Το όνομα της Πατρίτσια Χαραλάμπους είναι από τα πιο γνωστά στο χώρο του γυναικείου ποδοσφαίρου της Αυστραλίας. Κόρη του παλαίμαχου αθλητή του ΑΠΟΕΛ, Νέαρχου Χαραλάμπους, η Πατρίτσια από μικρή φαινόταν πως θα ακολουθούσε τα χνάρια του.
Μάλιστα, αν και μόλις 25 χρονών, η νεαρή αθλήτρια, που αγωνίζεται στη θέση του αριστερού μπακ, έχει ήδη καταφέρει να γράψει την δική της ξεχωριστή πορεία στο χώρο του αθλήματος. Σε ηλικία μόλις 18 χρονών έγινε από τις ελάχιστες Αυστραλές που έχουν αγωνιστεί στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση των γυναικών (UEFA Champions League), φορώντας τη φανέλα του Απόλλωνα Λεμεσού.
Πριν λίγες μέρες, η αριστερή οπισθοφύλακας πήρε την απόφαση να επιστρέψει στα γήπεδα της Αυστραλίας αποδεχόμενη την προσφορά της Canberra United και όπως λέει η ίδια αποκλειστικά στον “Νέο Κόσμο”, είναι έτοιμη να τα δώσει όλα για τη νέα της ομάδα.
– Πώς αισθάνεσαι που επέστρεψες στην Αυστραλία;
Πολύ καλά. Είναι ευχάριστο που είμαι ξανά κοντά στην οικογένειά μου και μου δίνεται η ευκαιρία να αγωνιστώ στο πρωτάθλημα της W-League.
– Πώς ήταν να παίζεις στην Κύπρο; Ξέρουμε πως αγωνιζόταν εκεί κι ο πατέρας σου.
Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία την οποία δε θα ξεχάσω ποτέ. Ήταν πολύ όμορφα. Αγωνίστηκα εκεί για πρώτη φορά όταν ήμουν 18 χρονών και μετά πάλι πέρσι.
– Ήσουν από τις λίγες Αυστραλές αθλήτριες που έχουν αγωνιστεί στο Champions League γυναικών. Μίλησέ μας λίγο για αυτήν την εμπειρία.
Μου ακούγεται λίγο περίεργο όταν το λέτε μιας και ήμουν τόσο μικρή όταν έπαιξα στο τουρνουά. Θεωρώ πως πολλά από τα κορίτσια που παίζουν στην Αυστραλία ξεκινούν τον επαγγελματισμό από πολύ μικρή ηλικία. Αν κάτσεις να το σκεφτείς, το να είναι κάποιος 18 χρονών και να παίζει στο Champions League ακούγεται τρελό. Είμαι ευγνώμων για την ευκαιρία που μου δόθηκε.
– Ποίοι είναι οι στόχοι σου για την επερχόμενη σεζόν;
Θέλω απλά να έχω μια καλή χρονιά. Να επιτύχω όλα όσα δεν μπόρεσα στην πρώτη μου θητεία, να βελτιώσω τον χρόνο μου εντός γηπέδου αλλά και την απόδοσή μου. Κυρίως όμως θέλω να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει κάτι καλύτερο. Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι μέλος της Canberra United και φέτος θέλουμε να εστιάσουμε περισσότερο στη δική μας ομάδα χωρίς να κοιτάζουμε τόσο πολύ τη βαθμολογική μας θέση. Στόχος είναι να βελτιώσουμε την ομάδα μας κι αν το πετύχουμε αυτό, τότε τα αποτελέσματα θα έρθουν.
Παράλληλα, η νεαρή αθλήτρια δεν παραλείπει να μιλήσει και για την πρόσφατη ανακοίνωση της εξισορρόπησης των μισθών στις εθνικές ομάδες ανδρών και γυναικών, χαρακτηρίζοντας την απόφαση σπουδαία, σημειώνοντας ωστόσο πως το γυναικείο άθλημα δεν έχει φτάσει ακόμα στο ιδανικό σημείο.
“Ήταν μια καταπληκτική ημέρα για το γυναικείο ποδόσφαιρο. Ξέρω πως η Ένωση Επαγγελματιών Ποδοσφαιριστών (PFA) αγωνιζόταν σκληρά εδώ και χρόνια ώστε να μας φέρει μέχρι εδώ και τα πράγματα θα συνεχίσουν να γίνονται καλύτερα. Συνεργάζονται στενά με την Ομοσπονδία (FFA) και είναι απίστευτο που έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο. Δεν βρισκόμαστε ακόμη στον τελικό στόχο για το γυναικείο άθλημα στην Αυστραλία, όμως είναι σπουδαίο για εμάς να νιώθουμε την υποστήριξη του κοινού. Δυστυχώς αυτά τα πράγματα θέλουν τον χρόνο τους και είναι κρίμα που όλο αυτό δεν συνέβη πριν πέντε-δέκα χρόνια. Αλλά το παιχνίδι έχει αναπτυχθεί σε μεγάλο βαθμό, τόσο σε συλλογικό (W-League) όσο και σε εθνικό (Matildas) επίπεδο και κάθε σεζόν γίνεται ακόμη καλύτερο.”
– Το βλέπετε αυτό; Δηλαδή νιώθετε το ποδόσφαιρο των γυναικών να βελτιώνεται, το ενδιαφέρον του κοινού να αυξάνεται, ή στον τρόπο που διαφημίζεται;
Φυσικά! Το βλέπω σε κάθε παιχνίδι, σε κάθε διαφορετική πόλη, αρκετός κόσμος έρχεται να μας δει. Οι Matildas σπάνε ρεκόρ εισιτηρίων, ενώ και τον προηγούμενο τελικό του W-League παρακολούθησαν από κοντά πάνω από 6.000 θεατές.
– Τι θα συμβούλευες ένα νεαρό κορίτσι που κάνει τα πρώτα του βήματα στο χώρο του ποδοσφαίρου;
Θα έλεγα απλά να κοιτάξει να το χαρεί. Κι αν είναι κάτι που πραγματικά θέλει να κάνει, τότε να μην τα παρατήσει. Θα υπάρξουν άνθρωποι οι οποίοι θα εκφράσουν αμφιβολίες για τις ικανότητές σου, όμως πρέπει να κρατάς στο μυαλό σου αυτό που πραγματικά θέλεις καθώς και τους λόγους που σε οδήγησαν προς αυτήν την κατεύθυνση και το τι ήθελες να επιτύχεις από την αρχή.
Κλείνοντας, η Κύπρια στέλνει κι ένα μήνυμα προς την ομογένεια, μνημονεύοντας τα πρώτα της βήματα στο χώρο του ποδοσφαίρου:
“Δυστυχώς δεν έμαθα καλά τα ελληνικά γιατί όταν ήμουν μικρή, ή θα πήγαινα στην προπόνηση ή στο ελληνικό σχολείο γιατί ήταν το ίδιο βράδυ. Κι εγώ επέλεγα πάντα την προπόνηση (γέλια). Θα ήταν ωραίο αν μπορούσαμε να έχουμε περισσότερα μέλη της ελληνικής κοινότητας στους αγώνες μας ώστε να υποστηρίξουν την κουλτούρα και τις γυναίκες που την εκπροσωπούν. Θα ήταν καλό να έρθουν στα παιχνίδια φέτος, να μας δουν να παίζουμε (μιας και εμείς οι Έλληνες παίζουμε καλό ποδόσφαιρο) και να μας χαιρετήσουν από κοντά. Θα χαρούμε πολύ να τους γνωρίσουμε!”