφησε να τριγυρνάμε στην «οδό Αριστοτέλους» και να σιγοτραγουδάμε πως, ναι, «μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες».
ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ όλοι έχετε ακούσει για το «κακό μάτι». Άλλοι το πιστεύουν και το ξορκίζουν και άλλοι το προσπερνούν. Βλέπετε, πεποιθήσεις, κατάλοιπα των προγονικών χρόνων που απέδιδαν τις αρρώστιες στα κακά πνεύματα, είναι μέρος της κουλτούρας μας. Εκείνο δε που μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, είναι η ευκολία με την οποία το υιοθετεί η νεολαία μας, βάζοντας στα αυτοκίνητά τους και σε περίοπτη θέση, τεράστια ματόχανδρα!
Κ.Γ.
ΤΡΑΓΙΚΟ. Μόνο αυτή η λέξη έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα της είδησης ότι κουκουλοφόροι περίμεναν έξω από… σχολείο στη Νεάπολη νεαρό προσφυγόπουλο με σκοπό να το τρομοκρατήσουν, να του κάνουν χαρακιές και να το προειδοποιήσουν ότι «αν ξαναπατήσει θα έχει άσχημα ξεμπερδέματα». Ότι δηλαδή η παιδεία που παρέχουν τα δημόσια σχολεία στην Ελλάδα είναι τόσο υψηλού επιπέδου που μόνο τα ελληνόπουλα μπορούν να την απολαμβάνουν, αυτή είναι η λογική εδώ να φανταστώ;
ΤΟ ΠΟΥ έχει φτάσει ο ρατσισμός σε αυτή τη χώρα, δεν περιγράφεται. Δηλαδή να επιτίθενται ΕΝΗΛΙΚΕΣ σε ΠΑΙΔΙΑ! Το χωράει ο νους; Τι να σου κάνει δηλαδή ένα ανυπεράσπιστο παιδάκι το οποίο προσπαθεί κι αυτό με τα μικροπράγματα που του έχουν απομείνει να ζήσει μια, κάποιου είδους, ζωή; Τι κακό μπορεί να φέρει σε σένα ή στα παιδιά σου η συναναστροφή μαζί του; Ή μήπως φοβάσαι πως στο τέλος μπορεί να απαλειφθούν τα όρια που εσύ με τόσο κόπο παλεύεις να διατηρήσεις (όπως τα εθνικιστικά, λέμε τώρα) αν τα παιδιά σου τύχει και καταλάβουν πως στο τέλος της ημέρας είμαστε όλοι άνθρωποι και δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε;
ΣΕ ΠΟΛΕΙΣ της Βορείου Ελλάδος (π.χ. Σέρρες) υπάρχουν έντονες αντιδράσεις από τη συνεχόμενη ένταξη προσφυγόπουλων στα τοπικά γυμνάσια και λύκεια. Μάλιστα, ορισμένοι γονείς φτάνουν σε σημείο να αποσύρουν τα παιδιά τους από τα σχολεία αυτά ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Και πολύ καλά κάνουν! Αφού δεν έχουν τη ψυχολογική ικανότητα να κατανοήσουν πως μετά από όλα όσα έχουν υποστεί αυτά τα παιδάκια, το πρώτο πράγμα που θα έπρεπε να κάνουν είναι να τους παρέχουν κάποιες νορμάλ συνθήκες διαβίωσης, τότε καλύτερα ας μην έχουν καμία επαφή μαζί τους.
Α.Α.